Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-03-10 20:51

Geplaatst: 30-03-10 20:51

Uhhh das een vraag aan de moeders en die zijn in de minderheid omdat het een bewust kinderloos topic is.
Het topic raakt het spoor een beetje beister denk ik als je je af vraagt wat je als moeder zou doen.....
Misschien is het dan handiger om daarover een topic te maken "hoever ga je als moeder voor het geluk van je kind" ofzo??

**Geplaatst**: 30-03-10 20:56

Geplaatst: 30-03-10 20:56

Ik ben iemand die altijd kijkt naar de levenslust en de kwaliteit van leven. Daarom ben ik bv niet tegen zaken als euthanasie. Zelfmoord, tja, ligt er aan. Psychiatrische ziekten als schizofrenie, vind ik toch weer wat anders dan een depressie. Uit een depressie kun je komen, met schizofrenie moet je leren leven en soms is dat gewoon onmogelijk.

Moet er niet aan denken dat mijn kind ooit zo ziek wordt, dat je voor een keuze komt te staan. Of dat je kind die keuze maakt, waar jij dan mee moet leren leven. Het lijkt me heel, heel erg..... Zou er echt totaal kapot van zijn. Haar geluk vind ik belangrijker dan mijn geluk, uiteindelijk. Al hoewel je als moeder een voorbeeldfunctie hebt en ik haar graag laat zien, hoe fijn het leven kan zijn en hoe je zelf keuzes kunt maken om het goed te hebben. Zelfs in zware tijden, vind ik het belangrijk je kind te laten zien, hoe je als mens daarmee om kunt gaan in toch positieve zin. Want uiteindelijk komt je uit een crisis meestal een stuk sterker.

Ik zag vorige week een moeder in het programma van Pauw en Witteman, die haar jonge dochter jaren geleden verloren is aan een verkrachter/moordenaar ergens in een parkje (Nienke/Nynke?). Dat was ook zo'n afschuwelijk verhaal, je ergste nachtmerrie als moeder...... Zij heeft haar verdriet omgezet in een soort steun voor alle ouders die hun kind verloren zijn, met een muziekstuk met een prachtige tekst enzo, wat een deze maanden als voorstelling uit gaat komen. Was echt heel mooi om te horen, hoe zij zich inzet voor andere ouders met dat verdriet. Daar kan ik echt een intense bewondering voor hebben, voor zulke mensen........

Verder denk ik dat Onassa gelijk heeft; we gaan erg off topic zo....

**Geplaatst**: 30-03-10 20:57

Geplaatst: 30-03-10 20:57

Dat is waar Onassa, maar goed het is sowieso al een groot topic geworden met niet moeders en moeders en heeft al vele onderwerpen aan het licht gebracht.

Ik probeer gewoon steeds nieuwe dingen naar voren te brengen om de discussie in leven te houden ;-)

.

Maar ontopic dan

Als mijn katje ondraaglijk pijn lijdt en geen waardig leven meer kan lijden mag mijn schatje naar de hemel om daar pijnvrij en zorgenvrij te verblijven :-)

**Geplaatst**: 30-03-10 21:12

Geplaatst: 30-03-10 21:12

Ik bracht het ook heel voorzichtig want ik snap dat je soms op bepaalde punten verder wilt gaan (maak me er ook wel schuldig aan hoor).

Citaat:
Psychiatrische ziekten als schizofrenie, vind ik toch weer wat anders dan een depressie. Uit een depressie kun je komen, met schizofrenie moet je leren leven en soms is dat gewoon onmogelijk.

Oeiiiii, das wel een gewaagde uitspraak Twiggy.
En ik spreek uit persoonlijke ervaring dat wanneer je echt in een hele ernstige depressie zit, je echt niet meer voor kunt stellen daar ooit uit te komen hoor,ik heb daar momenteel heel veel hulp bij.
En ja....ik heb jaren terug een aantal keer op het punt gestaan.....
Ik had nog net de kracht om het bij polsen snijden te laten.
Dus bagatelliseer dat nooit zou ik zeggen.
Het kan ook jou kind overkomen en dan hoop ik wel dat je er de ernst van inziet zolang je kind nog niet zelf hulp kan inroepen.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:15

Geplaatst: 30-03-10 21:15

laetitia schreef:
Maar ontopic dan
Als mijn katje ondraaglijk pijn lijdt en geen waardig leven meer kan lijden mag mijn schatje naar de hemel om daar pijnvrij en zorgenvrij te verblijven

Dat heb ik met mijn hondje ook gedaan....
De kans bestond dat als ik het niet zou doen, ze die nacht misschien zou stikken....hoe hard de beslissing ook is en hoe onverwacht ook, je mag dan niet egoistisch zijn....houden van betekent ook loslaten.

