Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Paintlinger schreef:Imigran heb ik ook gehad ja.......
Nou dat neem ik nooit meer!!
Ik had het gevoel dat ik gewurgt werd.
Alles rond mijn nek trekt stijf en ik krijg het heel erg benauwd.
Hebben meer mensen dit?
Paintlinger schreef:Imigran heb ik ook gehad ja.......
Nou dat neem ik nooit meer!!
Ik had het gevoel dat ik gewurgt werd.
Alles rond mijn nek trekt stijf en ik krijg het heel erg benauwd.
Hebben meer mensen dit?
Het is nog een geluk dat ik wel goed geslapen heb. Ik ben echt doodmoe en hou me zo rustig mogelijk. Maxalt en paracetamol zit klaar in mijn tas.
.
. Het lijkt wel of er een erg kort lontje aan vooraf gaat.
Hebben ze er veel begrip voor of niet altijd? 

Maar ik ben het stadium inmiddels voorbij dat ik me er echt druk om maak, eerlijke gezegd.
Dan hoeven ze niet eens precies te weten wat ze ermee aan moeten, maar alleen al dat ze je geloven en er niet moeilijk over doen, lijkt me een hele rust. 

Floortje1988 schreef:Daar ben ik eigenlijk ook wel benieuwd naar: hoe gaan jullie vrienden/mannen/familie ermee om als jullie een aanval hebben?Hebben ze er veel begrip voor of niet altijd?
Ik heb er tot mijn 20e mee geleefd zonder dat ook maar iemand er begrip voor had. Mijn ouders en de dokter deden het af als "maar een hoofdpijntje". Ik heb een keer een hele vakantie met migraine doorgebracht terwijl ik overal "gezellig" mee naartoe moest, en dan werd het mij kwalijk genomen dat ik mij "raar en somber" gedroeg.
Toen ontmoette ik mijn vriend, die er super veel begrip voor heeft. Ik hoef maar wat te piepen en hij weet al hoe laat het is, dan komt hij aanrennen met Maxalt, doet de gordijnen dicht, legt mij in bed en belt mijn werk zonder dat ik ook maar iets hoef te zeggen. Zo lief!
.