Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-10-17 19:27

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 19-10-17 19:27

Wauw wat goed gedaan van je!
Heel knap.

**Geplaatst**: 19-10-17 20:20

Geplaatst: 19-10-17 20:20

Wat goed Jolien! Super knap van je.
Kan je zeggen dat je trots op iemand bent als he degene alleen maar van een topic kent?? F*ck it , ik ben trots op je!

**Geplaatst**: 20-10-17 04:42

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 20-10-17 04:42

Wat goed! Trots zijn op je zelf! +:)+

**Geplaatst**: 20-10-17 09:06

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 20-10-17 09:06

Goed bezig Jolien!!

**Geplaatst**: 27-10-17 14:37

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 27-10-17 14:37

Wow Jolien echt super om te horen!!! Je mag met recht trots op jezelf zijn!!!

**Geplaatst**: 27-10-17 17:27

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 27-10-17 17:27

Wat fijn om te lezen Jolien!
Ik kom zelf ook uit diepe dalen, dus ik weet hoe hard het knokken is.

**Geplaatst**: 27-10-17 17:39

Geplaatst: 27-10-17 17:39

mala26 schreef:
Wat goed Jolien! Super knap van je.
Kan je zeggen dat je trots op iemand bent als he degene alleen maar van een topic kent?? F*ck it , ik ben trots op je!

Dank je

Idd Welmoed, het is keihard vechten. En vooral vechten om te blijven leven, want dat is moeilijk als je nog maar van heel weinig kunt genieten.
Ik ben er nog niet, maar het wil al aardig zo.

Moet alleen nog ontdekken waarom ik dus geen motivatie heb, eigenlijk voor heel weinig. Ik wil iets heel graag, paardrijden, studeren, werken, maar ik krijg mezelf niet aan de gang. En dat is redelijk frustrerend. Want ik wil zo graag, maar iets houd me tegen! Ik vermoed dat ik tegenslag of een negatief resultaat verwacht. En faalangst. Kan iets beter niet doen, dan weet ik zeker dat het niet lukt, ipv proberen en dan nog mislukken...
Als ik toch eens motivatie had, poeh dan zou ik als een speer gaan! Vooral met de studie!

**Geplaatst**: 27-10-17 17:58

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 27-10-17 17:58

Joolien, komt dat niet omdat je een heleboel dingen wilt doen? Is het niet behapbaarder in kleinere brokken?

En hoezo falen met paardrijden. Oke, als je gaat voor wedstrijden en punten etc, dan kan het tegenvallen. Maar als het doel nou is: lekker met een paard koetelen (bezig zijn, wat rijden en wat daarna komt, dat zien we wel).

En over falen: kijk eens in de spiegel en kijk eens waar die meid in de spiegel vandaan gekomen is. Uit een dal, en ze heeeft het maar mooi gered om de weg omhoog te vinden. Diepe buiging vanuit hier daarvoor.

**Geplaatst**: 27-10-17 18:05

Geplaatst: 27-10-17 18:05

Lente schreef:
PS. Je weet de kleur van de wolken vlak voor het onweer. De opbouw van energie en de spanning in de atmosfeer... Het wordt heel stil. Vogels stoppen met fluiten...En dan flitst en knalt het en lijkt de wereld te vergaan. De wind rukt aan je haren, je kleren, de regen slaat je haast tegen de grond, doorweekt je tot op het bot. De hemel schreeuwt, kraakt, piept en scheurt en er lijkt geen einde aan te komen. De roffel van de donder echo't in je hart... En dan... Dan breekt het toch weer open... Gras lijkt groener en planten glimmen... En uiteindelijk kan dan het groeien beginnen.

Wauw dit vind ik echt zo mooi!

**Geplaatst**: 28-10-17 00:23

Geplaatst: 28-10-17 00:23

Rocamor schreef:
Joolien, komt dat niet omdat je een heleboel dingen wilt doen? Is het niet behapbaarder in kleinere brokken?

