Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-10-24 16:43

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 25-10-24 16:43

Ik lees al een tijdje mee en werd getriggerd door een post hierboven. In hoeverre houden jullie de mensen om je heen op de hoogte van je traject? Vrienden, familie, goede collega’s?

**Geplaatst**: 25-10-24 16:45

Geplaatst: 25-10-24 16:45

Daphne1988 schreef:
Goof schreef:
Ik struggle inmiddels al bijna 10 maanden met een burnout. Ben eind augustus gestart met 1,5 uur werken per dag, maar de invulling viel me al snel te zwaar, dus die heb ik alweer moeten wijzigen. ik baal onwijs, want ik wil zo graag weer
Ik heb extreem weinig energie momenteel, slaap veel, sport bijna niet meer etc. Heb sociale activiteiten aan de kant geschoven, dus ik zie ook eigenlijk geen mensen meer (maar dat vind ik in alle eerlijkheid echt heerlijk! ).
Ik vermoed dat mijn burnout niet persé werkgerelateerd is, maar dat ermeer onderliggend gaande is en dat ik mezelf in de weg zit en mezelf jarenlang overvraagd heb.

Zijn er mensen die dit herkennen en die andere trajecten/ onderzoeken in gegaan zijn?
Ik kan eventueel in pb iets toelichten.

Dit is voor mij heel herkenbaar, ik ben ook jarenlang over de schreef gegaan en ondanks adviezen van huisarts en psychotherapeut etc ben ik doorgegaan vanwege meerdere (persoonlijke) redenen.

Ik zit voor de tweede keer thuis nu en weet niet of het dit keer minder erg is, wel meer handvatten om er iets mee te doen maar alsnog is dat dood vermoeiend.
Ik heb emdr gehad en wekelijkse gesprekken en medicatie tijdens mijn eerste burnout en depressie, dit hielp iets maar niet voldoende daar ik binnen een jaar weer thuis zit.

Ik krijg nu schema therapie en leer een heleboel over mezelf. Het is zwaar maar het is het denk ik wel waard.
Is dat geen optie?

Dank voor je reactie.
Klinkt interessant, maar ik lees ook dit:

Citaat:
Schematherapie is een vorm van psychotherapie voor mensen met terugkerende psychische klachten waarvan de oorzaak in de persoonlijkheid ligt. Denk hierbij aan identiteitsproblemen, hechtingsproblematiek, onzekerheid, perfectionisme en een zich herhalende depressie.

Ik ben wel perfectionistisch (helaas), maar de rest is allemaal niet van toepassing.

Chocopasta; mijn omgeving weet alles. Ze mogen vragen wat ze willen en ik ga me niet beter voordoen ofzo.

**Geplaatst**: 25-10-24 18:51

Geplaatst: 25-10-24 18:51

Goof:
Ik heb geen persoonlijkheidsstoornis maar ik merk wel degelijk dat het werkt. ik ben ook een perfectionist die moeite heeft met nee zeggen omdat ik denk dat kan ik beter zelf doen idd, bij wijze van.
Even gekopieerd want teveel werk om in eigen woorden uit te leggen.

Schematherapie werd in eerste instantie ingezet bij sommige persoonlijkheidsstoornissen en bij mensen die in hun jeugd belangrijke basisbehoeften hebben gemist. De afgelopen jaren wordt deze vorm van behandeling steeds vaker ingezet bij personen die meermaals last hebben (gehad) van een burn-out of bij iemand waarvan een mildere behandelvorm niet aanslaat. De richtlijn voor de duur van de behandeling is minimaal 1 jaar. In ernstige gevallen kan de schematherapie wel tot 4 jaar duren. Dit klinkt als een extreem langer periode, maar wanneer de klachten dusdanig hardnekkig zijn is de minimale periode van 1 jaar nodig om alle patronen goed te doorgronden. Je gaat in feite je volledig emotionele handelen resetten en je herstel dusdanig verstevigen dat de kans op terugval minimaal is

**Geplaatst**: 25-10-24 18:54

Geplaatst: 25-10-24 18:54

Chocopasta schreef:
Ik lees al een tijdje mee en werd getriggerd door een post hierboven. In hoeverre houden jullie de mensen om je heen op de hoogte van je traject? Vrienden, familie, goede collega’s?

Ik ben er een soort van open over de laatste tijd, ik praat er het liefst alleen met mijn psycholoog over en met mijn vriend als ik er echt doorheen zit.
Kan er met vriendinnen ook wel over praten maar niet iedereen begrijpt het.

**Geplaatst**: 27-10-24 18:59

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 27-10-24 18:59

@goof: herkenbaar. Als je dat wil mag je een pb sturen.

