Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-06-18 20:07

Geplaatst: 18-06-18 20:07

love_western schreef:
lieveli schreef:
Dat is naar voor je.

? Dat is toch naar?

**Geplaatst**: 18-06-18 20:11

Geplaatst: 18-06-18 20:11

lieveli schreef:
love_western schreef:

? Dat is toch naar?

Dat vind jij

ik vind het gewoon hilarisch dat sommige mensen zo kortzichtig zijn.

**Geplaatst**: 18-06-18 20:14

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 18-06-18 20:14

Oke.

**Geplaatst**: 18-06-18 20:20

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 18-06-18 20:20

Ik moet ook zeggen dat het me niet de baby's lijken waar je minder flexibel / beperkt door raakt. Eerder de leeftijd dat ze niet meer het grootste deel van de tijd slapen, willen lopen, gaan praten, bleren als ze zich weer eens hebben bezeerd.

Mijn vriend is in China geweest als baby, heeft enorme wandelingen slapend op de rug van zijn vader of moeder doorgebracht. Maar met een 3 jarige doe je dat niet echt, die kun je niet (meer) zomaar vastsnoeren in een rugzakdraagunit

**Geplaatst**: 18-06-18 20:21

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 18-06-18 20:21

Klopt, en dat kan ook niet met elke baby. Het hangt er toch ook echt vanaf wat voor soort kind je krijgt.

**Geplaatst**: 18-06-18 20:22

Geplaatst: 18-06-18 20:22

Ook dat ja. Een huilbaby ga je niet gezellig meenemen gezellig op een terrasje, wijntje erbij :o?

**Geplaatst**: 18-06-18 20:25

Geplaatst: 18-06-18 20:25

Ianrowan2009 schreef:
Ik ben bijna 32 jaar en bewust kinderloos.
Maar omdat ik deze beslissing genomen heb, krijg je dus mensen die gaan vragen waarom wil je dan geen kinderen
Ik vind het heel erg lastig om daar antwoord op te geven, vooral omdat het een heel persoonlijk en vaak gevoelig onderwerp is.
Zo wordt er zelfs wel eens gevraagd of adoptie niet iets voor mij is...het voelt dan gewoon alsof er op een 1 of andere manier een kind bij je opgedrongen wordt, op wat voor manier dan ook! Want kinderen nemen is gewoon heel normaal??
Waarom blijft het toch zo’n ongemakkelijk onderwerp voor vrouwen die bewust kinderloos zijn? *zucht*

Eigenlijk moet je dan gewoon vragen 'Waarom heb/wil jij wel kinderen?'

Interessant topic trouwens!

**Geplaatst**: 18-06-18 20:29

Geplaatst: 18-06-18 20:29

Mazida schreef:
Het enige wat er niet meer inzit is een eigen paard, zou niet weten waar ik daar nog de tijd vandaan moet halen.

Dat zie ik ook veel. En dat is echt een dikke vette no-go voor mij.

**Geplaatst**: 18-06-18 20:30

Geplaatst: 18-06-18 20:30

Ik heb niet alles gelezen. Toen wij pas samen waren spraken wij over kinderen in de toekomst net zoals de meeste mensen. Maar op een gegeven moment (toen waren we 1 jaar samen) zijn we beginnen twijfelen of dat wel iets voor ons was, toen we op kampeerreis waren om specifiek te zijn. We lagen in onze tent met onze twee honden. Naast ons was een jong gezin toegekomen met een kleuter en een baby. Mijn god. Wij konden alles horen. Wat was dat allesbehalve ontspannend voor die mensen... Wij keken naar de honden en mijn vriend zei 'wat zijn die toch gemakkelijk hé, die komen als je roept, die zitten als je vraagt om te gaan zitten enz'.

Sindsdien begonnen we er op te letten en er over na te denken. Over hoe een leven anders is met kinderen. En eigenlijk sprak niéts ons aan aan zo'n leven. We kregen meer en meer afkeer van het idee. Dus we hadden er eigenlijk gewoon geen zin in.

