Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-11-17 15:13

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 14-11-17 15:13

Wat een verschrikkelijk bericht.

Zo onwerkelijk maar helaas ook zo waar.

Ik hoop dat jullie samen toch nog veel tijd is gegeven.

**Geplaatst**: 14-11-17 15:20

Geplaatst: 14-11-17 15:20

vreselijk....

het enige wat ik hoop voor jullie,is dat de tijd die hem nog gegund wordt,een leuke tijd wordt waarbij leuke en mooie herinneringen gecreeerd kunnen worden voor zowel jullie zoontje als jezelf.....

hier van dichtbij hetzelfde meegemaakt.
de man kreeg dezelfde diagnose toen de vrouw zwanger was van hun 2de kindje.
hij heeft nog 5 jaar geleefd,maar aan die 5 jaar heeft niemand iets gehad,hij is 5 jaar depressief en verbitterd geweest.....

**Geplaatst**: 14-11-17 15:43

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 14-11-17 15:43

Lieve TS, Ik wil jou en je vriend heel heel heel veel sterkte wensen. Ik ben er stil van en weet eigenlijk niet zo goed wat te zeggen......

**Geplaatst**: 14-11-17 15:45

Geplaatst: 14-11-17 15:45

Jeetje zit met tranen hier, dit is iets waarvan je hoopt dat het nooit en te nimmer gebeurt...

Wij hadden een soortgelijk iets, mijn moeder had een bult in haar nek, net onder de hoek van haar kaak zegmaar. Volgens de huisarts was het haar speekselklier die opgezet was, niks aan de hand, alleen als het ging groeien moesten we terugkomen. Diverse malen terug gekomen, huisarts bleef volhouden dat het een opgezette speekselklier was.

Na 7 jaar rondgelopen te hebben met de bult, die (na foto's gezien te hebben) gewoon gegroeid heeft mijn moeder geëist dat ze doorverwezen wilde worden. Punctie gedaan, jahoor... Voorstadium van speekselklier kanker, godhemelzijdank viel het lichaam van mijn moeder het aan waardoor het helemaal ingekapseld zat en operatief simpel verwijderd kon worden, maar heb toen ook denk ik in een week tijd maar 6 uur geslapen.

Het gevoel van stress, ongeloof en pijn zal voor jou nog wel even 2.000.000 keer erger zijn, kan het me niet voor stellen

Sterkte TS :(:)

**Geplaatst**: 14-11-17 16:13

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 14-11-17 16:13

Wat erg dit

Heel veel sterkte en nog even heel hard genieten Y;(

**Geplaatst**: 14-11-17 16:31

Geplaatst: 14-11-17 16:31

Lieve TS, wat zijn jullie in een rollercoaster beland. Vreselijk

. In de bloei van jullie leven, jullie gezinnetje.

Ik kan me voorstellen dat je nu verlamd bent qua emoties, dat je niet weet wat te doen en hoe je normaal de dag door komt wetende welk nieuws jullie gehad hebben.

Ik ben 2 jaar geleden mijn vader kwijt geraakt aan een erg agressieve vorm van kanker en vorig jaar heeft mijn moeder borstkanker gehad.
Wat mij heel erg heeft geholpen is dat even alleen jullie tellen, jullie met z'n 3-en. Houden van wordt nog intenser en de band met elkaar nog hechter. Koester dat, zuig dat in je op.

Filmpjes maken is inderdaad een heel goed idee, zo weet jullie kindje later hoe papa klonk. Wat zijn gezichtsuitdrukkingen waren, hoe hij praatte. Dat is heel belangrijk, mijn vriend heeft zijn moeder nooit gekend (overleden toen hij 1 was) en hij heeft het er erg moeilijk mee gehad dat hij alleen statische beelden van haar had.

Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen :(:)

**Geplaatst**: 14-11-17 16:46

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 14-11-17 16:46

Wat een vreselijk nieuws, wat ben je dan machteloos. Heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-17 00:15

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-17 00:15

Dankjullie wel allemaal weer voor de lieve reacties.

