Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-02-10 14:25

Geplaatst: 23-02-10 14:25

Wat leuk PW! Foto?!

Met mij gaat het op zich wel. Ik merk wel dat ik erg behoefte heb om met mijn therapeute te praten, ik zie haar pas vrijdag dus nog even wachten. Doe je beetje rustig aan?

Dat is nogal wat Aikon. Iemand die punt voor punt met jou probeert dingen aan te pakken zou echt fijn zijn. Makkelijk gezegd natuurlijk gezien je situatie, maar dat is het eerste wat in me opkomt. Wat dat betreft ben ik heel blij met mijn therapeute. Ze laat me zelf een weg zoeken met haar begeleiding maar wanneer ik wat stuurloos wordt neemt ze ook echt het heft in handen. Op deze manier heeft ze al heel wat keren het tij voor me weten te keren.

**Geplaatst**: 23-02-10 14:37

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 23-02-10 14:37

Ik heb grote steun aan mijn psycholoog. Zij is ook actief op spiritueel gebied en weet aardig wat af van behandel methoden die thuis simpel te doen zijn. Het werk als je er in gelooft. Veel al door ademhalings technieken, houding, acupressuur en kruiden gebruik. Helaas kan ik maar 1 x per maand heen, moet het zelf betalen.

**Geplaatst**: 23-02-10 14:38

Geplaatst: 23-02-10 14:38

Dat is inderdaad heel jammer. Bij mij wordt het (nog wel iig) vergoed.

**Geplaatst**: 23-02-10 14:50

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 23-02-10 14:50

Ze is niet aan gesloten bij een of andere vereniging, daardoor word het niet vergoed. Zou ze dat wel zijn geweest had ik voor 1,5 uur 3 x zoveel moeten betalen en maar 70 % vergoed krijgen. Ben gekke gerrie niet. Die zorgverzekeraars zijn net de belasting dienst, "Leuker kunnen we het niet maken, makkelijker ook niet" Kreeg ik vorig jaar met aanvuling 1 nog 9 fysio behandelingen vergoed, nou nog maar 7 bij een aanvulling 2! Moest ik maar aanvulling 3 of 4 nemen, werd veel meer vergoed. Ja, en ik voor een gezinpakket betalen zeker in me uppie. Word steeds gekker.

**Geplaatst**: 23-02-10 14:57

Geplaatst: 23-02-10 14:57

Ik zit via de GGZ bij deze psychologe, doorverwezen door de huisarts. Vooralsnog wordt het volledig vergoed.
Alles wordt steeds duurder, straks kan je je bijna nergens meer voor laten verzekeren tegen een beetje schappelijke prijs.

**Geplaatst**: 23-02-10 15:52

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 23-02-10 15:52

Ik ga zo even jullie reacties goed lezen. Even foto's op hyves zetten, dan kan ik ze ook hier plaatsen

**Geplaatst**: 23-02-10 16:42

Geplaatst: 23-02-10 16:42

Aikon: Deze hond komt niet uit een asiel, maar bij een particulier vandaan. Ze wisten er dus alles van en hadden het er heel moeilijk mee dat hij weg moest. Vrijdagavond zijn we wezen kijken en zondag zijn ze met hem bij ons geweest. En hij is gebleven

De stress is wel een moeilijk verhaal bij jou, het zijn meerdere factoren die niet zomaar opgelost zijn. Moeilijk hoor. Ik zou willen dat ik wat voor je kon doen! :(:)

Jammer dat je maar zo weinig naar je psycholoog kan. Wel fijn dat ze ook op spiritueel vlak wat doet. Lijkt mij tenminste. Ik sta daar ook wel open voor. Ademhaling, houding e.d. zijn zulke simpele dingen, maar zooo belangrijk. Jammer dat je het zelf moet betalen.

De zorgverzekeringen naaien je inderdaad echt. Er wordt steeds minder vergoed en je kan steeds meer premie gaan betalen. Het was mij ook al opgevallen. Gelukkig is het bij mij allemaal tweedelijns zorg, en hoef ik helemaal niks te betalen. Dat scheelt weer, heb er geen omkijken naar.

