Bewust kinderloos.

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
MamboBeach

Berichten: 12626
Geregistreerd: 05-11-06
Woonplaats: Weiland en stal!

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 12:50

Onassa schreef:
Twiggy2008 schreef:
Nou, Onassa, ik heb geen idee met wie jij omgaat dan, maar ik ken toch heel wat moeders en die praten echt niet alleen maar over hun kinderen, hoor ;)


Kleine greep, schoonzus, andere schoonzus, schoonmoeder (kleinkinderen), mijn man en ik tellen meestal niet mee omdat ik nooit kinderen heb kunnen krijgen.
Ik zal hier maar niet neer zetten hoe er gereageerd werd toen onze kat spoorloos was en achteraf vergiftigd!

Gooi: Ach joh, dan haal je toch gewoon een nieuwe...

Zoiets?

Onassa

Berichten: 6303
Geregistreerd: 31-03-03
Woonplaats: Aan de rand van het grote enge bos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:00

precies en wat zou men nou bijv zeggen als een kleinkind van schoonmoeder overlijd en ik zou zeggen, ach, je kunt toch weer een nieuwe maken?????
Ik hoop dat het nooit gebeurt hoor, maar ik vrees dat me die woorden dan wel op mijn lippen zouden liggen.
Wat voor een moeder haar kind is, zijn bij mij mijn beesten maar ooohhhhh...dat mag je niet zeggen en zo mag je het zeééker niet zien hoor!

MamboBeach

Berichten: 12626
Geregistreerd: 05-11-06
Woonplaats: Weiland en stal!

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:06

Onassa, ik zal zoiets ergs zeker niet zeggen maar kinderen en dieren met elkaar vergelijken kan ik niet. Ik bedoel, mijn kinderen staan boven mijn dieren, toen ik geen kinderen had kon dat uiteraard niet omdat ik niet wist wat het inhield om een kind te hebben. In zekere zin ben ik nu 'makkelijker' met mijn dieren. Niet dat ik niet van ze hou, natuurlijk wel, maar het is niet te vergelijken met mijn kinderen.

_sparta_

Berichten: 1531
Geregistreerd: 30-10-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:07

Je weet niet wat het is, dat weet je pas als je kinderen hebt hoor. Je mag het niet vergelijken hoor. En er om janken? Nee dat is maar raar als volwassen persoon, je koopt morgen toch een ander dier.

Twiggy2008
Berichten: 21339
Geregistreerd: 03-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:09

Onassa schreef:
Kleine greep, schoonzus, andere schoonzus, schoonmoeder (kleinkinderen), mijn man en ik tellen meestal niet mee omdat ik nooit kinderen heb kunnen krijgen.
Ik zal hier maar niet neer zetten hoe er gereageerd werd toen onze kat spoorloos was en achteraf vergiftigd!


Tja, (schoon)familie, daar hou ik mijn mond maar helemaal over, hahaha.... Weet zelfs dat er eentje regelmatig meeleest, omdat ze niets beters te doen heeft!!! :roll:
Ik denk dat je het daar ook niet in moet zoeken, hoor. Richt je toch lekker op de mensen die je zelf uit zoekt, is mijn advies. ;)
Doe ik ook en die mensen begrijpen ook niet altijd alles wat mijn dieren betreft, maar ze respecteren het wel. En daar gaat het om!

Ik ga sowieso liever om met vrienden dan met familie. Aan familie heb je vrij weinig, is mijn ervaring (op een paar uitzonderingen na). Al bestaan er ook hele leuke families, hoor, maar die zijn in de minderheid, heb ik het idee. :D

Ik vind mijn dochter ook echt niet te vergelijken met mijn dieren, maar mijn dieren horen wel helemaal bij ons. Kan me er net zo druk over maken in elk geval, geloof ik. :)
En als er wat met ze is, huil ik tranen met tuiten. Mijn dieren hebben me al meerdere malen bewezen dat ze trouwer zijn dan sommige mensen. We zorgen dus goed voor ze, mijn dochter en ik.

avaluna

Berichten: 4429
Geregistreerd: 02-07-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:33

