Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-08-22 16:44

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 21-08-22 16:44

Ik heb het niet over gehandicapt, ik reageer puur op jou

Citaat:
Maar ken ook mensen die het zichzelf ontzettend moeilijk maken. Komen op visite, maar zitten enorm vast aan hun tijden dat de kinderen moeten rusten of naar bed moeten. Ik heb daar nooit aan gedaan en het is prima gegaan.

Dat dat bij jou kind prima ging betekend niet dat andere ouders bij wie het niet gaat het zich "ontzettend moeilijk maken" maar misschien wel gewoon dat ze een kind hebben dat meer structuur nodig heeft.

**Geplaatst**: 21-08-22 16:44

Geplaatst: 21-08-22 16:44

superpony schreef:
Ik had dan wel een kinderwens, maar vind baby's niet heel leuk en zwanger zijn ook niet. Vond er ook nooit iets aan als anderen met een dikke buik rondliepen.
Het ging bij ons dan de 1e keer flink mis en dan is de 2e keer zwanger zijn nog iets spannenders, maar had hele goede begeleiding.
Ik heb zolang het kon en mocht gewerkt, maar vond die buik nooit zo speciaal. Had er ook geen zin in dat mensen eraan gingen zitten.
Bevallen vond ik ook niet heel leuk, maar ook geen wereldramp. Voor mij begon het toen ik hem in mijn armen had. Maar ik vond het ook leuker worden toen hij steeds ouder werd en je meer met je kind kon gaan doen.

Ik ben wel verbaasd van de negatieve reacties die ik lees. Ook buiten Bokt als je weleens leest dat mensen niks meer kunnen, moe en op zijn etc.
Misschien denken mensen er niet lang genoeg over na, er te makkelijk over of valt het serieus tegen.

Maar het ligt ook aan jezelf. Mijn tante had er 4 en daar kon altijd alles. Mijn oom werkte en mijn tante ging later ook weer werken. Ze gingen altijd op vakanties en hadden ook nog hun eigen sport en hobby.

Maar ken ook mensen die het zichzelf ontzettend moeilijk maken. Komen op visite, maar zitten enorm vast aan hun tijden dat de kinderen moeten rusten of naar bed moeten. Ik heb daar nooit aan gedaan en het is prima gegaan.

Mijn moeder werkte en verder geen back up qua oppas, dus je moet dingen goed regelen. Maar heb niks gemist en vond het ook geen opgave om iets niet te kunnen doen of een andere keer.
Wij hebben een berg dieren en zitten nu eigenlijk meer "vast" dan toen. Mn kind nam ik makkelijker mee dan 3 honden, 2 katten, 2 varkens en 5 paarden

Tja, als je een huilbaby van de hoogste plank hebt met reflux, tot haar 2,5 vaker wel dan niet ziek inclusief ziekenhuisopnames, slecht slapen etc dan ben je kapot. Stikop, constant in de stress. Nu is het beter. Maar god, wat hebben wij gesnakt naar rust. De keren dat wij eerder thuis stonden van een weekendje weg of vakantie. Zelfs onze huwelijksreis is er vroegtijdig door afgekapt. Dat kan dus ook. Deze kant van kinderen hebben bestaat ook. Je moet er geluk mee hebben. Hier was er geen roze wolk door die zware reflux. Vanaf dag 1 sliep ze max 3 uur op een dag en dat dan nog in stukjes van hier en daar 10 tot 15 minuten. Die wolk is de eerste 2/3 maand gitzwart geweest en nu ze 4 is begint hij roze te worden. Eindelijk.

**Geplaatst**: 21-08-22 16:48

Geplaatst: 21-08-22 16:48

superpony schreef:
Maar ken ook mensen die het zichzelf ontzettend moeilijk maken. Komen op visite, maar zitten enorm vast aan hun tijden dat de kinderen moeten rusten of naar bed moeten. Ik heb daar nooit aan gedaan en het is prima gegaan.

