Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-12-16 12:48

Geplaatst: 20-12-16 12:48

Ik begrijp het. Mijn partner en ik wilde voorheen / vroeger helemaal geen kinderen. Vrijheid blijheid, hard werken gaf ons de voorkeur. Mijn vriend kwam 1,5 jaar geleden s'nachts met de vraag dat hij graag een kindje met me wilde. Grappig genoeg heb ik hem vriendelijk bedankt en verteld dat we de dag erna er nog eens over zullen praten. In het totaal heb ik het een halfjaar gerekt. Tot ik opmerkte dat er op een dag me zat te balen,dat iedereen een kindje had. Geen idee maar ik irriteerde me er mateloos op. Dus we gingen voor een kind. afspraak gemaakt met de huisarts en dan tja.. Dan is het de realiteit. En om toe te geven was ik de eerste halfjaar eigenlijk heel erg blij zodra ik mijn periode weer had. Hoe fout is dat? Ik wilde toch moeder worden?

Maar ook hier groei je mss door de fase heen. Ik begon de cyclus bij te houden en betrapte dat ik er steeds meer mee bezig was. Maar ook hier werd ik niet gelukkiger op. Ik kapte ermee, op deze manier wil ik niet zwanger worden. De natuur gunt het me of niet. Het maakte me eigenlijk niet meer zo uit. Ik heb zo ook een te gek leven. (ben btw 35jaar ) 2 maanden later :-D zwanger.

Ik weet zelfs dat ik tegen me moeder zei. Hoe kan iemand hier nu zo bewust voor kiezen. Wij kiezen er ook bewust voor, maar er zijn vrouwen die wild worden bij de gedachte om zwanger te zijn. Ik heb niet veel kwalen achter de rug. Maar dat ik nu sta te springen??? nee. Bij het horen van het hartje... je ziet al die mensen op TV huilen. Ik dacht; zet dat geluid uit!.. werkelijk ik werd overspoeld door zorgen. Horde ik wel of geen ruis? Gek werd ik ervan.

Nu zijn we 17 weken verder. Het kindje is kwa DNA kerngezond en we krijgen een meisje :-D Ik ben ook mezelf weer. Heb nog een aantal wedstrijden gereden (met winst :-)

) en ik blijf ook lekker bezig. Mijn figuur is ook weer een beetje normaal geworden.

Als as moeder ben ik nog erg nuchter, maar je groeit er vanzelf in mee. Je gaat dingen regelen en je leeft uiteindelijk naar de 20 weken echo toe. Als iemand zegt, geniet ervan dan denk ik nog steeds HOU JE BEK.. sorry, wat is hier nou genieten aan? Je hele hormoon ligt in diggele, je word dik, je figuur ziet er niet ui. De hele dag zit je aan de tieten te krabben (leuk als je in een winkel staat) je stoelgang zit overhoop en je kan wel 3x per dag je onderbroek verwisselen.

Soms word het me gewoon te veel. Het zijn gelukkig maar een paar dagen en dan spring ik thuis weer rond alsof er niets is gebeurd. Ik denk dat ik haar nu enkele x'ren gevoeld heb. Dat is idd heel intiem, want alleen jij kan het voelen en ik baal als het stopt.

1 ding.. plannen maken, wanneer hoe enz. STOP daarmee. een kindje maakt geen plannen ;-)

het komt zoals het komt.

**Geplaatst**: 20-12-16 12:50

Geplaatst: 20-12-16 12:50

Ik geloof niet dat ik ongelukkig was geweest zonder kinderen, maar nu ik ze heb ben ik er ziels gelukkig mee en ik vind ik het moeilijk om in te denken zonder en ben ik intens gelukkig met ze. Ook al is er ook zeker bezorgdheid.
Ik wilde niet altijd al kinderen, pas later toen ik een vaste partner kreeg werd de wens groter en groter en intenser. Ik denk als je twijfelt moet je het niet doen. Ik twijfelde echt niet meer op het laatst.

