Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-11-20 14:38

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 28-11-20 14:38

Wat een heftig verhaal, TS. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar wens je de (wils)kracht toe om de komende periode te blijven vechten voor je geluk. Dat verdien je!

**Geplaatst**: 28-11-20 14:41

Geplaatst: 28-11-20 14:41

Kaatastrof schreef:
Hetgene wat hier allemaal in een rotvaart gebeurd is, is een wake-up call geweest. Uiteraard betekent dat niet dat ik ineens genezen ben, bijlange niet. Ik zit nog steeds in een gesloten instelling en dat zal nog niet al te snel veranderen. Echter ben ik wel voorzichtig aan het kijken of Gent geen optie is voor hierna, maar we zullen het zien ivm wachtlijsten etc ook.

Dat is een heel belangrijke zin. Je ziet nu in waarom je geen zelfmoord moet plegen, je beseft dat je bij ons hoort. Die dingen heb je waarschijnlijk al duizend keer van een ander gehoord, maar nu voel je het zelf ook. Dat is dé cruciale stap.

Nogmaals heel erg bedankt dat je ons zo vertrouwt, en dat wij echt iets voor je kunnen doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-20 21:42

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-20 21:42

Vandaag heb ik veel grote stappen gezet. Ik heb beste vriendin, mama, papa en grote broer gesproken. Op een moment dat ik het moeilijk had, mijn begeleider opgeroepen en hulp geaccepteerd (druppeltjes om beetje te kalmeren). Aangegeven die sjaal en dat plastic lepeltje weg te nemen omdat ik zelf besefte dat het risicovol was als ik ze zou laten liggen in een verdrietige bui. Mijn vriend van de Paaz is me ook komen bezoeken en dat was enorm fijn. Hij heeft nog allerlei verrassingetjes mee maar die heb ik nog niet gezien want moeten eerst 24u (in dit geval 48u ivm na 14u binnengebracht) in quarantaine. Het was een zware, indrukwekkende dag maar ik voel dat als ik het wil, ik het ook wel kan. We zijn er lang nog niet. Ik ben terug overeind gekropen na het vallen van die berg die ik aan het beklimmen ben. Maar ik heb moed en vertrouwen.

**Geplaatst**: 28-11-20 21:49

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 28-11-20 21:49

Ik vind het ontzettend positief dat je jou pijnpunten en zwakheden begint te herkennen en daarnaar handelt. Dit is een teken van sterkte. Ik ben super trots op jou!

**Geplaatst**: 28-11-20 22:21

Geplaatst: 28-11-20 22:21

Hier nog iemand: supertrots op jou!
Echt een fantastisch bericht schrijf je hier... zó knap :knuffel:

Fijn dat je -ondanks alles- een goede dag had met zulke goede punten. Fijn bezoek. En met mensen gesproken... zelfs hulp gevraagd. Top gedaan!

**Geplaatst**: 28-11-20 22:59

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 28-11-20 22:59

Tzal wel zijn kaat! Yes we can !!<3 dikke knuffel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-20 06:21

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-20 06:21

Drie uur en een scheet en klaarwakker..

Iets van te enthousiast mijn slaapmedicatie gepakt waardoor deze te vroeg is uitgewerkt denk ik. Heb het ook best koud, daarom extra dekentjes gevraagd maar die zitten nog in 'quarantaine'. Extra trui en sokken aan maar geraakte nog niet in slaap.. Filmpjes gekeken.. Nope. Hersenen a la 100% toeren draaien. Getwijfeld om te vragen naar medicatie maar vond het de moeite niet meer. En het is toch zondag.. Dus als ik echt moe ben kan ik alsnog overdag een beetje slapen. Maar ondertussen dan maar wat bezigheidstherapie voorzien

Gsm is wel bijna plat, geen kabel op de kamer dus ze gaan mijn neus straks zien aan de balie rond een uur of 6 haha.
Afbeelding

**Geplaatst**: 29-11-20 10:15

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 29-11-20 10:15

Oooh beu e wakker worde en nimeer kunne slapen..en zeker adde kou hbt. Hopelijk krijg je vandaag een extra deken,. En idd beetje rusten e vandaag. Tis toch zondag voor iets..

En kaat! Woowww schone tekeningen weer. Hebt daar wel talent voor ! zalig! Dikke knuff

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-20 11:35

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-20 11:35

Merci Candy. Binnen halfuurtje komt mama op bezoek. Mijn waakhond zit alvast klaar:
Afbeelding

Omdat een grapje er ook nog eens af moet kunnen..

