Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-12-16 17:21

Geplaatst: 06-12-16 17:21

Booooo schreef:
Vertrekken!

4 jaar geleden ging ik samen wonen met mijn ex. Na 1 jaar stond het huis te koop
Ik leek Assepoester wel.. Savonds huilend de was ophangen omdat ik gewoon gebroken was, meneer die kwam aanlopen en vervolgens begint te lachen en zegt dat ik mij aanstel.
's zomers mij alleen onkruid laten plukken, en hij lang leve de lol zwemmen met zijn vrienden.
Ik heb toen voor mijzelf gekozen en beste keus ooit!

Woon nu sinds vrijdag samen met mijn man. Hij is Turks (woont net 2 maanden in NL), en start maandag met werken. Hij is nu dus overdag thuis. Wij (nja ik had hem al) hebben een hond en geen kleintje ook. Hij wilt de hond liever niet in huis omdat ze dat daar niet gewend zijn en het niet rein is. Hond woont nu gewoon in huis, meneer gaat hem uit zichzelf uitlaten.
Ik kook meestal uit het werk, hij doet daarna de afwas en afdrogen. Loopt 's avonds nog 2x mee de hond uitlaten zodat ik niet alleen in het donker over straat hoef. Hij stofzuigert etc. ik heb niks te klagen, en zie nu dat het ook veel anders kan. (Gelukkig wonen mijn schoonouders in Turkije).
Plus dat turkse mannen er nou niet echt bekend om staan om schoonmaak klusjes te doen etc., vooral niet omdat hij hier niet is opgegroeid.

Ik zou echt een goed gesprek met hem aan gaan, en vertellen dat je er anders klaar mee bent. Kies voor je eigen geluk.

Ik moet zeggen dat je dan echt geluk hebt. Naja ik hoor dan ook alleen de slechte verhalen over Turkse vriendjes. De vrouwen met een Turkse man die wel wat in huis doen hoor je natuurlijk niet klagen..

**Geplaatst**: 06-12-16 17:27

Re: Futloos, moe en toch actief zijn.

Geplaatst: 06-12-16 17:27

Je laatste post komt over alsof hij jou alleen heeft om te bewijzen naar zijn moeder.
Klinkt niet lekker :(:)

**Geplaatst**: 06-12-16 17:37

Re: Futloos, moe en toch actief zijn.

Geplaatst: 06-12-16 17:37

Lieve TS, een hele dikke knuffel. Dit is niet helemaal wat je ervan voorstelde denk ik. Denk er alsjeblieft aan dat communicatie het allerbelangrijkst is in je relatie, weten wat je aan elkaar hebt en wat je van elkaar wilt. Praat niet alleen met je vriend over de klusjes, maar ook op wat jij voelt wanneer hij zo achteloos reageert.

**Geplaatst**: 06-12-16 17:38

Geplaatst: 06-12-16 17:38

TS, ik wil je absoluut de grond niet intrappen! Ik vind het stoer van je dat je een topic opent en ook knap dat je op tijd inziet dat je met zo'n rete-druk schema niet in een gezonde situatie zit. Veel mensen komen daar te laat achter, met een burn-out of oververmoeidheid als gevolg.

Ik ben gewoon ook wel een beetje geschrokken van jouw relatie, waarin je blijkbaar alles voor hem doet en voor hem vliegt terwijl je daar niet of nauwelijks over praat of aan overleg doet. Daarom pushte ik je een beetje het gesprek aan te gaan: praten en communiceren is heel belangrijk in een relatie, zeker over gevoelens als "je niet goed genoeg voelen / niet gewaardeerd voelen". Het klonk, en misschien is dat niet zo, alsof je aan het wachten was tot hij weer "spontaan' kleine dingetjes ging doen zoals de afwas drogen, maar ik denk dat wachten tot iemand iets spontaan gaat doen in een relatie niet heel realistisch is. Daar moet je voor communiceren.

En als je dan aan de hand van die gesprekken ontdekt dat je vriend eigenlijk weinig zin heeft om te laten zien dat hij jou wel kan waarderen en steunen, en ook geen enkele inzet toont om te beginnen met steun, dan kun je je inderdaad gaan afvragen of je zo wil blijven leven, of dat je zegt "dát wil ik zo niet".

