"Fijn" om hier te lezen dat de pre-masters als zwaar worden ervaren. Ik doe ook een pre-master en heb geen dagen op locatie, dus ik ben elke dag thuis aan de slag. Ik vind het héél zwaar. Ik werk ook nog een dag per week, dus in het weekend ben ik ook nog wel in totaal een dag zoet, wat het weekend kort maakt en de weken lang. Ik had precies hetzelfde Coda, ook echt denken van: waaaaaar gaat dit over, help. Vooral omdat je met niemand kan praten omdat je niemand kent.
Ik ben blijkbaar de enige die mijn pre-master doet, dus ik heb ook daadwerkelijk geen directe klasgenoten. Het enige wat voor mij nu helpt, is op maandagochtend gewoon beginnen en denken: Als ik het niet snap, dan stuur ik de docent een mail of bericht op discord (hoe ze ook maar communiceren), zelfs over de meest basale vragen, dat maakt niet uit, want ik kan anders uren bezig zijn om concepten te begrijpen die een docent veel sneller uit kan leggen. Ook zoek ik gewoon veel video's op, vooral amerikaanse universiteiten hebben soms echt ideale instructievideo's of pdf'jes met uitleg. Heel fijn. En verder echt som-voor-som of opdracht-voor-opdracht afwerken. Als opdracht 1 al niet lukt en ik moet er 30, dan raak ik in paniek, want help te weinig tijd etc. Maar je moet gewoon beginnen en dan langzaam maar zeker kom je er wel uit en lukt het vaak toch wel binnen de tijd die ervoor staat.
Verder leuk om alle ervaringen van andere studenten te lezen hier. Inmiddels zit ik wel goed in de focus van het dagelijks studeren, maar ik heb op het begin echt heel vaak gedacht: waar ben ik aan begonnen, ik kan dit helemaal niet, ik ben niet slim genoeg, etc.
Ik doe overigens een pre-master richting techniek/engineering, en ik kom van een life-science achtergrond, dus ik heb weinig natuurkunde-basis. Lekker als ze dan in kwartiel 1 direct beginnen met een vak wat volledig verdergaat op de basis van quantum physics, waar ik dus níks van wist

. Momenteel volg ik twee vakken, waarbij je de kennis van vak 1 nodig hebt bij vak 2, dus zelfde als Pabie, echt hoe dan?