Misschien verschilt dit ook gigantisch per kind hè

Dat het bij jou geweldig ging hoeft niks over andermans opvoedskills te zeggen.
Ik heb 1 heel gevoelig kind die enorm gehecht is aan vastigheid en aan bedtijden en 1 flierefluiter kind waarbij het niks uitmaakt als ie eens een paar uur later naar bed gaat of als de dag toevallig wat anders loopt. Dan heb ik de dag erna hetzelfde kind en bij de andere is ie dagen van slag. En nu is ie op een leeftijd dat ik het kan bespreken en met hem emotieregulatie kan oefenen, maar als baby/dreumes/peuter was dat gewoon een week geen nachtrust voor ons allen. Dus dan noem ik dat niet moeilijk doen maar juist jezelf het makkelijk maken en bepaalde dingen gewoon niet opzoeken

**Geplaatst**: 21-08-22 18:45

Geplaatst: 21-08-22 18:45

Babootje schreef:
Urbanus schreef:
Fokken is gokken. Mijn kinderen zijn 3 en 4 nu maar ik herken de tropenjaren echt niet. Het kwartje kan op zoveel manieren vallen.

Maar zoals Duopenotti al zegt, ts heeft geen kinderwens. Dan is het gewoon klaar, dan hoeft ze niks te overwegen of te overdenken.

Maar ik had ook geen kinderwens. Zeker ook heel veel twijfels. Maar het lot heeft de keuze voor mij gemaakt. Ook bij mijn zwangerschap had ik geen speciaal gevoel, verre dan dat.
Maar daardoor heb ik mogen ervaren wat de liefde van een moeder voor een kind inhoudt; een allesomvattende liefde, belangrijker dan wie of wat ook. Dat is vind ik wel speciaal

Ja oké, dan heb je het over een 'serendipity' maar niet over bewust een kind krijgen als je er geen zin in hebt.

**Geplaatst**: 22-08-22 00:57

Geplaatst: 22-08-22 00:57

secricible schreef:
Ik heb het niet over gehandicapt, ik reageer puur op jou

Citaat:
Maar ken ook mensen die het zichzelf ontzettend moeilijk maken. Komen op visite, maar zitten enorm vast aan hun tijden dat de kinderen moeten rusten of naar bed moeten. Ik heb daar nooit aan gedaan en het is prima gegaan.

Dat dat bij jou kind prima ging betekend niet dat andere ouders bij wie het niet gaat het zich "ontzettend moeilijk maken" maar misschien wel gewoon dat ze een kind hebben dat meer structuur nodig heeft.

Het valt mij op dat de mensen die zo zwaar hangen aan tijden en regeltjes en alles, die degene zijn die moe zijn, klagen etc. Niet 1, maar steeds weer.

**Geplaatst**: 22-08-22 01:04

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 22-08-22 01:04

Alle ouders kennen wel de gevallen om zich heen waar dingen mis gaan, of dat nou een huilbaby, een gehandicapt kindje is, een kind met andere problemen, we kennen het allemaal.......

Maar op die manier zou niemand ooit aan kinderen kunnen beginnen.

Het lijkt wel alsof je alleen de slechte en negatieve verhalen mag vertellen, waar de meeste mensen toch echt wel op een roze wolk zitten en gewoon blij en gelukkig zijn met hun kinderen. Die hoor je vaak minder, want dat is altijd zo. Mensen waar het goed gaat, hoor je niet. Stel je eens voor dat je verteld dat het allemaal wel leuk en makkelijk gaat.

Sterker nog; mijn kind sliep vanaf de geboorte door. We sliepen in het ziekenhuis en daar werden we ook niet wakker gemaakt om te voeden en hij sliep gewoon. Maar o wee als ik ooit vertel dat het ook zo kan.

En ja, ik heb genoeg andere ellende in het leven gehad om met dat ene wel blij te zijn wat goed gaat.

