Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-11-10 20:23

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 11-11-10 20:23

Ik heb het heel erg druk maar reageer toch even..
Heb een beetje (snel :')

) bijgelezen.

Iedereen die het zwaar heeft wil ik sterkte wensen.

Voor de nieuwe mensen, welkom in het topic!

**Geplaatst**: 13-11-10 01:36

Geplaatst: 13-11-10 01:36

Dipdipdipper.... PFFFF!
Op deze momenten velang ik toch wel erg naar een pilletje als ik eerlijk ben.

**Geplaatst**: 13-11-10 15:58

Geplaatst: 13-11-10 15:58

Ik verveeeeeel me

Barbalala; nog een beetje kunnen slapen vannacht?

**Geplaatst**: 13-11-10 17:40

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-11-10 17:40

Ja uiteindelijk wel, was nogal labiel door het stappen van de dag daarvoor, heb ik altijd als ik moe ben.
En sprak mn ex, dat was dus niet echt de meest geslaagde combi

Maar vanaag gaat het weer beter gelukkig

Acceptatie blijf ik moeilijk vinden, betreft wat dan ook!

**Geplaatst**: 13-11-10 17:51

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 13-11-10 17:51

gewoon blijven maaike toch?
(kunnen beter titel van het topic aanpassen....)

@algemeen, aan iedereen
balen he, die mindere dagen, al weten we dat de betere dagen ook weer komen zullen, toch, als je erin zit....pfffff
hier dus ook mindere dagen, zelfs geen zin in paardrijden/voeren....

**Geplaatst**: 14-11-10 14:17

Geplaatst: 14-11-10 14:17

Jeetje, wat een rust hier! Hoe is het met iedereen?

**Geplaatst**: 14-11-10 21:13

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-11-10 21:13

ja heel rustig hiero!
hier gaat ie aardig......nja......
2dec intake gesprek bij 2e lijns, ben ik wel blij om!

**Geplaatst**: 14-11-10 21:51

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-11-10 21:51

Hier gaat wel ok. Alleen heb ik nog steeds veel last van spanning in mijn lijf, zenuwachtig voor de stomste dingen en voel me steeds meer onzeker over mijn kunnen, heel irritant..

**Geplaatst**: 14-11-10 22:00

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 14-11-10 22:00

Hier , valt het wel mee
Vandaag weer een paardje gaan bekijken en die was echt leukkk

Morge nog een gesprek en Vrijdag naar die vrouw wat pillen voorschrijft

**Geplaatst**: 14-11-10 22:16

Geplaatst: 14-11-10 22:16

Bobomelo Fijn dat je op intake kan voor 2e lijns!

Maaike Tuurlijk kun je hier gewoon blijven!
Wat goed dat je weer lekker ontspannen met de kids kunt werken! Dat moet lekker voelen voor je. Toch een bevestiging dat het beter gaat. We zullen je helpen herrinneren mocht je weer in de dip schieten.

Barbalala Ik ken het, acceptatie blijft inderdaad een moeilijk punt..
Moeilijk zeg, de auto van je opa te moeten verkopen.. Zit er al vordering bij het uwv of bij het vinden van een baan?

Kimbae Veel sterkte en succes. Goed dat je er op tijd bij bent. Heb je al een afspraak met de bedrijfsarts gehad?

Tallie Erg herkenbaar wat je schrijft.. Het is zo vervelend je vertrouwde 'ik' kwijt te raken en jezelf even op bepaalde momenten niet terug te kennen..
Stoer trouwens dat je in de bouw werkt! Doe je ook echt het zwaar lichamelijke werk of houd je je met andere dingen bezig?
Heftig bericht van de dokter, snap dat je geschrokken bent, laat het maar even rustig op je af komen allemaal.. Sterkte :(:)

Lynniie Welkom. Ben je al naar de dokter geweest?

Kido Hoe ging het bij de arbo?

Daaphh Spannend, was dit het 2e paard dat je hebt bekeken? Succes morgen bij het gesprek.

**Geplaatst**: 14-11-10 22:19

Geplaatst: 14-11-10 22:19

Daaph wat voor pillen?

Ikk ben druk geweest al met al en nu dus gesloopt...