Oei, daar zijn al veel discussies over geweest.
Ik ben net zo bezorgd om mijn beesten als om onze dochter, misschien nog wel sneller om de dieren op de e.o.a. manier, maar ik zou geen seconde hoeven twijfelen en mijn leven voor mijn dochter geven, maar niet voor mijn dieren.
Het is een ander soort liefde, denk ik, maar daardoor niet minder intens!
Tja en er zijn mij heel wat dieren dierbaarder dan heel wat mensen, dan zou ik ook geen seconde hoeven twijfelen :D

Twiggy2008
Berichten: 21339
Geregistreerd: 03-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:36

Ik geloof ook dat niemand hier, omdat ze toevallig kinderen hebben, niet snappen wat dieren kunnen betekenen voor een mens. Ik bedoel, we zijn in elk geval allemaal paardenliefhebbers, anders zaten we niet op bokt (tenzij je meeleest zonder echt iets met paarden te hebben, omdat je niets beters te doen hebt ;) ). Al hoewel er zat paardenliefhebbers zijn, ja, ik zie ze hier ook op bokt, die hun paard zo inruilen voor een andere. Tja, dat zou ik echt niet kunnen, maar ze zitten hier ook, hoor. Mijn dieren blijven bij mij tot hun dood. De lusten en de lasten, het hoort er allemaal bij. Met die insteek zijn ze bij ons gekomen........

Ik denk wel dat er zowel ouders als kinderlozen zijn, die ook niet snappen hoe diep je liefde voor je dieren kan zitten. Die ken ik in beide kampen namelijk ook. Maar joh, laat die mensen lekker en doe je eigen ding. Ik kan me er niet druk over maken. Ik steek die energie liever in mijn kind, mijn dieren en leuke en lieve mensen. :)

Avaluna, ja, bij mij zijn mijn dieren ook veel dierbaarder dan sommige mensen, absoluut! Maar mijn leven geef ik niet voor ze (sorry, lieve nijnen, katten en superpaard :o ), wel voor mijn dochter. Haar heb ik met liefde gemaakt, gedragen en op de wereld gezet. Mijn leven gaat voort in haar.

_sparta_

Berichten: 1531
Geregistreerd: 30-10-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:42

Ik denk dat ik wel mijn leven kan geven voor mijn dieren. Als er brand zou zijn (wat ik nooit hoop) zou ik ze er echt allemaal uit willen hebben. Ik heb ook al hele scenario's in mijn hoofd wat te doen bij brand.

Twiggy2008
Berichten: 21339
Geregistreerd: 03-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:45

Oh, bij brand (of iets dergelijks) red ik zeker mijn dieren, als het even kan, natuurlijk!!! Maar ik heb nou eenmaal wel een dochter en die heeft mij nog heel hard nodig in haar jonge leventje. En dan is de keuze toch wel snel gemaakt, hoor, als het zou moeten.

avaluna

Berichten: 4429
Geregistreerd: 02-07-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:48

Ik ben ook al voor vreemden dieren een brandende stal in gerend, maar je leven wagen, waar je op dat moment wss niet eens bij stil staat is iets anders dan je leven geven.
Goh, wordt ook wel heel zwaar, hier ;)

_sparta_

Berichten: 1531
Geregistreerd: 30-10-09

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:49

Wanneer zou je dan in een situatie komen anders dan je leven wagen?

MamboBeach

Berichten: 12626
Geregistreerd: 05-11-06
Woonplaats: Weiland en stal!

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:52

avaluna schreef:
Ik ben ook al voor vreemden dieren een brandende stal in gerend, maar je leven wagen, waar je op dat moment wss niet eens bij stil staat is iets anders dan je leven geven.
Goh, wordt ook wel heel zwaar, hier ;)

Ja, is heel anders! :j

Twiggy2008
Berichten: 21339
Geregistreerd: 03-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:55

Zit zeker wat in. Je leven wagen is wat anders dan je leven geven inderdaad. :j

_sparta_

Berichten: 1531
Geregistreerd: 30-10-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 13:56

_sparta_ schreef:
Wanneer zou je dan in een situatie komen anders dan je leven wagen?

:D

eekhoornerik

Berichten: 7262
Geregistreerd: 14-01-04

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 14:24

Ik was vrijdag bij een vriendinnetje die al heel lang zwanger probeerde te worden, gestopt met haar AD speciaal daarvoor daardoor 2 jaar geleden weer verhevigd haar paniekaanvallen terug gekregen.
En zo ontmoetten wij elkaar heel gezellig in het crisiscentrum van Altrecht :P.