**Geplaatst**: 22-08-22 02:00

Geplaatst: 22-08-22 02:00

superpony schreef:
Het valt mij op dat de mensen die zo zwaar hangen aan tijden en regeltjes en alles, die degene zijn die moe zijn, klagen etc. Niet 1, maar steeds weer.

Je hoeft het niet meteen zo persoonlijk te maken als je tegengas krijgt.

TS, hoe is het nu met jou? Zijn jullie al in gesprek geweest?

**Geplaatst**: 22-08-22 04:29

Geplaatst: 22-08-22 04:29

superpony schreef:
Alle ouders kennen wel de gevallen om zich heen waar dingen mis gaan, of dat nou een huilbaby, een gehandicapt kindje is, een kind met andere problemen, we kennen het allemaal.......

Maar op die manier zou niemand ooit aan kinderen kunnen beginnen.

Het lijkt wel alsof je alleen de slechte en negatieve verhalen mag vertellen, waar de meeste mensen toch echt wel op een roze wolk zitten en gewoon blij en gelukkig zijn met hun kinderen. Die hoor je vaak minder, want dat is altijd zo. Mensen waar het goed gaat, hoor je niet. Stel je eens voor dat je verteld dat het allemaal wel leuk en makkelijk gaat.

Sterker nog; mijn kind sliep vanaf de geboorte door. We sliepen in het ziekenhuis en daar werden we ook niet wakker gemaakt om te voeden en hij sliep gewoon. Maar o wee als ik ooit vertel dat het ook zo kan.

En ja, ik heb genoeg andere ellende in het leven gehad om met dat ene wel blij te zijn wat goed gaat.

Je msg prima de leuke verhalen vertellen en ik ben heel blij voor je. Mijn eerste was ook zo'n kind.
Maar doen alsof dat af te dwingen is en een gevolg is van "opvoeding" en "mindset" van de moeder is onzin. Je hebt gewoon heel veel geluk gehad met je kind.

De realiteit is dat de overgrote meerderheid van de babies niet doorslapen 's nachts, en dat een groot deel in zekere mate wel wat structuur nodig heeft.

Doen alsof een kind dat van de eerste nacht doorslaapt en geen structuur nodig heeft doodnormaal is en een gevolg van mama's mindset is net zo'n kul als doen of extreme huilbaby's, gehandicapte kindjes of PND's de standaard zijn .

En ja, ik denk dat een logische causaliteit is dat moeders met pittige kinderen die 's nachts slecht slapen moe zijn en klagen. Zou vreemd zijn als dat andersom was...

**Geplaatst**: 22-08-22 07:07

Geplaatst: 22-08-22 07:07

superpony schreef:
Ik had dan wel een kinderwens, maar vind baby's niet heel leuk en zwanger zijn ook niet. Vond er ook nooit iets aan als anderen met een dikke buik rondliepen.
Het ging bij ons dan de 1e keer flink mis en dan is de 2e keer zwanger zijn nog iets spannenders, maar had hele goede begeleiding.
Ik heb zolang het kon en mocht gewerkt, maar vond die buik nooit zo speciaal. Had er ook geen zin in dat mensen eraan gingen zitten.
Bevallen vond ik ook niet heel leuk, maar ook geen wereldramp. Voor mij begon het toen ik hem in mijn armen had. Maar ik vond het ook leuker worden toen hij steeds ouder werd en je meer met je kind kon gaan doen.

Ik ben wel verbaasd van de negatieve reacties die ik lees. Ook buiten Bokt als je weleens leest dat mensen niks meer kunnen, moe en op zijn etc.
Misschien denken mensen er niet lang genoeg over na, er te makkelijk over of valt het serieus tegen.

Maar het ligt ook aan jezelf. Mijn tante had er 4 en daar kon altijd alles. Mijn oom werkte en mijn tante ging later ook weer werken. Ze gingen altijd op vakanties en hadden ook nog hun eigen sport en hobby.