Nathalie: Lastig is dat he? Als je dan nog tot eind van de week moet wachtn. Ik weet hoe lang een paar dagen dan kunnen duren. Hopelijk kunnen wij je er een beetje doorheen slepen tot die tijd? Zo te horen heb je echt een fijne therapeut. Daar heb je het mee getroffen en dat is fijn

Ik doe rustig aan. Doe mijn best in ieder geval

En hier wat foto's van ons nieuwe maatje. Het is een labrador van 8 jaartjes jong. Het is echt een kanjer deze hond

Meet Dinky:

Afbeelding

**Geplaatst**: 23-02-10 16:51

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 23-02-10 16:51

Hee, die is mooi, en een bink. Ik ben blij dat je nu een gevonden hebt die bij jullie past. En dat je weer een wandel maatje hebt.

**Geplaatst**: 23-02-10 16:53

Geplaatst: 23-02-10 16:53

Het is erg fijn om hier je gedachten kwijt te kunnen. Om er maar zo mee te blijven lopen is ook niks. Ik heb het inderdaad erg met haar getroffen, als ik anderen soms hoor mag ik daar echt mee in mijn handjes knijpen.

PW: Ik ken je helemaal niet persoonlijk maar heb het gevoel dat deze hond veel beter bij je past. Hij straalt heel veel vriendelijkheid uit. Mag ik vragen waarom hij weg moest?

**Geplaatst**: 23-02-10 17:01

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 23-02-10 17:01

Deze hond past inderdaad beter bij ons. Het voelt zo goed

Hij moest weg omdat die mensen gingen samenwonen in een bovenwoning. Hij had 3 honden en zij 1. Dat was teveel. Nou zou hij er twee naar zijn vader doen, maar die kon het kwa gezondheid niet aan. Dus hebben we met veel pijn en moeite besloten om hem weg te doen. Ze hadden het er echt heel moeilijk mee en komen hem nog een keer opzoeken.

Het is echt een superlief beest. Hij loopt al lekker los buiten, ligt gezellig bij me op de bank. Echt een knuffel. Gaan we veel plezier aan hebben.

Nathalie: Je moet het ook treffen hoor! Dat is zeker waar. Gelukkig heb jij het inderdaad getroffen. Bij mij heeft het even geduurd, maar ik heb nu uiteindelijk ook een behandelaar waar het erg mee klikt en waar ik echt veel aan heb. Dat is echt heel fijn

**Geplaatst**: 23-02-10 17:22

Geplaatst: 23-02-10 17:22

Ik meld me ook weer eens, volgens mij heb ik in deel 1 gezeten. Maar ik heb wederom een burn out te pakken. Ondanks dat ik me al lang ziek had moeten melden ben ik nog steeds aan het werk, domweg omdat ik me niet ziek durf/kan melden. Vind het erg jammer dat het nu voor de 2e keer terug is. Ik had me voorgenomen om het nooit weer zover te laten komen...

Wat een leuke hond Pollewoppy, hopelijk zullen jullie nog veel plezier aan elkaar beleven!

**Geplaatst**: 23-02-10 17:31

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 23-02-10 17:31

Hey Mistral, niet zo goed om jou hier weer tegen te komen. Ik ken je idd nog wel uit een vorig deel. Zit al zo lang hier, dat ik niet meer precies weet welke.

Wat rot dat je weer een burnout hebt. Weet je ook waarom het weer zo ver heeft kunnen komen? Ik snap wel dat je je niet ziek durft te melden, maar misschien is dit toch het verstandigst.

Heb je de vorige keer ook hulp gehad? Daar ben ik benieuwd naar, omdat je met goede hulp erachter kunt komen wat je valkuilen zijn, zodat je in de toekomst (hopelijk) terugval kunt voorkomen.

Erg rot in ieder geval dat je weer zo rot zit. Sterkte!!! :(:)

**Geplaatst**: 23-02-10 17:34

Geplaatst: 23-02-10 17:34

Wat vervelend Mistral! Denk wel om jezelf, ookal is het vervelend om je weer ziek te moeten melden. Anders ben je straks misschien nog verder van huis.