Dat samen met de volgende aspecten: financieel, ecologie en low-impact-living (waar we erg ons best voor doen)... dat zorgde ervoor dat we op een gegeven moment zeker waren dat we geen kinderen wouden. Ze passen gewoon op alle vlak niet in ons leven.

Nadat we enkele jaren zeker waren heeft mijn vriend een vasectomie laten uitvoeren.

**Geplaatst**: 18-06-18 20:33

Geplaatst: 18-06-18 20:33

Magrathea schreef:
Ik moet ook zeggen dat het me niet de baby's lijken waar je minder flexibel / beperkt door raakt. Eerder de leeftijd dat ze niet meer het grootste deel van de tijd slapen, willen lopen, gaan praten, bleren als ze zich weer eens hebben bezeerd.

Mijn vriend is in China geweest als baby, heeft enorme wandelingen slapend op de rug van zijn vader of moeder doorgebracht. Maar met een 3 jarige doe je dat niet echt, die kun je niet (meer) zomaar vastsnoeren in een rugzakdraagunit

Precies! Een baby'tje gaat wellicht nog, op het moment dat je er een van 3 en een van 5 hebt, ben je toch echt een stuk minder flexibel. Als ik om me heen kijk, zie je pas rond die leeftijd echt wat een impact kinderen op iemands leven kunnen hebben.

**Geplaatst**: 18-06-18 20:33

Geplaatst: 18-06-18 20:33

Ik rij iedere dag nog mijn paard en rij internationale eventingwedstrijden. Met kind.
Ze was 7 weken oud reed ik een cross en stond ze in wandelwagen mij op te wachten bij de finish.
Ken mensen die vlak voor ze dressuurproef ingingen kind nog even de borst gaven (maand oud).
Er kan heel veel als je heel graag wil.

**Geplaatst**: 18-06-18 20:35

Geplaatst: 18-06-18 20:35

_lautje_ schreef:
Ik rij iedere dag nog mijn paard en rij internationale eventingwedstrijden. Met kind.
Ze was 7 weken oud reed ik een cross en stond ze in wandelwagen mij op te wachten bij de finish.
Ken mensen die vlak voor ze dressuurproef ingingen kind nog even de borst gaven (maand oud).
Er kan heel veel als je heel graag wil.

En hoeveel uur in de week werk je daarnaast?

**Geplaatst**: 18-06-18 20:38

Geplaatst: 18-06-18 20:38

24 op papier als arbeidsrechtjurist. Verantwoordelijke baan. Vaak overwerken. Dus in praktijk meer uur.
Man die heel groot eigen bedrijf heeft (paar honderd man personeel) en zeker 70/80uur per week werkt.
Dochter gaat 3 dagen per week naar de opvang.

**Geplaatst**: 18-06-18 21:00

Geplaatst: 18-06-18 21:00

Hier ook eigenlijk geen kinderwens. Al moet ik zeggen dat ik ook mijn twijfel momenten wel heb. In mijn omgeving bijna iedereen aan de baby's ondertussen en als ik dat zie heb ik totaal nog geen hormonen die op hol slaan. Ik zie een baby en heb hier verder geen gevoel bij.

Mijn schoonmoeder heeft mij al is verweten dat ik mijn vriend kinderen ontzeg. Al wist hij tijdens onze 3e date al dat ik geen kinderen wilde en waarschijnlijk ook nooit zou willen. Hij wist dus waar hij aan begon. Maar mijn schoonmoeder vindt dat een vrouw haar plicht is om voor haar man te zorgen en kinderen te baren. En moet zeggen dat dit voor mij ook meespeelt in mijn keuze tot nu toe, mijn schoonouders...
Mocht ik toch de wens hebben om kinderen te krijgen dan zie ik heel erg op tegen de "band" tussen mij en mijn schoonouders. Mijn zwager en schoonzusje hebben namelijk wel kinderen. En mijn schoonouders hebben dus lak aan hun regels en bemoeien zich overal mee. Zelfs als de ouders er zelf bij zijn gaan ze nog met de kinderen bemoeien.

