Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-06-10 19:39

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 20-06-10 19:39

OK, dat zal ik haar in elk geval meegeven!

**Geplaatst**: 20-06-10 19:46

Geplaatst: 20-06-10 19:46

Monster_tos schreef:
Ik ken het boek, en ik ben ook naar een lezing van haar geweest. Vond erg fijne lezing, alleen vond ik wel dat het meer gericht was op ASS met een lager IQ of een verstandelijk beperking. Maar wel erg leerzaam!

Onze dochter heeft ook een lager IQ, dus voor ons waarschijnlijk wel een fijn boek.

En ja, dat lagere IQ, bij testen scoort ze laag omdat alles "nieuw" is. Ook diegene die de testen
afneemt. Zij heeft al 3x zo'n test gehad, en iedere keer zegt de psychologe dat ze eigenlijk niets
snappen van uitslag. Want ze is zo pienter !
Maar de laatste psychologe is wat verder gaan zoeken, en heeft subtesten uitgevoerd, en daar kwam
uit dat de verwerking van de opdrachten wel op een gemiddeld nivo ligt.
Het is een beetje "de kip en het ei" verhaal.

**Geplaatst**: 20-06-10 19:48

Geplaatst: 20-06-10 19:48

siskeh schreef:
Ik wil geef me de 5 nog lezen
Heb er waarschijnlijk niets aan(ben zelf de autist, niet de opvoeder én heb een hoog IQ)

Ik ben juist heel benieuwd wat jij er dan van vindt.

Is het juist omschreven (dus de denkwijze en het binnenkomen van de info als zijnde puzzelstukjes).

Ik zou graag jouw mening willen weten (dus nu maar snel gaan lezen

)

**Geplaatst**: 20-06-10 19:50

Geplaatst: 20-06-10 19:50

Is iemand naar het hoofd kwartier geweest ofzo?
Ik wel dat is een heel groot hoofd m.van buisjes en dan zie je een scherm en hoor je iemand praten en heel veel geluiden van alle kanten..
Zo hoort iemand met autisme het dus ook. Die hoort ook allless.

**Geplaatst**: 20-06-10 19:53

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 20-06-10 19:53

@nikkilove: nee, ben ik niet geweest, voel ik me ook helemaal niet geroepen voor

Geloof direcht dat het zo binnenkomt

Ben laatst in de uitverkoop(met mn moeder mee)jankend de winkel uitgelopen omdat ik zo overprikkeld was, het was druk veel buitenlandse mensen(die ruiken anders

) en veel kinderen.
Ik was binnen no-time zo overprikkeld dat ik alleen maar kon janken

Heb week of wat later 2 dagen stage gelopen bij een paardenbedrijf(zeer lange/zware dagen) en dat was toch echt minder zwaar dan een half uurtje in die winkel

@Xan: fijn, voel helemaal geen druk om snel te gaan lezen ofzo

**Geplaatst**: 20-06-10 19:56

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 20-06-10 19:56

Haha..
Ik ging er naar toe om me broer beter te begrijpen enz. was trouwens wel 2 jaar terug met een juf en me moeder

**Geplaatst**: 20-06-10 19:58

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 20-06-10 19:58

Me hoofd tolde wel toen ik eruit kwam btw

**Geplaatst**: 20-06-10 22:55

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 20-06-10 22:55

Mijn zusje is er geweest, en die heeft zelf pdd-nos. En zij vond het er nog rustig in

Maar wel een erg goede simulatie. Alleen bij haar is het dus nog heftiger..

**Geplaatst**: 21-06-10 09:32

Geplaatst: 21-06-10 09:32

nikkilove schreef:
Is iemand naar het hoofd kwartier geweest ofzo?
Ik wel dat is een heel groot hoofd m.van buisjes en dan zie je een scherm en hoor je iemand praten en heel veel geluiden van alle kanten..
Zo hoort iemand met autisme het dus ook. Die hoort ook allless.

Dit klinkt interresant, maar het zegt mij niets.
Waar is dit ????