**Geplaatst**: 15-11-10 08:49

Geplaatst: 15-11-10 08:49

Hallo allemaal. Ik meld mij ook even. Ik zit sinds vrijdag 5 november 2010 ziek thuis wegens overspannen. Zal het hoe en waarom proberen kort te houden.
Ik werk al sinds 5 jaren bij een heel leuk bedrijf waar ik leuke collega's heb en een leuke functie heb. Niks te klagen zou je zeggen. De afgelopen 2 jaren zijn er echter veel dingen intern veranderd, er zijn mensen weggegaan en ontslagen en daarvoor is niemand in de plaats gekomen. Dit werk heeft zich 'verdeeld' over de resterende medewerkers, vooral bij mij en mijn naaste collega van het project bureau zijn de meeste taken terecht gekomen. Dit is niet in overleg gegaan, dit is zo gelopen. Vorig jaar in september ben ik op kantoor volledig ingestort omdat ik helemaal gek werd van het feit dat ik steeds maar afgerekend werd op fouten die anderen maakten en die ik samen met mijn collega maar steeds weer probeerden op te lossen. Ook mijn leidinggevende was daarin geen stabiele factor. Hij ging de ene dag naar links en de andere dag weer naar rechts, totaal geen structuur! Bovendien komt hij zijn afspraken niet na. Ik heb toen meteen naar mijn leidinggevende gebeld en gezegd dat hij met spoed naar kantoor moest komen (hij zit nooit bij ons op kantoor omdat hij ook verkoper in de buitendienst is) omdat ik het niet meer trok.
Wij hebben diezelfde week nog een afspraak gehad en ik heb aangegeven wat mij dwars zat, uiteraard had hij ook diverse zaken die al een tijdje niet lekker liepen en heeft mij daarop aangesproken. Ik heb hem uitgelegd dat ik het de laatste tijd gewoon niet meer naar mijn zin had en daarom de hele dag afgeleid was en me niet kon concentreren. Wat betreft de extra taken had hij weinig toe te voegen; wie moet het dan doen? Ikke dus want er komt echt niemand bij. Ik ben op eigen initiatief met al mijn collega's gaan praten om ervoor te zorgen dat ik mijn taken en verantwoordelijkheden duidelijk in beeld kon brengen. Zo gezegd zo gedaan en toen werd ik weer rustiger en heb ik geprobeerd me niet alles zo aan te trekken. Ik heb dit verslag aan mijn leidinggevende doorgestuurd en tot op vandaag heb ik nog steeds geen reactie gehad, ondanks dat hij het me had toegezegd. Niet lang daarna ben ik 32 uren gaan werken om beter mijn prive leven te kunnen combineren.
Tot 3 maanden geleden ging het met ups en downs. Daarna kreeg ik steeds meer problemen met mijn leidinggevende, vooral op communicatief vlak. Ik kreeg echt het gevoel dat hij me probeerde gek te maken, ik werd beschuldigd van zaken die achteraf nergens op gebaseerd waren en ik en mijn collega's kregen het gevoel dat hij me aan het pesten was door hele irritante mailtjes te sturen en mij uit de kast te lokken om hierop in te gaan zodat ik dingen zou zeggen of me zou verdedigen en dat hij dat weer tegen me kon gebruiken. 'Zie je wel dat je je steeds verdedigt'.
Ik liep toen al een tijdje de deur plat bij mijn arts omwille van klachten van vermoeidheid, concentratieproblemen, bloeddruk schommelingen, slecht slapen en het verslechteren van mijn zicht. Ik ben onderzocht en elk half jaar wordt mijn bloed volledig onderzocht maar hier komt steeds niets uit. Ook ben ik bij een specialist geweest voor mijn ogen en ook deze geeft aan niet te weten waardoor mijn zicht zo verslechterd, het ligt in ieder geval niet aan de ogen. Ook zij gaf al aan dat het mijn zwakke schakel is en dat ik het rustiger aan moest gaan doen. Drie maanden geleden ben ik ook plots gestopt met menstrueren en ben zeker niet zwanger.
Twee weken geleden heb ik wederom een mail contact gehad met mijn leidinggevende om een heel triviaal onderwerp. Ik begreep het niet en ben er mijn inziens correct op ingegaan maar dat is aan de andere kant volledig verkeerd opgevat. Daarna zijn mijn 2 collega's voor mij in de bres gesprongen en dat was de druppel voor mijn leidinggevende. Ik was een manipulatief kreng en ik deed me dommer voor dan ik was, bovendien had ik de gave om mensen op te roeren en te mobiliseren om zo mijn 'zin' te krijgen! Het was dus weer allemaal mijn schuld en deze keer zou ik er niet zomaar vanaf komen. Ik ontving een paar dagen later een 'officiele waarschuwing'. Toen ik deze eerst las moest ik heel hard lachen en daarna sloeg de paniek toe. Hoe kan iemand zo gemeen zijn en een medewerker zo enorm kapot maken. Hierin stonden zaken van meer dan een jaar geleden waarvan hij vond dat ik daar nu nog maar even een reprimande voor moest krijgen, ook stonden er glas harde leugens in. Hij spreekt over gesprekken die wij gehad zouden hebben en die steeds gericht waren op het 'weder opnemen' van de samenwerking???? Ik kan mij maar 1 gesprek herinneren en dat is het gesprek waar ik hierboven al naar refereer. Ik had echt zoiets van; waar haalt hij het vandaan??? Ik ben gewoon blijven werken totdat mijn zicht zo slecht werd dat ik op donderdag 4-11 naar de dokter ben gereden en bijna een ongeluk heb gehad omdat ik niet meer wist waar ik was. Ook heb ik op eigen initiatief naar de Arbo gebeld en kon op 10-11 op het spreekuur terecht. Mijn eigen arts heeft me verboden om te gaan werken en ook de Arbo arts neemt mijn klachten serieus en vindt dat ik wat afstand moet nemen maar dat ik ook niet te lang uit het arbeidsproces moet blijven. Zij stelt voor om een gesprek te hebben met leidinggevende met iemand erbij omdat ik nu nog te labiel ben. Dit gesprek moet deze of volgende week plaatsvinden en dan moet ik in overleg een aantal weken beginnen met 16 uren per week werken en dan weer rustig opbouwen. Ik heb vanaf mijn ziekmelding nog niets mogen vernemen van mijn leidinggevende. Mijn collega van het projectbureau heb ik wel gesproken en volgens hem denken zij dat ik puur omwille van die brief thuis zit en dat bevestigd dan weer hun manier van denken; zie je wel dat ze meteen in de verdediging schiet als ze haar zin niet krijgt of wanneer ze ergens op wordt aangesproken (ze kan niet tegen kritiek). Ze begrijpen alleen niet dat ik al meer dan een jaar met deze klachten loop en me nooit heb kunnen ziekmelden. Deze brief heeft zeker een rol daarin gehad en heeft het proces versneld maar is zeker niet de aanleiding. De Arbo heeft het advies woensdag 10-11 doorgestuurd naar mijn werkgever en tot op heden heb ik wederom niets gehoord van een afspraak of iets dergelijks, ik word er gek van!
Ik weet ook echt niet meer wat ik moet doen, ik voel me geirriteerd en klote.
Hopelijk hebben jullie tips en adviezen voor me.
Sorry dat het verhaal toch wat langer is geworden dan de bedoeling was.