En zo'n einde had ik mijn bloed eigen moeder ook gegund, maar helaas,daar moet je zelf voor tekenen en helder van geest zijn en dat was ze dus niet met alle ellende van dien.
Ik weet 100%, ook omdat ze dat wel eens gezegd heeft, dat ze nooit op die manier naar het einde moest.
Maar als mens sta je dan een stuk machtelozer dan wanneer het om je dier gaat.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:15

Geplaatst: 30-03-10 21:15

Ik kan uit persoonlijke ervaringen ook een paar heftige verhalen hier neerzetten, maar ik doe dat niet. Is me te prive. Ik kan je alleen maar zeggen dat ik weet waar ik over praat, in die zin, dat je er uit kunt komen (meestal). Dan is zelfmoord wel heel dramatisch, vind je niet? Ik ben nu juist heel blij dat ik beter ben en leef. Zelfmoord is geen oplossing. Ik geloof daar allang niet meer in en geloof me, je wilt echt niet weten waar ik geweest ben ooit, in mijn koppie.

Maar je mag het met me oneens zijn, hoor.

Onassa, ik wil je bij deze nog wel heel veel sterkte wensen dan..... Vind het wel knap van je dat je dan op bokt zit, want ik isoleerde me juist van alles en iedereen.......... Maar nogmaals, zet 'm op, want het leven is mooier dan je denkt en niets duurt voor eeuwig..... :(:)

**Geplaatst**: 30-03-10 21:20

Geplaatst: 30-03-10 21:20

Twiggy2008 schreef:
Uit een depressie kun je komen, met schizofrenie moet je leren leven en soms is dat gewoon onmogelijk.

Niet alle depressies zijn behandelbaar of te genezen.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:21

Geplaatst: 30-03-10 21:21

_sparta_ schreef:
Ik ken net als Onassa dus ook een boel moeders die geen ander onderwerp meer hebben.
OP een verjaardag probeer ik dan ook een plekje uit te zoeken dat ik niet tussen de moeders zit.
Elk onderwerp komt altijd weer uit op school en kind. Ik begrijp wel dat dit een belangrijk stuk is in hun leven, maar nergens anders meer over kunnen praten vind ik toch echt erg. Ik denk dat ze ook raar zouden opkijken als ik geen 1 ander onderwerp meer heb dan paard. Ook al bestaan er paardenmensen die dat ook hebben, maar dat vind ik net zo goed niets als je niet in een paardengezelschap bent.

En dat is dus geen verschil. Zit je op een verjaardag met een paardengezelschap dan praat iedereen de hele tijd over paarden, zit je tussen de moeders, dan gaat het over de kids en school. Logisch toch? Dat jij in een paardengezelschap over paarden praat wil dan toch niet zeggen dat je geen andere interesses hebt? Alleen met dat gezelschap heb je dan toevallig een gezamelijke interesse: paarden. En daar praat je dan dus over met die mensen. Maar als het over kinderen gaat dan kunnen de moeders het "nergens anders over hebben". Klets, het is maar net in wat voor gezelschap je je bevindt.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:23

Geplaatst: 30-03-10 21:23

Ik kan me juist heel goed voorstellen waarom mensen zelfmoord plegen. Juist omdat ik ook zover heen was dat ik dat als enige oplossing zag. En ik heb respect voor mensen die uiteindelijk die keuze maken, mensen gaan niet voor niets over tot zo'n vreselijke daad.

Zelfmoord is voor sommigen wel een oplossing, dat is mijn mening.
En dat respecteer ik.

Voor dieren is dat inderdaad heel anders geregeld, zij mogen wel uit hun lijden verlost worden, mensen mogen dat niet.
Mensen zijn gedwongen ondraaglijk te leiden en desnoods een langzame dood te sterven.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:23

Geplaatst: 30-03-10 21:23

laetitia schreef:
Kinders geen ruzie maken he

Vanochtend zag ik toch iets bizars!
Ik reed in de auto op de rondweg van de stad, stond daar een moeder met zo'n bakfiets met daarin 2 kinderen stil op het fietspad. Er stond een ander kind in de berm van het fietspad te pissen (jawel met broek op de enkels) en moeders was van één van de kinderen in de bakfiets zijn tandjes aan het poetsen met een blauwe tandenborstel!