**Geplaatst**: 21-06-10 13:02

Geplaatst: 21-06-10 13:02

MoniqueT schreef:
Pff, Floridafan ... wat hebben wij veel gemeen! Zitten we net in het USA topic te kletsen over onze Amerikagekte, zie ik nu dat je een kind hebt met PDD Nos.

Heb ik dus ook (18, 5VWO) en een kind met een scheef bovenbeen (want slechte heup). Alleen zitten die twee dingen hier in hetzelfde kind

Mijn dochter wil trouwens waarschijnlijk haar profielwerkstuk volgend jaar doen over 'Asperger en PDD Nos en acceptie in de maatschappij'.

Hé wat toevallig! Maar helaas gaat het overnemen van je huis niet door. WE hebben dan ook wel een beetje dezelfde smaak.
M'n dochter heeft door dat rare bovenbeen (hoekstand is afwijkend) ook een getordeerd onderbeen. M.a.w. (zoals ik het altijd zeg) ze heeft een wokkel onderbeen. Niet echt storend, ze zet alleen haar voet iets meer naar binnen. Die kan ze ook helemaal achterstevoren draaien (..).
Gisteren had m'n zoon z'n medicijnen niet ingenomen (te laat). Zaten we in een restaurant en was het dus bal. Constant moeten manen tot wat zachter praten, niet zo kinderlijk doen..enfin, voor ons niet leuk, maar voor hem ook niet. Toen hem wat 'rustiger' gekregen door engels te oefenen (dingen aanwijzen en vertaling vragen, hoe we op reis gaan en dat laten vertalen). Daarna ging het ook fijner.
Het is inderdaad zo, dat mensen sneller naar je kijken als hij zo is. Of een mening hebben (zeker teveel cola gehad).
Maar goed, ik ga ook nog de mallemolen in om mij te laten testen, er bestaat bij mij ook een vermoeden van PDD-Nos. Vind mijn zoon wel leuk om te horen. Hebben we wat gemeen en staat hij niet alleen hierin. Hij wilde zelfs zijn medicijnen delen....lief.

**Geplaatst**: 22-06-10 12:49

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 22-06-10 12:49

i.v.m. asperger ben ik op volgend jaar studie vastgelopen. (moet eigenlijk stage lopen, maar heb nog niks kunnen vinden, en andere master vind ik teveel statistiek). M'n begeleidster van mijn masterthesis, heeft mij een master toegemaild die echt wat voor mij is. probleem is alleen dat die in Londen is. en ik m al schijt om het ouderlijk huis te verlaten

, omdat ik vreselijk in de stress kan schieten als iets onbekend is.
Bah, twijfels.

**Geplaatst**: 22-06-10 13:23

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 22-06-10 13:23

Oehh moeilijk ladypaard, daar ben ik ook bang voor als ik een opleiding zou gaan volgen(afgezien van het feit dat het te veel stress opleverd, te zwaar is en mij veelal niet interesseert

)
Wat ik in theorie kan wil nog niet zeggen dat ik het in de praktijk ook (aan)kan.
Daarnaast ben ik ook zéér kieskeurig wat stageplek betreft.
Ik volg geen opleiding en wou een jaar stage gaan lopen, dat is redelijk misgelopen, maar alsnog heb ik veel geleerd.
Ondertussen heb ik wél een plek gevonden bij mensen die net zo kieskeurig zijn als dat ik ben

Maar of ik in de toekomst ook een "normale" stage kan gaan lopen vraag ik me nog af

**Geplaatst**: 25-06-10 14:32

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 25-06-10 14:32

@ Nikkilove, een paar mensen hier zijn geweest, ikzelf ook, ik quote mezelf even van eerder in dit topic:

Alwiene schreef:
Kom met terug van 'Het hoofdkwartier' en de enige berichten die ik hierover op bokt kan vinden in dit topic zijn vrij oud. Ik zou graag weten hoe meer anderen autisten dit ervaren, al meer mensen die geweest zijn?

