Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-07-19 15:58

Geplaatst: 09-07-19 15:58

LaPluche schreef:
Het maakt me niet uit wat jullie ervan vinden.
Ik ben gaan zoeken en kwam dit soort artikelen tegen.
En ik geloof dat het AD niet heel vreemd of gek is.

Ok, omdat ik het echt belangrijk vind dat er correcte informatie het internet op geslingerd wordt, ga ik toch even in op die link van earth matters. Dikgedrukte zaken zijn punten die genoemd worden maar ik ga omwille van de tijd even niet aan de gang met quotes als u dat niet erg vindt :Y)

Welke bewijzen er zijn dat een hersendood verklaarde orgaandonor niet dood is en nog veel meer komt ter sprake in dit korte interview.
Hersendood, tja. Je kunt erover discussieren. Wat het punt is met hersendood is dat de hersenen onherstelbaar beschadigd zijn en iemand dus nooit meer zal kunnen leven zonder apparatuur. Je kunt iemand dus eindeloos in leven houden aan apparatuur, maar of de patient daarmee geholpen is? Eeuwig in coma, misschien is er nog wel bewustzijn aanwezig, maar de kans dat je ooit nog kunt opstaan, zelfstandig ademen, bewegen etc. is afwezig? Geen leuk vooruitzicht

* De lichaamstemperatuur is normaal.
Klopt, die wordt op peil gehouden door medische apparatuur.

* Het hart klopt en stuwt het bloed door het lichaam.
Klopt, dit wordt op gang gehouden door kunstmatige ademhaling. Merk op dat één van de voorwaarden van hersendood is dat er geen zelfstandige ademhalingsreflex is. Indien iemand van de beademing afgehaald wordt en er zelfstandig geademd wordt is er dus GEEN sprake van hersendood en zal men niet overgaan tot orgaandonatie.

* De bloedsomloop functioneert uitstekend.
Niet zonder apparatuur, zie vorig punt.

* De lichaamscellen blijven zich vermenigvuldigen.
Klopt, cellen kunnen overleven als de bloedsomloop intact blijft. Zie punt 2.
Merk tevens op dat wanneer je bijv bloed afneemt van iemand en dit in een schaaltje houdt, op temperatuur houdt, voorziet van voedingsstoffen etc. deze cellen ook in leven blijven. Niemand zal echter op het idee komen om die cellen als persoon oid te gaan zien

Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld tumorcellen die worden afgenomen van een kankerpatient. Punt is: cellen kunnen overleven zonder dat ze in een levend persoon zitten. Ook als iemand "hartdood" is blijven de cellen nog enige minuten tot enkele uren in leven (hoe lang precies hangt van het type cel af).

* De neuronale besturingen zoals in de vorm van reflexachtige bewegingen werken.
Als dit het geval is is er GEEN sprake van hersendood. Dit wordt getest volgens een protocol. Dat protocol kan je hier vinden voor de geïnteresseerden: https://www.neurologie.nl/publiek/nieuw ... ustus-2016

* Alle orgaanfuncties zijn intact.
Dit is het gevolg van kunstmatige beademing, zie punt 2.

* De wisselwerking tussen alles binnen het gehele organisme is intact.
Ik val in herhaling, zie punt 2. "Alles behalve de hersenen" overigens.

* De patiënt wordt gevoed en spijsvertering en stofwisseling functioneren ongestoord.
Idem.

* Het lichaam kan hoge koorts ontwikkelen
Idem

* De patiënt krijgt medicijnen toegediend en reageert hierop.
Idem

* Uitscheidingsprocessen gaan gewoon door.
Idem

* Wonden genezen.

Idem. Zie het punt over celdeling.

