Wintu schreef:Tja en dan scheep je je nabestaanden op met een ellende. Want ik kan me voorstellen dat het veel vragen oproept en veel verdriet. Ik vind er net zoveel van dat je je nabestaanden dat wilt aan doen.
Ik denk niet dat dat altijd een rol speelt. In de zin van "ik laat euthanasie plegen en laat mijn nabestaanden dat niet weten en dan kunnen zij het daarna lekker oplossen".
Ik bedoel maar: ik denk niet dat je het zo persoonlijk moet nemen.
Ja, als nabestaande regel je waarschijnlijk de naslaap wel - maar dat moét niet. Daar kies je toch wel zelf voor geloof ik, ik denk niet dat iemand je kan dwingen?
Niet iedereen die voor euthanasie wilt gaan is bezig met "de nabestaanden". Niet door gebrek aan respect, maar gewoon door het eigen lijden, door de eigen state of mind. Dat kan jij als egoïstisch ervaren, maar dat hoeft de insteek niet te zijn, jij vat dat zo op. Mag hoor! Maar daarom is het niet automatisch waar.
Bij mijn grootmoeder lag het al een tijdje op tafel, zij was daar heel eerlijk en open over. Daar ben ik wel blij om.
Maar ik ken(de) er ook anderen, die het "stiekem" gedaan hebben, en daar heb ik net zoveel respect en begrip voor. Van voor een trein springen tot bewust een overdosis pillen nemen. Dat diegene het mij of ons niet lieten weten, ligt volgens mij niet aan mij/ons, maar aan degene die uit het leven stapte. En die zal dan wel zijn/haar reden hebben - en ik hoef niet die reden te zijn.
(Van diegene die voor de trein sprong, daar vind ik dan wel weer wat van, van de manier waarop bedoel ik dan - arme treinchauffeur. Maar dat is weer een andere discussie.)
Geplaatst: 19-02-24 19:09 
