Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-03-10 21:37

Geplaatst: 30-03-10 21:37

Laetitia, ik vind je vraag heel moeilijk, ik denk dat ik daar te egoistisch voor zou zijn...

Iedereen heeft wel wat maar ik begrijp Kaja haar vraag wel, het viel mij ook wel op. Maargoed, iedere gek zijn gebrek...

**Geplaatst**: 30-03-10 21:40

Geplaatst: 30-03-10 21:40

Karin schreef:
Kaja schreef:
Opvallend, Karin, want stichting Pandora is voor iedereen die psychische problemen heeft of gehad heeft.

Klopt. En die stichting geeft met die uitspraak aan dat 'normaal' een relatief begrip is. In feite mankeert iedereen wel 'iets'.

Ik heb nergens het woord "normaal" aangehaald, dus in wezen sluit jou post niet aan op het mijne.

Shadow0 schreef:
Kaja: Ik denk dat je voor beeldvorming en bepaling niet te verregaande conclusies moet trekken aan een (toch maar handjevol) mensen dat hier reageert.

Maar Shadow je gaat nu te ver, ik beperk mij namelijk tot dit topic en de mensen die hier komen.

Ik ga nu natuurlijk niet de conclusie trekken dat kinderloze allemaal iets mankeren, dat zou wel wat ver gaan, niet?

Laatst bijgewerkt door Kaja op 30-03-10 21:42, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-03-10 21:41

Geplaatst: 30-03-10 21:41

Twiggy, mooi dat jij het dan wel kan.
Mijn vriendin heeft Borderline, of beter gezegd had want het is over.
Maar in haar zware periode heeft ze een zelfmoordpoging gedaan toen ze al een zoontje van 2 had en op dat moment zwanger was van haar 2e (wat ze toen op dat moment nog niet wist).
Ik ben van nature ook een pitbull, is waarschijnlijk ook de reden dat ik steeds door stiefel.
Maar je kunt de ene "patient" nooit vergelijken met een ander.
het is het grote complexe gebied waar de medische wetenschap nog een flinke kluif aan heeft aan dat brein van ons.

Stel ik was wel vruchtbaar geweest, dan had ik nu een "kind"van 24 jaar gehad en stel dat mijn ziekte overdraagbaar zou zijn....
Oohhhh....ik had me dan echt geen raad geweten hoor, dat ik zoiets mijn kind had aangedaan, want mezelf kennende had ik dat wel zo ervaren.
net zoals mijn moeder (geheel onterecht maar goed) zich erg schuldig heeft gevoelt over het feit dat ze het DES hormoon gelsikt heeft tijdens mijn zwangerschap waardoor ik dus een woestijn geworden ben.
Idioot he....ik vind dat mijn mams zich daar niet druk over mocht maken, maar ik zou het zelf ook doen als me dit bij een eigen kind zou gebeuren.
Dus vandaar uit ook weer, stukje geloof van mij, dat "iets" me heeft behoed tegen kinderen krijgen.

Ppfffff...beetje warrig omschreven geloof ik

**Geplaatst**: 30-03-10 21:42

Geplaatst: 30-03-10 21:42

Kaja schreef:
Mag ik een voorzichtige "conclusie" trekken dat de niet-moeders in dit topic bijna allemaal iets "mankeren"? Iets in de zin van borderline, depressie etc.

Ik denk dat die voorzichtige conclusie te snel getrokken is

Onassa en ik zijn toevallig allebei kinderloos en toevallig hebben we last van depressies (in het verleden voor mij).

Dat zijn 2 van alle bokkers in dit topic! Geen representatieve steekproef lijkt mij

**Geplaatst**: 30-03-10 21:42

Geplaatst: 30-03-10 21:42

geerke schreef:
ik heb nog nooit wat gemankeert..maar heb geen kinderen..

Oohhhh, mijn ideaal beeld

**Geplaatst**: 30-03-10 21:43

Geplaatst: 30-03-10 21:43

laetitia schreef:
Ik kan me juist heel goed voorstellen waarom mensen zelfmoord plegen. Juist omdat ik ook zover heen was dat ik dat als enige oplossing zag. En ik heb respect voor mensen die uiteindelijk die keuze maken, mensen gaan niet voor niets over tot zo'n vreselijke daad.

Zelfmoord is voor sommigen wel een oplossing, dat is mijn mening.
En dat respecteer ik.