* Mannen kunnen erecties krijgen.
Idem

* Zwangere vrouwen kunnen zelfs na drie maanden een levend kind ter wereld brengen.
Idem

* Wanneer de operatie om de organen eruit te halen begint, stijgen hartslag en bloeddruk significant.
Het komt inderdaad voor dat het lichaam een laatste poging doet om te overleven. Nogmaals, echter, wanneer een spontane ademhalingsreflex ontbreekt (of andere zaken die nodig zijn om te overleven) heeft dit geen zin. Deze uitspraak gaat voorbij aan het feit dat het lichaam meer nodig heeft dan alleen het hart om te functioneren, namelijk: een functionerende hersenstam.

* In een aantal gevallen maakt de patiënt dan afwerende gebaren en komt zelfs een stukje overeind.
In verband hiermee worden spierverslappende middelen toegediend of wordt de patiënt op de operatietafel vastgebonden.
Dit heb ik vaker gelezen, ik heb hier nog nooit degelijk bewijs van gezien. Ik kan me voorstellen dat er spasmen zijn om eerder genoemde redenen, dat is heel vervelend om te zien kan ik me voorstellen, maar duidt absoluut niet op een patient die nog kans maakt om te genezen.

* Als je een werkelijk stoffelijk overschot uit het mortuarium haalt en je gaat het beademen, gebeurt er niets en gaat het hart echt niet meer kloppen.
Dit is waar en ik snap niet wat dit met het hele punt over orgaandonatie te maken heeft :o?

Wat heel belangrijk is om te beseffen is dat neurologisch weefsel (ie de hersenen, zenuwen) niet of nauwelijks vervangen worden in het leven. Dat betekent dat eens afgestorven en/of kapot is er niets meer aan te doen: het geneest niet, het is klaar. Dat is moeilijk te beseffen wanneer je een warm ademend lichaam voor je ziet, maar die wordt puur in leven gehouden door apparatuur, terwijl er geen kans meer is op genezing. (En dat is dus de crux: alle mensen die "hersendood waren maar nu weer een marathon lopen" WAREN NIET HERSENDOOD. Wellicht werden ze getest om te kijken OF ze hersendood waren, omdat het vermoeden bestond, maar bleek dit NIET zo te zijn. En in zo'n geval wordt er dus geen donatieprocedure in gang gezet.)

**Geplaatst**: 09-07-19 16:15

Re: Orgaandonatie: ja of nee?

Geplaatst: 09-07-19 16:15

Voor mij een hele grote "JA" waar ik ook, tot nu toe, helemaal achter sta. Ze mogen alles van me hebben, ik heb er toch niks meer aan. Mijn ouders staan hier ook compleet achter, en vinden het alleen maar een mooi idee als een stukje van mij een ander kan redden.
Dat die organen er uit gehaald worden als je alleen hersendood bent, doet me niet zoveel. Dat krijg je toch niet mee.

Ik zie dat veel mensen die hier "NEE" zeggen, ook niks van een ander willen, dat vind ik dan wel weer "mooi" en goed om te lezen. Nee invullen vind ik prima, maar dan verdien je ook niks van een ander. Medische "NEE" redenen uitgesloten natuurlijk.

**Geplaatst**: 09-07-19 16:22

Re: Orgaandonatie: ja of nee?

Geplaatst: 09-07-19 16:22

Ik weet het nog niet, maar ik ben me er wel in aan het verdiepen nu ik bijna 18 ben. Ik vind dit topic dan ook fijn om de argumenten te lezen
Mijn hersenen gaan sowieso naar de wetenshap

**Geplaatst**: 09-07-19 16:24

Geplaatst: 09-07-19 16:24

Britta31 schreef:
Ik ben geen donor.Waar ik moeite mee heb is dat ik niet kan aangeven waar mijn organen naar toe gaan.Ik bedoel dan dat ik niet wil dat mijn longen en lever naar een kettingroker of aloholist gaan de haar/zijn organen bewust heeft verpest.Ik wil dat die gaan naar iemand die het ook echt verdient door een ziekte.