**Geplaatst**: 15-11-10 18:51

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-11-10 18:51

ikbenellie : Jup het 2de paard wat ikben gaan kijken en komt in de vakantie 3 weken op proef staan ^^

Kido : Sipralexa 10 mg

**Geplaatst**: 15-11-10 18:51

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-11-10 18:51

Zwelgje ; Welkom , heb even de fut niet om je hele verhaal te lezen zal het zeker straks doen !

**Geplaatst**: 15-11-10 21:24

Geplaatst: 15-11-10 21:24

Hallo, ik kom hier ook even binnen vallen. Mijn leven is sinds de voorbije maanden toch wel een beetje veranderd, zo is deze zomervakantie (waar ik wel verdiend van heb genoten want ik was net afgestudeerd van de middelbare school) mijn lieve paardje in augustus gestorven. Eind september had ik al een nieuw paardje, misschien wat snel maar het voelde 100% goed tussen ons dus heb het gewaagd! Toch was het wel moeilijk om die gevoelens te plaatsen (verdrietig om mijn oude paard dat ik al zo lang kende en toch blij omdat ik een fantastisch nieuw had gevonden!) Eind september begon ik ook aan de hoge school aan mijn studies, en hoge school is toch wel iets helemaal anders als mijn vertrouwde middelbare schooltje daar boven op ging ik ook nog eens op kot (op kamers noemen jullie het zeker?