Voor dieren is dat inderdaad heel anders geregeld, zij mogen wel uit hun lijden verlost worden, mensen mogen dat niet.
Mensen zijn gedwongen ondraaglijk te leiden en desnoods een langzame dood te sterven.

Ik kan me er werkelijk helemaal niets bij voorstellen. Dat je jezelf het leven zou willen ontnemen. En dan? Dat vraag ik me af. Met welk doel?
Depressie kan ik me wel iets bij voorstellen en in mijn ogen helpt het wel als je (evt met hulp en medicatie) jezelf een schop onder de kont geeft. Want ik weet wat een depressie inhoudt en de meeste mensen maken de "fout" erin te zwelgen. Ze stoppen met alles, zelfs hun werk. En dat terwijl het zo belangrijk is om in ieder geval ritme in je dag te houden. Dat je na je werk op de bank ploft om niks meer te doen, oke. Dat je je een periode afsluit voor sociale contacten en even geen zin hebt in gezellig doen omdat je de puf en energie niet hebt, oke. Maar als je zorgt dat je nog regelmaat in je week hebt door in ieder geval je werk te blijven doen, dan kom je er veel gemakkelijker bovenop.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:43

Geplaatst: 30-03-10 21:43

Kaja schreef:
Ik heb nergens het woord "normaal" aangehaald, dus in wezen klopt jou sluit jou post niet aan op het mijne.

Je hebt gelijk, ik zal me verder ook buiten deze discussie houden. Zoveel nuttigs heb ik niet toe te voegen.

Ik sluit me iig bij de opmerking van Shadow aan:

Shadow0 schreef:
Kaja: Ik denk dat je voor beeldvorming en bepaling niet te verregaande conclusies moet trekken aan een (toch maar handjevol) mensen dat hier reageert.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:47

Geplaatst: 30-03-10 21:47

laetitia schreef:
Kaja schreef:
Mag ik een voorzichtige "conclusie" trekken dat de niet-moeders in dit topic bijna allemaal iets "mankeren"? Iets in de zin van borderline, depressie etc.

Ik denk dat die voorzichtige conclusie te snel getrokken is
Onassa en ik zijn toevallig allebei kinderloos en toevallig hebben we last van depressies (in het verleden voor mij).

Dat zijn 2 van alle bokkers in dit topic! Geen representatieve steekproef lijkt mij

Volgens mij kun je TS ook op het lijstje zetten en zo zijn er nog wat hoor

Het is niet aanvallend bedoeld, het valt op een gegeven moment gewoon op

**Geplaatst**: 30-03-10 21:47

Geplaatst: 30-03-10 21:47

maikeltje schreef:
Ik kan me er werkelijk helemaal niets bij voorstellen. Dat je jezelf het leven zou willen ontnemen. En dan? Dat vraag ik me af. Met welk doel?
Depressie kan ik me wel iets bij voorstellen en in mijn ogen helpt het wel als je (evt met hulp en medicatie) jezelf een schop onder de kont geeft. Want ik weet wat een depressie inhoudt en de meeste mensen maken de "fout" erin te zwelgen. Ze stoppen met alles, zelfs hun werk. En dat terwijl het zo belangrijk is om in ieder geval ritme in je dag te houden. Dat je na je werk op de bank ploft om niks meer te doen, oke. Dat je je een periode afsluit voor sociale contacten en even geen zin hebt in gezellig doen omdat je de puf en energie niet hebt, oke. Maar als je zorgt dat je nog regelmaat in je week hebt door in ieder geval je werk te blijven doen, dan kom je er veel gemakkelijker bovenop.

Blijkbaar kan je je een diepe depressie met suicidaal gedrag dus niet voorstellen.
ja...een flinke dip, dan moet je konten gaan schoppen, maar een zware depressie is effe wat anders, hierbij vallen ook lichamelijke functies uit.
En dat is de kloteritis met deze "ziekte", men weet er altijd zooo goed over te oordelen!!!

**Geplaatst**: 30-03-10 21:49

Geplaatst: 30-03-10 21:49

Trouwens mijn "drang" om kinderen te krijgen was nog vér voor ik mijn eerste depressie kreeg.
En nee, om dan die vraag dan maar gelijk te beantwoorden, ik ben niet depressief geworden omdat ik geen kinderen heb kunnen krijgen.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:50

Geplaatst: 30-03-10 21:50

Karin schreef:
Ik sluit me iig bij de opmerking van Shadow aan:

Shadow0 schreef:
Kaja: Ik denk dat je voor beeldvorming en bepaling niet te verregaande conclusies moet trekken aan een (toch maar handjevol) mensen dat hier reageert.