Ik ben uitgeput, maar niet van die 7 minuten, maar van een half uur wachten in de rij, met geroezemoes en koffiekopjes etc. En praten met een paar mensen voor en na die tijd.

De ervaring zelf? Iedereen ervaart het als 'heel heftig' en 'doodvermoeiend' etc. Ik dacht altijd dat ik in het dagelijks leven niet zo veel last had van overprikkeling, maar ik ervaar de nabootsing helemaal niet als superheftig, ja het geluid stond zo hard dat het pijn deed aan mijn oren, maar qua filmpjes en geluiden vond ik het chaotische wel meevallen Kan daar eigenlijk alleen van maken dat ik blijkbaar in mijn dagelijks leven al een véél afwijkender manier van prikkels ervaren heb dan ik zelf in de gaten had

**Geplaatst**: 26-06-10 23:50

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-06-10 23:50

ach ja ik vond ook alles gewoon, heb 20 jaar kunnen volhouden dat mijn familie en alle andere mensen gewoon gek zijn, en dat ik de enige normale persoon ben

bah bah, twijfels worden steeds groter, hoe meer ik eraan denk dat ik die master in londen wil gaan volgen hoe angstiger ik word. maar de wens om te gaan wordt ook sterken.

Gaat er vooral om dat ik structuur nodig heb, een soort van leidraad. iemand die met mij meekijkt hoe alles te regelen. maar weet niet zo goed of ik dat kan aankaarten bij die universiteit.
Heb nu gewoon docenten waar ik goed mee kan, en die mij op sommige momenten kunnen helpen.

**Geplaatst**: 27-06-10 00:00

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 27-06-10 00:00

Ladypaard: misschien toch eens aankaarten bij de universiteit wat je hebt? Wie weet kennen ze medestudenten met hetzelfde en kunnen julllie elkaar helpen. En misschien ook een idee om met je ouders eerst daarheen te gaan, alles regelen voor woonruimte etc. en alvast kijken waar je bijv. boodschappen kunt doen, hoe je op de Uni komt?

**Geplaatst**: 27-06-10 07:50

Geplaatst: 27-06-10 07:50

Floridian schreef:
Ladypaard: misschien toch eens aankaarten bij de universiteit wat je hebt? Wie weet kennen ze medestudenten met hetzelfde en kunnen julllie elkaar helpen. En misschien ook een idee om met je ouders eerst daarheen te gaan, alles regelen voor woonruimte etc. en alvast kijken waar je bijv. boodschappen kunt doen, hoe je op de Uni komt?

probleem is ik er voor gekozen heb om mijn ouders niks te vertellen over mijn diagnose, dus van die kant krijg ik niet directe hulp.
En zelf is deze stap te moeilijk

, maar ik ga morgen denk ik maar mailen hoe of wat daar de mogelijkheden zijn

**Geplaatst**: 27-06-10 08:18

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 27-06-10 08:18

@ladypaard: je zéker niet tegen laten houden hoor!
Ik snap absoluut hoe moeilijk het is, maar uiteindelijk "worstel" je, je er wel weer doorheen

Overigens hoef je niet meteen te zeggen dat je autisme hebt, maar "gewoon" dat je dit soort dingen "moeilijk" vind.
Je kan ook mailen dat je gewoon wil weten waar je aan toe bent, en dat je graag duidelijkheid hebben.
Er zijn genoeg mensen zonder autisme die dat ook willen, dus echt een uitzondering zul je vast niet zijn

Daarnaast denk ik wel degelijk dat je iemand kan vinden die je hierbij kan helpen

Meestal zijn ze op scholen niet te beroerd om je daarmee te helpen, zolang ze je maar niet aan het handje mee hoeven te nemen.

**Geplaatst**: 27-06-10 08:36

Geplaatst: 27-06-10 08:36

Ik kom me hier ook melden, heb niet het hele topic doorgelezen.

