Anoniem schreef:Ik zou dan t liefste onzichtbaar worden..
Herken het veel te erg. Hier ook.
Ik leef met je mee, gevoel is verschrikkelijk en hoor je absoluut niet te hebben.
Ik had er iets over geschreven:
Soms wil ik ophouden te bestaan.
Gewoon, er niet meer zijn.
Opgaan in het decor van de eeuwigheid, mijn bestaan wissen en alles op zijn beloop laten.
Geen deel meer zijn van dit gehakketak, gepoch en druktemakerij.
Gaat nog wel wat verder, maar gaat om het gevoel. Echt naar.
Darkchrystal, is niet omdat je je nu zo voelt, dat je hier daarom niet past.
Ik ben ook opzoek naar een plekje, en het voelt allemaal zo moeilijk. Waat niet waar je verder mee zit, maar je mag hier echt wel zijn
De ervaring leert dat mensen veel meer aanpassingsvermogen hebben dan je voor ze invult, als je maar duidelijk bent in waar je behoefte aan hebt.
Zie het ook zeker dat het iets is wat bij mij hoort, al zou ik soms wel in drukke restaurants of winkels etc, alles even 'uit' willen zetten
zeker als ik moe ben of me niet op m'n gemak voel kan ik echt gek worden van alle geluiden die ik dan hoor.
) hebben jullie hier ook last van (gehad)?
Mijn ouders noemden dat altijd "de laatste fase". 
Mijn persoonlijk beste manier om voor mezelf ermee om te gaan is geweest communicatie met de mensen om me heen, zodat ik ze kan uitleggen wat er in me omgaat.