terpentijn schreef:Het is een lange weg, hoor, de transgender weg. Veel buitenstaanders denken dat het een louter fysieke uitdaging (om het zo maar te zeggen) betreft, maar het vergt enorm veel van je mentale welbevinden. Er zitten enorm veel nuances in .. je kunt eigenlijk niet zeggen dat het één gradueel verlopende uphill procedure is.. het is meer een heleboel veranderende processen opeenvolgend. Niet alleen fysiek, maar zeker ook mentaal. Onderschat dat vooral niet! Ik ben 63 nu (ik begon met 21) en het is gegaan met enorm veel ups en downs. Mijn ouders wilden me nooit meer zien.. dat is iets waar je "tegen moet kunnen", dat ging bij mij nog redelijk makkelijk, het was al geen liefdevol gezin, ik was wel wat gewend, heb ook in vele pleeggezinnen gezeten ( mijn eigen pa was alcoholist, bijvoorbeeld). ik meen dat ouders tegenwoordig toch wel wat begripvoller zijn doordat er veel meer publiciteit in media etc. over is. In "mijn" tijd was er niets over, en áls er eens iets over was heette het toendertijd TransSEXUALITEIT, ipv TransGENDER en betrof het meestal MtF (male to female), waarvan "het publiek" die dan weer verwarde met travestieten of drag queens zoals men het heden ten dage noemt, hahaha. Op dit moment is er een are hausse in FtM's, jonge meiden die zich identificeren als jongens/mannen dan wel veronderstellen dat zij in die zin transgender zijn.... dat vind ik opvallend , en ze worden daarbij ook steeds jonger.... naar mijn mening moet hier door hulpverleners scherp aan de wind gezeild worden... pubers kunnen in deze hectische emancipatorische tijden zich ook iets inbeelden,of ergens in mee willen doen, omdat de socials er mee overlopen, en de trans community bijna als HIP gezien wordt momenteel.... dat vind ik bedenkelijk, die ontwikkeling, want als je eenmaal op het transitiepad gaat, heeft dat ONOMKEERBARE (fysieke) gevolgen, het is niet zo dat het een kwestie is van ""dat doen we even"en als we er genoeg van hebben "gaan we weer terug". Ja, die waarschuwing uit ik, hier, als zelf zijnde FTM trans. De serieuze weg is lang, MOEILIJK, ook in sociaal maatschappelijke zin, vaak eenzaam, erg PIJNLIJK, en het eindresultaat downstairs is - mocht een FTM zich daar ook laten opereren - NOOIT zoals bij een geboren cis man, die technieken bestaan gewoon nog steeds niet. In 20 jaar zijn er niet heel veel vorderingen gemaakt om van niets IETS te maken, zeg maar. de "completerings" vooruitzichten voor een MtF zijn vele, vele malen makkelijker en gunstiger. Daarbij is kans om een partner op te doen die nergens aan het lichaam mérkt dat je niet als vrouw geboren bent. Die kans heb je eigenlijk niet als FtM, want meestal zijn er T-vormige borstverwijderings-littekens en MITS je beneden ook nog iets wil hebben, loop je tegen een hele hoop gedoe aan....dat laatste geeft nogal eens compolicaties, ook na jaren nog.... Er zijn zover ik weet 3 verschillende methodes mogelijk... allen op YT/Internet wel na te zoeken. Het is namelijk absoluut niet mogelijk om met alleen wat voor dosis testosteron dan ook "iets te doen groeien" dat ook maar in de buurt komt van een Cis man's genitaal. Al met al zijn dit hele frustrerende en lastige beslissingen, het leverde mij veel vertwijfeling en wanhoop op, vooral over de keuze die ik daarin moest maken (het is niet verplicht, je kunt ook alles laten downsstairs zoa als het is, dat is echt een heel persoonlijke keuze), maar daarin moet ieder diens eigen weg zien te vinden. Wat is belangrijk voor JOU ? Als je een partner hebt is het mogelijk dat je die verliest... maar dat is geen wet van Meden en Perzen, ik ken diverse stellen die bij elkaar zijn gebleven en daarin hun weg vonden. Waarom dit medische gekwaak... tsja, je hebt natuurlijk ook nog vaak werk, wat ik beschrijf is niet iets van een weekje of twee-drie, je ligt er langdurig uit, het is écht geen grapje, je hele leven sociaal-maatschappelijk kan er een immense klap van krijgen. Sommige werkgevers accepteren het niet de mijne indertijd niet.. ik werkte op mijn 21-22-ste bij een advocatenkantoor (waarvan de hoof-adbo een socioloog was, for cryin'out loud), nou ik kon vertrekken toen ze er lucht van kregen... (dat zou nu om die reden wettelijk niet meer mogen, maar ze verzinnen tegenwoordig wel een andere drogreden om van je af te komen...) Kortom je loopt tegen vele hordes op velerlei gebied aan, dus zorg goed voor jezelf, blijf in diepste contact met je innerlijke zelf en geloof mij: als ik een keuze had gehad was ik liever geen trans geweest, maar als je het écht bent is er geen kruid tegen gewassen, en wil je niet liever dan die transitie beginnen! Indien "moeilijke" vragen kan per PB hoor. Ik hoop hiermee de jongere transen een beetje te helpen én waarschuwen.. het is niet niks wat je op je bordje krijgt.
Wat een oprechte post.
Ik lees zulke lange stukken vaak niet helemaal. Maar ik heb alles gelezen. En kan me zo voorstellen dat het 40 jaar geleden want toen is het voor jou ongeveer begonnen, heel lastig was. Het is nu nog steeds lastig maar toen durfde men dit echt makkelijk uit te spreken. Daar is heel veel moed voor nodig geweest