Ik erger me hier dus echt groen en geel aan en ik zou hier niet tegen kunnen als het met mijn eventuele eigen kinderen zou gebeuren. Ik weet dus dat er wat van zeggen geen zin heeft.
Nou is dit natuurlijk geen reden om geen kinderen te willen. Maar ik moet zeggen dat ik de wens al niet heb en dat met deze gedachte al niet sta te springen om zelf kinderen te krijgen.

**Geplaatst**: 18-06-18 21:54

Geplaatst: 18-06-18 21:54

Anoukie88 als ik dat zo lees, begrijp ik je gevoel maar al te goed hoor! $:\$ echt niet oké van jouw schoonmoeder hoe ze zich (nu al) gedraagt!

**Geplaatst**: 18-06-18 22:09

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 18-06-18 22:09

Ik heb een dochter en een paard. Als die dochter zelf ook maar van paarden houdt, dan is er tijd genoeg!!! Ze kan er uren mee bezig zijn, en dan kan ik ondertussen andere dingen doen. Ze is echter wel al 12 natuurlijk, maar toch!!

**Geplaatst**: 18-06-18 22:21

Geplaatst: 18-06-18 22:21

Wij waren ook twijfelaars. Al of niet kinderen krijgen is toch wel een wereld van verschil, vind ik. Kinderen hebben een impact op het leven en de levenswijze van de ouders. Hoe groot die impact is kan natuurlijk sterk verschillen, maar gewoon zo doorgaan met je leven zoals je deed voor er een kind was zie je toch niet vaak gebeuren.
Bovendien kan je het inderdaad niet zomaar even op proef nemen, je weet niet of het kind gezond zal zijn, welk karakter het zal hebben en welk geslacht,...

Ik denk dat het altijd een gok is. En dat twijfels heel normaal zijn als je een overwogen beslissing wil maken. Bovendien heb je ook nog een partner met een andere achtergrond en soms andere wensen om rekening mee te houden. Daar een consensus te bereiken is ook niet altijd vanzelfsprekend!

Volgens mij maakt het uiteindelijk niet uit of je 100% zeker bent of je ze wel of niet wil. Als je maar zeker bent van het antwoord op de vraag: willen/kunnen we ook de verantwoordelijkheid dragen als het anders loopt dan gepland?

**Geplaatst**: 18-06-18 22:24

Geplaatst: 18-06-18 22:24

Voor mij brengen mijn kinderen zeker wel beperkingen. Juist meer naarmate ze iets ouder worden (nu 4 en bijna 2). Als ze echt zelfstandiger worden wordt dat denk ik wel weer minder.
Een baby zet je idd nog lekker in de wagen slapend in de hoek, maar mijn kinderen pikten dit al heel snel niet meer hoor, die willen actie!
Dat ligt ook wel aan de karakters van je kind. Vooral de oudste is gewoon een erg pittig (en geweldig grappig) meisje. En dat terwijl man en ik beiden extreem appelige , rustige en intraverte kinderen waren. Je weet dus maar nooit wat je krijgt.
Ik heb bijvoorbeeld niet meer de tijd en energie om elke dag naar paard te gaan. Daarom heb ik verzorgsters. Mijn dochter begint nu wel een beetje de leeftijd te krijgen dat ze mee kan gaan (zonder in de weg te lopen), maar alsnog is rijden er voor mij dan niet bij. Zoveel geduld heeft ze gewoon niet.
Daarentegen zijn er ook zat andere inzichten en ervaringen die ik juist vanwege mijn kinderen heb mee mogen maken. Ook waardeer ik veel dingen op een andere manier en kan ik veel bewuster genieten van onbenullige momentjes en andere activiteiten (die ik vroeger maar saai en burgerlijk had gevonden).