Echt mijn bek viel open! Wat een schaamteloosheid...(en nee ik zeg niet dat alle moeders zo bizar doen, dit was echt een heel apart geval ).

Ik vind het bijzonder vindingrijk

Multitasken noemt men dat

**Geplaatst**: 30-03-10 21:23

Geplaatst: 30-03-10 21:23

Wat ik al zei Twiggy....het diepte punt bij mij was jaren geleden.
Nu kom ik de depressies wel door, maar nog wel met hulp en nee, daar schaam ik me niet voor, en ook niet om dat hier neer te zetten.
Het maakt me alleen maar nog duidelijker dat het goed is geweest dat ik onvruchtbaar ben.
Mijn depressies gaan nooit meer over, maar zijn er gelukkig lang niet altijd.
En wat de een als diep ervaart, vind de ander misschien peanuts en vise versa.
Ik ga hier ook zeker niet vertellen hoe mijn verleden er uit heeft gezien, das een tijd die ik juist erg graag achter me wil laten met al zijn valkuilen

**Geplaatst**: 30-03-10 21:26

Geplaatst: 30-03-10 21:26

maikeltje schreef:
En dat is dus geen verschil. Zit je op een verjaardag met een paardengezelschap dan praat iedereen de hele tijd over paarden, zit je tussen de moeders, dan gaat het over de kids en school. Logisch toch? Dat jij in een paardengezelschap over paarden praat wil dan toch niet zeggen dat je geen andere interesses hebt? Alleen met dat gezelschap heb je dan toevallig een gezamelijke interesse: paarden. En daar praat je dan dus over met die mensen. Maar als het over kinderen gaat dan kunnen de moeders het "nergens anders over hebben". Klets, het is maar net in wat voor gezelschap je je bevindt.

En ook dat kan ik weerleggen hoor want bij mij op stal, als we met een groep meiden samen zijn word er juist bijna niet over de knollen gepraat

Wel effe de vraag, "heb je al wat gedaan of, ga je nog wat doen", vaak is dat dan uietraard een ja of een nee en dan gaat de senseo aan en zijn we eigenlijk alleen maar een het ouweh*oeren over de meest stomzinnige dingen....we zijn vaak een hele melige club, maar misschien is dat ook uniek hoorl

**Geplaatst**: 30-03-10 21:26

Geplaatst: 30-03-10 21:26

Mag ik een voorzichtige "conclusie" trekken dat de niet-moeders in dit topic bijna allemaal iets "mankeren"? Iets in de zin van borderline, depressie etc.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:27

Geplaatst: 30-03-10 21:27

laetitia schreef:
Ik kan me juist heel goed voorstellen waarom mensen zelfmoord plegen. Juist omdat ik ook zover heen was dat ik dat als enige oplossing zag. En ik heb respect voor mensen die uiteindelijk die keuze maken, mensen gaan niet voor niets over tot zo'n vreselijke daad.

Zelfmoord is voor sommigen wel een oplossing, dat is mijn mening.
En dat respecteer ik.

Voor dieren is dat inderdaad heel anders geregeld, zij mogen wel uit hun lijden verlost worden, mensen mogen dat niet.
Mensen zijn gedwongen ondraaglijk te leiden en desnoods een langzame dood te sterven.

Vind het altijd erg cliché, maar ik roep het hier nu wel een keer
Amen!

**Geplaatst**: 30-03-10 21:28

Geplaatst: 30-03-10 21:28

Kaja schreef:
Mag ik een voorzichtige "conclusie" trekken dat de niet-moeders in dit topic bijna allemaal iets "mankeren"? Iets in de zin van borderline, depressie etc.

Kan jij me iemand noemen dan die nog nooit wat gemakeerd heeft???
Thats life en dat krijg je er ook bij hoor.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:29

Geplaatst: 30-03-10 21:29

Kaja schreef:
Mag ik een voorzichtige "conclusie" trekken dat de niet-moeders in dit topic bijna allemaal iets "mankeren"? Iets in de zin van borderline, depressie etc.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:32

Geplaatst: 30-03-10 21:32

Onassa schreef:
Kaja schreef:
Mag ik een voorzichtige "conclusie" trekken dat de niet-moeders in dit topic bijna allemaal iets "mankeren"? Iets in de zin van borderline, depressie etc.