Maar dat is helemaal niet omdat je nu een "muurbloempje" bent of iets dergelijks, maar omdat het lijkt alsof je nog niet helemaal duidelijk hebt hoe je graag zou willen samenleven en welke afspreken je nodig hebt om dat te doen zonder jezelf te overwerken. Eigenlijk is deze situatie dan ook heel leerzaam: je leert je eigen grenzen kennen, en hoe je het best je eigen leven én een gezamenlijk leven kunt inrichten.

**Geplaatst**: 06-12-16 17:43

Geplaatst: 06-12-16 17:43

Oh lijkt mijn huwelijk wel, alleen heeft mijn ex nooit een dag gewerkt en hadden we een kind (waar hij niets voor deed/doet) en ik een eigen bedrijf

Ik heb het tien jaar gedaan en ik heb gewoon tien jaar van mijn leven verspild. Ga weg nu je nog niet zo ramvast zit!

**Geplaatst**: 06-12-16 18:04

Geplaatst: 06-12-16 18:04

Anoniem schreef:
Toen ik aankwam met de twijfels die ik een beetje had bij het samenwonen en het feit dat ik me toen ook niet gesteund voelde, voelde hij zich teneergeslagen. Zonder mij kan hij nooit bewijzen aan zijn moeder dat hij kan samenwonen (dat waren zijn eigen woorden) en dan had zij gewonnen (vond hij) maar nu heb ik ook het gevoel dat hij alléén ook niet zijn boontjes kan doppen. Ergens heb ik spijt van dit topic, ik kom er zo uit als een muurbloem die alleen haar vriend heeft. En eigenlijk is dat niet waar.

Nee, je moet geen spijt hebben van het openen van dit topic!
En je komt op mij helemaal niet over als een muurbloem en ik krijg niet de indruk dat andere mensen die reageren dat wel vinden.
Alleen gaan er bij veel mensen alarmbellen rinkelen als ze lezen wat je schrijft.
Veel mensen hebben ook ooit in zo'n situatie gezeten en het ''leed'' dat zij daar van hebben gehad.
Daar willen ze jou voor waarschuwen en hopen dat het jouw bespaard blijft.
Iedereen heeft het beste met jouw voor.

**Geplaatst**: 06-12-16 18:05

Geplaatst: 06-12-16 18:05

Ik denk niet dat alles in die jongen zijn schoenen geschoven moet worden. En ook niet dat hij per sé een slechte vriend is of dat ze er hard vandaan moet rennen. Dit is natuurlijk maar één kant van het verhaal.

Ik zeg het nog eens: koop dat boek, lees het beide en ga dan praten volgens de beschreven methode, want het is niet moeilijk om in verwijten te verzanden zonder een oplossing voor beide partijen te bereiken.

**Geplaatst**: 06-12-16 19:31

Re: Futloos, moe en toch actief zijn.

Geplaatst: 06-12-16 19:31

Ik vind ook dat meteen wegrennen omdat je vriend niet in het huishouden helpt of geen zin heeft om de hele avond op de bank te hangen enigszins overdreven is.

Mijn vriend (waarmee ik inmiddels 13 jaar samen ben en 7 jaar samenwonend) heeft een hele hoge tolerantie voor rotzooi en vuil; hij ziet het simpelweg niet. En dus ruimt hij het ook niet uit zichzelf op. Zeker niet als hij het verder druk heeft of stress heeft, dan kruipt hij helemaal in zichzelf en verdwijnt de buitenwereld volledig. Hij vindt dus ook veel minder nodig qua schoonmaken dan ik. Voor ons was de oplossing: overleggen wat we allebei nodig vinden, een gemiddelde zoeken voor de dingen waar we het niet over eens zijn, en die dingen verdelen. En dan inderdaad niet zeuren als het niet exact op jouw manier gebeurt.

En mijn vriend heeft een gigantische hekel aan bankhangen

. TV kijken doet hij niet. Ik zou hem dus ook echt geen plezier doen met de melding dat ik 'iets samen wil doen' om vervolgens op de bank te hangen. Dat kan ik wel opvatten als een afwijzing van mij persoonlijk, maar dat is het niet; het gaat hierbij om de activiteit. Waar ik hem wél een plezier mee doe is 1x per week naar de film. En mezelf dus ook

. Tijd voor elkaar maken is belangrijk, maar hoe veel tijd, dat kan per persoon en per relatie verschillen. Wij spenderen iedere avond tijdens het avondeten een uur of anderhalf quality time aan elkaar, en daarnaast gaan we dus 1x per week naar de film. En dat is voor ons allebei prima. Wat voor jullie werkt, daar kom je alleen achter door het te bespreken en het te proberen. En gun het tijd, jullie wonen pas vier weken samen. Een ritme vinden kost meestal een stuk langer dan dat.

