Bokt.nl

Marigold schreef:

Ik herken het hoor, als volwassene met de diagnose ADD (nu AD(H)D).

Ik kan goed met crisissituaties omgaan, ik ga dan echt ‘aan’. Ik wordt dan heel erg ‘organized’, heel scherp, allerlei scenario’s in mn hoofd al uitgewerkt, en sowieso kalm.
Voornamelijk als de urgentie iets of iemand anders betreft, dus niet direct iets uit mijn eigen leven is.
Want op de 1 of andere manier ‘zie’ ik mezelf niet zo goed als dat ik de ander zie, denk ik.
(Ik kijk best vaak expres in de spiegel en zeg dan bewust tegen mezelf: jij bent ook iemand, en dit is wat anderen zien als ze jou zien).
(Je ziet jezelf immers niet, omdat je vanuit je eigen ogen kijkt naar alles).

Soms is de behoefte aan urgentie-prikkel ook wel irritant want het betekend in mijn eigen leven dat ik vaak pas in actie schiet als de deadline dichtbij (lees: zowat niet meer te behalen) genoeg is. Daarvoor kan ik dan heel lang geen geschikt moment kiezen om iets te doen zeg maar (kan nog wel, hoeft nog niet, niet nú hoor, straks ofzo. Vanavond echt. O oeps, vergeten, morgen echt. Ahum.). terwijl het dus wel de hele tijd door mn hoofd spookt en onrust geeft.
Ik ken mezelf inmiddels een beetje en kan het steeds beter ondervangen. Scheelt ook weer stress.
En ik ben gelukkig ook heel goed in relativeren.
Bedoel, op wereldschaal, hoe erg is het dan dat ik nog afwas heb staan? Niet zo erg.
Weer wat opgelost

Ach, ik doe er inmiddels ook niemand tekort mee, ik kan mezelf redelijk goed accepteren. Dan maar een beetje anders. Het loopt niet uit de hand en mocht dat toch wel zo zijn dan weet ik mn ‘hulplijnen’ te vinden, dat bedoel ik met het zelf inmiddels redelijk kunnen ondervangen van mijn valkuilen.
Levenservaring is eigenlijk best fijn.

Wat ik wel stom en vervelend vind is: mijn gedachten dwalen altijd maar weer af, óf ik kom in een hyperfocus. Maar niks er tussenin lijkt het wel.
Dan wil ik een podcast echt goed beluisteren.. kom ik er om de zoveel tellen of minuten (geen idee, besef van tijd is ook zoiets) telkens weer achter dat ik er niks van gehoord heb omdat ik aan andere dingen dacht.
Soms neem ik een kwart of halve Ritalin. Helpt wel eens iets, maar evenveel kans dat het niet werkt en alleen maar hartkloppingen en onrust geeft (en daarna de rebound ).
Ik houd niet van onbalans, en daardoor dus huiverig voor medicatie.

Ik heb ook allerlei dingetjes zoals dat ik het onprettig vind mensen al te veel aan te kijken, van nature niet zoveel met mensen en contact zoeken bezig. Sterke connectie met dieren.
Goed de overview kunnen houden, ik heb best vaak dat ik tijdens een gesprekje al een berekening maak en dan in mijn reactie drie stappen vooruitloop op waar de ander was. En dat geeft dan wel eens wat gedoe, wat ik in beginsel zelf niet snap (waarom ineens gedoe?). Ik kan dan zelf ook niet goed die stappen terugzetten.
Ben misschien net iets te oplossingsgericht vaak.
Oorzaak aanpakken, niet over de gevolgen blijven kwebbelen. Maarja.
Vaak is je kracht ook je valkuil he.

Zelf had ik liever adhd gehad dan add.. als ik zie hoeveel meer ze bereiken, omdat ze eerst doen en dan gaan denken.
Terwijl ik dus veel denk ipv doe.
Alhoewel ik de indruk heb dat naarmate ik ouder wordt, ik toch makkelijker doe ondanks het denken en al met al ook terugkijkend ook toch wel impulsief ben geweest, ook vroeger wel.. misschien ontwikkelt de add zich gaandeweg meer richting adhd.. of zal het komen door de ad(h)d naamsverandering?

SusanH schreef:

Wij hebben gisteren afspraak gehad bij de POH GGZ. Er is sterk vermoeden van ADHD en we krijgen een doorverwijzing voor diagnostiek. Krijgen een mail met verschillende aanbieders en mogen dan een keus maken wat ons het meest passend lijkt. Dat gaat wel even duren want er zijn behoorlijke wachtlijsten.