Kan jij me iemand noemen dan die nog nooit wat gemakeerd heeft???
Thats life en dat krijg je er ook bij hoor.

Nou het ergste wat ik ooit gemankeerd heb/ of nog altijd mankeer is dat ik graag praat over mijn spruitjes hoor

Ik lees nog altijd mee, en heb verder nog niet de behoefte gehad om te reageren.
Mijn vraag is heel serieus, iets wat helpt bij beeldvorming, bepaling en begrip, vandaar

**Geplaatst**: 30-03-10 21:32

Geplaatst: 30-03-10 21:32

Karin

**Geplaatst**: 30-03-10 21:33

Geplaatst: 30-03-10 21:33

Onassa, ik schaam me er niet voor, hoor. Ik voel me alleen niet geroepen om hier mijn hele hebben en houden nog eens neer te zetten.

Kaja, ik ben moeder en heb borderline. Heb jarenlang hele zware eetstoornissen gehad en juist de komst van mijn dochter heeft me daarvan genezen. Niet al die jaren therapie en klinieken, nee, ik was het bekende hopeloze geval.

Maar ik heb mijn borderline wel onder controle. Daar werk ik elke dag keihard aan. Zonder hulp overigens. Zonder medicatie. Mijn wil is sterker dan wat ook. En ik wil mijn dochter een liefdevol, warm en veilig leven geven. Dat zit er zo in bij mij, juist door mijn heftige verleden, dat hieruit blijkt hoe sterk je als mens kunt zijn.

Ik geloof niet in zelfmoord, omdat ik geloof in meerdere levens. Je neemt je ziel mee, je neemt je 'hindernissen' ook mee. Dus in een volgend leven, loop je weer tegen zaken aan, waar je doorheen moet. Kan best dat jullie daar niet in geloven, ik dus wel.
En daarom ben ik een vechter geworden. Laetitia, jij weet hoe diep ik ruim een jaar geleden zat, dat ik ook overwogen heb er uit te stappen toen. Fysiek en mentaal was ik helemaal op. Wat ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb, mede vanwege mijn kind. En nog heb ik het zwaar, maar ik weet dat ik het red. En ik geniet juist des te meer van de mooie dingen in het leven. Laat me niet klein krijgen door mijn verleden en ook niet door wat mensen je aan kunnen doen. Echt niet!
Zo, en nu heb ik er genoeg over gezegd.

Maikeltje, je hebt helemaal gelijk trouwens.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:34

Geplaatst: 30-03-10 21:34

Kaja schreef:
Ik lees nog altijd mee, en heb verder nog niet de behoefte gehad om te reageren.
Mijn vraag is heel serieus, iets wat helpt bij beeldvorming, bepaling en begrip, vandaar

Nee hoor, heb hier voor zover ik het in geschreven woorden kan lezen heel veel onbewust kinderlozen gezien die niet gestoord zijn. }:0

**Geplaatst**: 30-03-10 21:34

Geplaatst: 30-03-10 21:34

Die hing 20 jaar geleden bij ons in het lokaal bij maatschappijleer. Vond 'm toen al heel treffend.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:35

Geplaatst: 30-03-10 21:35

Opvallend, Karin, want stichting Pandora is voor iedereen die psychische problemen heeft of gehad heeft.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:35

Geplaatst: 30-03-10 21:35

Onassa schreef:
Kaja schreef:
Mag ik een voorzichtige "conclusie" trekken dat de niet-moeders in dit topic bijna allemaal iets "mankeren"? Iets in de zin van borderline, depressie etc.

Kan jij me iemand noemen dan die nog nooit wat gemakeerd heeft???
Thats life en dat krijg je er ook bij hoor.

ik heb nog nooit wat gemankeert..maar heb geen kinderen..

**Geplaatst**: 30-03-10 21:36

Geplaatst: 30-03-10 21:36

Kaja: Ik denk dat je voor beeldvorming en bepaling niet te verregaande conclusies moet trekken aan een (toch maar handjevol) mensen dat hier reageert.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:36

Geplaatst: 30-03-10 21:36

Kaja schreef:
Opvallend, Karin, want stichting Pandora is voor iedereen die psychische problemen heeft of gehad heeft.

Klopt. En die stichting geeft met die uitspraak aan dat 'normaal' een relatief begrip is. In feite mankeert iedereen wel 'iets'.