En hoezo falen met paardrijden. Oke, als je gaat voor wedstrijden en punten etc, dan kan het tegenvallen. Maar als het doel nou is: lekker met een paard koetelen (bezig zijn, wat rijden en wat daarna komt, dat zien we wel).

MMm de rij topics van Joolien die ik af en toe heb gelezen is ze met kroelen alleen niet tevreden(als in ze bereikt daar verder niks mee) de paarden die zij reed waren ook knutsel pakketjes en ze was ook druk bezig met videos maken enzo (geloof ik toen een tijdje terug) Ik denk (maar dit is ook een stukje mijn ervaring) als je eenmaal dat soort paarden hebt gereden en beter heb gekregen dat een "normaal standaard" paard niet echt een uitdaging is en dan hebben we het niet eens over wedstrijden maar meer trainings doeleinden, je wilt wat bereiken/vooruitgang. Je wilt graag die uitdaging.
Maar dit zijn mijn gedachtes en kunnen dus totaal afwijken wat joolien zelf er van denkt (goh

)

Maar Joolien ik denk dat je op het juiste spoor zit wat betreft waarom je jezelf zo lastig aan de gang krijgt/faal angst. Denk dat jij de drempel zo hoog wilt leggen dat die niet eens bereikbaar is maar toch moet je die drempel van jezelf halen. Maar stiekem weet je wel dat dit niet haalbaar is waardoor je de poging toch maar niet wilt wagen en daarmee jezelf teleurstelt. En dus het maar uit de weg gaat.
En dan is het ontzettend lastig om dingen uit elkaar te breken tot kleine behaalbare doelen die je makkelijk kan halen want daar zit weer geen uitdaging in en die wil je wel. dus vicieuze cirkel waar in je terecht komt.

**Geplaatst**: 28-10-17 00:39

Geplaatst: 28-10-17 00:39

Knap dat je je struggels hier zo openlijk deeld. Ik kan me voorstellen dat dat al een grote stap was. Knap dat je openstaat voor de vele reacties die je hebt gekregen en dat je door blijft vechten. Het lijkt erop dat het nu wat de goede richting opgaat. Super knap. Kracht maken als je uit een diep donkere plek komt is heel moeilijk, want waar haal je het weg in 't donker en je' t niet meer kan zien. Ik wil graag laten weten dat ik je stoer vind en aan je zal denken. Ik vind je vriendje ook erg lief. Mooi dat hij er voor je kan zijn.

**Geplaatst**: 20-11-17 23:06

Geplaatst: 20-11-17 23:06

Over het met paarden bezig zijn. Ik moet nog vooral vinden wat ik nu echt leuk vind. Ik geloof dat ik wel een idee heb, maar nu nog het juiste paard daarbij vinden. Ik heb vandaag weer een advertentie geplaatst en ik heb daar heel veel reacties op gehad, dus wie weet!

Maar goed, het gaat nog steeds langzaamaan beter. Wel ziekjes geweest de afgelopen weken, mn lijf werkt nog niet zo mee, maar dat ben ik eigenlijk wel gewend.
Sinds dit weekend begonnen met afbouwen van de medicatie. Gisteren vergat ik mn medicatie helemaal(gebeurt me echt zelden), en vanmorgen voelde me echt supergoed. Heel vreemd was dat. Uiteraard netjes verder gegaan met de medicatie. Ik ben vandaag wel last minute naar school geweest om weer eens met mn begeleider te praten. Ik heb het weekend al het een en ander uitgezocht, en nu was de volgende stap naar school gaan. Dat was een kleine stap, maar voor mij een hele grote. Toen heb ik ook meteen maar even mijn propedeuse opgehaald en dat was toch wel een dingetje hoor

Ik heb verder bijzondere weken achter de rug. Ik dacht altijd dat ik bewust moest veranderen, maar blijkbaar is er een verschuiving geweest waardoor ik anders doe, waardoor anderen anders reageren. Op een goede manier uiteraard

En dat is heel fijn, want ik vecht al zo lang om assertiever te worden, en nu ineens lukt het. Natuurlijk kon ik het al wel, maar het gevoel bleef slecht. Dus het was niet simpelweg maar heel vaak doen dan wordt het wel beter, maar uitvinden waarom ik me er zo slecht bij bleef voelen.