**Geplaatst**: 20-12-16 20:14

Geplaatst: 20-12-16 20:14

Ik ga nog even het hele topic doorlezen, maar echt, wat fijn om te lezen - dit had ik kunnen schrijven. Wordt volgend jaar 32, 8 jaar samen met m'n vriend, wonen 7 jaar samen. Bij ons ook - alle vrienden om ons heen hebben kinderen en zelfs de vrienden en vriendinnen waarvan ik het nooit had verwacht hebben inmiddels kinderen of zijn zwanger (afgelopen weekend vertelde een vriendinnetje nog dat ze zwanger was, ook eentje waarvan ik dacht dat dat nooit zou gaan gebeuren. Zet je toch aan 't denken).

We hebben de ruimte (onze kat heeft momenteel een eigen kamer), de financien, het vertrouwen in elkaar. Maar.... nog geen behoefte aan kinderen. Ons leven is eigenlijk super relaxed en leuk, geen zorgen financieel, heerlijke reizen samen (laatste 3 weken touren in Amerika in een mustang cabrio 8-)

, naar Afrika geweest, de Noordkaap), ik m'n paardje, hij zn hobbies, samen lekker op festival (met de vrienden die of geen kinderen hebben, of oudere kinderen, of een lieve oppas

) en eens goed doorzakken. Ik de praktijk kunnen we bijna alles doen wat we willen. Daarbij wil m'n vriend ook niet echt, die heeft zoiets van vrijheid blijheid. Het hoeft van hem niet per sé maar mocht ik in 1x klapperende eierstokken krijgen denk ik ook niet dat hij het totaal niet wil.

Ik had het er laatst nog over met mijn moeder, die was toch ook wel nieuwsgierig wat we gaan doen. Het antwoord is dat ik het gewoon echt nog niet weet. Voor m'n gevoel is ons onbezorgde leventje dan voorbij. We willen volgend jaar gaan verhuizen naar ergens in het buitengebied en dan ga je er toch over nadenken, ik wil niks uitsluiten dus we moeten wel een huis met liefst 2 extra kamers (komen toch altijd wel vol).

Wat ik wel strontvervelend is is die vraag altijd "goh, nog geen kinderen? en, wanneer beginnen jullie?". Dat ik overal voor mijn gevoel moet uitleggen waarom we nog geen kinderen hebben. Ik voel me dan ook een beetje mislukt als vrouw ofzo, ik ben niet heel zorgend en denk bij baby's vooral aan kwijl en slapeloze nachten en nooit meer uitslapen op zondag.

Ik ga de rest van het topic even lezen, sorry als ik dingen herhaal die al vaker zijn gezegd maar was zo blij toen ik de openingspost las

---

gelezen - heftig die verhalen van sommige (groot)ouders! Mijn zus heeft er gelukkig 3 dus m'n ouders zijn voorzien in hun kleinkind wens. Mijn vriend is een nakomertje en zijn zussen hebben ook beide kinderen (1 heeft er 1, de andere 3).

**Geplaatst**: 20-12-16 21:03

Geplaatst: 20-12-16 21:03

Elke verjaardag, visite en wat dan ook waarbij we bekende zien komt er wel weer een opmerking over of we nog geen ouders worden? Heel vervelend :Y)

**Geplaatst**: 20-12-16 21:15

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 20-12-16 21:15

Erg ongepast ook.
Wie weet ben je heel hard aan het proberen en een paar miskramen verder of zo.
Ik begrijp dergelijke mensen met hun bemoeizucht nooit.

**Geplaatst**: 20-12-16 21:20

Geplaatst: 20-12-16 21:20

Precies dat bruintje123,

wanneer ik nieuwe mensen leer kennen (die wat ouder zijn dan mij, mijn generatie vraag ik dat nog niet), stel ik wel vaak de vraag of ze kinderen hebben, puur omdat je op dat moment de andere probeert leren kennen, zo vraag ik ook naar werk en hobbies, maar als die persoon nee zegt is er geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om door te vragen.