Maar ken ook mensen die het zichzelf ontzettend moeilijk maken. Komen op visite, maar zitten enorm vast aan hun tijden dat de kinderen moeten rusten of naar bed moeten. Ik heb daar nooit aan gedaan en het is prima gegaan.

Mijn moeder werkte en verder geen back up qua oppas, dus je moet dingen goed regelen. Maar heb niks gemist en vond het ook geen opgave om iets niet te kunnen doen of een andere keer.
Wij hebben een berg dieren en zitten nu eigenlijk meer "vast" dan toen. Mn kind nam ik makkelijker mee dan 3 honden, 2 katten, 2 varkens en 5 paarden

Lees het dikgedrukte nog eens dat bulkt van de halve verwijten/aannames/steken onder water. Natuurlijk mogen de positieve verhalen verteld worden. Maar op deze manier van: Het ligt ook aan jou zelf, kom op.

Je wilt niet weten hoe vaak mensen hebben gezegd: Ja maar als jullie dit doen gaat ze zeker slapen. Yeah right. Je snapt niet wat het is en wat het doet tot je een echte huilbaby hebt. Prijs jou gelukkig dat je het niet hebt meegemaakt.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 22-08-22 07:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-08-22 07:07

Geplaatst: 22-08-22 07:07

Ik vind kinderen niet zoveel aan. Nooit gehad, altijd hoorde ik: dat komt nog wel. Niet dus. Als ze mak en tam zijn heb ik er geen problemen mee maar als ze een hysterische krijsbui hebben dan vlucht ik t liefste ver weg.

Soms heb ik me wel eens afgevraagd wat als ik ooit spijt krijg? Maar nope, kan me niet voorstellen dat ik spijt krijg. Ik heb genoeg collega’s en vriendinnen met kids en alle “ ellende” gezien. Het zinnetje je krijgt er zoveel voor terug en alle leuke dingen die genoemd worden klinken voor mij nog steeds niet opwegend tegen alle minder leuke kanten.
En een groot deel wat andere als leuke kant benoemen staat voor mij in het rijtje niet leuk.

26 jaar geleden leerde ik iemand kennen waar ik heel gecharmeerd van was, het heeft toen 12 jaar geduurd voordat we aan het daten gingen. 1 van de redenen waarom ik het heb afgeblazen is vanwege zijn kinderwens. ( en nog meer factoren die toen speelde) 13 jaar later bleek hij na een relatie van 9 jaar geen kinderen te hebben omdat het toch niet goed voelde met haar. Zijn kinderwens is inmiddels over, zat toch niet zo diep.Gelukkig maar!

**Geplaatst**: 22-08-22 12:41

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 22-08-22 12:41

Even los van of je zelf wel of geen kinderwens hebt is het denk ik ook goed om te bedenken of je partner een goede vader zou zijn. Als jij ziek bent, of een keertje een avond of weekendje weg wilt, kan hij dan 100 % de zorg voor de kinderen overnemen? Mocht er iets met jou gebeuren, worden je kinderen dan goed en liefdevol verzorgd en opgevoed?

Hier had ik zelf nooit over na gedacht maar heb met mijn exen vroeger nooit een kinderwens gehad. Toen ik de juiste tegen kwam was het er duidelijk wel en achteraf heel erg blij dat ik op bepaalde momenten in ons leven mij geen moment druk heb hoeven maken over de zorg voor de kinderen.

**Geplaatst**: 22-08-22 12:49

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 22-08-22 12:49

Ik denk dat het vooral belangrijk is wanneer je twijfelt om je af te vragen wat je aan een kind precies zo leuk/fijn/geweldig zou vinden. Het is natuurlijk geen huisdier dus je neemt 'm niet zomaar "ff" (al denk ik dat het gros van de mensen dat hier wel begrijpt). Mij lijkt het bevallen en het dikke buik hebben enzo ook helemaal niets; ik voel me juist meer aangetrokken tot wanneer ze dingen beginnen te kunnen enzo. Het bijbrengen van dingen. Opvoeden, klaarstaan voor je kind, het een gouden jeugd geven en prachtige dingen laten meemaken. Laten weten dat je altijd van ze zal houden, wat ze ook kiezen in het leven.