Qua longen; mensen met copd (rokerslongen dus bv) komen bijna nooit in aanmerking voor transplantatie. Ten eerste zijn die lichamen vrijwel altijd te zwak voor een operatie tegen de tijd dat transplantatie nodig is, en ten tweede moet je een jaar gestopt zijn voor je überhaupt door de screening mag die nodig is om te bepalen of je op de lijst voor transplantatie mag. En de copd’ers die op die lijst staan zijn tegen de tijd ze dan aan de beurt zijn al nog erger verzwakt of al overleden.
Dus wees niet bang dat je longen naar een roker gaan.
De meeste longtransplantaties worden uitgevoerd bij CF patiënten. Omdat het daar wel wen levensverlengende ingreep is, dat is het bij copd ook niet.

**Geplaatst**: 09-07-19 16:33

Geplaatst: 09-07-19 16:33

Supervixen schreef:
Ik sta er echt van te kijken dat sommige mensen geen organen van een ander willen hebben. Ik vind dit zelf maar lastig te begrijpen.

Zoals hierboven gezegd, als je de rest van je leven aan de dialyse moet of je kunt zonder al teveel problemen verder leven met een nier van een ander, dan is de keuze toch makkelijk?

.

Voor jou is de keuze makkelijk om een orgaan te nemen dan, voor mij is de keuze makkelijk om het niet te doen. Dialyse ben je ook niet verplicht om te doen hoor

**Geplaatst**: 09-07-19 16:51

Geplaatst: 09-07-19 16:51

Ianthe schreef:
Supervixen schreef:
Ik sta er echt van te kijken dat sommige mensen geen organen van een ander willen hebben. Ik vind dit zelf maar lastig te begrijpen.

Zoals hierboven gezegd, als je de rest van je leven aan de dialyse moet of je kunt zonder al teveel problemen verder leven met een nier van een ander, dan is de keuze toch makkelijk?

.

Voor jou is de keuze makkelijk om een orgaan te nemen dan, voor mij is de keuze makkelijk om het niet te doen. Dialyse ben je ook niet verplicht om te doen hoor

Nee geen enkele behandeling is verplicht

je gaat dan alleen (eerder) dood eventueel.

**Geplaatst**: 09-07-19 16:56

Geplaatst: 09-07-19 16:56

quera schreef:
Ianthe schreef:

Voor jou is de keuze makkelijk om een orgaan te nemen dan, voor mij is de keuze makkelijk om het niet te doen. Dialyse ben je ook niet verplicht om te doen hoor

Nee geen enkele behandeling is verplicht je gaat dan alleen (eerder) dood eventueel.

Klopt, niet iedereen heeft problemen met de dood. Gelukkig kan je dat allemaal zelf kiezen wat je wel en niet wil doen.

**Geplaatst**: 09-07-19 16:59

Re: Orgaandonatie: ja of nee?

Geplaatst: 09-07-19 16:59

Ik heb aangegeven dat de keuze bij mijn nabestaanden ligt. Dat is al zo vanaf mijn 18e. Ik zal het binnenkort nog eens ter sprake brengen, want van mij mag het ook naar 'gewoon ja'. Ik heb met dit lichaam best een heel tof leven gehad, als ik een ongeluk krijg en mijn onderdeeltjes kunnen een ander helpen om óók tof te leven.. Het is niet alsof ik ze zelf nog nodig heb. Maar ik vind het wel belangrijk dat mijn ouders er vanaf weten en er mee kunnen leven.

**Geplaatst**: 09-07-19 17:00

Geplaatst: 09-07-19 17:00

Ik heb ansich geen problemen met de dood zelf. Alleen vind het nu nog te vroeg.

**Geplaatst**: 09-07-19 17:04

Geplaatst: 09-07-19 17:04

Ik heb aangegeven dat mijn familie beslist.
Ik weet het dan toch niet meer en ben er van overtuigd dat mijn familie een goede keuze maakt.

Zij moeten er daarna nog mee leven, ik niet.

