Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-12-17 11:23

Geplaatst: 17-12-17 11:23

Wat enorm naar dat je je zo voelt coldsummers!

December is ook een ellendige maand voor gezond willen eten omdat je zo vaak bij anderen eet, of dingen te eten aangeboden krijgt etc. Zou je wellicht niet een momentje kunnen proberen te vinden in de week (en de energie) om een half uurtje even goed te sporten? Niet omdat dat zo enorm zou helpen afvallen oid, maar het geeft je wel even dat gevoel van trots zijn op jezelf en je maakt ook gewoon endorfines aan/ serotonine.

En in de pauze van je werk even een rondje buiten lopen, vitamine D opsnuiven?
En op vrijdagen gewoon toch even een bikkel zijn en zelf lunch meenemen?

Ik word zelf heel chagrijnig na 3 dagen slecht eten. In ieder geval een grote knuffel! Alles hoeft niet in 1 dag Y;(

**Geplaatst**: 19-12-17 22:06

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-12-17 22:06

Dankje Janneke en Joolien. Heb zeer binnenkort een afspraak met een nieuwe haptonoom.

Vandaag weer prut hier. Durf er eindelijk voor uit te komen dat ik me zo klote voel aan de mensen die dicht bij me staan. Zoals verwacht enkel onbegrip en boos worden. Ik was al kapot vandaag, maar nu helemaal. Bah.

Iedereen hier even een hele dikke knuffel!

**Geplaatst**: 20-12-17 09:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-12-17 09:07

Ik kan die knuffel wel gebruiken en stuur er eentje naar jou terug!
Hier na 2,5 week mezelf redelijk goed tot supergoed voelen weer een terugval. Het verdriet om het dieptepunt wat ik gehad hebt komt weer terug. Verder ging het in het weekend met mijn man heel slecht, ik dacht daar wel goed mee om te kunnen gaan maar kennelijk toch meer impact als ik dacht. Ik bruiste dit weekend van de energie en hij had geen enkele energie dus liepen we een beetje vast.
Gisteren bij de psycholoog geweest en ik mag morgen gelukkig weer. Ik hoop maar dat het maandag lukt naar mijn vader te gaan met kerst.Hij wilde vandaag ook langskomen maar ik weet dat hij niks kan met een huilende dochter en dan lompe dingen kan zeggen als dat ik de knop om moet zetten en maar moet gaan fietsen als ik moet huilen.Dus maar iets gezegd in de trant van we zien elkaar maandag toch.
Volgens psychiater en psycholoog ga ik snel maar dit soort ochtenden zijn wel heel zwaar. Ik hoop en bid dat het niet te lang duurt dit keer.

**Geplaatst**: 20-12-17 14:13

Geplaatst: 20-12-17 14:13

leeggehaald, sorry

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 20-12-17 14:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-12-17 14:21

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-12-17 14:21

Wat heftig Joska... Weet even niet goed hoe ik hier op moet reageren. Heel veel sterkte.

Ook sterkte Vala. Die terugvallen herken ik ook, heel moeilijk...

December is een rotmaand wat betreft de feestdagen. Het extra beseffen dat je doodongelukkig bent...

**Geplaatst**: 20-12-17 14:30

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-12-17 14:30

Dikke knuffels Amy, Joska en Vala - en alle anderen in dit topic!

December is niet mijn favoriete maand- 'we hebben geen zon en geen maan', zei een vriendin van de werk.
Bleegh!
"Morgen keert de zon", 21/12 17:35 - ik kan niet wachten.

Gisteren nul energie, vandaag wat meer buitenlucht in de ochtend en dat helpt.

**Geplaatst**: 21-12-17 01:30

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-17 01:30

Ik heb morgen mijn eerste gesprek bijnde psycholoog en ben echt enorm zenuwachtig. Geen idee wat ik moet verwachten en zie er erg tegen op. Hoe is dit bij jullie gegaan?