Ik wil echt niemand voor het hoofd stoten, maar je sluit je ergens bij aan, wat niet aansluit op hetgeen wat ik heb gezegd. Zo krijg je scheve verhoudingen en uiteenlopende lijnen..

**Geplaatst**: 30-03-10 21:50

Geplaatst: 30-03-10 21:50

Onassa schreef:
maikeltje schreef:
Ik kan me er werkelijk helemaal niets bij voorstellen. Dat je jezelf het leven zou willen ontnemen. En dan? Dat vraag ik me af. Met welk doel?
Depressie kan ik me wel iets bij voorstellen en in mijn ogen helpt het wel als je (evt met hulp en medicatie) jezelf een schop onder de kont geeft. Want ik weet wat een depressie inhoudt en de meeste mensen maken de "fout" erin te zwelgen. Ze stoppen met alles, zelfs hun werk. En dat terwijl het zo belangrijk is om in ieder geval ritme in je dag te houden. Dat je na je werk op de bank ploft om niks meer te doen, oke. Dat je je een periode afsluit voor sociale contacten en even geen zin hebt in gezellig doen omdat je de puf en energie niet hebt, oke. Maar als je zorgt dat je nog regelmaat in je week hebt door in ieder geval je werk te blijven doen, dan kom je er veel gemakkelijker bovenop.

Blijkbaar kan je je een diepe depressie met suicidaal gedrag dus niet voorstellen.
ja...een flinke dip, dan moet je konten gaan schoppen, maar een zware depressie is effe wat anders, hierbij vallen ook lichamelijke functies uit.
En dat is de kloteritis met deze "ziekte", men weet er altijd zooo goed over te oordelen!!!

Ik oordeel en veroordeel niet. Maar ik weet wel dat zoiets niet van vandaag op morgen ontstaat.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:50

Geplaatst: 30-03-10 21:50

maikeltje schreef:
laetitia schreef:
Ik kan me juist heel goed voorstellen waarom mensen zelfmoord plegen. Juist omdat ik ook zover heen was dat ik dat als enige oplossing zag. En ik heb respect voor mensen die uiteindelijk die keuze maken, mensen gaan niet voor niets over tot zo'n vreselijke daad.

Zelfmoord is voor sommigen wel een oplossing, dat is mijn mening.
En dat respecteer ik.

Voor dieren is dat inderdaad heel anders geregeld, zij mogen wel uit hun lijden verlost worden, mensen mogen dat niet.
Mensen zijn gedwongen ondraaglijk te leiden en desnoods een langzame dood te sterven.

Ik kan me er werkelijk helemaal niets bij voorstellen. Dat je jezelf het leven zou willen ontnemen. En dan? Dat vraag ik me af. Met welk doel?
Depressie kan ik me wel iets bij voorstellen en in mijn ogen helpt het wel als je (evt met hulp en medicatie) jezelf een schop onder de kont geeft. Want ik weet wat een depressie inhoudt en de meeste mensen maken de "fout" erin te zwelgen. Ze stoppen met alles, zelfs hun werk. En dat terwijl het zo belangrijk is om in ieder geval ritme in je dag te houden. Dat je na je werk op de bank ploft om niks meer te doen, oke. Dat je je een periode afsluit voor sociale contacten en even geen zin hebt in gezellig doen omdat je de puf en energie niet hebt, oke. Maar als je zorgt dat je nog regelmaat in je week hebt door in ieder geval je werk te blijven doen, dan kom je er veel gemakkelijker bovenop.

Ik denk dat jij dan nog nooit een echte ernstige depressie hebt doorgemaakt.
Ben je ooit weleens opgenomen geweest vanwege een ernstige depressie?

Waarom denk je dat zelfmoord juist veel voorkomt onder mensen met ernstige depressies?

Afijn, ik denk dat mensen die geen beeld hebben bij het plegen van zelfmoord nog nooit een ECHTE depressie meegemaakt hebben.