Wel nerveus voor straks. Twijfel om druppeltjes te vragen want voel mijn stresslevel stijgen..

Wondzorg vanochtend was ook niet zo fijn eigenlijk. Grote wonde waarvan ik nog altijd de oorsprong niet weet is echt bloot vlees en man, dat doet echt vies die isobetadine erop.

Wonden op pols zijn wel mooi aan het helen, op dij minder. Wel flink geweest gisteren. Heb een belofte gemaakt en die wil ik niet breken, al zeggen de stemmen in mijn hoofd iets anders. Een eeuwige tweestrijd. Maar ik weet dat als ik het echt wil ik het ook echt kan! Ik moet blijven zwemmen, al lijkt het soms dat ik terug even verdrink en water in mijn longen krijg. Vannacht en in rust veel last van hartkloppingen bv. Leek alsof mijn hart een 'sprongetje' maakte. Ga ik morgen ook even bespreken met de dokter voor de zekerheid..

**Geplaatst**: 29-11-20 11:43

Geplaatst: 29-11-20 11:43

Toitoitoi...!

Is het de eerste keer dat je moeder hier komt?

Ik heb erg om je waakhond $_/-\o_$ gelachen. +:)+

Humor is ook een kracht!! $*\o/*$

Ik denk aan je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-20 11:52

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-20 11:52

Laatste keer dat ik haar gezien heb was toen ik thuis was, dus de 21ste. Normaal zou ik haar nog gezien hebben de 26ste. Maar toen zat ik sinds woensdag namiddag in de isolatiecel.. Ze heeft nooit antwoord gehad van mij op haar berichtjes, gsm was in bewaring genomen. Ze hebben haar ook niet op de hoogte gebracht ivm mijn situatie aangezien ik meerderjarig ben. Ze is uiteindelijk uitleg gaan vragen aan het onthaal, dokter dan gekomen etc.. Die was uiteindelijk heel vaag over mijn situatie. Het moet voor hun ook verschrikkelijk geweest zijn wat er allemaal gebeurd is..

Ben blij dat ik je heb doen lachen met mijn flauwe mop. De knuffel is een Corgi, zoals onze honden thuis. Mijn mama had die mij bij eerste bezoek gegeven met de melding dat deze niet zo lawaaierig is en minder haar verliest

**Geplaatst**: 29-11-20 12:07

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 29-11-20 12:07

Erg leuk die waakhond zo!

Is inderdaad ook moeilijk voor je moeder... sterkte... ik wens je een fijn bezoekmoment met haar.
Je doet het heel goed

En maakt mooie tekeningen! Rust nog wat uit vandaag... en dan kun je hopelijk komende nacht lekker onder een extra deken kruipen.

**Geplaatst**: 29-11-20 12:28

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 29-11-20 12:28

Wat erg dat je moeder niet wist wat er aan de hand was. Had toch wel zo netjes geweest als ze familie iets hadden laten weten toen jij geen contact kon opnemen

Je waakhond is leuk

**Geplaatst**: 29-11-20 12:50

Geplaatst: 29-11-20 12:50

Oh een corgi knuffel wat leuk

ik ben gek op corgi hondjes ze zijn zo schattig

Schrikken voor je moeder ook dat ze het pas na dagen te weten krijgt wel fijn dat ze langs mag komen hopelijk heb je dan toch nog een leuke zondag ondanks het slechte slapen.

En koud hebben is super vervelend dan val je ook niet meer in slaap. Gelukkig heb je weer prachtige tekeningen gemaakt! Misschien een idee dat bokker foto's sturen van hun huisdieren om te tekenen? Niet dat het moet hoor je herstel gaat voor maar misschien leuk als afleiding?

En vervelend dat je wonden zo'n pijn doen hopelijk hersteld het weer snel :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-20 11:09

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-20 11:09

Goedemorgen lieve Bokkers. Ik heb gisteren een hele heftige avond/nacht gehad met als gevolg dat ik in de isolatiekamer beland ben. Het was wel vrijwillig omdat ik met mezelf weer geen blijf kon..

Er zijn echter nu wijzigingen gebeurt in mijn medicatie om me meer rust te bieden en het is de start van een nieuwe week dus ik tracht er alsnog het beste van te maken.

