Mijn eerste vaccinatie in mei was een heel avontuur vol met wazige mensen.

Mijn man was mee en zette mij af voor de ingang. Ik had om 13.00 de prikafspraak maar was zo'n 20 minuten te vroeg. Komt er een auto net iets te hard naar mij toe gereden, remde nog net niet met piepende banden, draait zijn raampje open en zegt: "Mevrouw u kunt niet naar binnen want het is dicht." Het bleek een medewerker te zijn. "Dicht?", zeg ik, "maar ik heb om 13.00 uur een afspraak." "Nou misschien dat u er nog in kunt als u snel bent," zegt de man en scheurt weer weg waarbij zijn voorbumper eraf valt (echt waar). Het bleek niet dicht te zijn maar er was pauze tot 13.00.

Om 13.00 kon ik eindelijk naar binnen. Op mijn gezondheidsverklaring had ik ingevuld dat ik allergisch was voor pinda's en cavia's, waar ik nog over twijfelde of dat wel relevant was, maar ik had het toch maar ingevuld voor de zekerheid. Dus ik moest eerst langs de arts. Ik weet niet wat hij in zijn pauze gedaan had, maar hij leek wel stoned.

Hij keek heel verdwaasd naar de gezondheidsverkaring en zei wel 3x peinzend achter elkaar: "pinda's en cavia's hè?" Ik: "Uuuh ja dat staat er." Nadat ik zei wat mijn allergische reacties waren op pinda's en cavia's keek hij nog 5 minuten heel moeilijk en besloot toen dat ik gewoon gevaccineerd kon worden.

(Natuurlijk alleen maar goed dat het eerst goed bekeken wordt, alleen de manier waarop het ging was een beetje raar

) Maar ik moest wel naar het prikhokje met bed voor de zekerheid. Alleen daar was helemaal niemand om te prikken. Dus ik stond daar wortel te schieten, toen de vaccineerder uit een ander hokje mij wenkte dat ik daar maar naartoe moest komen. Ze keek naar mijn arm (ik heb best flinke armen) en zei in gebrekkig Nederlands "Ooh, ik denk dat iek un diekere naald mut hebbuh." Gelukkig heb ik totaal geen prikangst, maar anders was ik denk ik in paniek geschoten.

Ze bleef een tijdje weg en kwam uiteindelijk terug met een andere vaccineerder die zei dat een dikkere naald niet nodig was (pfiew). De ander liet zien waar ze moest prikken en door het gekeuvel had ik niet door dat ik allang geprikt was. "En nu moot oe vijfteen mienoeten wagten." Ik vroeg "waar, bij die stoeltjes?" En ze knikte en mompelde "jaja". Dus ik nam plaats in een stoeltje, waar verder helemaal niemand zat. Na 10 minuten vond ik het wel vreemd dat er verder niemand zat. Er kwam iemand voorbij lopen en ik vroeg, moet ik hier eigenlijk wel zitten? "Nee, u moet een eindje doorlopen en in de wachtruimte plaatsnemen." Oké, ik zat dus helemaal op de verkeerde plek de 15 minuten uit te zitten. Ik vond het al raar dat er geen controle was. Ik nam plaats in de wachtkamer, waar net iemand af werd gevoerd die flauwgevallen was. Toch daar ook nog maar 15 minuten blijven zitten, en daarna weer terug naar de auto waar mijn man zat te wachten. Hij dacht dat ik flauwgevallen was omdat het zo lang duurde.
De tweede prik, op dezelfde locatie, verliep een heel stuk sneller en soepeler. Met deze keer een aardige prik mevrouw die wel wist hoe ze moest prikken.