**Geplaatst**: 09-07-19 17:09

Geplaatst: 09-07-19 17:09

Ik ben geen donor en zeg niet bij voorbaat dat ik niet zou willen ontvangen mocht dat ooit nodig zijn.
Ik hoop het nooit uit te vinden.

Ik vind mensen die wel donor zijn heel dapper, maar durf het zelf niet aan.

Ooit had men ook geen weet van zaken als coma en dat je dan dingen meekrijgt. Nu zijn we een stuk verder en weten we dat wel, maar nog steeds is een groot deel van de processen in ons hoofd onbekend. Misschien komen we er ooit nog wel achter dat wat wij nu denken hersendood is, anders is dan we dachten. Dat kun je niet uitsluiten.

Daarnaast heb ik toch de angst om eerder te sterven dan misschien anders het geval was doordat mijn organen dan beschikbaar komen.
Aan de ene kant natuurlijk dikke onzin, dat snap ik zelf ook wel.
Aan de andere kant is alles al wel een keer voorbij gekomen. Denk alleen al aan het adoptiekinderen gesjoemel, het gesjoemel met spermadonoren, baby's die wel erfelijke ziektes blijken te hebben enz. Overal waar geld en macht ligt gaat het weleens op grotere of kleinere schaal fout. En ik wil dan niet net die ene zijn.

**Geplaatst**: 09-07-19 17:12

Geplaatst: 09-07-19 17:12

JLLN_ schreef:
Ik heb aangegeven dat mijn familie beslist.
Ik weet het dan toch niet meer en ben er van overtuigd dat mijn familie een goede keuze maakt.

Zij moeten er daarna nog mee leven, ik niet.

En daarom maak ik de keuze voor hen. Ik vind het niet eerlijk om hen daarmee te belasten.

**Geplaatst**: 09-07-19 17:23

Geplaatst: 09-07-19 17:23

Achterom schreef:
JLLN_ schreef:
Ik heb aangegeven dat mijn familie beslist.
Ik weet het dan toch niet meer en ben er van overtuigd dat mijn familie een goede keuze maakt.

Zij moeten er daarna nog mee leven, ik niet.

En daarom maak ik de keuze voor hen. Ik vind het niet eerlijk om hen daarmee te belasten.

Is dit dan ja of nee?
Want bij ja wordt het hen als nog voorgelegd en mogen zij de ja wens negeren en hier nee van maken.

Andersom is volgens mij niet mogelijk.

**Geplaatst**: 09-07-19 17:24

Geplaatst: 09-07-19 17:24

Achterom schreef:
JLLN_ schreef:
Ik heb aangegeven dat mijn familie beslist.
Ik weet het dan toch niet meer en ben er van overtuigd dat mijn familie een goede keuze maakt.

Zij moeten er daarna nog mee leven, ik niet.

En daarom maak ik de keuze voor hen. Ik vind het niet eerlijk om hen daarmee te belasten.

Waarom zie je dat als belasten? Met mijn keuze geef ik aan dat het mij niet uitmaakt, maar dat zij moeten doen waar wat ZIJ het fijnste idee vinden. Dan kunnen ze het toch niet goed of fout doen?

**Geplaatst**: 09-07-19 17:37

Geplaatst: 09-07-19 17:37

Ik ben donor behalve ogen. Wilde daar nog meer informatie over opzoeken, maar is er na mijn 18e niet meer van gekomen.

Mijn ouders hebben geweigerd om te tekenen toen ik op mijn 14e donor wilde worden. Die hadden het ook nooit geaccepteerd als ik toen was overleden denk ik. Nu ben ik getrouwd en mijn man doet als ik dood ben wat ik wil, net als nu. ~~}>

**Geplaatst**: 09-07-19 17:49

Geplaatst: 09-07-19 17:49

JLLN_ schreef:
Ik heb aangegeven dat mijn familie beslist.
Ik weet het dan toch niet meer en ben er van overtuigd dat mijn familie een goede keuze maakt.

Zij moeten er daarna nog mee leven, ik niet.