In klas 2 van het VMBO is bij PDD-NOS geconstateerd en viel (vooral voor mijn ouders) alles op zijn plek. En vooral nu begin ik zelf tegen de lamp te lopen(om het maar krom te zeggen), nu ik meer op eigen benen moet gaan staan en stages ed moet lopen....

Ik las ergens in dit topic de vraag "of je mensen liever autist of mensen met autisme noemt"(wie dat vroeg weet ik niet meer, maar ik vond het wel interessant om op te reageren). Zelf heb ik het wel vaak over autisten, af en toe ook wel eens over mensen met autisme en wanneer ik het zelf noem heb ik daar geen moeite mee, wanneer mensen autist zeggen die er ook mee te maken hebben ook niet. Maar als andere mensen het over een autist hebben (en dan vaak met een nare ondertoon) vind ik dat wel lastig(meestal gaat het dan om mensen die niet van mij weten autistisch te zijn) en voel ik me erop aangesproken/afgekeken, iets wat natuurlijk helemal niet nodig moet zijn.

**Geplaatst**: 28-06-10 09:47

Geplaatst: 28-06-10 09:47

moet zeggen dat als je autist zegt het erger voor mij klinkt dan ik ben autistisch (ben voor mezelf eruit dat ik heb autisme niet erg klopt voor mijn gevoel --> ik ben wie ik ben)
Maar heb er nog niet over nagedacht als anderen dat zeggen.
dan klinkt jij hebt autisme toch iets aardiger. maar het gaat vooral om de toon waarop het gezegd wordt.

Kleine overwinning: net toch m'n methode en resultaten stuk opgestuurd. Wilde eigenlijk vandaag ook de inleiding af hebben. maar ja zag door de bomen het bos niet meer, en heb weer ontzettende paniekaanvallen en white-outs (blackouts klopt niet want voor mij is het toch meer wazig wit

) gekregen, dus zelf de methode en resultaten had ik nog niet af. vanmorgen toch maar vroeg op gestaan. resultaat dat ik het toch nu heb opgestuurd (moest eigenlijk gisteraaf maja).

nou ja dus eerste deel van mijn scriptie af

londenverhaal: denk dat ik deze vakantie daar maar een keertje naar toe ga, want het is vooral het onbekende wat me nu enorm afschrikt. Samen met een vriendin.

**Geplaatst**: 28-06-10 10:04

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 28-06-10 10:04

@ladypaard: ik zeg wel dat ik autistisch ben(maar ook wel dat ik het "heb"), en vind het zelf niet zo negatief, maar daar heb ik een hele "ingewikkelde" en lange gedachtengang over die ik nog even moet uittesten bij mn psychiater(en voor die tijd nog even uittypen

)
Komt erop neer dat autisme IMO meer een "neurologisch" iets is, dan iets "psychisch".
Helaas zijn de "gevolgen" vaak wel psychisch.
Maar voor dat neurologische gedeelte hoef ik me niet te schamen, en als dat psychische veroorzaakt wordt door het neurologische hoef ik me daar ook niet voor te schamen.

**Geplaatst**: 28-06-10 11:11

Geplaatst: 28-06-10 11:11

siskeh schreef:
@ladypaard: ik zeg wel dat ik autistisch ben(maar ook wel dat ik het "heb"), en vind het zelf niet zo negatief, maar daar heb ik een hele "ingewikkelde" en lange gedachtengang over die ik nog even moet uittesten bij mn psychiater(en voor die tijd nog even uittypen )
Komt erop neer dat autisme IMO meer een "neurologisch" iets is, dan iets "psychisch".
Helaas zijn de "gevolgen" vaak wel psychisch.

dat bedoel ik

, ik ben ook meer voor ik ben autistisch, want precies zoals je zegt het is neurologisch, je bent gewoon zo. maar het woord autist vind ik wel weer hard klinken

Citaat:
Maar voor dat neurologische gedeelte hoef ik me niet te schamen, en als dat psychische veroorzaakt wordt door het neurologische hoef ik me daar ook niet voor te schamen.

hmm ja daar heb je eigenlijk helemaal gelijk in.

