Morrie schreef:het verhaal is nog raarder: ik (tegen de 50), bungel aan mijn t-shirt aan de knop van een westernzadel, stukje boven de grond.
Al het publiek (incl. de 3 boertjes op het bankje, die eerste rang zaten) plat van het lachen..... uiteindelijk voelde de boerin zich geroepen mij te redden....... detail: onder mijn t-shirt had ik bijzonder weinig aan![]()
Ik hoor in het dorp nog wel es iemand roepen of ik nog een westernzadel heb.......
Ik heb niet alleen beeld; ook nog een ander beeld. Van regen en witte T-shirts zonder veel daaronder......


wat ik ook lastig vind is het wakker worden. Vroeger zat je gezicht direct goed in de plooi. Tegenwoordig verdwijnen die vouwen na enkele tijd pas uit je huid
De tijd stil zetten zou ik nu prima vinden
je zou hem ook geen bijna 100 geven.
.
Goed geconserveerd zeggen we dan.