In ieder geval sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 23-02-10 17:46

Geplaatst: 23-02-10 17:46

Bedankt dames! Uiteraard gaat dat voor jullie ook op, jullie zitten tenslotte in hetzelfde schuitje neem ik aan?!

Pollewoppy helaas heb ik je idd toen ook getroffen hoe is het nu met jou? zit jij ook nog steeds in een lastige situatie?

Ik heb daar inderdaad hulp bij, uiteindelijk ben ik nooit helemaal beter geweest. Ik moest binnen 8 weken alweer aan het werk en was daar eigenlijk nog niet klaar voor. Maar arbo's wil is wet zullen we maar zeggen

Afgelopen zomer ging het heel goed met me, ik was van baan veranderd moest daarvoor ook weer een opleiding doen en ik denk mede daardoor dat het teveel geworden is. Alles wat toen speelde, speelt nu nog. Daarnaast zit ik in een zware opleiding van een half jaar (normaal 3 jarige opleiding) dit moet ik allemaal even naast mijn werk doen de zorg van mijn dochter enz.

Mijn grootste valkuil is dat ik niet voor mezelf zorg en niet voor mezelf opkom. 3 dagen werken 1 dag school valt tegen, klasgenoten krijgen allemaal studiedagen. Ik moet het in mijn vrije tijd doen. Externe stage zou ik in eerste instantie op mijn vrije dag gaan doen (eigen keus heb ik niet overlegd met mijn baas of dit anders kon) Daar heeft een leerkracht een stokje voor gestoken.
Daarnaast wil ik me mede niet ziekmelden omdat ik niet weer door dat vreselijke diepe dal wil gaan wat ik toen wel gedaan heb. Dat vond ik vreselijk en wilde ik ook nooit weer mee maken. Ik ben bang dat dit wel gebeuren gaat als ik me nu ziek zal melden. Tevens heeft toendertijd mijn ziekmelding mijn baan gekost want ondanks dat ik bij een huisarts werk, kon ik het toch niet in mijn hoofd halen om me ziek te melden

Verder hou ik er niet van als mensen boos op me zijn en ik ben bang dat uit een ziekmelding dat wel zal gebeuren

Het klinkt al met al te belachelijk voor woorden, maar ik kan/durf het ook echt niet. Het gevoel van mijn lichaam die me in de steek laat, allerlei vage klachten als hartkloppingen, pijn in mijn nek met uitstraling naar mijn linker arm, ontzettend moe zijn enz. Verder ben ik afgelopen maanden tig keer aan mijn rug geholpen, ik heb de klachten van een hernia maar het is (nog) geen hernia. Eigenlijk allemaal signalen waar je naar zou moeten luisteren, wat ik een ander ook zou adviseren maar zelf domweg door blijven gaan...

Ik raak gewoon gefrustreerd van mijn eigen tekst, als ene ander dit zou schrijven had ik gezegd zorg goed voor jezelf iedereen is onmisbaar op het werk. Maar ik voel me zo klemgezet dat ik het dus gewoon niet kan

**Geplaatst**: 23-02-10 17:51

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 23-02-10 17:51

Het klinkt zeker niet belachelijk. Ik kan alleen nu niet op je verhaal reageren, wat ik graag even zou willen, maar ik moet echt weg. Anders staat vriendlief op het station te wachten

Na 8 weken weer aan het werk is inderdaad erg snel. Jammer dat je daar min of meer toe gedwongen bent. Ik kan me voorstellen dat je niet weer door dat dal wilt. Als je dat eenmaal een keer meegemaakt hebt, weet je wat het is, en dat wil je gewoon het liefst nooit meer!!

Sterkte meid, ik reageer later even wat uitgebreider!!

