Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-12-19 21:56

Geplaatst: 18-12-19 21:56

Beauty26 schreef:
Nu 7 jaar later ofzo... Nog steeds bekaf, moe, kapot, kan niks meer hebben... Kon heel veel liefde halen uit/van m'n kinderen maar nu is t gehuil en niet luisteren alles is teveel... Ik kan gewoon echt niks meer hebben! Ik werk omdat t verwacht word, omdat dat mij weerhoud van nadenken... De huisarts zei net als een van de psychologen je houd een beerput dicht met je ene been en de ander wil je mee rennen ... Maar hoe doe je dat?

-Ik ben moe, kan wel hele dagen slapen voor m'n gevoel
- alles is teveel, wil niks maar moet wel
- concentreren was dat?
- dingen onthouden?
- naar de winkel gaan en 1 minuut geleden nog tegen je man zeggen wat je gaat eten, en vervolgens niet meer weten
- ff klaar met alles
- janken om echt helemaal niks!
- gevoelens die allemaal in elkaar overlopen, als je wilt lachen ...maar gaat janken etc etc.
- tegen op zien om kind van school te halen omdat je dan weer moet bewegen/eruit moet

Kan nog wel ff doorgaan, ben zo moe.. maar psychologen weten niet wat ze met me aanmoeten omdat het al zo lang speelt... 1,5 jaar geleden diagnose depressie gehad ( vermoeden bestaat uit burn out voor gekomen) maar medicijnen voor gehad maar puntje bij paaltje weten ze niet waar ze de geplande praatsessies over moeten hebben...

Dus weer naar nieuwe psycholoog... Conclusie soms weet een psycholoog volgens mij ook t verschil niet helemaal goed tussen burn out/depressie

Denkbaar heb je meer aan een orthomoleculaire arts. Minstens driekwart van de waslijstaan klachten :(:)

die je noemt, heeft rechtstreeks betrekking op het (niet goed) functioneren van je alarmsysteem (de bijnieren, omdat je 'op adrenaline loopt/ gelopen hebt', en dat systeem is niet bestand tegen langdurig gebruik).
Daar is een psycholoog niet voor opgeleid, het is ook geen psychologische klacht.
Neus eens rond op www.mbog.nl

**Geplaatst**: 18-12-19 23:12

Geplaatst: 18-12-19 23:12

Janneke2 schreef:
Beauty26 schreef:
Nu 7 jaar later ofzo... Nog steeds bekaf, moe, kapot, kan niks meer hebben... Kon heel veel liefde halen uit/van m'n kinderen maar nu is t gehuil en niet luisteren alles is teveel... Ik kan gewoon echt niks meer hebben! Ik werk omdat t verwacht word, omdat dat mij weerhoud van nadenken... De huisarts zei net als een van de psychologen je houd een beerput dicht met je ene been en de ander wil je mee rennen ... Maar hoe doe je dat?

-Ik ben moe, kan wel hele dagen slapen voor m'n gevoel
- alles is teveel, wil niks maar moet wel
- concentreren was dat?
- dingen onthouden?
- naar de winkel gaan en 1 minuut geleden nog tegen je man zeggen wat je gaat eten, en vervolgens niet meer weten
- ff klaar met alles
- janken om echt helemaal niks!
- gevoelens die allemaal in elkaar overlopen, als je wilt lachen ...maar gaat janken etc etc.
- tegen op zien om kind van school te halen omdat je dan weer moet bewegen/eruit moet

Kan nog wel ff doorgaan, ben zo moe.. maar psychologen weten niet wat ze met me aanmoeten omdat het al zo lang speelt... 1,5 jaar geleden diagnose depressie gehad ( vermoeden bestaat uit burn out voor gekomen) maar medicijnen voor gehad maar puntje bij paaltje weten ze niet waar ze de geplande praatsessies over moeten hebben...