Ik heb in dit topic een bericht geplaatst, misschien dat ik dit wel aan hen (heb gesprek met 2 mensen) laat lezen, zodat ik het zelf niet hoef te vertellen.

Ga nu maar snel slapen, want moet er morgen vroeg zijn! 8)7

**Geplaatst**: 21-12-17 09:33

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-17 09:33

Succes vandaag...!

Eerste gesprek is logischerwijze vooral inventariseren: wat zit je dwars, hoe voel je je, was er een aanleiding - en waar kom je vandaan qua gezin van oorsprong en hoe ziet je leven er uit: doe je momenteel werk, opleiding, relatie.

:(:)

**Geplaatst**: 21-12-17 11:57

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-17 11:57

Ben weer thuis van het gesprek. Vond het toch best fijn, zenuwen waren niet nodig. Was inderdaad best algemeen. Psycholoog vond ik wel erg fijn, dus dat scheelt een hoop!

**Geplaatst**: 21-12-17 14:53

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-17 14:53

Ik zit er ook weer volledig onderdoor.
Mijn opa is afgelopen maandag overleden en met paardjelief gaat het ook niet goed. Super k*t dus.

**Geplaatst**: 21-12-17 15:12

Geplaatst: 21-12-17 15:12

Fijn, Lizzo...!

Gecondoleerd, CalypsoLover, en "niet fijn"!

:(:)

En:
"Vandaag keert de zon!"
...ik telde de dagen - nu gaan de dagen weer lengen.

**Geplaatst**: 21-12-17 21:12

Geplaatst: 21-12-17 21:12

Coldsummer... je hebt het moeilijk. :(:)

Maar wil je mij of ons vertellen waar je trots op bent?

Een ding..!

**Geplaatst**: 21-12-17 22:39

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-17 22:39

Gecondoleerd Calipsolover. En niet fijn dat het met je paardje ook niet zo goed gaat.

Knert, ik heb het zeker moeilijk. Boodschappen doen is een hel, ik lees elk etiquette en kom met alleen maar gezonde dingen terug die onder de 100 calorieen zitten.

Eigenlijk niet, ik ben eigenlijk nergens trots op.

**Geplaatst**: 21-12-17 23:03

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-12-17 23:03

Pfoe .. weer sterkte aan iedereen die het nodig heeft!

Hier gaat het ook minder. Gisteren naar de Reumatoloog geweest. Grote kans op Fibromyalgie; en heb sowieso een flink vitamine D tekort. Dit is ook al even zo en wilt maar niet stijgen. Hier gaan ze ook onderzoek naar doen...

Met de Fibro zal ik moeten leren leven. De enige pillen die een beetje schijnen te werken willen ze me niet geven omdat zelfmoordgedachten er van toenemen.

Kan er ook nog wel bij. :')

**Geplaatst**: 22-12-17 09:21

Geplaatst: 22-12-17 09:21

Ik heb ook fibromyalgie. Het is voor mij 1 van de redenen dat ik zo onderuit ben gegaan in juli. Ik had veel pijn, kon steeds minder en medicatie hielp vrijwel niet. Het feit dat ik ernstige pijn bij mijn borstbeen had maakte dat ik heel bang werd. Ik durfde ook steeds minder te doen en voelde me steeds nuttelozer. Ik kwam op mijn werk niet goed mee. Allerlei onderzoeken gehad ter geruststelling en nergens kwam iets uit. Fijn natuurlijk dat er niks gevonden werdmaar ik bedacht altijd wel weer iets wat ze over het hoofd zouden kunnen zien. Eigenlijk had de huisarts toen al kunnen zien wat er stond te gebeuren denk ik. Ik kreeg als laatste Tramadol mee maar heb dit niet geprobeerd. Daarna ben ik naar de natuurarts gegaan maar toen stond alles al zo op spanning dat er even geen redden meer aan was.
Fibromyalgie is klote en ik kan/kon het niet accepteren. Iedere weersverandering voel ik in mijn lijf. Ik slik momenteel niks voor de pijn, soms een paracetamol. Ik durf niet teveel troep te slikken bij de citalopram en lorazepam.
Ik heb nu helaas weer een echte huil en onrust dip.
Pijnxverzet =lijden zegt mijn psycholoog maar ik vind het nog steeds moeilijk me erbij neer te leggen dat dit me overkomt.