Maar goed, daarna is het weer redelijk goed met haar gegaan en is ze weer begonnen met de AD op aanraden van haar HA en psychiater. Mocht toen ook zwanger worden met medicatie.

In oktober is ze dan eindelijk zwanger geworden, ze waren echt dolblij. In december wisten ze dat ze een jongetje zouden krijgen.
Op 6 januari kreeg ze echter bloedingen, met spoed naar ziekenhuis. Op echo was er niets aan de hand, maar is vervolgens voor observatie in zkh gebleven.
Die avond braken haar vliezen spontaan en was het foute boel. Die nacht is het kindje overleden in haar buik en de volgende dag moest ze bevallen van haar overleden zoontje.

Na onderzoek blijkt zij drager van een specifiek streptokokkenbacterie te zijn, die is in de baarmoeder gekomen en heeft het kindje gedood.

Ze hebben hun zoontje begraven en ik heb vrijdag de foto's gezien van hun zoontje.
Het was 22 weken, al helemaal compleet. De huid was alleen nog niet af en zag eruit als verbrand. Lipjes waren zwart.

Het was heel erg confronterend om die foto's te zien, ik mocht zelf kiezen of ik ze wilde bekijken of niet. Ik wilde ze wel graag bekijken zodat ik weet hoe hun zoontje eruit ziet en waar ze het over heeft als ze over hun verloren kindje praat.

Ze zei dat ze het fijn vond dat ik er gewoon met haar over wilde praten omdat er vriendinnen zijn die het totaal niet tersprake brengen gewoon omdat ze niet weten wat ze ermee aan moeten.

Ik denk dat een kindje verliezen toch heel anders is dan een huisdier verliezen (en ja ik ben ook gek op dieren)...

_sparta_

Berichten: 1531
Geregistreerd: 30-10-09

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 14:26

Wat erg voor haar. ;(

Die laatse zin kun je niet voor andere invullen denk ik zo.

avaluna

Berichten: 4429
Geregistreerd: 02-07-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 14:27

@Laetitia: dat denk ik ook :(:)

Met leven geven, bedoel ik dat ik zou sterven opdat zij een kans zou hebben om verder te leven...

_sparta_

Berichten: 1531
Geregistreerd: 30-10-09

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 14:31

Zoals het redden uit een brand, maar dat wordt dan hier als anders omschreven. Geef eens een voorkomende situatie van leven geven? :)

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 14:31

Vreselijk Laetitia. Je kind verliezen is inderdaad het ergste wat je kan overkomen. Wat fijn dat je vriendin bij jou terecht kan!

Onassa

Berichten: 6303
Geregistreerd: 31-03-03
Woonplaats: Aan de rand van het grote enge bos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 15:22

_sparta_ schreef:
Zoals het redden uit een brand, maar dat wordt dan hier als anders omschreven. Geef eens een voorkomende situatie van leven geven? :)


Denk dat die vraag toch wat te moeilijk is ;)

laetitia, das heel erg!
Ik gebruik ook al heel lang AD's , ben net aan het switchen met alle bij en afkick verschijnselen er gratis bij.
Ik zou zeker nooit zwanger willen raken in tijden dat ik die troep zou slikken.
Ik merk wat het met mezelf doet, en dat komt ook bij je ongeboren kindje in het bloed.
Maar dat is een keus die verschild van persoon tot persoons en ook van arts tot arts.
Wel heel lief dat je er goed over kunt praten met haar,want mensen weren soms moeilijke zaken, dat merk ik zelf ook als ik in een diepe depressie sit, ze weten er niet mee om te gaan.

MamboBeach

Berichten: 12626
Geregistreerd: 05-11-06
Woonplaats: Weiland en stal!

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 15:56

Laetitia, wat verschrikkelijk zeg! En wat ontzettend goed van jou dat je de foto's hebt willen zien en met haar erover te praten zodat zij het verlies van haar kindje kan verwerken...
Dat is echt heel belangrijk!

Voor mij is het niet te vergelijken, het verlies van een kindje en een dier en ik denk dat dat voor veel andere mensen ook zal gelden. Maargoed, iedereen is anders.

eekhoornerik

Berichten: 7262
Geregistreerd: 14-01-04

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 18:25

Het lijkt mij vreselijk om je kindje te verliezen, mijn vriendin houdt zich goed. Ze gaan elke zondag samen (zij en haar vriend) naar het grafje van hun zoon.
Vrijdag hebben we samen zo'n plastic windmolentje gekocht voor op zijn grafje.