**Geplaatst**: 28-06-10 13:45

Geplaatst: 28-06-10 13:45

Ik vind het altijd wel dubbel hoor. Op de 1 of andere manier kan ik er heel negatief over doen(vooral richting mezelf hoor, heb alle respect voor andere mensen met autisme). Op sommige momenten voel ik me onwijs onbegrepen ed en kan ik daar heel boos en chagerijnig weer weg komen. Dan ben ik ook vooral gewoon boos op mezelf hoor.

**Geplaatst**: 28-06-10 14:59

Geplaatst: 28-06-10 14:59

Ik heb een aantal pagina's gelezen van hier, het is allemaal zo herkenbaar!!

M'n nicht heeft PDD-NOS, en m'n vader zijn ze pas op z'n 50e ook achter gekomen dat ie autisme heeft. Nu pas vallen dingen op z'n plaats, en kan hij heel goed met mij weer praten over dingen van vroeger waar die moeite mee had waar die tegenaan is gelopen etc. En vooral hoe hij zich er altijd door heeft geworsteld. Nooit heeft iemand het geweten van hem, en is er ook nooit naar behandeld. Maar als "normaal" persoon is ie behandeld, het 5 hoekje met de plank bij de puntige vierkantjes.

Ik herken heel veel dingen en ga ook door de malle molen, ze vermoeden bij mij ook het e.e.a. heb het zelf vaak afgevraagd. Ik voel me altijd heel anders, en vond vooral mensen om mij heen gewoon gek. Ik weet alleen niet wat het precies is en wil dingen duidelijk hebben.

Als ik mijn karakter moet omschrijven? Ik zie mezelf als een bijzonder individueel exemplaar, iedereen om mij heen is een massa groep, en allemaal van binnen hetzelfde. Kleine afwijkingen, maar uiteindelijk komt het op het zelfde neer en zijn ze 1 groep. Zelf sta ik alleen buiten die groep, maar moet er geregeld dwars door heen. Dan voel ik me niet fijn, en wil ik er zo snel mogelijk uit. Ik doe maar al te graag dingen alleen, en op de basisschool ontdekten ze dit al. Ik ben heel zelfstandig en los m'n eigen dingen zelf op, ik praat niet snel over mijn problemen om samen met anderen tot een oplossing te komen. Integendeel. Ik praat wel over problemen, maar formuleer dit altijd "perfect" en mensen zien mij hierdoor als heel open, maar eigenlijk ben ik dus helemaal niet open. (Oké volgen jullie het allemaal nog?). Op school in mijn opleiding ben ik heel pienter, lever perfect uitgevoerde verslagen (ofwel ze zijn heel goed doordacht en nagezocht en uitgewerkt), heb (had) goede resultaten. En ging er eigenlijk helemaal voor, kan me dood ergeren aan klasgenoten en heb héél erg het gevoel dat ik ergens boven of voor ze zweef. Zo vallen kleine details mij heel erg op, terwijl ik ook weer heel chaotisch kan zijn. Mijn kamer is een zwijnenstal, maar ik hou van netjes en geordend. Toch geeft m'n kamer precies mijn leven weer..

Thuis zijn er veel problemen ontstaan afgelopen jaren, ik heb erg veel moeite met m'n moeder, altijd hebben we conflichten en m'n vader en m'n moeder hadden ook veel conflicten met elkaar. Toen bij m'n vader autisme werd geconstateerd, of nouja toen hij dat kaartje kreeg, vielen dingen wel op z'n plaats en is er begrip vanuit m'n moeder gekomen. Ze deed haar best, maar door dat kaartje kan ze me vader op de een of andere manier beter begrijpen. Ik zie het meer als dat ze nu openstaat voor zoals die is, hij in persoon zelf en staat niet meer met vragen waarom die zich niet gedraagt zoals ieder ander. Ik was hier voor mezelf altijd een leiddraad in, ik knokte me er wel doorheen en begreep alles al snel en had dingen bijzonder goed in de gaten. Door de proffesionals werd ik benoemd als een kind die een volwassene is maar toch een kind. Ofwel, ik ben te zelfstandig en te volwassen. Nog steeds.