Echt naaste familie zal wel op de hoogte gebracht worden als dat nodig is, maar als vrienden/familie je wat onder druk gaan zetten?

Wat is het volgende? Vragen naar je lening en daar wat commentaar op geven?

**Geplaatst**: 20-12-16 21:23

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 20-12-16 21:23

Ik vind dat eigenlijk met alles waar mensen op door drammen, dat is gewoon onbeschoft.
Ook iemand die maar blijft herhalen dat je niet goed genoeg op vakantie gaat volgens de standaard van de ander 8)7

Of trouwen, of huis kopen, of rijbewijs etc etc.
1x informeren is prima, drammen is altijd hinderlijk en soms ook kwetsend.

**Geplaatst**: 20-12-16 21:32

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 20-12-16 21:32

Wij dachten er hetzelfde over als jullie, tot ik echt plotseling door de bescherming heen zwanger ben geworden. Nu 21 weken en je groeit er echt in en nu zien we het helemaal voor ons.

Mocht je dus naar ja neigen en toch twijfelen, dan ben ik er van overtuigd dat alles wel goed komt en je er vanzelf ingroeit.

Wij hadden eerst sterke twijfels neigend naar nee maar zijn nu al blij dat dit ons toch is overkomen.

**Geplaatst**: 20-12-16 21:46

Geplaatst: 20-12-16 21:46

bruintje123 schreef:
Erg ongepast ook.
Wie weet ben je heel hard aan het proberen en een paar miskramen verder of zo.
Ik begrijp dergelijke mensen met hun bemoeizucht nooit.

Dit snap ik ook nooit

echt verschrikkelijk. Ik heb een miskraam gehad en heb op zo'n vraag wel eens geantwoord dat we al ouders waren maar dat het kindje het niet heeft mogen redden. Zo, ze wisten niet waar ze moesten kijken en heb die vraag nooit meer gehad

**Geplaatst**: 20-12-16 22:06

Geplaatst: 20-12-16 22:06

Mijn schoonzusje vroeg ook bloedserieus of het gewenst was of niet. Had haar nog maar 2 keer gezien ! Sommige mensen denken echt niet na.

**Geplaatst**: 20-12-16 22:23

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 20-12-16 22:23

Ik had gewoon klapperende eierstokken, hier was de keuze snel gemaakt, nu is mijn mannetje 10 maanden en ik zou echt niet meer zonder hem kunnen en dan denk ik ja had misschien toch even moeten wachten want nu kan ik niks leuks doen maar dan denk ik maarja als hij straks 2 is kunnen we altijd lekker op vakantie en als hij ouder is kan ik samen met mijn man heerlijk op vakantie. Later kan je ook nog van het leven genieten.

**Geplaatst**: 20-12-16 23:32

Geplaatst: 20-12-16 23:32

zanakuzies schreef:
Later kan je ook nog van het leven genieten.

Als dat je gegund is ja.

**Geplaatst**: 20-12-16 23:36

Geplaatst: 20-12-16 23:36

denice schreef:
Wij dachten er hetzelfde over als jullie, tot ik echt plotseling door de bescherming heen zwanger ben geworden. Nu 21 weken en je groeit er echt in en nu zien we het helemaal voor ons.

Mocht je dus naar ja neigen en toch twijfelen, dan ben ik er van overtuigd dat alles wel goed komt en je er vanzelf ingroeit.

Wij hadden eerst sterke twijfels neigend naar nee maar zijn nu al blij dat dit ons toch is overkomen.

Dat geldt niet perse voor iedereen. zwanger worden betekend niet automatisch wel zin hebben in een kind. Dat zou wel mooi makkelijk zijn, dan zijn al je zorgen direct weg.

**Geplaatst**: 21-12-16 00:15

Geplaatst: 21-12-16 00:15

Wendy schreef:
zanakuzies schreef:
Later kan je ook nog van het leven genieten.

Als dat je gegund is ja.