Twiggy2008
Berichten: 21339
Geregistreerd: 03-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 18:37

Het is het ergste wat je kunt overkomen als ouder, je kind verliezen. Ik zou er echt nooit meer overheen komen, als ik mijn dochter zou verliezen. Wat jouw vriendin (en niet te vergeten haar man/vriend) hebben meegemaakt, is echt afschuwelijk. Fijn dat ze er met jou wel over kunnen praten. Ik vind het ongelofelijk om te lezen dat er mensen in hun omgeving zijn, met wie ze er niet over kunnen praten. Wat zijn dat dan voor mensen, vraag ik me dan af??? Ik bedoel, ieder weldenkend en meelevend mens kan toch wel iets begrijpen van de pijn die zij door maken? Lijkt mij, hoor, maar wie ben ik??

Net als die ouders van die Milly. Ik leef ook zo mee met hen in deze heftige tijden. Je kind verkracht en vermoord door een buurman, vlak naast je eigen huis dus. Hoe kom je over zoiets ooit heen??? Dat is toch echt niet te vergelijken met mijn katje, die begin jaren 90 is doodgereden (om maar een voorbeeld te geven) door iemand, die het onnodig vond om even te stoppen (die vrouw keek en is gewoon weggereden, is gezien door mensen uit de aangrenzende flat). Ben ik ook kapot van geweest, want ik was dol op dat beestje, maar het is gewoon niet te vergelijken met het verliezen van je eigen kind. En nee, heb het nog niet meegemaakt en ik hoop dat ook NOOIT mee te maken!!! Want ik zou echt niet weten of ik dan uberhaupt nog zou willen leven. ;(

Mars

Berichten: 33900
Geregistreerd: 15-03-05
Woonplaats: Vld

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 19:13

Moderatoropmerking:
Ik heb een aantal berichten verwijderd, probeer aub respectvol met elkaar in discussie te gaan, persoonlijke sneren zijn niet nodig

eekhoornerik

Berichten: 7262
Geregistreerd: 14-01-04

Re: Bewust kinderloos.

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-10 20:41

@twiggy: ze vertelde dat sommige vrienden en vriendinnen het niet ter sprake brengen.
Maar ze neemt het ze niet kwalijk, het is een moeilijk onderwerp en niet iedereen kan makkelijk over dingen praten. Ieder mens zit weer anders in elkaar.

Wat ze wel heel duidelijk heeft gesteld is dat ze een zoontje hebben/hadden met een naam en dat zijn bestaan nooit verloochend zal worden. Het heeft zo moeten zijn en hij is nu veilig in Gods handen (daar gelooft zij sterk in, ook dat het zo heeft moeten zijn).

Toen onze hond overleed toen ik 18 was heb ik tranen met tuiten gehuild en nachten niet geslapen. Ik ben nu 33 jaar en ik denk er amper meer aan.

Als ik echter mijn bloedeigen kind verlies dan zal dat mij elke dag verdriet doen tot in mijn dood (tenminste dat denk ik, ik weet niet hoe het is om een kindje te hebben).

Ik vond het daarom des te meer een teken van intense liefde van mijn moeder voor mij dat zij mij in een brief heeft geschreven dat als ik wilde gaan ik mocht gaan, omdat ze zag hoeveel ik leed toen ik een hele ernstige depressie had. Ze vertelde pas een jaar later over de brief die ze toen aan mij had geschreven en bij het graf van haar moeder had gelegd (haar moeder heeft uiteindelijk wel zelfmoord gepleegd door ernstige depressiviteit, mijn moeder was toen 18).

Je kind zo graag gelukkig willen zien en willen beschermen tegen het ongeluk kan erg ver gaan...mijn moeder ging zelfs zo ver dat zij zich erbij neer zou leggen als ik verkoos om te gaan omdat ze zag hoeveel ik leed.

Hoe ver zouden jullie daar in gaan? Stel je kindje krijgt een hele zware handicap of wordt in de pubertijd ernstig schizofreen (komt vaak naar boven tijdens pubertijd) en heeft na jarenlange strijd de wens om heen te gaan, laat je je kindje dan gaan of niet?