En daarom maak ik de keuze voor hen. Ik vind het niet eerlijk om hen daarmee te belasten.[/quote]

Waarom zie je dat als belasten? Met mijn keuze geef ik aan dat het mij niet uitmaakt, maar dat zij moeten doen waar wat ZIJ het fijnste idee vinden. Dan kunnen ze het toch niet goed of fout doen?[/quote]

Omdat zij dan de keuze moeten maken. Misschien niet hetzelfde, maar toen mijn moeder overleed, was ik erg opgelucht dat zij al te kennen had gegeven wat ze wilde, crematie ipv begraven ed. Bij het verdriet dat je dan hebt is het moeilijk om daar over na te denken. Ik denk dat het voor orgaandonatie net zo is.

**Geplaatst**: 09-07-19 18:02

Re: Orgaandonatie: ja of nee?

Geplaatst: 09-07-19 18:02

Ik ben de persoon die 16 jaar geleden zich wel geregistreerd had als donor, die mijn vader een nier en een alvleesklier gegeven heeft meer dan dankbaar.
Ik weet niet of mijn vader nog had geleefd zonder de transplantatie..

Ik ben zelf ook donor en ben me aan het inlezen over bloed doneren.

**Geplaatst**: 09-07-19 18:03

Geplaatst: 09-07-19 18:03

leuk topic dit! Ik heb een hele tijd getwijfeld en dat terwijl ik verpleegkundige in het ziekenhuis ben. In principe zie ik de meest zieke mensen voorbij komen maar met transplantatie kwam ik niet echt in aanraking. Tot afgelopen jaar. Ik mocht een halfjaar stage lopen op de longtransplantatie. Een gebied waar ik nog niet zoveel over wist. Eerste keer doe je opnames van mensen die op de screenings lijst staat en raak je bekend met het "nummertje" waarop jij op de lijst staat. Het nummertje van urgentie en het moment dat jij mogelijk een levensverlengende operatie mag krijgen. Ook ik had mijn vooroordelen, pff geef ik mijn longen straks aan iemand die levens lang gerookt heeft, heeft hij mijn longen kan hij er mooi mee verder. Nou daar kwam ik op de afdeling wel eventjes op terug. Voordat een voormalig roker oftewel de COPD op de lijst komt voor een transplantatie liggen ze meestal al aan de chronische beademing. Chronische beademing waar geen ruimte voor een sigaret is. Ik ben met patiënten in gesprek gegaan over deze vooroordelen. Viel met verbazing ook stijl achterover. 9/10 had al jaren lang niet meer gerookt. Daarnaast is er een grote groep aangeboren ziektes waarvoor mensen getransplanteerd worden. Bijvoorbeeld CF (taaislijmziekte) en pulmonale hypertensie (hoge bloeddruk in de longslagader). Bij een CF iemand spreek je over 20/30 jaar. Een periode waarin ik nu zit. Toen ben ik gaan beseffen dat ik het verschil voor die persoon kan maken terwijl ik weg lig te rotten in een kist. Ik heb naar deze stage en het live mogen meemaken van een transplantatie de keuze gemaakt om alles te doneren behalve wat visueel zichtbaar is voor de nabestaanden (bv. huid).

**Geplaatst**: 09-07-19 18:04

Geplaatst: 09-07-19 18:04

nynke55 schreef:
Omdat zij dan de keuze moeten maken. Misschien niet hetzelfde, maar toen mijn moeder overleed, was ik erg opgelucht dat zij al te kennen had gegeven wat ze wilde, crematie ipv begraven ed. Bij het verdriet dat je dan hebt is het moeilijk om daar over na te denken. Ik denk dat het voor orgaandonatie net zo is.

Vind dat het verwerkingsproces van de nabestaanden prioriteit moet zijn bij deze beslissing. Zelf merk je er niets meer van als 't goed is, maar zij moeten er mee door. Vind het in elk geval wel positief dat je als nabestaande altijd het laaste woord hebt en toestemming kan weigeren.