Maak me ook nu al druk om de kerst, heb vorige week een mooie jurk en schoenen gekocht en wil eerste kerstdag naar mijn vader en tweede kerstdag uit eten. Maar door de spanning is mijn maag weer van slag en huil ik om een scheet. Straks moet ik weer afbellen.... Mijn vader kan er niet echt mee omgaan met wat ik heb dus dat is al lastig en ik appte hem vorig weekend dat ik goed vooruit ga en dan gebeurd er nu weer dit.... Moeilijk...

**Geplaatst**: 22-12-17 10:16

Geplaatst: 22-12-17 10:16

Tja, die psycholoog toch.
De boeddhisten zeggen het ook hoor, over pijn en verzet en dat het erger wordt - maar bieden er ook meditatie bij aan. Dan ga je toch een stap dieper dan 'oh ja, ik moet mij niet verzetten'. De rust die je opbouwt in meditatie maakt dat de pijn minder wordt - dan is 'je niet verzetten' ook al weer makkelijker...

Kennen jullie het gezegde, dat fybromyalgie een burn out op je spieren is...? (Plus te weinig serotonine plus minder ideale darmflora.)
Dus Sar: niet mee gaan leven hoor!
Een burn out kost tijd, serotonine
verhogen kan, darmflora opkrikken kan uitstekend, vitamine D wordt bij jou aan gewerkt en spieren (na! alle voorgenoemde maatregelen) zachtjes her-opvoeden en her-trainen kan gewoon.

En naar, Vala, 'dat je vader niet met jouw ellende kan dealen'...! Accoord, als je volwassen bent en je ouders worden 'een dagje ouder' verandett de band - maar elementaire acceptatie zou toch wel erg fijn zijn... :(:)

**Geplaatst**: 22-12-17 16:20

Geplaatst: 22-12-17 16:20

Ja ik begrijp wat de psycholoog zegt maar ja, het dan ook nog even in praktijk brengen hè. ....

De natuurarts zegt dat door fibromyalgie de hoeveelheid serotonine al te laag is en idd de darmflora kan verstoord zijn. Dat viel overigens bij mij nog mee, ze heeft een poeponderzoek laten doen (heul duur) en mijn darmen waren er niet slecht aan toe.

En wat mijn vader betreft, tja, het is heel teleurstellend en dat ga ik hem nog een keer uitleggen als ik stabiel ben. Hij is de enige directe familie die ik heb, moeder en zus zijn overleden, en ik had iets meer van hem verwacht. Maar ik weet wel dat hij ontzettend veel van me houdt.

**Geplaatst**: 22-12-17 16:33

Geplaatst: 22-12-17 16:33

coldsummers schreef:
Gecondoleerd Calipsolover. En niet fijn dat het met je paardje ook niet zo goed gaat.

Knert, ik heb het zeker moeilijk. Boodschappen doen is een hel, ik lees elk etiquette en kom met alleen maar gezonde dingen terug die onder de 100 calorieen zitten.

Eigenlijk niet, ik ben eigenlijk nergens trots op.

Je bent nergens trots op? Ik vind je overkomen als een eerlijk persoon. Oké met problemen... maar schat jij jezelf niet eerlijk in?

En dat eten herken ik wel. Weliswaar in mindere mate. Vorig jaar zat ik op 300 kcal per dag.
Viel 16 kilo af in zeer korte tijd. Stonk naar aceton zweet. Keek scheel van de vermoeidheid. Kreeg overmatig veel donshaar.. en mijn hoofhaar viel uit.. en uiteindelijk val je niet meer af. Puur omdat je metabolisme om zeep is geholpen.