Schematherapie is oorspronkelijk voornamelijk toegepast bij mensen met een persoonlijkheidsstoornis, maar je moet geen persoonlijkheidsstoornis hebben om er baar bij te kunnen hebben.
Waar het om gaat / om draait is dat je bepaalde patronen ontwikkeld hebt (heeft iedereen). Dat zijn bepaalde manieren van omgaan met situaties (bijvoorbeeld je volledig storten op je werk). Je gaat onderzoeken waar die patronen vandaan komen en hoe je daar iets aan kan veranderen. Ze gaan er daarbij vanuit dat je (iedereen) vier “kanten” of “delen” hebben: je interne kind, gezonde volwassene, criticus en beschermers. De criticus en beschermers kunnen tussen het interne kind en de gezonde volwassene komen te staan en de boel overnemen zeg maar. Als de afstand te groot geworden is tussen je interne kind en je gezonde volwassene, ervaar je vaak problemen zoals perfectionisme of niet goed weten wie je bent, wat je graag doet, ben je onzeker of….. het is in dat geval kwestie van je beschermers (Coninck) minder actief te laten worden en je criticus het zwijgen te laten opleggen.

**Geplaatst**: 27-10-24 19:54

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 27-10-24 19:54

Ik moet nog even een beetje bijlezen. Maar ik wilde vast reageren dat ik heel veel aan haptotherapie heb gehad (en nog steeds).

**Geplaatst**: 30-10-24 15:42

Geplaatst: 30-10-24 15:42

Die schematherapie klinkt wel interessant zeg! En idd niet alleen bij persoonlijkheidsstoornissen.

Ik heb een aantal personen waar ik vrijuit mee kan praten, mijn beste vriendin bv. struggled ook met overspanning en burnout, dus wij begrijpen elkaar heel erg. Mijn partner doet heel erg zijn best om het te begrijpen

@Goof, heb je al eens kritisch naar de inhoud van je werk gekeken? Want ik herken mezelf een beetje in jouw reactie, niet het gevoel hebben dat het werkgerelateerd is en dat toch 1,5u werken al snel zwaar voelt. Ik heb echt moeten toegeven dat ik mijn werk gewoon echt niet meer graag deed, waardoor elke uur al snel als te veel aanvoelde.

Ik heb uiteindelijk 3 maanden volledig thuis gezeten en ben naar een intuïtieve coach gegaan, wat me enorm veel heeft geholpen! Ik bleek uiteindelijk ook niet echt met een burnout te zitten, maar wel met een flinke overspannenheid gecombineerd met een bore-out. Ik verveelde me op het werk dusdanig, dat ik mezelf overdeed naast het werk om maar terug wat zin aan mijn leven te proberen geven. En dat resulteerde natuurlijk in het opvreten van al mijn energie, want het werk zoog mij alleen maar leeg en ik wou hoe langer hoe meer daarnaast doen, wat niet meer lukte door dat energietekort.

Ik ben sinds begin oktober terug aan het werk, maar slechts 20-24u voor mijn voormalige werk als freelancer en ben volop op zoek naar een andere plek om deze uren als freelancer te doen. Daarnaast heb ik meer tijd gecreëerd om aan mijn twee bedrijven te werken, wat me 1000x meer energie geeft dan het werk dat ik doe voor het bureau. Er zijn nog weken dat ik wat te veel heb proberen doen en dan voel ik dat in het weekend of de week erna wel flink, maar langzaam aan vind ik wel veel beter mijn balans hierin!

Ik heb in ieder geval ontdekt dat het 9-5 werken voor mij niet werkt, niet 5 dagen, niet 4 en zelfs niet maar 3 dagen, ik moet gewoon veel vrijer kunnen schakelen tussen verschillende dingen en dan kan ik plots zoveel meer. Niet meer van "het moet nu", maar meer van "ah nu kan ik ..."

Dus ik kan alleen maar zeggen, ga aan de slag en ga zoeken wat en waarom het voor jou niet werkt! Rust en aanvaarding is uiteraard stap 1! Even terug landen van de overdrive waar je in hebt gezeten. Maar dan echt actief gaan zoeken waar je energie door wordt opgevreten en waar je wel energie van krijgt en daar echt iets mee gaan doen, rustig aan weliswaar, niet meteen terug in overdrive schakelen.

**Geplaatst**: 04-11-24 23:20

Geplaatst: 04-11-24 23:20

Jenara schreef:
Die schematherapie klinkt wel interessant zeg! En idd niet alleen bij persoonlijkheidsstoornissen.

Ik heb een aantal personen waar ik vrijuit mee kan praten, mijn beste vriendin bv. struggled ook met overspanning en burnout, dus wij begrijpen elkaar heel erg. Mijn partner doet heel erg zijn best om het te begrijpen

@Goof, heb je al eens kritisch naar de inhoud van je werk gekeken? Want ik herken mezelf een beetje in jouw reactie, niet het gevoel hebben dat het werkgerelateerd is en dat toch 1,5u werken al snel zwaar voelt. Ik heb echt moeten toegeven dat ik mijn werk gewoon echt niet meer graag deed, waardoor elke uur al snel als te veel aanvoelde.

Ik heb uiteindelijk 3 maanden volledig thuis gezeten en ben naar een intuïtieve coach gegaan, wat me enorm veel heeft geholpen! Ik bleek uiteindelijk ook niet echt met een burnout te zitten, maar wel met een flinke overspannenheid gecombineerd met een bore-out. Ik verveelde me op het werk dusdanig, dat ik mezelf overdeed naast het werk om maar terug wat zin aan mijn leven te proberen geven. En dat resulteerde natuurlijk in het opvreten van al mijn energie, want het werk zoog mij alleen maar leeg en ik wou hoe langer hoe meer daarnaast doen, wat niet meer lukte door dat energietekort.