Dus weer naar nieuwe psycholoog... Conclusie soms weet een psycholoog volgens mij ook t verschil niet helemaal goed tussen burn out/depressie

Denkbaar heb je meer aan een orthomoleculaire arts. Minstens driekwart van de waslijstaan klachten die je noemt, heeft rechtstreeks betrekking op het (niet goed) functioneren van je alarmsysteem (de bijnieren, omdat je 'op adrenaline loopt/ gelopen hebt', en dat systeem is niet bestand tegen langdurig gebruik).
Daar is een psycholoog niet voor opgeleid, het is ook geen psychologische klacht.
Neus eens rond op http://www.mbog.nl

Bedankt! Ik ga eens kijken

**Geplaatst**: 18-12-19 23:33

Re: Hoe herken/merk je dat je overspannen bent, of burnout?

Geplaatst: 18-12-19 23:33

Ja, bijnieruitputting. Ik heb er ook veel uit herkend.

Elke ochtend moe.
Beetje tot leven komen rond 17, rond 21 weer instorten en hoogtepunt na 23u dus niet goed kunnen slapen en zo weer rond en rond en rond.

Ik heb gedetoxed met etherische oliën en verder laten ondersteunen bij homeophaat. Zelfs met een newborn en niet altijd genoeg slaap voel ik mij beter als toen met elke nacht ruim 10u slaap. En nog middag ditjes ook.

**Geplaatst**: 19-12-19 09:11

Geplaatst: 19-12-19 09:11

Mbt oorzaak is het hier wat moeilijker. Sowieso speelt gezondheid (naja, het gebrek eraan) en het werk een rol, maar het is niet echt duidelijk of het door het fysieke komt (veel pijn de laatste tijd), of het mentale aan het fysieke hangt of toch dat het fysieke slechter wordt door het mentale. Het is sowieso een cirkel waar ik al een tijd in zit en niet meteen een uitweg in vindt. Daarom voor nu even de pauzeknop en kijken of ik op die manier wat dingen op een rij kan zetten en naar de toekomst toe iets kan vinden.

Hoe ging het bij jullie in het begin? Ik had gedacht dat éénmaal de woorden dat het niet meer ging eruit waren en ik een tijdje niet naar het werk moest ik rust zou vinden. Maar dat valt voorlopig nog tegen. Ik blijf me heel opgejaagd voelen en heb nergens zin in, speel doelloos spelletjes op de computer om mij bezig te houden want als ik niks doe dan zit ik aan het werk te denken. Als ik ga slapen is dit ook een probleem, dan begint er vanalles te malen, begin ik oplossingen te zoeken en raak ik niet in slaap. Na een tijdje slaap ik overigens wel maar wordt 10x per nacht weer wakker, dat heb ik normaal niet, is begonnen de laatste week ofzo voor de 'crash'.

Ik weet dat aan het werk denken het laatste is wat ik op dit moment moet doen, maar toch heb ik steeds het gevoel dat ik een oplossing moet hebben voor mijn ziekteverlof om is, wat onzin is want het is niet gezegd dat ik dan weer aan het werk moet of ga. Moet eerst nog langs de HA passeren om goedkeuring te krijgen.

Herkenbaar? En hoe hebben jullie dat aangepakt?

**Geplaatst**: 19-12-19 10:18

Re: Hoe herken/merk je dat je overspannen bent, of burnout?

Geplaatst: 19-12-19 10:18

Heeeeel herkenbaar...
Werk is wel de grootste trigger, ik wil dat gewoon niet meer, alleen de gedachte al brrrr. Terwijl er niks ergs is gebeurd, alleen kleine dingen en wat ik nog wel kon handelen, maar het zoveelste kleine ding was de druppel
Ik wist wel dat alleen rust niet genoeg zou zijn en moet 31 december terug naar de huisarts voor vervolg te bespreken. Hier speelt lichamelijke pijn ook mee
Aan werk denken doe ik ook steeds, ze maakten het me niet erg makkelijk, en na flink de waarheis gezegs te hebben, waren ze gepikeerd zoaks paae berixhten terug geplaatst. Het malen gaat nu steeds verder want stel dat er gevolgen aan mijn uitbarsting zitten, hoewel zij advies bedrijfsarts niet opelgebolgd hebben en ik nu er nog geen reïntegratie besproken is geen verplichtingen verder heb naar mn werk