Vroeger wilde ik geen kinderen, maar toen ik mijn man leerde kennen sloeg dat langzaam om naar: ooit voor later. Nu ik zelf kinderen heb vind ik andere kinderen/babies overigens ook een stuk leuker.
Toen was ik ongepland zwanger, dus een echt bewust keuzemoment is het voor ons nooit geweest.
Ik ben zelf ziek geworden tijdens mijn eerste zwangerschap. Dat maakt het soms wel lastig omdat ik vaak minder energie heb.
Zwanger zijn van de eerste was met icm de ongediagnosticeerde ziekte loodzwaar. Wat was ik ziek! Van de tweede ging het een stuk beter, maar alsnog niet mijn hobby.
Bevallen vond ik beide keren erg pittig, ook al had het allemaal veel erger gekund.
De babytijd vond ik (afgezien van de gebroken nachten) juist heerlijk! Zo makkelijk als ze nog lekker in de wagen of op hun kleedje liggen. Nu ze alles willen ontdekken, troep en ruzie maken vind ik het soms wel aanpoten. Zeker omdat ik sinds de ziekte niet meer werk en dus veel thuis zit met de kinders.
Toch geniet ik meestal enorm van ze en zijn ze ook echt heel erg schattig en geestig en geweldig. Ik ben echt verliefd op ze! Ik zou zelfs ooit graag voor een derde gaan. Maar wel pas als ze een stuk zelfstandiger zijn en het met mijn gezondheid stabiel blijft.

Wat me trouwens erg verrast heeft is de enorme druk van de verantwoordelijkheid. Ik kan soms echt wakker liggen van de onrealistische scenario's over wat als er iets met ze zou gebeuren.

Voor mij wegen de voordelen dus zeker zwaarder. Maar er zijn ook zat nadelen te bedenken en kinderen hebben is niet zaligmakend. Erg verstandig dus om er goed over na te denken!

Laatst bijgewerkt door Cerilene_ op 18-06-18 22:39, in het totaal 6 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-06-18 22:27

Geplaatst: 18-06-18 22:27

Magrathea schreef:
Ik moet ook zeggen dat het me niet de baby's lijken waar je minder flexibel / beperkt door raakt. Eerder de leeftijd dat ze niet meer het grootste deel van de tijd slapen, willen lopen, gaan praten, bleren als ze zich weer eens hebben bezeerd.

Mijn vriend is in China geweest als baby, heeft enorme wandelingen slapend op de rug van zijn vader of moeder doorgebracht. Maar met een 3 jarige doe je dat niet echt, die kun je niet (meer) zomaar vastsnoeren in een rugzakdraagunit

Klopt hoor. Dat is ook de meest intensieve periode. Het moment dat ze gaan lopen en praten en een eigen willetje krijgen. Dan begint het echte opvoeden en moet je er steeds achteraan lopen. Dan denk je het hele huis opgeruimd te hebben, je draait je om en...hoppa je kan weer opnieuw beginnen.
Het is ook wel de periode die ik zo ongeveer als het grappigste heb ervaren tot nu toe.

Wij hebben de vakanties er overigens nooit op aangepast. Ieder jaar zijn we gaan zeilen terwijl iedereen zei dat kan niet met kleine kinderen. Ging prima.

Maar heel eerlijk...paardrijden stond op een lager pitje....tja niet alles kan tegelijk.. Maar als ik daar heel eerlijk naar kijk...kwam dat eerder door het werk nog dan de kinderen.

**Geplaatst**: 18-06-18 23:48

Geplaatst: 18-06-18 23:48

n_love_qwert schreef:
mairead schreef:
Even over het moment; ik heb ooit eens ergens gelezen dat na je 30e je toch echt over de houdbaarheid heen raakt voor wat betreft de geschiktheid voor het krijgen van kinderen. Meer kans op complicaties, miskramen, aangeboren afwijkingen etc.
Ik weet dat veel vrouwen tegenwoordig langer wachten, maar dat is blijkbaar niet hoe de natuur het allemaal bedoeld heeft...

Hier zelf nooit moedergevoelens gehad. Nooit met poppen gespeeld. Moet ook niks van kleine kinderen en babies hebben. Ik heb er zelfs een afkeer van.
Sterker nog (en dit klinkt heel hard) : als ik op dit moment erachter zou komen dat er 'zoiets' in me zou groeien, dan zou ik niet lopen naar de abortuskliniek, maar ik zou Rennen! En ik zou er totaal geen moeite mee hebben om het eruit te laten halen.
Ik wil ook dolgraag een knoopje laten leggen. Ben de 30 reeds gepasseerd dus ik hoop dat dat binnen nu en 5 jaar kan zonder al te veel tegenstand.