Waar ik zelf ook heel benieuwd naar ben zijn die moederhormonen en wat ze je doen voelen.

**Geplaatst**: 22-08-22 21:24

Geplaatst: 22-08-22 21:24

Arabesk schreef:
Lees deze even

https://www.nu.nl/kind-gezin/6218640/mo ... ttend.html

ja en een poosje terug stond er ook een stuk in de krant over dat een verrassend groot gedeelte van de moeders spijt had (ik meen iets van 10%), maar dat dat vanwege taboes niet gedeeld wordt.

Ik heb wel altijd het idee dat dat mensen zijn die echt tralalala, aan kinderen zijn begonnen zonder dat ze er bij wijze van spreke ooit 1 gezien hebben.

Grappig, ik wilde hier ook onlangs een topic over maken. Ik ben 30 en mijn eierstokken rammelen echt aan alle kanten. Maar ik ben er wel pas echt over na gaan denken toen ik regelmatig op mijn 2 jarige nichtje en 5 jarige neefje ging passen. Nondeju, altijd gillen chaos, krijsen en huilen, en dan kwamen pap en mam net thuis van werk. Lag er weer ergens een speen onder een koelkast en waren ze uren ontroostbaar. Probeerde ik met zwager en schoonzus te praten, kwamen ze er doorheen gillen. En dan aan de andere kant waren er de kusjes en knuffels. Of dat ze dan al een dag van te voren in hun bed over “wante wenino” die morgen zou komen aan het brabbelen waren

.

Anyhow. Ik denk dat het juist wel gezond is om twijfels te hebben, want dan kun je je ook goed voorbereiden op de negatieve kanten. Teveel kinderen die alleen maar op de wereld komen omdat mama ergens een vaag onbestemd gevoel had dat er iets miste, terwijl uiteindelijk toch bleek dat ze toch liever ieder weekend naar de swingersclub was gegaan en doordeweeks liever drankjes met meiden was gaan doen, in plaats van bananenprakjes voeren terwijl sesamstraat opstaat.

Puur dat oergevoel alleen is denk ik juist een gevaarlijke raadgever, dus of je vanwege rationele redenen doet of emotionele maakt denk ik niet eens zoveel uit. Als je je maar voorbereid op de niet leuke kanten. Probeer eens een oppaskindje zou ik zeggen

. En ook dingen als, wat als het kindje bv. ziek if gehandicapt blijkt te zijn. Kun je dat aan?

oftewel; ben er zelf ook nog niet uit

Maar weet wel dat spijt vaker voorkomt dan populaire media (en je omgeving) je laat geloven. En met terugwerkende kracht denk ik toch wel dat ook in mijn bestaan de situatie pas eens geherevalueerd werd toen ik al luid en krijsend oo de wereld was :')

En dat heeft toch wel voor de nodige hick-ups in mijn leven gezorgd.

**Geplaatst**: 22-08-22 21:47

Geplaatst: 22-08-22 21:47

Ik ben nu 29, mijn vriend 34. Wij staan er heel nuchter in. Lukt het super leuk, lukt het of kan het niet, zal daar vast heel veel teleurstelling in zijn maar blijven daar niet in hangen. Ik heb wel voor mezelf dat ik 1 kind genoeg vind. We hebben een klein oud dijkhuisje met 2 kamers. Waarvan 1 kamer wij zelf inslapen.

