Mogge
Ik heb een heftige nacht achter de rug.
Tot 1 uur gewerkt en thuis meteen naar bed, Krezip lag bij de deur van de slaapkamer te pitten dus die een knuf gegeven en zelf ook gaan slapen. Om 3 uur geeft Hans een schreeuw en gooit het licht aan. Krezip lag in een soort van epileptische aanval en zo te zien duurde die al even want de grond droop gewoon van de slijm. Dat heeft nog een kwartier aangehouden, Hans en ik hebben Krezip stevig vastgepakt tot we hem voelde verslappen. Het schuim stond hem op de mond en hij was volledig van de wereld. Ik heb hem wat overeind gehouden en toen leek hij wat bij te komen. Heel erg groot was de schik toen hij naar ons keek en ontzettend begon te grommen, hij heeft nog nooit ook maar een vlieg kwaad gedaan en is gewoon een ontzettend vriendelijk dier. We hebben even wat afstand genomen en zijn rustig tegen hem blijven praten en zijn gezicht veranderde langzaam van een verkrampte grimas naar een diep triest ontzettend zieke hond.
Ik ben tot over 4 uur met hem bezig geweest, nog 2x uitgelaten want hij kon alleen nog maar dwangmatig lopen dus dat ben ik maar buiten met hem gaan doen.
Toen werd hij wat rustiger en kon ik ook weer naar bed.
De wekker van Hans liep om 6 uur alweer af en hij had hem net voor de eerste keer uitgezet (normaal doen we dat een keer of 5

) toen we gesmak nast het bed hoorde en we getuige waren van weer een volgende aanval maar nu helemaal vanaf het begin dus ik heb net mooi alles op kunnen schrijven.
Het arme dier is totaal op nu, die aanval heeft rond een half uur geduurt.
Heb daarstraks de DA gebeld en gezien zijn leeftijd (net 5 geworden) denkt de DA dat het secundair is, dus dat er iets anders met hem aan de hand is wat de aanvallen veroorzaakt maar het kan nog wel dat hij "gewoon" epilepsie heeft.
Krezip slaapt nu, hij heeft net zelfs nog iets gegeten en lijkt weer redelijk goed, hij is alleen verschrikkelijk moe.
Ik moet hem lekker laten slapen van de DA en vanmiddag om 10 voor 2 moet ik in Westerbork zijn met hem, dan gaan ze hem binnenstebuiten keren.
Ik sta echt doodsangsten uit, ben zo ontzettend bang mijn maatje te verliezen. Ik wil wat bijslapen maar het lukt niet, steeds weer in gedachten zie ik mijzelf naar Westerbork rijden met Krezip en zonder hem terug komen, ik kan er niets aan doen maar ik schijn alleen nog maar te kunnen doemdenken