) Ook dit was volledig nieuw voor mij. Toch keek ik echt super erg uit naar een nieuwe school, nieuw paard, op kot, een ander leven zeg maar. En toch liep het al van de eerste week wat mis. Ook al maakte ik meteen nieuwe vrienden op school en zaten zowat al mijn 'oude' vrienden in dezelfde studentenstad, toch miste ik plots mijn oude paard, school en omdat ik niet goed alleen kan zijn stortte ik zowat in alleen op mijn kot.. Sindsdien moet ik om het minste huilen, heb geen fut/motivatie meer om goed voor school te studeren (wel goede voornemens maar verder komt het niet..) en ga ik toch 1x per week eens over huis waar ik me dan wel iets beter voel. Toch voel ik me gewoon het beste als ik met mijn paard kan bezig gaan en ik dacht dat het iets beter ging. Maar nu zit ik weer in een dip en het wordt precies altijd erger. En toen kwam ik dit topic tegen, kunnen jullie mij misschien wat meer informatie (eventuele "symptomen" ofzo) geven?

phoe het lucht gewoon al op om dit te typen

**Geplaatst**: 15-11-10 21:29

Geplaatst: 15-11-10 21:29

Welkom ,
Ook een belgische dan ? :p

**Geplaatst**: 15-11-10 21:35

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 15-11-10 21:35

Zwelgje : wat heb jij een irritante leidinggevende !
Ik kan er eigenlijk niet zo veel tips geven want zit zelf nog maar int middelbaar ...

**Geplaatst**: 16-11-10 09:05

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 16-11-10 09:05

Ik dacht gisteren een lichtpuntje te hebben omdat ik daadwerkelijk een datum en tijd voor een afspraak kreeg en er werd mij gevraagd wat mijn klachten waren. Het leek mij een stap in de goede richting. Even later kreeg ik echter een mail van leidinggevende dat hij het gesprek niet wilde laten doorgaan omdat ik daar mentaal en fysiek nog niet klaar voor zou zijn. Hij vond dat ik eerst nog maar eens goed met de artsen moest overleggen wat het beste was. Dat heb ik dus gedaan en zij zeggen allebei dat een gesprek van belang is voor het herstel en uitstellen gaat niets oplossen. Ik heb mijn leidinggevende daarop gebeld en hem verteld dat het beter wel kan doorgaan en dat ook de artsen dit vinden. Hierop krijg ik nog steeds het antwoord dat HIJ het niet verantwoord vindt. Ik heb hem erop aangedrongen dat het voor MIJ heel belangrijk is om dingen uit te praten en weer aan het werk te gaan, dit helpt mij om me weer beter te voelen. Daarna krijg ik wederom een hele mail waarin hij nu weer spreekt over dat hij met zijn eigen huisarts heeft gesproken???? En dat hij, noch mijn collega's, veranderingen in mijn gedrag hadden opgemerkt en dus concludeert hij daaruit dat het dan ZEKER geen werkgerelateerd probleem is! Met andere woorden; hij gooit de deur al weer op slot. Ik moet eerst maar eens beter worden en dan ben ik weer van harte welkom??? Dus tot die tijd kan ik het lekker zelf uitzoeken??? Ik ga straks de arbo even bellen omdat zij duidelijk hebben aangegeven dat ik pas kan gaan werken op voorwaarde dat er eerst een gesprek heeft plaatsgevonden. Wat valt daar nu niet aan te snappen???
Snappen jullie het nog want ik voel me nu compleet machteloos... .

**Geplaatst**: 17-11-10 18:45

Geplaatst: 17-11-10 18:45

KNIP

Laatst bijgewerkt door BarbaLala op 20-12-23 12:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-11-10 18:59

Geplaatst: 17-11-10 18:59

Knip

Laatst bijgewerkt door BarbaLala op 20-12-23 12:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-11-10 19:17

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 17-11-10 19:17

Hey Barbalala. Is er geen familie / vrienden die je kunnen helpen tot je weer boven water bent? En je zou zeggen dat er toch wel werk te vinden zou moeten zijn, wat dan ook. Als het maar wat oplevert.