Vorig jaar gestopt met de pil, maar na een halfjaar veel ellende en ziekte vanwege mijn extreme ongestelheid (pijn) en mijn veranderende gedrag toch maar weer begonnen met de pil. Ik werd een totaal ander persoon, zowel positief als negatief. Het lukte op dat moment ook niet. Nu weer in wat rustiger vaar water en de wens staat op de achtergrond. Maar de wereld waar we in leven de laatste 2 jaar heeft mij wel aan het denken gezet. Ik wil mijn kind op een fijn welvarende wereld zetten. Maar met zeer corrupte regeringen, stijgende kosten van gas/energie/levensmiddelen geeft mij dit wel wat twijfels. Kan ik straks wel mijn rekeningen nog betalen? Als ik een kind krijg wil ik het graag in een fijn veilig betaalbaar land laten opgroeien.

Ik heb voor mezelf wel een streven, en dat is wel echt max 40 jaar. Nog 11 jaar de tijd. Haha
We zien wel of die ooit vervult gaat worden.

Laatst bijgewerkt door Hieperdi op 22-08-22 22:00, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-08-22 21:49

Geplaatst: 22-08-22 21:49

Inmiddels 45 en in de overgang. Nooit echt kinderen gewild. Altijd vooruit geschoven voor later. Nu is het later en nog steeds niet het gevoel gekregen kinderen te willen hoewel ik soms wel eens denk: ik wou dat ik kinderen had gewild. Je bent toch een beetje een vreemde eend. Zeker in mijn werk. Ik werk op verloskunde en de couveuse afdeling. Ik vind baby’s fantastisch maar heb weinig tot niks met peuters kleuters en kinderen. Mijn leven is prima zo. We gaan op vakantie wanneer we willen, ik werk full time, we gaan en staan waar we willen en ons huis wordt niet afgebroken. Vrienden van ons passen alles aan aan de kinderen. Het komt ook maar nauwelijks voor dat we leuk met vrienden op pad gaan en echt “ volwassen” dingen gaan doen. Vaak is het een activiteit wat de kinderen ook leuk vinden ( en eten bij een all you can eat) en meestal zijn die degene die het eerste ontevreden zijn of gaan janken. Ik vind dat soms zo ondankbaar.
Nu ik net borstkanker heb gehad, ben ik ook blij dat ik geen kinderen heb. Alle tijd voor mijn eigen genezing gehad. En daarbij: ik vind de wereld niet echt meer leuk voor kinderen. Ik zie de toekomst van de wereld niet echt rooskleurig voor me

**Geplaatst**: 22-08-22 21:52

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 22-08-22 21:52

Waar ik me vooral aan stoor is dat je als kinderloze toch vaak vreemd aan wordt gekeken. Op mijn werk krijg ik wekelijks de vraag of ik kinderen heb en als ik dit ontkennend beantwoord dan denkt men vaak dat ik of onvruchtbaar ben of een kinderhater

**Geplaatst**: 22-08-22 21:53

Geplaatst: 22-08-22 21:53

Napie schreef:
Inmiddels 45 en in de overgang. Nooit echt kinderen gewild. Altijd vooruit geschoven voor later. Nu is het later en nog steeds niet het gevoel gekregen kinderen te willen hoewel ik soms wel eens denk: ik wou dat ik kinderen had gewild. Je bent toch een beetje een vreemde eend. Zeker in mijn werk. Ik werk op verloskunde en de couveuse afdeling. Ik vind baby’s fantastisch maar heb weinig tot niks met peuters kleuters en kinderen. Mijn leven is prima zo. We gaan op vakantie wanneer we willen, ik werk full time, we gaan en staan waar we willen en ons huis wordt niet afgebroken. Vrienden van ons passen alles aan aan de kinderen. Het komt ook maar nauwelijks voor dat we leuk met vrienden op pad gaan en echt “ volwassen” dingen gaan doen. Vaak is het een activiteit wat de kinderen ook leuk vinden ( en eten bij een all you can eat) en meestal zijn die degene die het eerste ontevreden zijn of gaan janken. Ik vind dat soms zo ondankbaar.
Nu ik net borstkanker heb gehad, ben ik ook blij dat ik geen kinderen heb. Alle tijd voor mijn eigen genezing gehad. En daarbij: ik vind de wereld niet echt meer leuk voor kinderen. Ik zie de toekomst van de wereld niet echt rooskleurig voor me