**Geplaatst**: 23-02-10 21:08

Geplaatst: 23-02-10 21:08

Zo, ik heb nu even wat meer tijd.
Mijn vriend en ik zijn samen even wezen wokken. Hebben vanochtend flink ruzie gemaakt over de telefoon en daarna ook goed gepraat. We vonden dat we er even lekker uit moesten samen. Het heeft ons goed gedaan. Zometeen lekker schaatsen kijken samen, als ik mijn ogen open kan houden. Heb mijn middagslaapje gemist vandaag

Mistral:
Dat je uiteindelijk nooit helemaal beter geweest bent maakt voor mij wel veel duidelijk. Het verklaard je terugval in ieder geval meer. Wel heel erg rot voor je! Jammer dat je zo snel weer aan het werk bent gegaan terwijl je er niet klaar voor was. Ik hoop dat je dit keer goed voor jezelf op kan komen en niet weer te snel begint.

Het kan heel goed dat het je teveel is geworden zo met je opleiding er naast. Het klinkt pittig in ieder geval zo naast je baan en je gezin. Extra belastend dat je het in je eigen tijd moet doen. Je cijfert jezelf teveel weg, dat blijkt inderdaad uit je hele verhaal. Goed dat je het zelf ook in ziet. Dan is nu het moment om er ook echt aan te gaan werken denk ik. Fijn dat de leraar van je opleiding je nu even tegen jezelf in bescherming heeft genomen.

Ik begrijp, zoals ik in mijn vorige post al zei, dat het moeilijk is om je ziek te melden. Maar als je het niet meer trekt, is het toch het verstandigste wat je kan doen. Ik begrijp dat je bang bent om in een diep dal terecht te komen, maar nu door blijven werken is denk ik uitstel van executie...

Je lichaam geeft allerlei signalen dat het de hoogste tijd is om nu echt op de rem te trappen. Het is nu tijd voor jou, tijd voor jou gezondheid. Jij bent ook belangrijk. Je moet jezelf niet weg blijven cijferen. Hoe moeilijk dat ook is. Ik begrijp dat je bang bent voor de reacties van anderen. Dat had ik ook. Ik had ook een enorm schuldgevoel en voelde me zwak dat ik niet werkte. Ik voelde me een profiteur. Heb me echt zo klote gevoeld, maar het kon niet anders. Het is tijd om de signalen die je lichaam geeft niet meer te ontkennen.

Ik begrijp ook dat je bang bent om je baan kwijt te raken. Zeker omdat je dit al een keer gebeurd is. Ik ben ook mijn baan kwijt geraakt en weet hoe het voelt. Aan de andere kant moet je je bedenken dat je na de vorige keer ook weer een nieuwe baan gevonden hebt. Als het weer gebeurd is het zo. Je kan beter nu voor jezelf kiezen en hier goed van herstellen, dan nog wat langer doorlopen, helemaal instorten, want dan ben je veel verder van huis. En ik kan het weten, ben ook te snel weer begonnen en dat is helemaal mis gegaan. Ik ben zwaar depressief geworden en ben nu dik twee jaar onderweg en ik ben er nog niet...

Dus lieve meid, je hebt het zelf al een aantal keer gezegd in je bericht: Ga nu voor jezelf en je eigen gezondheid. En zorg dat je goede hulp krijgt. Wat voor hulp heb je momenteel?

:(:)

**Geplaatst**: 23-02-10 23:16

Geplaatst: 23-02-10 23:16

Zo, dit topic gaat best snel.. Kan nog niet echt veel reageren, omdat ik maar zo'n beetje binnen kom vallen..

Weet ook niet zo veel te zeggen eigenlijk.. Beetje leeg momenteel..
Wil iedereen hier wel veel sterkte wensen.. En bedankt voor mijn welkom..

@Aikon: bedankt voor je tip. vervelend van je blijvende stress..

@ Pollewoppy: Ik weet eigenlijk niet of ik ooit al eens gereageerd heb hier.. Zit even hard te denken waar je mij van moet herrinneren..

sorry.. weet het ff niet.. misschien uit andere topics..?
Wat een leuke hond zeg, lekker koppie zit erop!

Het is voor mij in ieder geval allemaal nieuw en de eerste keer dat ik een burn out heb, vind het dan ook nog steeds een beetje moeilijk toe te geven, ook voor mezelf.. Maar besef wel dat ik op tijd aan de bel heb getrokken, na aandringen van mijn omgeving..
Ik krijg als het goed is een uitnodiging van een bedrijfsarts toe gestuurd zei de consulent aan de telefoon..
Donderdag heb ik mijn 3e gesprek met de psycholoog en hoop dat ik hier nu een begin kan maken mijn diep weggestoken verdriet er een beetje uit te durven laten..