Oudere kinderen pas ik graag een keertje op. Maar ik ben blij dat ik er niet 24/7 zorg over hoef te dragen.

Mijn moeder kreeg mij als eerste van 4 kinderen op haar 30e, en wij waren alle vier gezond!! Niet alles is zo zwart wit hè

Natuurlijk zijn er genoeg gezonde kinderen van wat oudere ouders, maar feit is wel dat je na je 30e minder vruchtbaar wordt en dat de kans op een kindje met een handicap steeds groter wordt.

**Geplaatst**: 18-06-18 23:57

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 18-06-18 23:57

Je krijgt kinderen jje neemt ze niet

**Geplaatst**: 19-06-18 00:02

Geplaatst: 19-06-18 00:02

kiddokids schreef:
Je krijgt kinderen jje neemt ze niet

Als je geen anticonceptiva gebruikt of hulp nodig hebt om zwanger te raken is dat wel zo.

In alle andere gevallen is het echt nemen. Je stopt namelijk bewust met bv de pil om zwanger te raken. Of je laat bewust een eitje terugplaatsen. Dan gaat het niet meer om krijgen maar om weloverwogen nemen.

**Geplaatst**: 19-06-18 00:36

Geplaatst: 19-06-18 00:36

Laat die zinloze discussie lekker voor wat het is, eens worden jullie het niet en het is alleen maar afleidend.

**Geplaatst**: 19-06-18 06:11

Geplaatst: 19-06-18 06:11

Mazida schreef:
Je leven is niet voorbij als je een kind hebt. Je hebt er gewoon een extra pretletter bij. Gewoon niet te moeilijk denken. Ergens naar toe? Kleine kun je gewoon meenemen hoor, daar bestaan maxicosi's en luiertassen voor. En oppassen als je ergens naar toe wilt. Mijn baby is vijf maanden en al zes keer uit logeren geweest. Het is maar net hoe je er zelf instaat en moeite hebt me 'wegbrengen.' Voel me er echt geen slechte moeder door, maar geniet ook van de momenten als de 'baby is uitbesteed .' Het enige wat er niet meer inzit is een eigen paard, zou niet weten waar ik daar nog de tijd vandaan moet halen. Verder geniet ik niet minder van het leven, voordat ik een baby had. Ga nog lekker op stap $*\o/*$ , met plezier naar mijn werk en geniet lekker van mijn kleine wurmpje alhoewel ik haar soms ook achter het behang kan plakken, maar heej, ook met een kind gaat het leven gewoon door en kun je ook nog verre reizen maken. Een neef van mij is nu op wereldreis met zijn vriendin en baby? Moeilijk? Gewoon doen!

Je leven is niet voorbij, dat is ook wel erg dramatisch. Maar je leven wordt wel heel anders. En ik ben nu eenmaal zeer tevreden met mijn leven zoals het is. Ruimte voor een liefde is er nog wel, maar zelfs dat hoeft voor mij niet persé.
Ik ben ook zeer tevreden met mijn lichaam zoals het nu is en daar wil ik ook niks aan veranderen.
Ik geniet van mijn leven zoals het nu is $*\o/*$ kinderen zouden het voor mij persoonlijk allemaal veel minder leuk maken.

**Geplaatst**: 19-06-18 06:26

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 19-06-18 06:26

Hier eigenlijk nooit getwijfeld over wel of geen kinderen!

Voor beiden was het al van jongs af aan duidelijk, geen kinderen!!

We hebben beiden niks tegen kinderen, zeker niet, maar wij wilden ze gewoonweg allebei niet.
Kinderen van familie en vrienden komen hier altijd met veel plezier logeren en zijn dan ook meer dan welkom, maar ook weer fijn als ze weer naar papa en mama gaan