Ik ook niet, zeer onzekere tijden. Corona gedoe, die gekke poetin, kosten die als maar duurder worden, een crisis voor de deur? Las van de week dat ze verwachten dat de koopkracht dit jaar nog met 7% zal zakken

**Geplaatst**: 22-08-22 21:55

Geplaatst: 22-08-22 21:55

Napie schreef:
Waar ik me vooral aan stoor is dat je als kinderloze toch vaak vreemd aan wordt gekeken. Op mijn werk krijg ik wekelijks de vraag of ik kinderen heb en als ik dit ontkennend beantwoord dan denkt men vaak dat ik of onvruchtbaar ben of een kinderhater

Haha gelukkig hier geen last van. Heb veel collega’s allemaal zonder kinderen. Ik werk voornamelijk veel met poolse mensen en ik merk en zie bij hun dat die drang er veeeeel minder is. Die mensen willen, werken, geld verdienen en ernaast genieten van t leven. Kan ook met kinderen, maar anders

**Geplaatst**: 22-08-22 23:49

Geplaatst: 22-08-22 23:49

Als je overweegt om kinderen te nemen, doe dan eens een dutje.

Vind je het dutje fijn?

Dan niet aan kinderen beginnen.

**Geplaatst**: 23-08-22 07:31

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 23-08-22 07:31

Doe het voor jezelf, niet alleen voor je partner en ben daar eerlijk in. Ik was al heel jong weduwe en dan sta je er dus alleen voor. Gelukkig vond ik een nieuwe partner die me 100 procent steunde in de opvoeding en me ook gewoon vaak ontlastte, maar ik zie in mijn hele directe omgeving dat niet alle vaders dat doen.

**Geplaatst**: 23-08-22 07:46

Geplaatst: 23-08-22 07:46

Napie schreef:
Waar ik me vooral aan stoor is dat je als kinderloze toch vaak vreemd aan wordt gekeken. Op mijn werk krijg ik wekelijks de vraag of ik kinderen heb en als ik dit ontkennend beantwoord dan denkt men vaak dat ik of onvruchtbaar ben of een kinderhater

Zeggen die mensen dan dat ze dat denken?

Op zich is de vraag of je kinderen hebt geen vreemde vraag, maar gewoon een vraag uit belangstelling.

Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen geen kinderen willen. De impact op je vrijheid is immens groot. Dat vind ik het vervelendste aan het moeder zijn. Je bent nooit echt vrij. En daar verlang ik wel eens naar.

**Geplaatst**: 23-08-22 07:53

Geplaatst: 23-08-22 07:53

SophievdV schreef:
Napie schreef:
Waar ik me vooral aan stoor is dat je als kinderloze toch vaak vreemd aan wordt gekeken. Op mijn werk krijg ik wekelijks de vraag of ik kinderen heb en als ik dit ontkennend beantwoord dan denkt men vaak dat ik of onvruchtbaar ben of een kinderhater

Zeggen die mensen dan dat ze dat denken?

Op zich is de vraag of je kinderen hebt geen vreemde vraag, maar gewoon een vraag uit belangstelling.

Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen geen kinderen willen. De impact op je vrijheid is immens groot. Dat vind ik het vervelendste aan het moeder zijn. Je bent nooit echt vrij. En daar verlang ik wel eens naar.

Maar is dat geen kwestie van een goede oppas?

Ik zie de kinderdroom toch wel een beetje voor me met een leuke oppas waar mijn kids ook graag mee omgaan en dan wél gewoon 1 datenight met vriend alleen per week.