@Mistral94: wat vervelend dat je voor de 2e keer een burn out te pakken hebt.. Je gaat je nu toch wel ziek melden neem ik aan..?!
Klinkt helemaal niet belachelijk en zeker herkenbaar.. Maar inderdaad, wat je een ander zou adviseren, waarom bij jezelf niet..? Aan jezelf werken is voor het leven... Klinkt wel heel wijs.. Ik voelde mezelf ook heel schuldig me ziek te melden en was blij te kunnen zeggen: op advies van de dokter.. Ik heb van de week een oprecht medelevend en begripvol telefoontje gehad van mijn werk, wat mij gelukkig wat meer gerusstelde..
Hopelijk hebben ze op je nieuwe baan wel meer respect en begrip voor je situatie.. en juist in het werk waar jij in zit zou je dat toch verwachten..

Sterkte en ik hoop dat je Pollewoppy's advies op volgt en aan jezelf gaat denken, hoe makkelijk het ook gezegd is voor een ander.. voor jezelf is het altijd moeilijker, maar het is echt belangrijk

**Geplaatst**: 24-02-10 00:44

Geplaatst: 24-02-10 00:44

Hallo dames!

Zwelgje: Hoe lang ben jij nu thuis?

Pollewoppy: Bedankt voor je lieve woorden, kan daar dus echt om janken als ik dat lees

Mijn baas is op vakantie, maar zal eens kijken of ik morgen met een collega kan bespreken, maar ik zie er zo tegen op. Ik weet diep van binnen ook dat het uitstel van executie is maar zo leef ik eigenlijk al heel lang van ga maar gewoon door dan valt het allemaal wel mee. Veel mensen in mijn omgeving merken ook niet heel erg veel maar goed ik ben wat dat betreft al bijna 2 jaar "ziek"

Volgt iemand hier het burn-out programma? Ben wel benieuwd wat dat precies is

**Geplaatst**: 24-02-10 00:58

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 24-02-10 00:58

Ik zit nu vandaag precies 2 weken thuis..

**Geplaatst**: 24-02-10 00:59

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 24-02-10 00:59

Oke dus echt nog heel kort! Was er bij jou een bepaalde trigger waardoor het "ineens" niet meer ging?