En toen ging het wat beter. Al hoewel ik nu weer een dip meemaak. Dus onder de 1000 kcal per dag zit ik wel. En nee ik val niet af.
Hoofd en nekpijn... dat wel.

Bij mij is het de spanning dat ik slecht eet.

En ja.. zelfs ik ben wel trots op iets. Iedereen is mooi op zijn of haar wijze ...

Bij jou is dat ook zo. Geloof mij maar!

**Geplaatst**: 22-12-17 17:21

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-12-17 17:21

Ik kom rond de 500 kcals en dan nog vind ik het erg en moet het er op de een of andere manier uit.

Ik wil dit alles aan mijn psycholoog vertellen maar ik weet niet hoe. Ik zie haar na de kerst, een donderdag. Ik wil het haar zo graag vertellen maar ben bang dat niemand mij gaat geloven want ik heb geen ondergewicht. Mijn moeder zegt dat ik ben afgevallen, maar ik weeg nog steeds hetzelfde.

Ja, eerlijk ben ik opzich wel, maar of dat iets is waar je echt trots op kunt zijn? Daar twijfel ik nog een beetje aan.

**Geplaatst**: 22-12-17 17:48

Geplaatst: 22-12-17 17:48

Ik vind eerlijkheid een super mooie eigenschap en daar mag je echt trots op zijn!

Ik zie echt op tegen de feestdagen.. de overdreven gezelligheid en doen alsof t leuk is.. terwijl het voor mij totaal niet leuk is!

Als kind totaal geen leuke jeugd gehad. Zet het liever niet openbaar, maar pb mag. En Kerst was zo’n moment dat er thuis een bom barste en dat het zorgde voor veel spanning in huis..

**Geplaatst**: 22-12-17 23:12

Geplaatst: 22-12-17 23:12

coldsummers schreef:
Ik kom rond de 500 kcals en dan nog vind ik het erg en moet het er op de een of andere manier uit.

Ik wil dit alles aan mijn psycholoog vertellen maar ik weet niet hoe. Ik zie haar na de kerst, een donderdag. Ik wil het haar zo graag vertellen maar ben bang dat niemand mij gaat geloven want ik heb geen ondergewicht. Mijn moeder zegt dat ik ben afgevallen, maar ik weeg nog steeds hetzelfde.

Ja, eerlijk ben ik opzich wel, maar of dat iets is waar je echt trots op kunt zijn? Daar twijfel ik nog een beetje aan.

Ja... eerlijkheid is een hele mooie eigenschap!
Persoonlijk vind ik dat een van de mooiste eigenschappen die een mens kan hebben!
Zie je wel? Had ik het toch goed aangevoeld!

Mijn vriend is een heel eerlijk persoon. Ik vind hem daardoor extra aantrekkelijk.

Wat betreft het eerste. Verwacht je niet teveel. Van jezelf? Is een andere methode niet toegankelijker? Schrijf een briefje...

Heb ik deze week nog gedaan. Puur om mij er even achter te verbergen en toch iets ondernomen.

Dat afvallen wil op een gegeven moment niet meer. Je metabolisme is al om zeep geholpen. Je lijf gaat op automatische piloot en je geestelijke welzijn raakt in een dal. Wat je zelf al gemerkt hebt.
Ik ga jou niet vertellen dat je bakken eten naar binnen moet werken. Dat lukt mij ook niet. Al ligt onze oorzaak iets anders.

Maar probeer wel complexe koolhydraten te eten ipv de snelle suikers. Als je teveel snelle suikers eet kom je in een patroon waar je slecht uitkomt.
Slecht slapen, gezondheidsproblemen en ook slechte geestelijke welzijn. Om jouw patroon ineens niet teveel te overweldigen.... complexe koolhydraten hoeven niet perse veel meer kcal te hebben. Je zou best nog wel kunnen tellen, terwijl je het wel iets gezonder doet.