**Geplaatst**: 20-11-17 23:13

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 20-11-17 23:13

Oh en trouwens iedereen onwijs bedankt voor alle berichten en medeleven.

**Geplaatst**: 20-11-17 23:19

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 20-11-17 23:19

Lieve Joolien, ik heb niet heel het topic gelezen, maar ik wil dit even zeggen: ik ben enorm trots op je en op wat je nu al hebt bereikt. Ik vind je een sterke vrouw. En zoals je zelf al een beetje aangeeft, een kleine stap is ook een stap; en wat voor een ander een grote stap is, hoeft voor jou niet zo te zijn. Ik vind het knap van je! En hopelijk wordt het wat met school; gefeliciteerd met je propedeuse!

**Geplaatst**: 29-12-17 23:57

Geplaatst: 29-12-17 23:57

Lang geleden dat ik hier gereageerd heb. Ik had gehoopt dat ik met een leukere update kon komen, want dat was aanvankelijk ook de bedoeling. Ik had mijn reïntergratie inin werking gezet en ik zou in week 50 weer langzaam aan de gang gaan. Helaas gooide een auto-ongeluk op 4 dec roet in het eten. Daarbij heb ik gelukkig enkel mn hand gebroken, maar mijn lijf heeft een flinke knauw gehad.
Meer over het ongeluk kun je hier lezen. [LZP] Zoveel geluk gehad...

Afgelopen 3,5 week is het een rollercoaster geweest van emoties en lichamelijke dingen. Nu leek het de goede kant op te gaan, maar vanmorgen werd ik wakker met wiplash symptomen... Dat ik dat lichamelijk heb vind ik 1 ding, maar psychisch is het andere koek. Ik was genoodzaakt een familie-uitje te cancelen vandaag, en daardoor voel ik me weer zo waardeloos. Ik loop mensen alleen maar in de weg, heb het gevoel dat een aangenaam leven me niet is gegund en ik ben bang dat mijn vriend al dit gedoe zat wordt en bij me weg loopt. Ik kan alleen maar denken waarom mij dit nu weer moet overkomen.
Ik praat erover, en ik weet dat mijn gedachten ongegrond zijn, maar toch is het weer helemaal poedersuiker. Ik wil niet meer vechten, ik wil leven zonder al teveel tegenslag.

**Geplaatst**: 30-12-17 01:17

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 30-12-17 01:17

Ach meis...
Ik denk dat je niet moet vergeten hoeveel impact een ongeluk heeft zo wel lichamelijk als geestelijk. Geef het even de tijd. Zeker met een whiplash moet je voorzichtig doen en ja dat geeft je meer tijd om te gaan malen maar echt onderschat het niet.

Ik heb ook een poos flink last van me ongeluk gehad en ik had lichamelijk niks stuk alleen alles gekneusd en een lichte hersenschudding en ik lag op me kantje in een droge sloot.

En jou vriend gaat je hier om echt niet verlaten hoor.
Bot gezegd als hij hier geen zin in had was ie al wel weg gegaan.
Maar wie is er nog steeds voor je... juist. Hij.

Ik wens voor jou een ontzettend mooi en gelukkig 2018.

**Geplaatst**: 30-12-17 19:32

Re: Wanneer het leven een gevecht wordt

Geplaatst: 30-12-17 19:32

O Jolien, wat klote voor je!
Het enige wat ik wil zeggen is dat je een super sterke vrouw bent en je het waard bent om voor te knokken en dat weet je vriend ook.