**Geplaatst**: 24-02-10 01:47

Geplaatst: 24-02-10 01:47

Ja, mijn trigger is toch uiteindelijk het overlijden van mijn paardje geweest 1 december afgelopen jaar..
Dit is echt een enorme klap geweest.. Maar gek genoeg ben ik er anders mee omgegaan dan ik had verwacht van mezelf.. Had verwacht dat mijn wereld in zou storten.. Ja, dat was ook in zekere zin wel zo.., maar kon me, vooral op mijn werk vrij goed in houden eigenlijk... Kon er prima niet aan denken als het moest(dacht ik)
Maar het heeft even geduurd voordat ik zelf doorhad dat ik absoluut mijzelf niet meer was en een hard schild om mij heen aan het bouwen was om mijn kwetsbare kant maar niet naar boven te laten komen.. Feitelijk was ik denk ik zo bang voor mijn 'instorten' dat ik heel hard mijn best deed mijn verdriet zoveel mogelijk weg te drukken..
Ik kon niks meer hebben op een gegeven moment, was zo chagrijnig, gestresst, snel geirriteerd, prikkels qua geluiden, mensen, drukte om me heen, het maakte me steeds gekker.. En mijn energie was echt, en nog steeds, helemaal op..
Ik ben ook iemand die maar door loopt en doorloopt, maar het lukte nu gewoon niet meer.. Op mijn werk kreeg ik vlucht gevoelens.. En kon niet meer aardig doen tegen mensen om me heen.. Betrapte mijzelf erop dat ik tegenover gasten (werk in restaurant van hotel) bot aan het worden was en dat het me niks interesseerde.. Het toneelstukje was gewoon klaar, kon het niet meer opvoeren.. Dingen die ik normaal leuk vond en als ontspanning zag, genoot ik niet meer van.. Moest steeds harder vechten tegen de tranen die achter mijn oogbollen prikten..
Maak mezelf soms als een soort waas mee, ik ben er wel, maar ben me soms niet helemaal bewust van mijzelf, gevoel of mijn lichaam.. Klinkt raar, maar ben gisteren voor het eerst even met mijn vriend door het winkelcentrum gewandeld voor oa de supermarkt. En ik was helemaal op toen ik thuis kwam, hoofdpijn, steken in mijn vingers en benen, moe en alles voelde slap.. Ben gelijk mijn bed in gegaan, licht uit en onder de dekens.. Heb niet meegegeten, omdat ik de geluiden van iedereen onder het eten ff niet kon hebben en ik had geen honger..
Ben van mezelf best een zelfverzekerd en zelfbewust persoon, maar het leek alsof ik zo wazig en licht in mijn hoofd werd van al die mensen, winkels, kleuren, reclames, geluiden, winkelwagens, een doolhof aan producten enz.. dat ik als een klein meisje dicht tegen mijn vriend aan liep en zijn arm stevig vast had..
Van de week heb ik de uitslag van mijn bloedtest gehad en daar kwam ik erachter dat ik de ziekte van Pheifer heb gehad, maar het dus niet doorgehad heb, ermee doorgelopen en niet naar geluisterd..
Denk dat misschien een nasleep daarvan ook meespeelt, want ik slaap enorm veel.. Afgelopen 2 weken soms hele middag diep geslapen en 's avonds zonder moeite gewoon weer..

Oeps sorry voor mijn lange verhaal.. Het typt ineens zo lekker van me af.. Pas als ik het zelf lees geloof ik het ook meer.. Heb moeite het aan mensen te vertellen, omdat ik zelf steeds denk: het valt wel mee en misschien stel ik me aan.. voel me zwak aan de ene kant dat ik eraan toe geef..
En het is dat het er bij mijn ouders aan tafel het er eigenlijk per toeval een beetje uit kwam allemaal.. En ik op aandringen van hen naar de dokter ben gestapt. Anders was ik het liefst nog net even wat langer doorgegaan totdat ik echt finaal was ingestort.. Dat gaf mij iets meer bevestiging voor mezelf denk ik..

**Geplaatst**: 24-02-10 09:41

Geplaatst: 24-02-10 09:41

Dat is een heftig verhaal Zwelgje!

Over dat veel slapen past ook bij die burnout, ik deed in het begin niets anders dan hele dagen slapen en als ik wakker was zat ik te janken, dus zorgde dat ik maar weer snel in slaap viel

Vervelend dat er dan ook nog eens in het verleiden doorgemaakte Pfeiffer ontdekt wordt, dat valt dan helemaal rauw op je dak.

Heb je er nu hulp bij?

**Geplaatst**: 24-02-10 10:18

Geplaatst: 24-02-10 10:18

Mistral: Ik volg geen burnoutprgramma. Ben wel heel benieuwd wat het inhoudt. Het is gek om te lezen dat iedereen het eigenlijk (als we onszelf recht in de ogen kijken) wel door heeft / had. Ik had dat ook. Eigenlijk wist ik dat het niet langer kon, maar aan de andere kant ook niet. Ik ben dus door gegaan tot ik helemaal in de vernieling lag en door mijn leidinggevende naar huis gestuurd ben...

Zwelgje: Vaak zie je inderdaad dat er bij een burnout meer achterzit dan alleen het werkgerelateerde. Dat je paardje de trigger is geweest, vind ik dus ook helemaal niet gek. Ook het wegstoppen van gevoelens ken ik heel goed. Ik heb jarenlang mijn gevoelens weggestopt. Nu begin ik opnieuw te leren voelen. En dat is soms heel heftig en zwaar.