Back up van back up is inderdaad een goed idee.
Dit is juist echt onvervangbaar.

Vandaag een beetje een off day.
Wil ergens zo graag "vrolijk" zijn, en van alles doen om er een mooie tijd van te maken.
Maar eigenlijk ben ik alleen maar boos en verdrietig.
Vooral boos, waarom verdorrie, dit mag en kan gewoon echt niet.
Merk nu wel dat het besef steeds meer komt.
Ben vooral heel erg bang, dat ik het gewoon niet zonder hem kan.
Het idee dat ik straks alleen in bed lig, gewoon al van die stomme huishouddingen.
Dat ik straks alleen op gesprekken zit op school, alleen alle zorg voor mijn zoontje heb.
Mijn zoontje die nog vele operaties moet ondergaan, en je juist zo sterk staat als papa en mama samen.

Vriendlief is vooral bang om ons alleen achter te laten.
Die probeert nu zoveel mogelijk te regelen zodat wij er straks goed bij zitten.
Heel lief natuurlijk, maar ik word hier juist weer heel verdrietig van.
Wat boeit mij die droger Nou, en de tuin die af Is, het laminaat wat gelegd is ect.
Maar goed als dit hem helpt om hier mee om te gaan, accepteer ik dit natuurlijk ook.

Morgen naar de oncoloog. Hoop zo dat diegene met iets "positiefs" komt.
Maar durf eigenlijk niet meer zo te hopen.

Wat heftig idd ook tengeltje, dit lijkt me inderdaad ook heel heftig.
stel dat hij inderdaad nog 5 jaar heeft, waar we uiteraard eeuwig dankbaar voor zijn.
Maar probeer dan nog maar zo positief te blijven, je leeft altijd met angst..
En wat ga je dan doen? Gewoon weer aan het werk? 5 jaar thuis blijven, zo lastig juist..

Mijn vader is ook overleden aan k*nker, Dit ging allemaal bizar snel , vanaf de diagnose tot 9 maanden dat hij overleed.
Dit heb ik als onwijs heftig ervaren, maar wel tot het einde geloofd dat hij het ging halen.
Misschien naïef, maar dit heeft mij wel heel erg geholpen.
Dat stukje mis ik nu heel erg, het was nu gewoon gelijk duidelijk dat Dit "einde verhaal" werd.

Pfff toothiess, dit snap je dan toch ook niet van zo'n huisarts!
Wat fijn voor je mama dat ze het wel weg hebben kunnen halen:(:)

Wat heftig voor je laetitia, dan stort je wereld toch ook even in..
Zo leven we hier nu ook even op het moment inderdaad..
Gewoon wij, we worden elke ochtend wakker en zien wel hoe de dag loopt.
Meestal zitten we sochtends lekker heel de ochtend in pyjama, gewoon rust en genieten van elkaar!

Morgen gaan we maar eens achter dingen aan "regelen"
Hij heeft nog een koophuis wat verkocht moet worden.
Ik woon zelf wel in een huurwoning, ( lang verhaal )
Hij is inprecipe altijd in mijn huisje, en wilt voor nu ook definitief naar ons toe komen.
Nu even bekijken hoe we alles zo slim mogelijk kunnen regelen.

**Geplaatst**: 15-11-17 01:15

Geplaatst: 15-11-17 01:15

Oh jeetje wat een heftig verhaal zeg, ik snap dat je helemaal kapot bent en even niet weet hoe je verder moet, vooral omdat je op het moment waarschijnlijk wel een deel "geleefd" word door het rollen van het ene onderzoek naar de ander etc.

Heel, heel, heel veel sterkte en hoe onmogelijk het ook klinkt,
probeer te genieten van alles en maak herrineringen

**Geplaatst**: 15-11-17 01:30

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 01:30

Ik zit hier te huilen.. Word ik boos op mezelf, verman je toch. Dit zijn je grootste angsten.

