Jantine: Bedankt voor het meedenken. Mijn boosheid links laten liggen lukt ook niet echt, omdat het echt woede-aanvallen zijn die in heel korte tijd op komen zetten. Dan kan ik er al niet meer omheen. Maar ik heb wel goed nieuws: Ik heb woensdagavond en gisteren nog heel goed met mijn vriend gepraat. Het was emotioneel heel erg zwaar. Woensdagavond hebben we afgesproken dat ik meer uit moet spreken hoe ik me voel, want dat dat voor hem vaak helemaal niet zo duidelijk is, omdat ik er zo weinig over zeg. Daardoor onderschat hij het vaak en komen er botsingen. Ik voel me dan onbegrepen.
Nu hebben we afgesproken dat als hij uit zijn werk komt, we echt even de tijd nemen om te praten over hoe het met ons gaat, hoe onze dag was en we ons voelen. Dat hebben we gisteren dus voor het eerst echt heel bewust op die manier gedaan. Toen ik hem vertelde hoe ik me de hele dag al voelde zei hij dat hij nu pas begon te begrijpen hoe rot ik me momenteel voel. Het was heel fijn en we kwamen echt voor het eerst sinds tijden weer dichter bij elkaar.
Door het zo aan te pakken kwam bij mij ook het hoge woord eruit. Achter die boosheid van de afgelopen anderhalve week, blijkt (weer) een hele lading verdriet te zitten. Ik had het idee dat ik dit met niemand kon delen en daardoor voelde ik me heel erg alleen. En dat frustreerde me en maakte me zo boos. We hebben er heel goed over kunnen praten. Het neemt de spanning niet weg, maar de boosheid is overgegaan in intens verdriet. En op de een of andere manier is dat beter te handelen. Ik begrijp mezelf nu ook beter.
Hartstikke goed dat je een plan op maat hebt bij de fysio. Lekker doorgaan met bewegen en geduld hebben. Het heeft wel even tijd nodig
Dat je te ambitieus bent voor terugvallen klinkt bekend. Ik denk ook altijd bij de pieken dt ik er weer helemaal ben en alles weer aan kan. Dan komen de terugvallen extra hard aan, ookal weet je dat ze erbij horen, toch ben je er iedere keer weer ziek van...
Angela: Wat fijn dat er mensen zijn die met je meedenken. Moet je toch een goed gevoel geven. Dan sta je even niet zo alleen. Er zijn echt wel mensen die je begrijpen. Fijn om een goede ervaring te horen van iemand over Maatkracht. Heb je het nog met Pascal erover gehad? Ik wil even één ding zeggen over het volgende:
Angela_ schreef:Ze schat de situatie gewoon verkeerd in naar mijn gevoel.
Namelijk: LAAT HET DIKGEDRUKTE MAAR WEG. Of beter gezegd (want je gevoel mag er zijn): JE GEVOEL KLOPT en het laat je niet in de steek. Ze schat je situatie verkeerd in en laat je veeeel te veel zwemmen. Daarom is het extra sterk dat je nu verder aan het kijken bent!
Zwelgje: Goed dat je met je psych de afspraak hebt gemaakt om iedere dag 1 ding te doen wat je leuk vindt. Dat is echt belangrijk en je zal merken dat je er langzaam weer activiever van wordt. Inderdaad spannend om weer op een paard te stappen. Als het emotioneel is, geeft dat niet. Dat mag. Ik vind het heel goed dat je jezelf er toe gezet hebt om wat te doen. Echt knap van je, ik weet hoe ongelofelijk zwaar dat kan zijn. Misschien dat je jezelf wel iets overvraagd hebt door meteen anderhalf uur door het bos te ploeteren. Ik kan me je dubbele gevoel dus ook wel voorstellen. Eigenlijk zegt je gevoel genoeg
Maar, wees niet te streng voor jezelf. Je moet hier een balans in vinden, en dat lukt niet van de één op andere dag. Je bent goed op weg meid!
Bedankt voor het meedenken ook. Ik weet niet of je het stukje hebt gelezen wat ik naar Jantine heb geschreven, maar daar heb ik uitgelegd dat mijn boosheid inmiddels (na een aantal goede gesprekken met mijn vriend) is overgegaan in verdriet wat erachter zat. Mijn behandelaar heeft wel eens de gevoelslijn uitgetekend. Eerst zit je in je angst, daarna kom je in boosheid, vandaar in verdriet en pas daarna komt blijdschap. Nou, dan zijn we goed op weg of niet dan?