Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-03-20 13:33

Geplaatst: 28-03-20 13:33

Janneke2 schreef:
Sterkte Purny...!

Waren jouw ouders in isolatie, of komen jullie nu minder bij elkaar over de vloer?

Dank je wel
Alleen m'n vader is risicogroep.

**Geplaatst**: 28-03-20 14:29

Geplaatst: 28-03-20 14:29

Ik kom me hier toch ook melden.

Allereerst een dikke knuffel aan iedereen :(:)

Eerst vond ik het wel lekker, die rust. Weinig verplichtingen.. Maar ga ik me steeds meer alleen voelen, mijn depressie die ik net overwonnen had, gaat weer opspelen. Het maakt me bang. Als dit tot juni gaat duren..

**Geplaatst**: 28-03-20 15:54

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 28-03-20 15:54

M'n pa is ook getest op corona en hij heeft het niet! Godzijdank

**Geplaatst**: 28-03-20 18:09

Geplaatst: 28-03-20 18:09

Lisitano schreef:
germie schreef:
Ik ben echt zo enorm toe aan vakantie. Ik hoop echt dat de reiswereld in mei weer reizen verkoopt. Eigenlijk boek ik nu het liefst al direct. Hier hou ik het gewoon niet vol. Ik hou exact bij wat ik nu niet kan doen en moet dat van mijzelf dubbel inhalen. Dat doe ik bij ziekte ook altijd, maar nu lijkt het oneindig lang te duren. Ik moet van mezelf linksom of rechtsom op 100 duiken zitten op 1 juli (aantal duiken gemaakt in 2020), en ik zit nog maar op 30 ofzo. Ik maak elk jaar 200 tot 250 duiken en ben niet van plan hier ook maar iets aan toe te geven. Dan straks maar een burnout, want dit trek ik toch ook al niet. Er zit totaal geen lol meer in het leven zo. Je kunt in principe nog wel duiken, maar lesgeven wordt zo wel lastiger. En het reizen mis ik echt al helemaal. Het is gewoon echt totaal uitzichtloos.

Wat zijn we toch eigenlijk enorm verwend.

Tjee.

bah, nare opmerking.. totaal onnodig ook.

**Geplaatst**: 28-03-20 20:59

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 28-03-20 20:59

Nouja het is natuurlijk wel een beetje zo he.
Bij de minste scheet raken sommige mensen tegenwoordig al compleet van de de leg.

**Geplaatst**: 28-03-20 21:39

Geplaatst: 28-03-20 21:39

germie schreef:
Ik ben echt zo enorm toe aan vakantie. Ik hoop echt dat de reiswereld in mei weer reizen verkoopt. Eigenlijk boek ik nu het liefst al direct. Hier hou ik het gewoon niet vol. Ik hou exact bij wat ik nu niet kan doen en moet dat van mijzelf dubbel inhalen. Dat doe ik bij ziekte ook altijd, maar nu lijkt het oneindig lang te duren. Ik moet van mezelf linksom of rechtsom op 100 duiken zitten op 1 juli (aantal duiken gemaakt in 2020), en ik zit nog maar op 30 ofzo. Ik maak elk jaar 200 tot 250 duiken en ben niet van plan hier ook maar iets aan toe te geven. Dan straks maar een burnout, want dit trek ik toch ook al niet. Er zit totaal geen lol meer in het leven zo. Je kunt in principe nog wel duiken, maar lesgeven wordt zo wel lastiger. En het reizen mis ik echt al helemaal. Het is gewoon echt totaal uitzichtloos.

Klinkt als een soort dwangstoornis.. Het klinkt in ieder geval niet gezond.
En met een burn out kan je helemaal niks, lijkt me ook niks?
Ik wil ook zoveel, maar niet alles gaat zoals je wilt. En iedereen wil snel weer dat het weer normaal wordt, helaas hebben wij hier geen invloed op, behalve binnen blijven etc.

**Geplaatst**: 28-03-20 21:42

Geplaatst: 28-03-20 21:42

Popstra schreef:
Nouja het is natuurlijk wel een beetje zo he.
Bij de minste scheet raken sommige mensen tegenwoordig al compleet van de de leg.