**Geplaatst**: 30-11-20 11:17

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 30-11-20 11:17

Ik weet vaak, ook nu, niet zo goed wat te zeggen Kaatastof...Maar weet dat ik met je meeleef en hoop dat je je in de loop van de tijd beter gaat voelen :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-20 11:26

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-20 11:26

Snap dat je woorden te kort schiet.. Het is ook allemaal heel heftig. Zat gewoon een film te kijken en voelde plots de spanning opbouwen. Meteen naar verpleegpost om druppeltjes te vragen, terug gaan kijken naar de film maar het werd erger.. Kon het niet meer inhouden dus naar mijn kamer gegaan. En daar barstte de hel weer los.. Minutenlang bevroren op de vloer gelegen, maar er kwam niemand. Mezelf dan tot aan de bel gesleept en dan zijn ze me komen helpen en besloten we dat isolatiekamer het beste was. Heel veel stress en herinneringen toen ik die gang af wandelde, eerder nog ambulance gezien bij de verpleegpost. Echt getraumatiseerd gewoon. En dan die schaamte om die gang af te lopen, je te moeten uitkleden onder toezicht.. Echt zo'n gevangenisgevoel, al is het dat niet uiteraard.

En dan de uren tellen.. Weinig slapen. Niets te doen. Pfff. Als je het kan vermijden, doe het maar want ik raad het niemand aan.

**Geplaatst**: 30-11-20 11:58

Geplaatst: 30-11-20 11:58

Ach meis, wat een gedoe!

Maar begrijp ik nu dat ze op de verpleegpost wel druppeltjes wilden geven, maar verder niet veel in handen hadden...?

Ik ken het verschijnsel 'dat je gewoon een film kijkt, een boek leest, etc' en opeens besluit je lichaam om haar moverende redenen (die ik zelf niet weet en dus niet snap) dat ik in gevaar ben.
(Voor alle duidelijkheid: angst is geen gedachte, maar meer je overlevingsinstinct. Dat de stress 'er opeens is' omdat je lichaam dat nodig acht: dat gaat bij iedere mens zo.)

Zo te lezen ben je 'voorbij' de fase van 'vechten of vluchten' geraakt in de 'freeze' toestand.
Heftig!
('Het oog van de wereld ziet niets', volgens sommige hotemetoten kun je jezelf min of meer trainen 'om in freeze te gaan' - je omgeving merkt niet zo veel, dat kan een voordeel zijn.)('Moeder Natuur heeft freeze ontworpen' om de aanval door katachtigen te overleven. Stephen Porges en Peter Levine hebben er verstandige dingen over gezegd. Stephen Porges benoemt freeze als 'dorsal vagal shutdown'.)

En er zijn honderden manieren naast de druppeltjes om uit freeze te komen. Goed gezelschap is er een (... toch anders dan de isolatie!), liefst vertrouwde mensen die tegen je praten (muziek kan die functie ook hebben!)
en allerlei vormen van beweging (... heel rustig beginnen met 'ontdooien' als je in freeze bent!) kunnen ook helpen.
Als 'ehbo' gebruik ik een hand zachtjes op mijn voorhoofd en het voelen van de vloer.

En uiteraard : vraag iedereen op deze afdeling het hemd van het lijf (... please pardon the pun...) over freeze, ontdooien en wat te doen (meaning iets DOEN...) als de stress zo plotseling komt opzetten.

**Geplaatst**: 30-11-20 16:52

Geplaatst: 30-11-20 16:52

Kaatastrof schreef:
Goedemorgen lieve Bokkers. Ik heb gisteren een hele heftige avond/nacht gehad met als gevolg dat ik in de isolatiekamer beland ben. Het was wel vrijwillig omdat ik met mezelf weer geen blijf kon..

Er zijn echter nu wijzigingen gebeurt in mijn medicatie om me meer rust te bieden en het is de start van een nieuwe week dus ik tracht er alsnog het beste van te maken.

Een paar dagen geleden was je nooit vrijwillig in isolatie gegaan. Dat is ook vooruitgang, en niet zo'n beetje ook. Een paar dagen geleden riep je heel iets anders....

Vannacht is voorbij, nu is het beter en komende nacht zien we wel weer. En wat Janneke2 zegt: muziek kan wonderen doen! Misschien kan ik je als vakman wel een paar tips geven.

