Ik heb al een tijdje niks gepost, op dit moment zit ik in een rollercoaster..
Vrijdag 11-11-22 heb ik mijn punctie gehad voor onze ICSI traject, dit ging helemaal als gepland. 12 eitjes aangeprikt, in het UMC zijn er 10 follikels gevonden. Uiteindelijk hoorde wij maandag 14-11-22 tijdens de terugplaatsing dat er op dat moment 9 embryo's zijn gaan ontwikkelen, een heel mooi aantal. 1 is op dat moment terug geplaatst en de andere 8 lieten ze nog 1 a 2 dagen doorgroeien. Een week later kregen wij de bevestiging dat er uiteindelijk 7 embryo's in de vriezer zijn gegaan, pfieuw wat een opluchting voor ons.
Officieel moesten wij maandag 28-11-22 gaan testen, dit hebben wij zondag gedaan zodat we ook eventueel de tijd hadden mocht het negatief zijn. De testen waren positief, wat een heerlijk gevoel. Na 2 jaar (waarvan 1 jaar fertiliteit) eindelijk een positieve test in handen. Clearblue gaf op dat moment 1 - 2 weken zwanger aan.
Ik voelde mij goed en had weinig klachten. Ik was voornamelijk erg moe, en een parfumerie zaak inlopen was ook geen succes

.
1,5 week geleden heb ik voor mijn eigen gevoel nog een clearblue test gedaan, voornamelijk omdat ik voor mijn gevoel zo weinig klachten had ondanks dat ik weet dat het niet perse aanwezig hoeft te zijn. De test gaf 2 - 3 weken zwanger aan.
Gisterenmiddag hadden wij de eerste echo, op dat moment zou ik 7 weken en 3 dagen zwanger zijn. In de ochtend wederom getest, ik weet dat ik het vaak deed maar ergens heb ik een onderbuik gevoel gehad. Deze gaf wederom 2 - 3 weken zwanger aan, er had gezien de tijd van terugplaatsen op dat moment al 3+ moeten staan.
Tijdens de echo kwam dus de harde realiteit.. er was geen embryo te vinden in mijn baarmoeder, gekeken naar buitenbaarmoederlijk maar ook daar tot nu toe niets te vinden.
Geen bloedingen gehad, geen krampen echt helemaal niets.. fertiliteitsarts vind het vreemd dat er geen spoor te zien is van een embryo zonder een bloeding. Toen ze eenmaal de (inwendige) echo eruit haalde kwam daar wel bloed mee en keek ze mij bezorgd aan. Ik wist op dat moment echt hoelaat het was.
Ze vertelde me dat ze vermoed dat het rond week 6 fout moet zijn gegaan, vrij recent en daarom nog geen tekenen gehad. Het is dus een miskraam, echter komt deze tot nu toe maar niet verder op gang.
Maandag moest ik gelijk bloedprikken, woensdag nogmaals en nog een keer de echo om te zien hoe het er nu van binnen uitziet. Hopelijk gaat het hormoon zakken want dan weten we dat dat m'n lichaam het gaat opruimen, mocht dit niet zo zijn gaan ze verder kijken. Dat het eruit moet is duidelijk, echter kan een curettage alleen als het in de baarmoeder zit en daar zat de laatste keer niks.
Mijn emoties gaan op dit moment alle kanten op, ik weet het gewoon even niet meer..