Wat je schrijft over chagerijnig, snel geïrriteerd enz. is heel herkenbaar. Ik had dat ook. Ik was in de aanloop ervoor ook steeds wat negatiever geworden. Het sluipt erin. Ik werkte in het onderwijs en merkte dat ik me naar leerlingen nog wel redelijk goed kon houden, maar ik was wel veel minder betrokken bij ze dan eerst. Het interesseerde me inderdaad gewoon niet meer. Naar collega's toe werd ik wel steeds meer kortaf enzo. Bij mij was er niet zozeer een trigger, maar een druppel die de emmer deed overlopen. De emmer was gewoon vol. Of zoals mijn leidinggevende het die dag heel lief zei: "Er zit veel rek in een elastiekje, maar op een bepaald moment is de rek eruit en knapt het.." Dat omschreef gewoon zo goed hoe ik me voelde. Ik kon alleen nog maar huilen.

Ook ik heb heel veel geslapen. Dat je schrijft dat je energie nog steeds op is, is niet zo gek. Dat is niet hersteld na twee weken. Mij is verteld dat je de tijd die je nodig gehad hebt om overspannen te worden, ook minstens nodig hebt om weer te herstellen. Dat is dus langer dan twee weken. Geef er maar lekker aan toe. Als jij de behoefte hebt om te slapen, moet je slapen, als je op de bank wil zitten, ga je op de bank zitten, als je naar buiten wil, ga je naar buiten enz. Er is alleen één voorwaarde: Je mag alleen doen wat je leuk vind en waar je zin in hebt.

Een burnout is hetzelfde als overspannen. Het woord overspannen zegt eigenlijk zoveel. Zeker wat jij beschrijft over dat de drukte, de geluiden, kleuren en alles van het winkelcentrum je teveel zijn, is heel logisch. Je bent overprikkeld en kan het nu even niet aan. Het is heel vervelend, maar het is wel een overduidelijk kenmerk van een burnout. Fijn dat je ouders je naar de huisarts hebben gestuurd en ook in zagen dat het niet goed met je ging. Ik had ook de bevestiging van buitenaf nodig om door te hebben hoe het er echt voor stond met me. Zelf wil je doorgaan, omdat je een doorzetter bent en niet wil opgeven. Natuurlijk wil je doorgaan en alles geven. Als dat niet zo geweest was, had je hier nu ook niet in het topic gezeten

Alle gevoelens zoasl falen, schuld enz. horen erbij en komen weg uit je grote verantwoordelijkheidsgevoel. Het is ontzettend klote, maar het hoort erbij.

Je hoeft trouwens geen sorry te zeggen. Ik ben blij dat je lekker aan het typen was en ik vind het goed om te lezen dat je het zelf ook meer geloofd. Als je het dan zo 'zwart op wit' ziet, realiseer je je even echt hoe je er aan toe bent. En dat is goed. Dat is het eerste stapje naar herstel. Dat je moeite hebt om het aan mensen te vertellen is logisch. Dat heeft ook weer te maken met wat ik in de alinea hierboven schreef. Maar dat is je eigen gevoel, dat voort komt uit je oude denkpatronen. Nu mag je voor je zelf kiezen. Nu moet je voor jezelf kiezen...

Ik vind het trouwens ook wel prettig om wat meer van je achtergrond te weten. Daardoor heb ik het idee dat ik je beter kan steunen.
Verder ben ik ook benieuwd of je door je huisarts doorverwezen bent naar een hulpverlener?

Dikke :(:)

in ieder geval.

Zwelgje en Mistral: Hoop niet dat jullie me betweterig vinden, maar ik herken zoveel in jullie verhaal en ben al een paar fases verder, dus wil graag mijn ervaringen met jullie delen, in de hoop dat jullie er wat aan hebben.

**Geplaatst**: 24-02-10 10:19

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 24-02-10 10:19

@ Zwelgje: Ik denk inderdaad niet dat jij het was. Heb even terug gezocht en er was wel eerder een zwelgje in het topic, maar geen zwelgje27

Vandaar de verwarring!

**Geplaatst**: 24-02-10 11:01

Geplaatst: 24-02-10 11:01

Meiden even zo: :(:)

Beetje egopost want ik heb vanmiddag sollicitatiegesprek en ben op van de zenuwen. Vanavond lees ik uitgebreid bij!