**Geplaatst**: 30-11-20 20:12

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 30-11-20 20:12

Hé Kaat, sterkte meid.
Denk dat ik verder niets toe kan voegen aan de adviezen hierboven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-20 11:51

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-20 11:51

Hey Janneke. Dat klopt ja.. het is voor hun uiteraard ook erg zoeken wat ze voor mij kunnen betekenen. En het meeste moet uiteindelijk ook vanuit mezelf komen. Dat verschijnsel dat je beschrijft is inderdaad zo'n beetje waar ik doorheen ben gegaan. Maar ik vraag me af of het bij mij ook niet (naast de 'druk van al die mensen rondom mij') de verslavingsdrang was die plots erg heftig uit de hoek kwam. Ik ben inderdaad 'gevlucht' uit de situatie als in, weggegaan uit de filmzaal en naar mijn badkamer gegaan. Vervolgens de daad gedaan en dan 'gefreezed'. Als bevroren op de grond. Onmogelijk om een vinger te verroeren. Het gevoel hebben aangetrokken te zijn door de zwaartekracht en onmogelijk nog te kunnen bewegen. Ik ademde alleen nog maar. Mijn zicht was wazig. En ik wachtte eigenlijk gewoon tot het punt dat ik gevonden zou worden. Maar dat gebeurde niet. Van zodra de storm wat meer gaan liggen mijzelf tot aan de bel in de wc gesleept, dan zijn ze me komen halen. Hebben ze me rechtgetrokken en begeleid naar mijn bed. En de rest is hier boven wel verder besproken geweest. Echter was het niet die Dipiperon die me uit de freeze heeft gehaald, dat was ik zelf uiteindelijk. De Dipiperon is bedoelt om mijn stresslevel naar beneden te halen, maar dat heeft toen dus niet zo veel gedaan. Bij het 'bevrijden' uit de isolatiekamer hebben ze dat oa ook nog besproken met me. Dat ik mezelf te veel isoleer terwijl ik dat gevoel misschien juist kan proberen te doorbreken door rond mensen te zijn. Maar dat is niet zo bij mij. Ik automutileer als ik zo wanhopig ben zelf met mensen rondom me. Discreet weliswaar, maar toch. En juist het volk en de verwachtingen geeft me nog meer stress. Het is dus allemaal vrij ingewikkeld. Met vertrouwde mensen is dat inderdaad anders, maar die heb ik hier nog niet echt. Ik wil jou trouwens echt een onwijs grote pluim geven voor de tijd die je neemt om je posts te schrijven, zulke interessante dingen altijd. Je bent echt een topper. Ik zou graag eens een kaartje voor je maken als bedankje, stuur je me eens een PBtje?

Musiqolog, daarin heb je 100% gelijk. Ik vind het dan ook knap van mezelf dat ik heb toegegeven dat dat de juiste optie was. Ondanks het trauma van de vorige keer en de angst die ik had de eerste minuten dat ik daar zat. Aan muziek trek ik me inderdaad erg op ook. Je mag me zeker enkele tips geven.

Bedankt om me sterkte te wensen Dammie.

--

Gisteren heb ik nog een wandelingetje gemaakt met de ezeltjes en ook een beetje gebatmintond. Daar heb ik echt van genoten. Ik heb ook heel lekker geslapen, snel in slaap gevallen en in één stuk door. Echt HEERLIJK! Hopelijk blijft dat nu duren..

Afbeelding

Hier nog fototje van het ezeltje. Ben haar naam kwijt maar ze was het oudje van de hoop, 20 jaar ongeveer. Deed me deugd om nog eens een dierenvacht te voelen. Ik mis de paarden en honden thuis enorm, maar mag niet naar huis helaas. Andere bewoners zitten hier al 3 weken zo, dus ik mag niet klagen.

Vanochtend hebben ze geprobeerd mijn bloed te nemen. Man man man, wat een miserie. In het ziekenhuis was daar ook al gedoe rond en werd er me nog gevraagd of dat nog bij anderen zo is in het gezin. Mijn mama vertelde me toen dat dat ook wel problematisch is bij haar en haar moeder. Toen is het rechts uiteindelijk wel gelukt. In het ziekenhuis van Jette lukte het volgens mij (obv mijn vage herinneringen van toen..) ook meteen rechts. Maar hier.. Rechts geprobeerd, 2x in hand geprobeerd, links geprobeerd en dat door 3 verschillende personen. Noppes

Ik zei al dat diegene die het kon doen een traktatie kreeg. Maar mijn venen werkten dus absoluut niet mee. Ze gaan het morgen dus nog eens proberen, wish me luck. Gelukkig heb ik een vrij grote pijngrens en kon ik er wel wat om lachen, tja..