Daar gaan we dan maar van uit:)
Er zijn ook genoeg mensen die helaas niet zo oud hebben mogen worden om überhaupt zelf over kinderen na te kunnen denken...

**Geplaatst**: 21-12-16 01:26

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 01:26

Vind later kan je ook nog genieten een rare opmerking. Klinkt alsof je je gewoon maar even moet opofferen voor een kind en daarna mag je zelf weer. Kind is toch geen verplichting. Imo moet je kinderen nemen om van te genieten. Kort om als je hét echt wil. Niet omdat het hoort

**Geplaatst**: 21-12-16 01:55

Geplaatst: 21-12-16 01:55

Wat een interessant topic/onderwerp!

Ik heb van kleins af aan al geroepen ooit moeder hoop te worden. En het liefste zo vroeg mogelijk, want ik wilde geen ''oude'' moeder worden. Met mijn eerste serieuze relatie kwam het onderwerp dan ook relatief vaak aan bod, ondanks het feit dat we beide nog erg jong waren (20/21). Niet dat we gelijk ''kozen'' voor een kind, maar we hadden het er wel vaak over en wilden niet dat er nog 8 jaar over heen ging. Inmiddels is deze relatie die 2.5 jaar heeft geduurd alweer bijna 3 jaar uit en wát ben ik blij dat ik nu nog geen kinderen heb (inmiddels ben ik 24).

Ik ben er achter gekomen de wens zeker te hebben, maar het op dit moment niet haalbaar is. Uit praktische, plannen en financiële overwegingen. Ik heb op dit moment een relatie (8,5 maand nog maar) wat erg goed lijkt te gaan en zeker een ander gevoel dan bij mijn eerste serieuze relatie. Gekscherend vragen we elkaar af en toe wel of er een kinderwens is, en gelukkig; hij bezit deze ook.. maar nu nog ff niet. Daar kan ik heel goed mee dealen.

Als mijn vriend geen kinderen wilde dan was het wel een overweging om eventueel de relatie te beëindigen want op langer termijn loop je dan vast.

Op dit moment hebben mijn vriend en ik zeker de wens, maar voor nu nog even niet.

Begin volgend jaar gaan we samen wonen, dan even een paar jaar settelen en als er (financiële) zekerheid is kunnen we het eens gaan proberen.

Alhoewel... Hij zal dan eerst op zijn knieeen moeten want ik ben dan best ''ouderwets'' en wil eerst trouwen voordat er kinderen komen..

Wil niet met een dikke toeter in een jurk.

En ik vind dat je die dag in je leven onbezorgd moet ervaren, zonder geregel en gedoe... Nog even samen ontspannen en op naar de huwelijksnacht! $*\o/*$

**Geplaatst**: 21-12-16 02:07

Geplaatst: 21-12-16 02:07

blue_sky schreef:
Ik begrijp werkelijk waar niet dat er zo veel mensen zijn die denken het grootste geluk gevonden te hebben in vrijheid, reizen, uit eten gaan etc. Het ware geluk zit hem in heel andere dingen en een daarvan is voor veel mensen de liefde voor je kind (en de zonsopgang, fluitend naar je werk, verkleurende bladeren in het bos) En het is heel cliché maar dat snap je pas als je kindje in je armen ligt.

Ik ben hier dus ook bang voor, dat de hormonen mijn brein aantasten en ik mijn waarheid voor de enige waarheid ga aanzien.

**Geplaatst**: 21-12-16 09:12

Geplaatst: 21-12-16 09:12

Kahawa schreef:
blue_sky schreef:
Ik begrijp werkelijk waar niet dat er zo veel mensen zijn die denken het grootste geluk gevonden te hebben in vrijheid, reizen, uit eten gaan etc. Het ware geluk zit hem in heel andere dingen en een daarvan is voor veel mensen de liefde voor je kind (en de zonsopgang, fluitend naar je werk, verkleurende bladeren in het bos) En het is heel cliché maar dat snap je pas als je kindje in je armen ligt.