**Geplaatst**: 09-07-19 18:31

Re: Orgaandonatie: ja of nee?

Geplaatst: 09-07-19 18:31

Betreffende afweer gebaren en overeind komen, als mensen tijdens een ongeval overlijden kunnen ze in een zogenaamde bokser houding gevonden worden benen en en armen opgetrokken en gebalde vuisten. Heeft te maken met reflexen.
Mensen die meegemaakt hebben dat een dier wordt afgemaakt, kunnen soms ook getuigen zijn van het kromtrekken van het dier of oprichten van het hoofd.

**Geplaatst**: 09-07-19 18:35

Geplaatst: 09-07-19 18:35

mariekeoo schreef:
Toen ben ik gaan beseffen dat ik het verschil voor die persoon kan maken terwijl ik weg lig te rotten in een kist

En dàt is precies de reden dat ik mij, ik meen, 15 jaar geleden al aangemeld hebt.

**Geplaatst**: 09-07-19 19:17

Geplaatst: 09-07-19 19:17

Nielojram schreef:
mariekeoo schreef:
Toen ben ik gaan beseffen dat ik het verschil voor die persoon kan maken terwijl ik weg lig te rotten in een kist

En dàt is precies de reden dat ik mij, ik meen, 15 jaar geleden al aangemeld hebt.

$*\o/*$

**Geplaatst**: 09-07-19 19:23

Geplaatst: 09-07-19 19:23

Als ik dusdanig hersenletsel heb dat ik hersendood ben wil ik zelf de minieme kans dat ik toch een piepklein beetje herstel niet. Leven als een plant is m.i. geen leven.

Gesjoemel met donororganen is er wel. Er zijn in het buitenland wel mensen waarvan organen gestolen worden. Maar juist een goede donorregistratie en daardoir misschien meer organen kan dat soort dingen stoppen.

**Geplaatst**: 09-07-19 19:33

Geplaatst: 09-07-19 19:33

nynke55 schreef:
Omdat zij dan de keuze moeten maken. Misschien niet hetzelfde, maar toen mijn moeder overleed, was ik erg opgelucht dat zij al te kennen had gegeven wat ze wilde, crematie ipv begraven ed. Bij het verdriet dat je dan hebt is het moeilijk om daar over na te denken. Ik denk dat het voor orgaandonatie net zo is.

Precies. Ik weet heel goed wat ik wil: wel doneren als dat kan. En omdat ik dat heel goed weet geef ik dat aan. Zo'n proces van overlijden is heel heftig, vol met moeilijke keuzes. Deze keuze hoeven ze dan al niet meer te maken. Dat doe ik voor ze.
Als ze het echt niet willen kunnen ze het blijkbaar terugdraaien, maar ik hoop oprecht dat ze mijn wensen dan in ere houden.

**Geplaatst**: 09-07-19 19:36

Geplaatst: 09-07-19 19:36

elnienjo schreef:
nynke55 schreef:
Omdat zij dan de keuze moeten maken. Misschien niet hetzelfde, maar toen mijn moeder overleed, was ik erg opgelucht dat zij al te kennen had gegeven wat ze wilde, crematie ipv begraven ed. Bij het verdriet dat je dan hebt is het moeilijk om daar over na te denken. Ik denk dat het voor orgaandonatie net zo is.

Vind dat het verwerkingsproces van de nabestaanden prioriteit moet zijn bij deze beslissing. Zelf merk je er niets meer van als 't goed is, maar zij moeten er mee door. Vind het in elk geval wel positief dat je als nabestaande altijd het laaste woord hebt en toestemming kan weigeren.

Ik vind niet dat dat boven mijn zelfbeschikkingsrecht zou moeten staan. En dat men een verdomd goede reden moet hebben om aan deze wens voorbij te gaan. Mijn lijf, mijn beslissing. Als ik leef, maar ook als ik voor overlijden sta.