Mocht je een carrière switch naar psycholoog overwegen: niet doen.

**Geplaatst**: 28-03-20 21:59

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 28-03-20 21:59

Shae, you made my day

maarre.. popstra, ik. en het wel met je eens, hoor... een klein k virusje en iedereen roept binnenblijven!!! Idd gelijk compleet van de leg..

**Geplaatst**: 29-03-20 00:19

Geplaatst: 29-03-20 00:19

Misschien zijn er mensen die er baat bij hebben(van wat ik zo lees wel iig), het heeft mij in ieder geval wel geholpen (helpt, zit er nog wel in namelijk) met mijn depressieve/somberheidsklachten:

Is het wel waard om even zijn youtubekanaal te bekijken, hij heeft ook meerdere boeken geschreven waaronder 'Wakker', waarin hij helder uitlegt hoe gedachten en emoties werken en dergelijke. Via zijn instagram kan je nu ook via een linkje het boek gratis downloaden.

Wat ik hier ook lees is dat mensen terugvallen in een depressie zodra er iets wegvalt, imo is het juist fijn om te leren hoe je daar ook mee om kan gaan, omdat je het gewoon fijn hebt met jezelf, intern, in plaats van externe dingen nodig te hebben.
Want je bent zelf goed genoeg, je hebt niemand anders daarvoor nodig.

Kan je bijv. bij de fysio nu geen oefeingen doen of kan je niet naar de sportschool dan kan je natuurlijk gewoon genoeg fingen thuis doen om wel je conditie te behouden/op te bouwen. Zelfs youtube staat vol met filmpjes met oefeningen

Als je ritme en structuur nodig hebt hoef je dat niet te laten afhangen van andere mensen in ieder geval, creeër je eigen ritme en structuur.

**Geplaatst**: 29-03-20 07:37

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 07:37

Ik denk dat het bij mij vooral komt omdat ik letterlijk niks kan.

N'a een half uur zitten/huishouden heb ik zoveel pijn dat ik weer voor een paar uur in bed moet. Ik ben gefrustreerd en de eenzaamheid begint zijn parten te spelen. Ik kan niet even gaan wandelen of sporten in huis.

**Geplaatst**: 29-03-20 07:44

Geplaatst: 29-03-20 07:44

Meliaforever schreef:
germie schreef:
Ik ben echt zo enorm toe aan vakantie. Ik hoop echt dat de reiswereld in mei weer reizen verkoopt. Eigenlijk boek ik nu het liefst al direct. Hier hou ik het gewoon niet vol. Ik hou exact bij wat ik nu niet kan doen en moet dat van mijzelf dubbel inhalen. Dat doe ik bij ziekte ook altijd, maar nu lijkt het oneindig lang te duren. Ik moet van mezelf linksom of rechtsom op 100 duiken zitten op 1 juli (aantal duiken gemaakt in 2020), en ik zit nog maar op 30 ofzo. Ik maak elk jaar 200 tot 250 duiken en ben niet van plan hier ook maar iets aan toe te geven. Dan straks maar een burnout, want dit trek ik toch ook al niet. Er zit totaal geen lol meer in het leven zo. Je kunt in principe nog wel duiken, maar lesgeven wordt zo wel lastiger. En het reizen mis ik echt al helemaal. Het is gewoon echt totaal uitzichtloos.

Klinkt als een soort dwangstoornis.. Het klinkt in ieder geval niet gezond.
En met een burn out kan je helemaal niks, lijkt me ook niks?
Ik wil ook zoveel, maar niet alles gaat zoals je wilt. En iedereen wil snel weer dat het weer normaal wordt, helaas hebben wij hier geen invloed op, behalve binnen blijven etc.