Schop onder je kont, was het maar zo makkelijk :roll:

Daarbij vind ik mensen die zelf ernstige psychische problemen hebben en bewust kiezen om hierom geen kinderen te krijgen echt heldhaftig (zoals mijn collega die ik een paar pagina's terug aanhaalde).
Ondanks haar enorme kinderwens vult ze die wens niet in, juist omdat de kans groot is dat ze haar kinderen erfelijk belast (zijzelf is niet 'ziek' echter haar ouders en haar broer wel).

**Geplaatst**: 30-03-10 21:51

Geplaatst: 30-03-10 21:51

Kaja schreef:
Volgens mij kun je TS ook op het lijstje zetten en zo zijn er nog wat hoor
Het is niet aanvallend bedoeld, het valt op een gegeven moment gewoon op

Oepsssss, gewaagd om de TS ook zomaar in deze "groep" te gooien.
Lijkt me beter als ze dat zelf beoordeelt.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:53

Geplaatst: 30-03-10 21:53

laetitia , ik heb ook in zo'n geval bewondering voor mensen, dat heet onbaatzuchtigheid en komt nog maar weinig voor helaas en de ikke ikke ikke maatschappij waarin we nu leven.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:54

Geplaatst: 30-03-10 21:54

Onassa schreef:
maikeltje schreef:
Ik kan me er werkelijk helemaal niets bij voorstellen. Dat je jezelf het leven zou willen ontnemen. En dan? Dat vraag ik me af. Met welk doel?
Depressie kan ik me wel iets bij voorstellen en in mijn ogen helpt het wel als je (evt met hulp en medicatie) jezelf een schop onder de kont geeft. Want ik weet wat een depressie inhoudt en de meeste mensen maken de "fout" erin te zwelgen. Ze stoppen met alles, zelfs hun werk. En dat terwijl het zo belangrijk is om in ieder geval ritme in je dag te houden. Dat je na je werk op de bank ploft om niks meer te doen, oke. Dat je je een periode afsluit voor sociale contacten en even geen zin hebt in gezellig doen omdat je de puf en energie niet hebt, oke. Maar als je zorgt dat je nog regelmaat in je week hebt door in ieder geval je werk te blijven doen, dan kom je er veel gemakkelijker bovenop.

Blijkbaar kan je je een diepe depressie met suicidaal gedrag dus niet voorstellen.
ja...een flinke dip, dan moet je konten gaan schoppen, maar een zware depressie is effe wat anders, hierbij vallen ook lichamelijke functies uit.
En dat is de kloteritis met deze "ziekte", men weet er altijd zooo goed over te oordelen!!!

Net zoals (bewust) kinderlozen kunnen oordelen over ouders...

**Geplaatst**: 30-03-10 21:55

Geplaatst: 30-03-10 21:55

Kaja schreef:
laetitia schreef:
Mag ik een voorzichtige "conclusie" trekken dat de niet-moeders in dit topic bijna allemaal iets "mankeren"? Iets in de zin van borderline, depressie etc.

Ik denk dat die voorzichtige conclusie te snel getrokken is
Onassa en ik zijn toevallig allebei kinderloos en toevallig hebben we last van depressies (in het verleden voor mij).

Dat zijn 2 van alle bokkers in dit topic! Geen representatieve steekproef lijkt mij

Volgens mij kun je TS ook op het lijstje zetten en zo zijn er nog wat hoor

Het is niet aanvallend bedoeld, het valt op een gegeven moment gewoon op

[/quote]

Ken anders zat mensen met kinderen die psychische problemen hebben (waaronder 1 vriendin die ook last had van depressies en na haar bevalling zelfs een ernstige postnatale depressie heeft gekregen, en ze heeft het nog steeds erg moeilijk met het moederschap. Soms denkt ze dat het een erg slecht idee was om een kindje te krijgen).

**Geplaatst**: 30-03-10 21:57

Geplaatst: 30-03-10 21:57

Onassa schreef:
Blijkbaar kan je je een diepe depressie met suicidaal gedrag dus niet voorstellen.
ja...een flinke dip, dan moet je konten gaan schoppen, maar een zware depressie is effe wat anders, hierbij vallen ook lichamelijke functies uit.
En dat is de kloteritis met deze "ziekte", men weet er altijd zooo goed over te oordelen!!!

Dat vind ik ook ZO moeilijk Onassa, ik heb nog nooit iets gemankeerd, ja ik heb ook wel eens een klöte-dag, of een jank moment... hormonen hè :roll:

maar verder dan dat gaat het niet, gelukkig.