Als we uit elkaar gaan voogdij 50/50 verdelen, of hij ietsje meer dan ik ( puur omdat ik zeker weet dar vriendlief een veel betere omgeving neer kan zetten dan ik).

Als mijn vriend komt te overlijden zou ik natuurlijk er wel alleen voor staan. Dat zou ik wel spannend vinden. Maarja, weduwe worden staat idd sws niet erg hoog op de bucketlist.
Als ze iets ouder en zelfstandiger zijn krijg je je vrijheid sowieso wel terug natuurlijk.

**Geplaatst**: 23-08-22 08:03

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 23-08-22 08:03

Een goede oppas vinden waar je echt vertrouwen in hebt vind ik haast nog moeilijker dan een goede bijrijder vinden. Echter hebben we beide niet zo‘n enorme stap-behoefte.

Wij zitten verder wel in een nagenoeg perfecte 50/50 verdeling. Ondanks dat het niet nodig is knaagt er echter toch vaak onbewust wat als ik dan een heel weekend weg ben of zo. Zo volledig onbevangen als het was, is het niet meer.

Die veranderingen neem je echter voor lief als je zelf echt achter je keuze stond. Als je het puur voor een ander doet dan wordt het al snel een hele grote emmer met verwijten die regelmatig zal overstromen.
Stel je voor wat het doet voor je relatie als je voor de 4e keer in de nacht je bed uit stapt voor de „hobby“ van de ander terwijl diegene zelf gewoon doorsnurkt.

**Geplaatst**: 23-08-22 08:15

Geplaatst: 23-08-22 08:15

MoniqueT schreef:
Doe het voor jezelf, niet alleen voor je partner en ben daar eerlijk in. Ik was al heel jong weduwe en dan sta je er dus alleen voor. Gelukkig vond ik een nieuwe partner die me 100 procent steunde in de opvoeding en me ook gewoon vaak ontlastte, maar ik zie in mijn hele directe omgeving dat niet alle vaders dat doen.

Hier dezelfde situatie Monique (behalve dan de nieuwe partner) En ik zou er niet aan moeten denken dat ik kinderen had gekregen voor hem.
Ik had altijd na 1 zoiets van "wel prima" maar we hebben vanaf het begin gezegd 'als 1, dan ook 2' en zelfs dat kan op de zware momenten nu wel eens slikken zijn. Laat staan als het alleen voor hem was geweest.

**Geplaatst**: 23-08-22 08:37

Geplaatst: 23-08-22 08:37

DuoPenotti schreef:
Wat heeft adoptie met dit topic te maken?

Ik denk als ts een moedergevoel had van ik wil nu een baby dat het ziekenhuis en bevallen ineens de issue niet meer is.
Denk dat wel meer moeders dat niet het fijnste stukje van een kind krijgen vinden, maar hun gevoel van ik wil zo graag een kind dan sterker is.

Dus adoptie gaat het voor ts echt niet ineens wel de reden zijn voor een kind willen.

Omdat een aantal mensen het aandragen als oplossing voor het niet zelf zwanger moeten zijn enzovoort.
Maar, je hebt gelijk, ik had ook niks met ziekenhuizen en zag mezelf niet in zo'n bed liggen met een baby in een glazen bakje naast me. Toen ik dan zwanger was, kon me dat ineens allemaal niets meer schelen. Die zwangerschap is geëindigd in een miskraam dus het enige wat ik toen van een ziekenhuis gezien heb is de operatiekamer voor een curettage

.

Het gemak waarmee sommigen adoptie in het topic naar voren schoven, vond ik niet ok, vandaar dat ik er even dieper op ingegaan ben. Toch nog even snel de cijfers meegeven en dan zeg ik er niets meer over. In 2020 waren er in Vlaanderen 39 adopties waarvan 16 binnenlandse. Als je weet dat er honderden kandidaat ouders op de wachtlijst staan dan gaat het over heel veel jaren wachten.