Ik heb niets hoor, geen dwangstoornis, geen autisme, ik ben eigenlijk dus heel normaal, ik heb gewoon een roeping. Zoals een ander dominee geworden is, zo ben ik gevallen voor het duiken.
Allemaal leuk en aardig thuistrainingen, andere sporten kiezen, maar daar heb ik gewoon geen fluit aan, vind ik saai. Je kunt iemand geen keuzes opleggen. Dat moet ook eens begrepen worden.
Gelukkig kon ik gisteren nog een soloduikje maken. Maar als dat ook wegvalt, dan trek ik het gewoon niet meer. Ik heb nu plannen om in juni op vakantie te gaan. Te laat, maar ik denk niet dat Pasen lukt of de meivakantie (al hoop ik daar nog steeds een beetje op, maar ja, dan moet ik naar Frankrijk).

Ik stook het in huis nu niet warmer dan 16.5 graad, zit met een dikkere trui te werken. Dat is puur om geld te besparen. Geld wat ik nodig zal hebben voor reizen.

En er zijn ook mensen die dus misbruik van je proberen te maken. Die zeggen dan zo, als je in september niet naar Bali kunt, dan kun je ons mooi cursus geven in Kroatië. Maar dat is juist niet mijn bedoeling. Ik wil eens voor mezelf weg, een vakantie zonder lesgeven, geen verantwoordelijkheden voor anderen, geen reisleider zijn.

**Geplaatst**: 29-03-20 08:56

Geplaatst: 29-03-20 08:56

Voor mij is de sociale onthouding echt een verademing. Ik kan totaal niet tegen veel mensen om me heen. En mensen die te dicht op me staan in de rij bij de kassa. Neurotisch gedrag in het verkeer enz. Ook allemaal verplichte sociale dingen. Meestal zijn het hele normale dingen hoor zoals een verjaardag of koffie en honden wandelen met vriendinnen. Maar ik weet nooit of ik al te veel mensen heb gezien op die dag. Ik noem het altijd maar sociaal claustrofobisch. Echter nu vind ik het heerlijk, iedereen houd afstand en zo niet spreek je ze er op aan. En oké sorry, je hebt gelijk ipv stel je niet zo aan! Ik ben de enige op het werk. Super productief. Niemand staat onverwacht voor de deur. I love it. Ik ben super ontspannend, slaap goed, voel me goed. Maar ik besef me ook dat het voor veel mensen heel erg lastig is. En hoop dat het voor die snel weer een beetje wordt zoals het was. Alhoewel ik denk dat dat niet meer gaat lukken. De Corona crisis gaat dingen permanent veranderen. Dat hebben we bv ook na 9/11 gezien.

**Geplaatst**: 29-03-20 09:07

Geplaatst: 29-03-20 09:07

Air schreef:
Wat ik hier ook lees is dat mensen terugvallen in een depressie zodra er iets wegvalt, imo is het juist fijn om te leren hoe je daar ook mee om kan gaan, omdat je het gewoon fijn hebt met jezelf, intern, in plaats van externe dingen nodig te hebben.
Want je bent zelf goed genoeg, je hebt niemand anders daarvoor nodig.

Wil hier even op reageren. Voor mij is het juist belangrijk om leuke dingen met vrienden te blijven doen en met mn teamsport bezig te zijn.
Ik kan prima alleen zijn en vind dat ook heel fijn juist, maar niet altijd. Dus vind wat je hierboven stelt wat te makkelijk gezegd. Ik heb geen bevestiging nodig, ik geniet er juist van om met anderen te zijn, náást genoeg tijd alleen.

**Geplaatst**: 29-03-20 09:49

Geplaatst: 29-03-20 09:49

Berryz schreef:
Ik denk dat het bij mij vooral komt omdat ik letterlijk niks kan.

N'a een half uur zitten/huishouden heb ik zoveel pijn dat ik weer voor een paar uur in bed moet. Ik ben gefrustreerd en de eenzaamheid begint zijn parten te spelen. Ik kan niet even gaan wandelen of sporten in huis.

Oke, dus je zit nu inderdaad in een rotsituatie vanwege je breuk, dus het is tijdelijk begrijp ik?

Op het moment dat je op bed moet, moet je dan slapen of ben je nog wakker? Moet je in een bepaalde positie liggen voor de pijn?