Ik ben hier dus ook bang voor, dat de hormonen mijn brein aantasten en ik mijn waarheid voor de enige waarheid ga aanzien.

Ik mis de like knop

Die vragen op verjaardagen, onbeschoft inderdaad. De schoonmoeder van mijn zus (spreek ik verder nooit echt) opende een paar jaar geleden op een verjaardag het gesprek met "Zo, wanneer gaan jullie eens trouwen?". Pardon?

**Geplaatst**: 21-12-16 09:46

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 09:46

Mij is zelfs gevraagd of mijn man wel de vader was :wow:

**Geplaatst**: 21-12-16 13:28

Geplaatst: 21-12-16 13:28

phormicola schreef:
Mij is zelfs gevraagd of mijn man wel de vader was

Ik zou dan heel droog met een uitgestreken gezicht antwoorden dat je eigenlijk wel twijfelt. Dan hebben ze weer iets om over na te denken

**Geplaatst**: 21-12-16 13:28

Geplaatst: 21-12-16 13:28

Ik heb nooit kinderen gewild. Ik vind ze ook gewoon niet leuk... sorry! :')

Ik wist dat al toen ik zelf nog kind was, maar dan werd er altijd gezegd dat het nog wel zou veranderen.

Inmiddels ben ik bijna 38 jaar en wordt dat nog steeds tegen me gezegd, maar ik ben nooit van mening veranderd. Op mijn 35ste heb ik wel even heel bewust goed nagedacht of ik echt geen moeder wilde worden. Een soort nu of nooit moment. Maar ik wil het echt niet.

Ik ken ook mensen die inderdaad nog van mening veranderen, dus ja alles is mogelijk. Maar ik vermoed niet dat het bij mij nog gaat gebeuren.

**Geplaatst**: 21-12-16 13:29

Geplaatst: 21-12-16 13:29

Duhelo schreef:
phormicola schreef:
Mij is zelfs gevraagd of mijn man wel de vader was

Ik zou dan heel droog met een uitgestreken gezicht antwoorden dat je eigenlijk wel twijfelt. Dan hebben ze weer iets om over na te denken

Idd, gewoon ff olie op t vuur gooien. Wat een belachelijke vraag zeg.

**Geplaatst**: 21-12-16 13:33

Geplaatst: 21-12-16 13:33

phormicola schreef:
Mij is zelfs gevraagd of mijn man wel de vader was

Kom zeg, dat moet toch een grapje geweest zijn? _O-

wat een onbeschofte vraag is dat...

Nu vind ik zo'n grapje in de meeste gevallen ook niet er stijlvol eigenlijk, tenzij het echt in het gespreksonderwerp past en je elkaar heeel goed kent (ik zeg maar wat he).

**Geplaatst**: 21-12-16 13:35

Geplaatst: 21-12-16 13:35

Ik heb helaas uit medisch oogpunt ook een nu of niet keuze gehad. We waren 2,5 jaar samen, partner had een kinderwens, ik zelf was er nog niet uit. Vond kinderen leuk maar geen klapperende eierstokken zeg maar.
Ons mannetje is nu 1,5 en kan hem niet meer missen. Maar de keuze was destijds erg moeilijk.

**Geplaatst**: 21-12-16 13:36

Geplaatst: 21-12-16 13:36

Kahawa schreef:
blue_sky schreef:
Ik begrijp werkelijk waar niet dat er zo veel mensen zijn die denken het grootste geluk gevonden te hebben in vrijheid, reizen, uit eten gaan etc. Het ware geluk zit hem in heel andere dingen en een daarvan is voor veel mensen de liefde voor je kind (en de zonsopgang, fluitend naar je werk, verkleurende bladeren in het bos) En het is heel cliché maar dat snap je pas als je kindje in je armen ligt.

Ik ben hier dus ook bang voor, dat de hormonen mijn brein aantasten en ik mijn waarheid voor de enige waarheid ga aanzien.

$_/-\o_$ $*\o/*$