De laatste maanden gingen het bij mij helemaal mis, ik glipte eraan onderdoor en kwam thuis te zitten (waar de sfeer gespannen is). Werk heb ik weer opgepakt, maar m'n opleiding lukt nog steeds niet. Ik baal hier erg van want ik ben eigenlijk heel ambitieus en perfectionistisch in m'n opleiding en bv. de paarden. Of eigenlijk alles wat ik doe.

Ik ga nu ook door de malle molen, wellicht worden er dingen uitgesloten en gaan we verder zoeken, wellicht dat ik net als "ieder ander" in die masale groep mensen ben, wellicht dat ik autist ben. Hoe dan ook, ik ben mezelf en blijf wie ik ben hoop alleen dat dingen verlicht kunnen worden. Al m'n hele leven lopen er proffesionals en hulpverleners bij m'n ouders, ben er tussen opgegroeid. Hoop dat ze nu ook écht wat voor me kunnen doen.

**Geplaatst**: 28-06-10 18:49

Geplaatst: 28-06-10 18:49

_Marinke_ schreef:
Als ik mijn karakter moet omschrijven? Ik zie mezelf als een bijzonder individueel exemplaar, iedereen om mij heen is een massa groep, en allemaal van binnen hetzelfde. Kleine afwijkingen, maar uiteindelijk komt het op het zelfde neer en zijn ze 1 groep. Zelf sta ik alleen buiten die groep, maar moet er geregeld dwars door heen. Dan voel ik me niet fijn, en wil ik er zo snel mogelijk uit. Ik doe maar al te graag dingen alleen, en op de basisschool ontdekten ze dit al. Ik ben heel zelfstandig en los m'n eigen dingen zelf op, ik praat niet snel over mijn problemen om samen met anderen tot een oplossing te komen. Integendeel. Ik praat wel over problemen, maar formuleer dit altijd "perfect" en mensen zien mij hierdoor als heel open, maar eigenlijk ben ik dus helemaal niet open. (Oké volgen jullie het allemaal nog?). Op school in mijn opleiding ben ik heel pienter, lever perfect uitgevoerde verslagen (ofwel ze zijn heel goed doordacht en nagezocht en uitgewerkt), heb (had) goede resultaten. En ging er eigenlijk helemaal voor, kan me dood ergeren aan klasgenoten en heb héél erg het gevoel dat ik ergens boven of voor ze zweef. Zo vallen kleine details mij heel erg op, terwijl ik ook weer heel chaotisch kan zijn. Mijn kamer is een zwijnenstal, maar ik hou van netjes en geordend. Toch geeft m'n kamer precies mijn leven weer..

Helemaal precies, vind het grappig dat jij ook zo'n onopgeruimde kamer hebt, vooral daaraan heb ik getwijfeld aan mijn diagnose, want zo heel opgeruimt ben ik dus niet, zodra ik mijn kamer op moet ruimen krijg ik het gewoon niet voor elkaar.

**Geplaatst**: 28-06-10 18:59

Geplaatst: 28-06-10 18:59

Ja, ik ben dus juist heel geordend en netjes, althans dat vind ik erg fijn! Maar toch is m'n kamer echt een zwijnenstal, kan me er kapot aan ergeren op sommige jaren maar het is al jaren zo en ik krijg het niet voor elkaar echt netjes te houden. Vaak zat dat ik het probeer op te ruimen, geef ik alles een logisch plekje en voel ik me er ook wel prettig bij. Maar binnen no time is het dan weer een zwijnenstal. Het is wel als ik het opruim, gebeurt het ook echt goed. Soms is het echter dezelfde dag alweer een zwijnenstal.....

Behoorlijk iritant is dat eigenlijk, maar voel me dan ook wel weer prettig op mijn kamer en is wel echt een plek waar ik me terug trek.