Wat een verhaal, het leven is ook zo oneerlijk. Ik wil jullie ontzettend veel sterkte en liefde wensen voor de tijd die gaat komen. Y;(

In hoeverre het niet verraderlijk klinkt, geniet van de leuke dingen!

**Geplaatst**: 15-11-17 01:42

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 01:42

fiets Angelique. fiets. Als er aan je huisje geklust moet worden kom ik helpen, laat het me weten. Als er iets is wat ik kan doen om je te helpen, pb me.

**Geplaatst**: 15-11-17 03:38

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 03:38

Ik heb er gewoon geen woorden voor.. Alleen, ontzettend veel sterkte! Dit heeft er ook voor gezorgd dat ik, na dit bericht te hebben gelezen, ineens weer zo ontzettend dankbaar ben dat mijn vriend en ik, en al onze dierbaren gezond zijn. Want wat jullie nu doormaken, zou ik niemand toewensen.
Héél erg veel sterkte in de komende tijd, en ik hoop dat er tóch een wonder gebeurt waardoor jullie weer zorgeloos door het leven kunnen gaan.

**Geplaatst**: 15-11-17 03:56

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 03:56

Angelique.... ook ik ben er stil van, wat kan het leven toch oneerlijk zijn. Er gaat geen dag voorbij dat dit scenario niet onbewust door mijn hoofd speelt; dit wens je echt niemand toe. ik denk dat het voor hem inderdaad heel belangrijk is om voor jullie die droger en dat laminaat te regelen. Wat moet het voor hem ook een afschuwelijk idee zijn, om vrouw en jong kindje achter te moeten laten. Onverteerbaar en onvoorstelbaar verdrietig. ik ben zelf ook een type die in paniek raakt bij het idee om alles alleen te moeten doen, maar weet je.... ook al wil je daar nu niet aan denken, ik weet uit eigen ervaring dat je je gaat redden met jullie kleintje.
Ook mijn pb staat open als je daar behoefte aan hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-17 10:41

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-17 10:41

Goeiemorgen allemaal!

Ik vind het fijn om te lezen dat het zoveel mensen aan het denken zet / naar dokters gaan.
Klinkt heel stom misschien, maar het is zo belangrijk.
Dit verwacht je nooit, je denkt altijd dit overkomt ons niet.
En juist alle kleine ruzietjes in een relatie, het is allemaal zo onbelangrijk !

Lief van je lieveli! Ikzelf vind het huis prima zo haha.
Nouja tuurlijk er moeten dingen afgemaakt worden, maar het is netjes en leefbaar.
Maar goed ergens heeft ie ook wel gelijk, het is ook wel handig als ik later nergens meer over na hoef te denken.

Vanacht zo slecht geslapen, we zaten samen om half 2 weer beneden.
Telkens val je wel weer even weg, maar slapen doe je gewoon amper.

Ik hoop maar zo dat ze vanmiddag met iets komen waar we wat mee kunnen.
Al ben ik bang dat ze eigen weinig zinnigs kunnen zeggen.

Nu me zelf maar eens voorruit schoppen en wat nuttigs gaan doen

Fijne dag allemaal, en geniet!!

**Geplaatst**: 15-11-17 10:56

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 10:56

Ik duim dat jullie vanmiddag íets zinnigs te horen krijgen...!

**Geplaatst**: 15-11-17 11:01

Geplaatst: 15-11-17 11:01

Ook ik denk aan jullie...

**Geplaatst**: 15-11-17 11:02

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 11:02

Sterkte vandaag, ik duim voor jullie.

**Geplaatst**: 15-11-17 11:03

Geplaatst: 15-11-17 11:03

Heel veel sterkte vandaag :(:)

**Geplaatst**: 15-11-17 11:07

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 11:07

Heel veel sterkte vandaag :(:)

!

**Geplaatst**: 15-11-17 11:08

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 11:08

Veel sterkte vandaag!