Deze namiddag spreek ik psycholoog en evt mijn individuele begeleider als die vandaag werkt nog. Er was nu ook PMT in feite maar had niet veel zin om mee te doen. Ga op het gemakje nog wat tekenen oid.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-12-20 14:16

Geplaatst door de TopicStarter : 04-12-20 14:16

Dag lieve mensen. Ik heb even niets meer geschreven, beetje afwachtend of er nog response kwam hier of niet aangezien ik niet graag dubbel post.

Ik heb het enkele dagen moeilijk gehad. Ze schommelen zo.. Eén positief gegeven is het feit dat mijn bloed en urinestaal wel helemaal in orde is. Aan de andere kant beetje stom dat ze me dan zo lek hebben geprikt voor 'niets' dan

Ik heb gisteren gefitnesst, 15 min gelopen aan flink tempo. Vervolgens wat mogen boogschieten waar ik van genoten heb. Later die dag was er PMT, maar dat is in grotere groep en toen begon ik echt moeite te hebben.. We waren aan het badmintonnen en telkens voelde ik mijn hand die harder omklemmen. Tot op het punt dat ik last kreeg van een oud trauma en pauze heb moeten vragen. Toen is de therapeute met me beginnen praten en zijn we tot veel interessante inzichten gekomen wbt dat vast- en loslaten (dat merkten we ook al tijdens het boogschieten). Ook zij zag ASS kenmerken in me.. Ik heb nog geprobeerd om te boogschieten maar het lukte TOTAAL niet meer. Met die onrust terug naar hier gekomen, uit mijn kamer gebleven want de nood was groot en gesprek gehad met mijn IB. Maar achteraf alsnog drang, tot een verpleger de kamer binnenwandelde met spullen van me. Dat gaf weer even afleiding en ben dus alsnog braaf geweest.

Echter merkt ik dat er nu veel meer concretere manieren naar boven komen drijven om te helpen, waaronder boxen, kine, spanningsschema, gesprekken met ouders en broer bij psychiater/psycholoog etc.. Help is on it's way, slowly but surely.. Ze gaan nu ook bellen naar Gent etc. dus wish me luck.

Vandaag zijn papa en de hondjes langsgeweest, echt wel van genoten maar erna helemaal gesloopt en in slaap gevallen. Ik heb ook een nieuwe kamergenote gekregen, terug oudere dame. Wel lief. Zei nog dat ze schoonheidsspecialiste is dus als ik eens iets wou.. Altijd handig

Met de waakhond..

Wbt kaartjes zijn deze nog altijd welkom. Het kaartje van Dammie staat hier al aan de muur te pronken. Indien het me lukt plan ik er ook uiteraard eentje terug te sturen met een tekeningetje/schilderijtje van wat jullie leuk vinden. Het adres staat nog duidelijk in de OP.

**Geplaatst**: 04-12-20 14:22

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 04-12-20 14:22

Ik ben een stille meelezer TS. Wat ga jij door een achtbaan.
Heel fijn om te lezen andere manieren bij jou naar boven komen om jezelf te helpen bij spanning.
Vergeet niet dat het tijd nodig heeft om zoiets in je systeem te krijgen.

Je doet het heel erg goed. Ik hoop dat je ook trots bent op jezelf dat je deze hulp accepteert. Ik ga een leuk kaartje zoeken en naar je opsturen dit weekend. Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 04-12-20 20:04

Geplaatst: 04-12-20 20:04

Lieve TS,

Ik lees ook stil mee en ben steeds even benieuwd hoe het met je gaat. Het is heel goed dat er bij de PMT iets werd getrickerd en dat je dit meteen hebt kunnen bespreken met de therapeut. Zo kom je beetje bij beetje achter de oorzaken van jouw ziekzijn nu

. En hoe meer inzicht jij én de therapeuten daarin krijgen, hoe beter je behandeld kan worden en je jezelf ook kan helpen.

Ik vind het ook oprecht fijn te lezen dat de band met je ouders en je broer nu wordt aangehaald en ze betrokken worden in jouw proces zodat zij je kunnen steunen. Maar ook zodat zij inzichten krijgen over het ‘waarom’.

Mijn kaartje voor je gaat morgen op de post vanuit Nederland

**Geplaatst**: 04-12-20 20:19

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 04-12-20 20:19

Hé meid, ik lees toch best positieve dingen. Kleine stapjes, puzzelstukjes die een plek krijgen, maar wel de goede kant op.