Maar ik moet wel eerlijk bekennen dat het me wel opvalt dat half Nederland tegenwoordig last heeft van een depressie of iets in die trant. Ik kan daar niet over oordelen vind ik, want ik heb er zelf nog nooit voor gestaan, maar als ik dan zo een topic aanklik, bijvoorbeeld hier op Bokt, dan denk ik >;)

Sommige zwelgen echt in zelfmedelijden, vreselijk.
Tegelijkertijd vind ik het weer vreselijk dat ik zo denk, juist omdat ik mij niet kan verplaatsen in die ander!

Ik druk een ander altijd op het hart dat je niet in iemands ziel kan kijken, je weet niet wat iemand heeft meegemaakt of wat er bij diegene speelt, maar soms... heel soms denk ik :roll:

En dat komt volgens mij omdat er echt mensen zijn, die het letterlijk en figuurlijk verzieken voor een ander...

**Geplaatst**: 30-03-10 21:58

Geplaatst: 30-03-10 21:58

MamboBeach schreef:
Net zoals (bewust) kinderlozen kunnen oordelen over ouders...

Kan je zeggen dat mijn oordeel over mijn ouders is.....ik heb/had de liefste ouders van het westelijk halfrond!

**Geplaatst**: 30-03-10 21:58

Geplaatst: 30-03-10 21:58

Onassa, ik heb mezelf altijd voorgehouden dat ALS ik een kindje zou krijgen, ik het mijn kind niet zou aandoen om een moeder met eetstoornissen te hebben. Ik heb ze gezien in de klinieken: Moeders die kotsten waar hun kids bij waren, moeders die kinderen van 6 a 7 jaar hadden, die ook al begonnen te rommelen met eten en hun zelfbeeld. En geloof me, ik heb het jarenlang gehad, hoor, heb er ook jarenlang tegen gevochten om er elke keer achter te komen dat het me maar niet lukte. Het was zoveel sterker dan ik was. Tot ik besloot om voor een kind te gaan met mijn grote liefde destijds. Toen ging de knop om, godzijdank!!! Het was nog afwachten of ik het vol zou houden. Nou, zelfs na een van de grootste crises in mijn leven, hield ik het vol. Ik ben dus nu officieel genezen van boulimia en anorexia.

Maar de borderline bij mij, dat is iets wat zo diep zit. Het is een persoonlijkheidsstoornis, die bij mij al in mijn vroegste kindertijd is ontstaan. Toch heb ik een manier gevonden om er zo goed mogelijk mee om te gaan. Ik ben nu een alleenstaande moeder, dus juist nog meer valkuilen eigenlijk, maar het lukt me! De liefde voor mijn kind is groter dan mijn stoornis.
Ik lees soms zulke dramaverhalen over moeders met borderline. No way dat ik mijn kind dat aandoe! Ze kent mijn stemmingswisselingen wel, hoor, ik kan het niet helemaal verbergen natuurlijk. En ik moet veel moeite doen om mijn dagstructuur goed te volgen bijvoorbeeld. Ik ben zo onbescheiden te zeggen dat het me redelijk goed afgaat. Niet perfect, wel redelijk goed. Voel ik dat het verkeerd gaat, ben ik de eerste die aan de bel trekt, geloof me.

Ben met je eens dat je de ene patient niet met de ander kan vergelijken. En de een heeft nou eenmaal een sterker karakter dan de ander. Ik ben ook een hele sterke, al heb ik me jarenlang anders gevoeld, toen ik mijn eetstoornissen niet onder controle kon krijgen. Maar als je lijf het opgeeft, moet je een keuze maken. En mijn overlevingsdrang was groter. Blijkbaar.

Jouw moeder kon niet weten wat DES zou doen met jou. Het is vreselijk dat jou dat overkomen is en je moeder heeft in goed vertrouwen een medicijn genomen destijds. Maar ik kan me haar gevoel absoluut voorstellen, had me in haar plaats hetzelfde gevoeld. Iedere moeder wil dat haar kind(eren) gezond en gelukkig zijn.

Jij gelooft dus ook dat dingen niet voor niets gebeuren. Ik ook. Ook negatieve dingen. Hele negatieve dingen. What doesn't kill you, makes you stronger. Het leven is een leerproces. Ik leer dus maar en ik word liever sterker dan dat ik opgeef. Kan ook niet meer, want ik heb een dochter, die me nodig heeft...........