Ik weet dat het heel moeilijk is hoor, want frustratie om wat is ken ik maar als te goed: maar wat zou er gebeuren als je accepteerd hoe het op dit moment is? Je hoeft dat niet direct te doen, maar probeer je alleen eens voor te stellen hoe dat zou voelen. Sta daar eens bij stil.

**Geplaatst**: 29-03-20 10:08

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 10:08

Germie, dat van misbruik maken snap ik niet helemaal? Ik zou het juist fijn vinden als ik erdoor zat en mensen me een andere optie boden. Ze stellen het gewoon voor. Zij weten niet dat jij wat anders wilt, he. Iets voorstellen is geen misbruik maken..

verder.... normaal niet normaal en labeltjes zeggen me niet zo veel... vind het ook knap dat mensen dat zo dueven zeggen terwijl psychs soms weken nodig hebben voor een diagnose.

maar iedereen hier merkt dat je je erg ongelukkig voelt op dit moment... de situatie kun je niet veranderen. Die is zoals die is. Door alles af te fakkelen beperk je je wel erg, en blijf je je slecht voelen. Wat kan er gebeuren als je gewoon eens iets anders probeert? Het is niks.. dan weet je dat en blijft het gelijk, of misschien word je verrast.
hde situatie ben je in gedwongen.. wij allemaal. Hoe je je daaronder voelt en ermee omgaat is een keuze.

**Geplaatst**: 29-03-20 10:10

Geplaatst: 29-03-20 10:10

Tiggs schreef:
Air schreef:
Wat ik hier ook lees is dat mensen terugvallen in een depressie zodra er iets wegvalt, imo is het juist fijn om te leren hoe je daar ook mee om kan gaan, omdat je het gewoon fijn hebt met jezelf, intern, in plaats van externe dingen nodig te hebben.
Want je bent zelf goed genoeg, je hebt niemand anders daarvoor nodig.

Wil hier even op reageren. Voor mij is het juist belangrijk om leuke dingen met vrienden te blijven doen en met mn teamsport bezig te zijn.
Ik kan prima alleen zijn en vind dat ook heel fijn juist, maar niet altijd. Dus vind wat je hierboven stelt wat te makkelijk gezegd. Ik heb geen bevestiging nodig, ik geniet er juist van om met anderen te zijn, náást genoeg tijd alleen.

Maar ik zeg nergens dat je niet mag genieten van met vrienden zijn of (team)sport, tuurlijk mag dat.
Alleen het is wat anders als je daarvan afhankelijk bent, dat op het moment dat het (tijdelijk!) wegvalt of anders moet je dus weer in een depressie schiet.

En we zijn allemaal mensen, we hebben allemaal behoefte aan (fysiek) contact. Alleen dat gaat nu even niet, maar het is tijdelijk.
Veergeet niet dat we ook het geluk hebben dat we in 2020 leven: we kunnen appen, (video)bellen, skypen, online games etc.

Betekend overigens niet dat je het niet poedersuiker mag vinden of niet verdrietig om mag zijn: al die emoties mogen er zijn. Alleen je moet er niet in verdrinken. Troost jezelf zoals je dat ook bij een kind zou doen.

En het is zo cliche maar wel waar: geluk zit in jezelf en is niet afhankelijk van externe factoren.

**Geplaatst**: 29-03-20 10:19

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 10:19

Air, mensen zijn in de regel groepsdieren. De situatie waarde nu inzitten roept simpelweg angst op. Er is een vijand die we ook nog eens niet kunnen zien, de structuur die je had wordt overhoop gegooid (en structuur bied ook veiligheid)

Angst kan allerlei gevoelens oproepen. Dat is voorn ieder mens anders. De een kan veel hebben en de ander minder of anders. Als je veel kan hebben vind je een al snel misschien zwak of een zeur en als je weinig kan hebben vind je weer wat anders van mensen die meer kunnen hebben. Kijk vooral niet naar wat een ander we of niet wil en kan.

En laat deze gevoelens er maar gewoon zijn. Ze zijn heel normaal bij deze omstandigheden. Maar omdanks je gevoelens is het wel goed om zoveel mogelijk te blijven doen, structuur te herpakken, etc.