Ik ben sinds begin oktober terug aan het werk, maar slechts 20-24u voor mijn voormalige werk als freelancer en ben volop op zoek naar een andere plek om deze uren als freelancer te doen. Daarnaast heb ik meer tijd gecreëerd om aan mijn twee bedrijven te werken, wat me 1000x meer energie geeft dan het werk dat ik doe voor het bureau. Er zijn nog weken dat ik wat te veel heb proberen doen en dan voel ik dat in het weekend of de week erna wel flink, maar langzaam aan vind ik wel veel beter mijn balans hierin!

Ik heb in ieder geval ontdekt dat het 9-5 werken voor mij niet werkt, niet 5 dagen, niet 4 en zelfs niet maar 3 dagen, ik moet gewoon veel vrijer kunnen schakelen tussen verschillende dingen en dan kan ik plots zoveel meer. Niet meer van "het moet nu", maar meer van "ah nu kan ik ..."

Dus ik kan alleen maar zeggen, ga aan de slag en ga zoeken wat en waarom het voor jou niet werkt! Rust en aanvaarding is uiteraard stap 1! Even terug landen van de overdrive waar je in hebt gezeten. Maar dan echt actief gaan zoeken waar je energie door wordt opgevreten en waar je wel energie van krijgt en daar echt iets mee gaan doen, rustig aan weliswaar, niet meteen terug in overdrive schakelen.

Ik herken mezelf enorm in wat je omschrijft, het vrijer kunnen schakelen. Dan heb ik opeens niet meer het gevoel dat ik volledig geleefd wordt en kan ik net zoveel al dan niet meer werk verzetten.

**Geplaatst**: 06-11-24 08:55

Geplaatst: 06-11-24 08:55

Daphne1988 schreef:
Ik herken mezelf enorm in wat je omschrijft, het vrijer kunnen schakelen. Dan heb ik opeens niet meer het gevoel dat ik volledig geleefd wordt en kan ik net zoveel al dan niet meer werk verzetten.

Ja! Exact dat inderdaad!
Het gevoel dat je terug controle hebt over je eigen leven

**Geplaatst**: 12-12-24 19:23

Geplaatst: 12-12-24 19:23

Beetje ironisch om hier te reageren na mijn laatste post :')

Het is eventjes terug bergaf gegaan .. ik heb mezelf te lang gepusht om deels te blijven werken voor een kantoor dat niet luisterde naar wat ik al 2j aangaf ... en daarmee mezelf weer helemaal opgebrand :'(
Voor mij is het ondertussen wel duidelijk geworden dat ik dus geen burnout, maar een zware bore-out heb.

Ik heb deze week eindelijk de knoop doorgehakt om een punt achter dit werk te zetten en gisteren ook meteen het gesprek aangegaan en damn, wat een opluchting!
Ik merk wel dat ik het voorlopig even heel moeilijk heb met dingen die ik "moet" doen, het idee alleen al maakt me zo moe :'( en ik weet oprecht soms niet of ik nu gewoon wat strenger moet zijn voor mezelf of dat het na alles de afgelopen tijd even ok is om moe te zijn.
Heb de afgelopen tijd buiten het werk om nog best wel wat dingen gehad die me extra stress hebben bezorgd en veel zorgen en piekeren, dus ergens zegt mijn gevoel dat het best ok is om even niet te moeten en mezelf even niet zo hard te pushen en even terug die rust te nemen. Maar dat andere stemmetje is er toch nog steeds om te zeggen: "maar je moet dit en je moet dat", dat ik soms even helemaal niet meer weet wat ik nu eigenlijk graag wil :'(

**Geplaatst**: 13-12-24 09:46

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 13-12-24 09:46

Ooh heeeeel herkenbaar! Ik ben inmiddels ruim een jaar verder sinds ik ziek thuis heb gezeten. Ik werk nu 22 uur per week en ben nog aan het opbouwen. Het dingen moeten, daar heb ik ook nog last van. Ik probeer om 1 ding per dag te moeten, dus werken of boodschappen, of op visite. Als ik dat allemaal op 1 dag doe moet ik er een week van bijkomen. En soms zeg ik ook bewust dingen af. Als ik er vanaf het begin al heel erg tegenop kijk en ik er geen puf voor heb, dan verzet ik het. Dat vind ik heel moeilijk, want dan voel ik me zo nutteloos. Ik heb echt moeten afkicken van het constant dingen doen. Ik zat nooit stil, ook niet in mijn vrije tijd. Maar toen ik ziek thuis kwam te zitten, was de hele dag niks doen ook niet de oplossing. Het is echt vinden van een balans tussen dingen doen en de juiste rust pakken voor jezelf. Ik vind het ook heel lastig om leuke dingen te doen of om iets echt leuk te vinden. Maar als ik het in kleine stukjes op deel en ik er niet te moe van wordt, dan gaat het gelukkig goed.