**Geplaatst**: 15-11-17 11:12

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 11:12

wat een nachtmerrie zijn jullie in belandt ,mijn duimen draaien heel hard dat jullie een alsnog 'gunstige' uitslag krijgen vanmiddag...

en ik kan me voorstellen dat je wereld nu echt even volkomen op zijn kop staat..

heel heel veel sterkte...

**Geplaatst**: 15-11-17 11:14

Re: Van een bultje, naar nooit meer beter...

Geplaatst: 15-11-17 11:14

Succes vanmiddag !

**Geplaatst**: 15-11-17 11:20

Geplaatst: 15-11-17 11:20

Heel veel sterkte vandaag en met komende periode. Wat een rotnieuws op zulke jonge leeftijd.

**Geplaatst**: 15-11-17 11:29

Geplaatst: 15-11-17 11:29

laetitia schreef:
Lieve TS, wat zijn jullie in een rollercoaster beland. Vreselijk . In de bloei van jullie leven, jullie gezinnetje.

Ik kan me voorstellen dat je nu verlamd bent qua emoties, dat je niet weet wat te doen en hoe je normaal de dag door komt wetende welk nieuws jullie gehad hebben.

Ik ben 2 jaar geleden mijn vader kwijt geraakt aan een erg agressieve vorm van kanker en vorig jaar heeft mijn moeder borstkanker gehad.
Wat mij heel erg heeft geholpen is dat even alleen jullie tellen, jullie met z'n 3-en. Houden van wordt nog intenser en de band met elkaar nog hechter. Koester dat, zuig dat in je op.

Filmpjes maken is inderdaad een heel goed idee, zo weet jullie kindje later hoe papa klonk. Wat zijn gezichtsuitdrukkingen waren, hoe hij praatte. Dat is heel belangrijk, mijn vriend heeft zijn moeder nooit gekend (overleden toen hij 1 was) en hij heeft het er erg moeilijk mee gehad dat hij alleen statische beelden van haar had.

Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen

Hier kan ik mij helemaal in vinden. Mijn vader is 2,5 jaar geleden op 59-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van asbest. Hij werd eerst ook verkeerd gediagnostiseerd, 3 mnd later teruggegaan en ja hoor. Foute boel! Helaas merkte ik wel aan mijn vader dat als we fotootjes specifiek van hem maakte, dat hij in zijn achterhoofd dacht: Ga je deze foto gebruiken voor de uitvaart? Maar hij zei het nooit hardop. Hij was al niet het type dat graag in het middelpunt van de belangstelling stond. We hebben nog gauw wat daagjes met zijn allen vakantie gevierd en veel foto's en filmpjes gemaakt. Vooral toen hij nog een beetje goed was. Het is niet zo leuk om foto's terug te kijken waar je overduidelijk ziet dat hij ziek is maar ja, je hebt dan wel weer goede herinneringen aan het moment. Zo hoor je goed terug hoe iemand was, de grapjes, uitspraken, trekjes. Voor jezelf heel prettig maar ook voor jullie kind later heel fijn om terug te kunnen zien. 1 tip. Zorg wel altijd dat je een back-up hebt van de foto's/filmpjes in het geval van evt. crashen van je telefoon/computer. Anders kun je jezelf later voor de kop slaan.

Probeer niet continue met de gedachte te leven dat hij er zometeen niet meer is maar probeer in het hier en nu te blijven en doe zoveel mogelijk dingen die jullie leuk vinden om te doen. Probeer niet teveel te kijken naar wat niet meer kan maar kijk naar wat nog wel kan. Makkelijker gezegd dan gedaan uiteraard. Heel veeel sterkte voor jullie toegewenst!

**Geplaatst**: 15-11-17 11:40

Geplaatst: 15-11-17 11:40

Jeetje wat een enorm kl*te nieuws.

Ik wil je heel veel wijsheid en sterkte wensen.

ik weet precies hoe het is om het nieuws te krijgen.
bij mij was het gelukkig niet zo erg.

maar als je je hart luchten wil mag je altijd een PB sturen!