**Geplaatst**: 29-03-20 11:09

Geplaatst: 29-03-20 11:09

germie schreef:
Ik heb niets hoor, geen dwangstoornis, geen autisme, ik ben eigenlijk dus heel normaal, ik heb gewoon een roeping.

Met alle respect, maar nee... Normaal zijn lijkt me trouwens vreselijk saai, maar een aantal van jouw uitspraken herken ik van momenten waarop het met mij helemaal niet goed ging en ik toch echt een extern duwtje nodig had van iemand die elke dag mensen helpt die de wereld een beetje moeilijk vinden en het perspectief niet goed kunnen vinden. Ik was ook vreselijk blij dat ik haar afgelopen week (telefonisch) kon spreken over wat het met mij doet dat de wereld nu 'zo gek' doet. Relativeren is iets wat mijn hoofd heel lastig vind (ik zit ergens op het spectrum

) én wat ik nooit heb geleerd door de situatie waar ik in ben opgegroeid.

Ik heb in elk geval geleerd dat het helemaal niet slecht is om een beetje hulp te hebben met het loslaten dat alles in mijn hoofd 'eerlijk moet zijn' en 'moet kloppen', want zo werkt het niet. En niet dat de wereld dan oneerlijk is. De wereld is gewoon de wereld en één grote chaosbal die een loterij houdt met leuke en stomme prijzen. Het is heerlijk om niet meer te hoeven puzzelen 'waarom' een aantal dingen, die ik vernietigend rot vind, zijn zoals ze zijn. Of erger: nachtenlang huilen omdat stom.

Wat mij betreft mag de huidige situatie snel voorbij zijn, maar tot die tijd vermaak ik me maar met videospelletjes, boeken en het haken van 5 dekens ofzo. :')

Het is in elk geval vermakelijker én nuttiger dan mokken, waar ik van mezelf veel beter in ben.

Met professionele hulp ben ik in elk geval gegroeid tot iemand die de wereld veel minder lastig vind (uiteraard nog wel met de nodige ups en downs) en dat gun ik andere mensen ook. Normaal zal ik nooit worden, maar dat is ook niet iets waar je naar moet streven denk ik. $*\%/*$

**Geplaatst**: 29-03-20 11:16

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 11:16

Mooi verwoord Shae

**Geplaatst**: 29-03-20 11:30

Geplaatst: 29-03-20 11:30

IHN schreef:
Lisitano schreef:
Wat zijn we toch eigenlijk enorm verwend.

Tjee.

bah, nare opmerking.. totaal onnodig ook.

Nah. Naar mijn mening wel nodig.
Juist deze periode sta ik veel stil bij de dingen die we altijd als vanzelfsprekend hebben gezien. Onze vrijheid te gaan, staan, doen waar en wat we willen. Dat is beperkt, niet eens afgenomen, maar beperkt en nog voor (heel) korte tijd ook, en NL schiet volledig in de stress.
Het is niet dat ik het niet begrijp, ik mis ook veel mensen en activiteiten nu. En ik denk dat het belangrijk is als we af en toe even stilstaan bij het feit dat we toch wel godsgruwelijk boffen met ons luxe leven hier.

Wellicht kan je dan je eigen situatie ook iets positiever in zien.

Niet dat je niet mag klagen. Maar enkel richten op de negatieve kant maakt je zo somber. Er zijn echt nog genoeg leuke dingen te doen en zien.

Ik weet dat de situatie voor veel mensen ronduit k-u-t is, zieke familieleden of vrienden niet kunnen zien bijv. Mijn hart gaat uit naar hen en naasten. Wat een rottijd.
Om hobby's in te dammen, niet eens geheel te stoppen, zo somber gaan doen vind ik wel wat onnodig ja. Niet dat ik het niet begrijp maar het is dan wel een beetje doorgeslagen natuurlijk.