**Geplaatst**: 30-03-10 21:58

Geplaatst: 30-03-10 21:58

maikeltje schreef:
Ik oordeel en veroordeel niet.

Je oordeelt zeker wel. En als je dat niet zo bedoeld had, dan heb je het verkeerd opgeschreven.

Kaja: volgens mij trek je toch conclusies, zelfs alleen maar in dit topic, die niet helemaal te rechtvaardigen zijn. Zo kan het zijn dat iemand met veel ervaring over depressie spreekt, die dit niet zelf heeft meegemaakt. Volgens mij is van lang niet alle mensen in dit topic de 'status' bekend - en wat mij betreft blijft dat ook zo. Mijn antwoord zou in elk geval zijn: het gaat je niets aan. Als je op grond van mijn duizenden berichten conclusies wilt trekken zijn dat jouw conclusies, maar besef dat ze niet automatisch hoeven te kloppen.
Ik zou voorzichtig zijn met het indelen van de mensen die hier niet zelf toelichting op geven, en ik vind het niet sportief om dit over anderen zoals de TS te schrijven. OOK niet als de details in andere topics op Bokt terug te vinden zijn.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:59

Geplaatst: 30-03-10 21:59

Onassa schreef:
Kaja schreef:
Volgens mij kun je TS ook op het lijstje zetten en zo zijn er nog wat hoor
Het is niet aanvallend bedoeld, het valt op een gegeven moment gewoon op

Oepsssss, gewaagd om de TS ook zomaar in deze "groep" te gooien.
Lijkt me beter als ze dat zelf beoordeelt.

Een kijkje in haar profiel zegt genoeg, en hoezo gewaagd?
Ik veroordeel haar toch niet?

**Geplaatst**: 30-03-10 22:00

Geplaatst: 30-03-10 22:00

MamboBeach schreef:
Net zoals (bewust) kinderlozen kunnen oordelen over ouders...

Eens

**Geplaatst**: 30-03-10 22:01

Geplaatst: 30-03-10 22:01

Onassa schreef:
MamboBeach schreef:
Net zoals (bewust) kinderlozen kunnen oordelen over ouders...

Kan je zeggen dat mijn oordeel over mijn ouders is.....ik heb/had de liefste ouders van het westelijk halfrond!

Niet je eigen ouders he, andere ouders met die altijd maar lastige, luidruchtige en niet luisterende kinderen...

**Geplaatst**: 30-03-10 22:01

Geplaatst: 30-03-10 22:01

MamboBeach schreef:
maikeltje schreef:
Ik kan me er werkelijk helemaal niets bij voorstellen. Dat je jezelf het leven zou willen ontnemen. En dan? Dat vraag ik me af. Met welk doel?
Depressie kan ik me wel iets bij voorstellen en in mijn ogen helpt het wel als je (evt met hulp en medicatie) jezelf een schop onder de kont geeft. Want ik weet wat een depressie inhoudt en de meeste mensen maken de "fout" erin te zwelgen. Ze stoppen met alles, zelfs hun werk. En dat terwijl het zo belangrijk is om in ieder geval ritme in je dag te houden. Dat je na je werk op de bank ploft om niks meer te doen, oke. Dat je je een periode afsluit voor sociale contacten en even geen zin hebt in gezellig doen omdat je de puf en energie niet hebt, oke. Maar als je zorgt dat je nog regelmaat in je week hebt door in ieder geval je werk te blijven doen, dan kom je er veel gemakkelijker bovenop.

Blijkbaar kan je je een diepe depressie met suicidaal gedrag dus niet voorstellen.
ja...een flinke dip, dan moet je konten gaan schoppen, maar een zware depressie is effe wat anders, hierbij vallen ook lichamelijke functies uit.
En dat is de kloteritis met deze "ziekte", men weet er altijd zooo goed over te oordelen!!!

Net zoals (bewust) kinderlozen kunnen oordelen over ouders...[/quote]

Sommige kinderlozen oordelen over ouders, sommige kinderlozen oordelen niet over ouders.
Sommige ouders oordelen over andere ouders (zo denken sommige ouders dat ze het leukste kind hebben die het beste is opgevoed en de rest kan niet opvoeden).
Sommige ouders oordelen over kinderlozen (ze zijn psychisch niet in orde, zijn egoistisch).

En zo oordelen mensen hun hele leven lang een eind weg met als resultaat : Vooroordelen
Gezellig he!