Askja schreef:Eens Ayasha, maar bekijk het eens vanuit de invalshoek van dit topic: stel je bent helaas behept met de genetische aanleg om vroegtijdig onder de rimpels te komen, je hebt fysieke schade door ziekte of een ongeval, of je bevalling heeft nogal wat sporen achtergelaten. En daardoor voldoe je ondanks een gezonde leefwijze niet meer aan de ' beginvoorwaarden'. Dus wil je partner graag dat je daar iets aan wilt doen. Want, zo redeneert hij, dan voel jij je ook weer beter, mooier en sexier. Wat dan? Valt dit nog onder werken aan je uiterlijk als onderdeel van een goede relatie?
(Ik speel hier even advocaat van de duivel, zelf zou ik het niet doen, niet voor mezelf en al helemaal niet voor mijn eega - die zou er overigens per definitie op tegen zijn)
Eigenlijk zou je een man die niet kan leven met bevallingssporen (ik ga hier even uit van de veronderstelling dat het zijn kind ook is.) die MIJ persoonlijk niet storen een schop onder zijn reet moeten geven. 
Indien ik zelf daar geen moeite mee heb, het geen beperking is op mijn gezondheid, nee, zou ik daar niets aan doen. Ik zou dan zeggen dat het me erg raakt dat hij er zo over denkt maar dat het mij persoonlijk niet stoort. En dan zouden we dus voor een keuze staan. Hij is dan vrij om te vertrekken (want, daarin ben ik het met HC wel altijd eens; het is graag of niet. Als je elders beter denkt te kunnen krijgen moet je vooral gaan, ieder moet doen wat voor hem of haar het beste is. Ik wil dat mijn man bij me blijft omdat hij dat WIL niet omdat ik hem dat op leg.) of om te blijven en we komen er samen uit.
IMO valt dat niet meer onder werken aan je uiterlijk voor een goede relatie. Het toeval wil dat ik al een paar mankementen had toen we in de relatie stapten maar dat er een vloek op zit en dat er nog een aantal bij gekomen zijn waarvan er minstens twee vroeg of laat nog zullen geen resulteren in littekens (operatie) en dat ik bovendien een stuk beperkter ben geworden dan ik was toen we elkaar leerden kennen... Anders ben geworden ook kwa bespiering en gewicht (door ziekte is het voor mij erg moeilijk om geen ondergewicht te hebben en dat brengt automatisch met zich mee dat ik ook veel minder gespierd ben dan ik was toen we elkaar leerden kennen ook al werk ik daar wel aan want ik vind het zelf verschrikkelijk.). Hier is het juist mijn man die zegt "schat je bent toch helemaal prima?" als ik teleurgesteld toe kijk hoe ik in een slechte periode weer spieren en gewicht verlies ondanks dat ik gezond en voldoende eet.
Maar ik weet, van al mijn ziekenhuisbezoeken, dat er veel mensen uit elkaar gaan om bovenstaande redenen. Wanneer een lijf door ziekte of ongeluk niet meer "is zoals het was" dan geeft de partner er met regelmaat de brui aan.... En ik kan daar aan één kant begrip voor hebben in die zin: het is soms een erg zware last om te dragen en dat moet je ook maar kunnen maar aan de andere kant vind ik dat ook altijd heel erg triest.
Nu wijk ik natuurlijk van je vraag af maar IK zou dat dus niet zien als "je moet je aan het contract houden" zoals HC het zo geinig omschrijft maar als een onredelijke eis. Al is het maar omdat dergelijke operaties onredelijk risico met zich meenemen indien je er zelf niet "achter" staat (narcose neemt altijd risico's mee ongeacht de operatie.)
Geplaatst 
.