**Geplaatst**: 29-03-20 11:44

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 11:44

Lisitano, ik ben dat oik wel met je eens. Maar degene die dit postte had kunnen lezen dat de persoon die dit typte het enorm moeilijk met de situatie en zichzelf heeft... dus dan denk ik:why?

overigens wat je aangeeft. Fysjek contact rn bij je naasten kunnen zijn is geen luxe, maar levensbehoefte.
Ik moet zeggen dat dat ook het enige is waar ik moeite mee heb... het feit dat mensen waar je je veilig bij voelt en graag mee samen bent ineens een potentieel gevaar zijn en ji voor hen. En dat je juist in deze onzekere tijd dat niet samen met die mensen kunt doen.
Winkels, hobby's etc. het zal me een zorg wezen. Ik ben blij dat we vrij naar buiten mogen en zo red ik me wel. De luxe waar jij het overhebt.. ja ik zou graag lekker gaan zwemmen of terrasje pajken, maar t is niet dat ik ongelukkig word dat het niet kan... het menselijk contact echter...

**Geplaatst**: 29-03-20 12:41

Geplaatst: 29-03-20 12:41

Air schreef:
Berryz schreef:
Ik denk dat het bij mij vooral komt omdat ik letterlijk niks kan.

N'a een half uur zitten/huishouden heb ik zoveel pijn dat ik weer voor een paar uur in bed moet. Ik ben gefrustreerd en de eenzaamheid begint zijn parten te spelen. Ik kan niet even gaan wandelen of sporten in huis.

Oke, dus je zit nu inderdaad in een rotsituatie vanwege je breuk, dus het is tijdelijk begrijp ik?

Op het moment dat je op bed moet, moet je dan slapen of ben je nog wakker? Moet je in een bepaalde positie liggen voor de pijn?

Ik weet dat het heel moeilijk is hoor, want frustratie om wat is ken ik maar als te goed: maar wat zou er gebeuren als je accepteerd hoe het op dit moment is? Je hoeft dat niet direct te doen, maar probeer je alleen eens voor te stellen hoe dat zou voelen. Sta daar eens bij stil.

Tijdenlijk ja, normaal zou ik de 20ste terug mogen gaan werken, maar dat hangt er vanaf of ze goed aaneen gegroeid is.

Slapen lukt me snachts soms niet eens, laat staan overdag. Ik moet op mijn rug liggen, want op m'n zeikant doet pijn, maar na te lang liggen doet mijn rug ook pijn.

De eerste twee weken had ik minder frustratie hoor. Omdat ik toen ook gewoon enkel kon liggen. Maar toen had ik ook meer sociaal contact omdat ik bij m'n ouders op de zetel lag. Nu zit ik alleen thuis omdat een van mijn huisdieren ziek was geworden.

**Geplaatst**: 29-03-20 14:47

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 14:47

@Air: op zich begrijp ik wel wat je wil zeggen. Alleen is het in mijn geval zo dat ik alles goed in 'balans' moet houden om niet in een depressie terug te vallen. Dat lukt inmiddels al een hele tijd behoorlijk goed, maar in een tijd als de huidige is het wel extra hard werken. En dat is echt wel wat meer dan niet alleen kunnen zijn.

**Geplaatst**: 29-03-20 14:56

Geplaatst: 29-03-20 14:56

Tiggs schreef:
@Air: op zich begrijp ik wel wat je wil zeggen. Alleen is het in mijn geval zo dat ik alles goed in 'balans' moet houden om niet in een depressie terug te vallen. Dat lukt inmiddels al een hele tijd behoorlijk goed, maar in een tijd als de huidige is het wel extra hard werken. En dat is echt wel wat meer dan niet alleen kunnen zijn.

Maar dan ben je gewoon super sterk als je dat nu in deze tijd al lukt. We gaan inmiddels de 3e week gekte in. En ookal is het hard werken blijkbaar lukt het je wel

**Geplaatst**: 29-03-20 20:31

Geplaatst: 29-03-20 20:31

Citaat:
,,Met alle maatregelen houden we maar een beperkt aantal mensen in leven, en vaak ook maar een jaar langer. Terwijl je er een veelvoud aan levensjaren voor ‘weggooit'.’’

https://www.ad.nl/binnenland/coronamaat ... DYv_udsiTE

Duitse deelstaatminister stapt uit het leven:
https://www.ad.nl/buitenland/duitse-dee ... ~aa7f82c9/