Sja, wat mijn werkgever betreft...zelfs de arboarts vindt het allemaal maar vreemd. Waarom zou een werkgever een medewerker die graag weer aan het werk wil nog thuis houden? Zit geen logica in. Van de arbo moet ik maar fijn even de tijd nemen om te rusten en leuke dingen doen.

**Geplaatst**: 17-11-10 19:56

Geplaatst: 17-11-10 19:56

Knip

Laatst bijgewerkt door BarbaLala op 20-12-23 12:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-11-10 21:26

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 18-11-10 21:26

Mag ik me hier ook melden?
Ik zit nu bijna 4 weken thuis en heb afgelopen vrijdag het etiketje overspannen opgeplakt gekregen...

**Geplaatst**: 18-11-10 21:39

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 18-11-10 21:39

Amanda : Welkom

**Geplaatst**: 18-11-10 22:04

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 18-11-10 22:04

Bedankt.
Ik hou op Hyves blogs bij van wat er gebeurt en hoe het gaat. Om een idee te geven wat er momenteel speelt plaats ik de eerste:

Citaat:
"Rust, ik heb geen rust in mijn kont". Toen ik Joke Bruijs dit voor het eerst hoorde zingen tijdens de repetitie voor het Doelen concert schoot ik in de lach. Dat liedje ging over mij! Dat was voor mij gemaakt.
Rust was iets dat niet in mijn woordenboek voorkwam. Altijd maar bezig. Werk, studie, saxofoonlessen, orkesten, paard, huishouden (okee, dat iets minder enthousiast). Alles was leuk en ik wilde alles gewoon doen.
Ja, moe was ik wel eens. Maar ja, wie is dat niet. Vitaminepilletje, een keertje wat langer slapen en we konden weer verder. Ontspanning? Dat haalde ik uit de muziek en mijn pony.

Dacht ik....

Tot ik op een avondje repeteren ineens met Menno stond te praten en hij opmerkte dat ik er toch wel erg moe uit zag. Jaaa, slecht geslapen. Komt wel weer goed.
Nog geen 2 weken later stortte ik op een zaterdagavond in, kreeg een black out. Maar natuurlijk weigerde ik toe te geven dat ik het misschien toch wel iets te druk had. Tot diezelfde Menno me de zondagavond helemaal de afgrond in duwde en ik me maandagochtend ziek kon melden. Het ging niet meer. Huilen, huilen, huilen. Stijf van de stress, pijnlijke spieren, slapeloze nachten. Alles kwam er uit. Van de bedrijfsarts moest ik maar eens 2 weken rust houden, ontspannen en leuke dingen doen. Dat was confronterend. Zo ben je 16 uur per dag in touw, zo zit je thuis en doe je niks. En ik ben mezelf gigantisch tegen gekomen. Heel hard. Heel confronterend. Heel vervelend. Maar ook wel heel goed.
Het deed me realiseren dat dit zo echt niet verder kan.

Inmiddels zijn de etiketjes 'langdurig ziek' en 'overspannen' op mijn voorhoofd geplakt. Ook dat is ontzettend confronterend. Maar wel goed. Want zo kan ik er gericht aan werken. Keuzes maken, grenzen stellen en bewaken, nee zeggen. 3 dingen die moeten gebeuren.
Weer leren ontspannen en uitrusten. Ook dat moet ik niet vergeten.

Het is moeilijk. Maar het gaat me lukken. Het zal wel tijd nodig hebben en het zal niet altijd makkelijk zijn. 2 stappen vooruit, 1,5 weer terug. Maar dat is toch steeds weer een halve vooruit. Ik moet het alleen doen. Maar krijg genoeg steun vanuit werk, vrienden, familie.

De Menno in het verhaal is overigens een hele goede vriend geworden die hetzelfde heeft meegemaakt en me onwijs steunt in alles. Maar me ook keihard een spiegel voorhoudt wanneer ik weer eens te koppig of eigenwijs ben.