En ga niet te snel. Pak het tempo wat jij wil...
Alles hoeft niet in 1 week he?

**Geplaatst**: 24-12-17 11:32

Geplaatst: 24-12-17 11:32

Iedereen toch een fijne kerst.

Zelf ben ik wat eenzaam. Dus ga maar eens waf wijn halen en wat foute films kijken.

**Geplaatst**: 27-12-17 00:45

Geplaatst: 27-12-17 00:45

Kerst is hier eigenlijk altijd wel gezellig maar sinds ik dus depressief ben heb ik elk jaar voor de kerst een gigantische inzinking. Meestal als ik me aan het omkleden ben om naar oma te gaan krijg ik een hysterische huilbui.. Terwijl het feest zelf gewoon altijd gezellig is.

Voel me nu ook heel rot omdat ik zondag (31e) jarig ben en niks geregeld krijg en dit dus wss al mijn 19e k*tverjaardag gaat worden :'( ben nu aan het proberen een etentje te regelen en als dat niet lukt vier ik het gewoon niet. Misschien proberen gewoon de hele dag dronken door te brengen ofzo :')

Sowieso gaat het hier veel slechter de laatste tijd. Ik ben heel erg suïcidaal, automutileer weer veel en heb gigantische stemmingswisselingen en ben echt extreem gevoelig. Mijn vriend hoeft maar te vragen of ik hem niet wil bellen omdat zijn telefoon dan vervelend doet en ik kan al janken omdat ik dan denk dat ik weer vervelend ben oid. Same bij andere mensen hoor. Ben eigenlijk gestopt met ad maar denk dat ik toch weer begin.

Vind het ook heel moeilijk om naar de toekomst te kijken omdat ik dus zo super slecht ben nu. Vriendin zei laatst zelfs dat als ik zo doorga ik mijn 21e verjaardag niet vier omdat ik dan dood ben (word zondag 19). Zij ziet ook wel dat het gruwelijk slecht gaat. Wil me toch niet op laten nemen (al zou het misschien veiliger zijn) omdat ik van opnames eigenlijk alleen maar slechter word omdat je dan ook met de ellende van de anderen zit en daar ben ik echt te gevoelig voor.
Deze vakantie geen therapie maar helpt toch niet, heb ik het idee. Leef nu gewoon van afspraak naar afspraak, zo kom ik nu mijn dagen door...

**Geplaatst**: 27-12-17 09:20

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 27-12-17 09:20

Klinkt superellendig DynamiteS. Ik en de kerst ook wat doorgeworsteld maar ging gelukkig goed. Bij mijn vader geweest, schoonouders bezocht en gisterenavond gegeten in een restaurant. Met zenuwen in mijn lijf maar uiteindelijk was het goed.Ben wel blij dat het voor bij is, dit soort dagen vergroten verdriet toch. Ik kan gelukkig mijn begeleidster vandaag bellen en dat ga ik doen ook ondanks dat het nu net dramatisch is. Maar echt lekker voel ik me ook niet. Gewoon even praten, is altijd fijn.
Sterkte DynamiteS en ook voor alle lotgenoten die metzichzelf worstelen deze dagen. Weet dat jullie niet alleen zijn! Dit geft mij in ieder geval wel troost. Knuffel en dikke kus voor jullie allemaal!

**Geplaatst**: 27-12-17 12:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 27-12-17 12:19

Dat geeft mij ook troost inderdaad, de wetenschap dat ik niet de enige ben die in de put zit.

Hier kerst ook weer overleefd, maar gezellig was het zeker niet. Hing een vreselijk vervelende sfeer tussen m'n ouders waardoor het niet gezellig was. Nu weer aan het werk, wel lekker want dan pieker ik niet.