**Geplaatst**: 06-12-16 19:37

Geplaatst: 06-12-16 19:37

BounceBabe schreef:
Altijd kiezen voor je EIGEN geluk. Ben je er nu niet happy mee, dan over drie jaar ook niet.

Dit ben ik niet helemaal met je eens.

Soms moeten mensen werken aan hun relatie en aan elkaar. Ze zijn nog jong en wonen nog maar net samen. Ze moeten letterlijk even inspelen op elkaar en het gezamelijke nieuwe leven.

Maar, en dit ben ik wél met je eens, ze moeten het wél samen doen en beiden proberen aan dezelfde verwachtingen te voldoen. Als die verwachtingen al niet gelijk opgaan mag er wel eens een serieus gesprek gevoerd worden.

**Geplaatst**: 06-12-16 23:10

Geplaatst: 06-12-16 23:10

Eens met Palmera dat je het ook de tijd moet geven om naar elkaar toe te groeien. Maar ik vind het contrast wel erg groot en ik vraag mij serieus af waarom jullie nu al zijn gaan samenwonen? Vooral als je zoveel voor hem opgeeft, dan bedenk je toch ook eerst goed wat je ervoor terug gaat krijgen. Alleen vertrouwen op de romantiek is naïef. Nu zijn jullie beide met totaal andere verwachtingen gaan samenwonen.

Een halfslachtig gesprek waarbij hij vind dat jij zeurt en hij gaat zitten mokken gaat hem niet worden. Vertel hem wat jouw beeld is bij het samenwonen en ook vooral hoe je het niet wilt. Vraag aan hem hoe hij het voor zich ziet. Maak afspraken en laat hem ook met oplossingen komen.
En wees ook bereidt zelf te veranderen en de huishoudlat wat lager te leggen.

**Geplaatst**: 07-12-16 08:56

Geplaatst: 07-12-16 08:56

Kirrr schreef:
Greetje, met wat jij zegt ben ik absoluut niet akkoord.

Dat mag , toch hoop ik dat ondanks dat TO niet op mijn bijdrages reageert het wel haar ogen opent. Het is zo gemakkelijk de beschuldigde vinger naar je partner en dit geval je schoonmoeder te wijzen. Maar enige zelfreflectie zou in deze niet verkeerd zijn. Waarom doe ik wat ik denk te moeten doen , waarom wil ik perse aan verwachtingen van een ander voldoen terwijl het voor mezelf niet goed voelt.
Als je wil dat mensen van houden en rekening met je houden zal je allereerst genoeg van jezelf moeten houden en voldoende rekening houden met jezelf. Kortom je hoeft niet een slaaf van je eigen huis te zijn, dat is een keuze en oke je partner mag in het huishouden ook zijn handjes laten wapperen maar verwacht niet dat hij er ook kiest om net als jij het te overdrijven en geef hem de ruimte het op zijn manier te doen wanneer hij het nodig vind.

**Geplaatst**: 07-12-16 09:03

Geplaatst: 07-12-16 09:03

Ik heb al je posts gelezen TS en wat begon met de gedachte "oei die vriend moet nog wennen aan het zelfstandig zijn" veranderde gaandeweg in "hemel wat een vervelende vent".

Ik lees dat hij bepaalde eisen heeft (elke week auto wassen, s avonds eten op tafel, alles wat mams zegt klopt) maar er zelf niets voor doet. Jij, en waarschijnlijk zijn moeder voor jou, bent gewoon veel te lief. Je maakt jezelf wijs dat je het ook wil, maar dat is voornamelijk omdat je geen gezeur wil van schoonmoeder of van hem - geen intrinsieke reden.
Ik ben een cleanfreak, altijd al geweest ook, ik haal rust uit de badkamer even schrobben (m'n vriend is dan hoogst verbaasd :')

) maar dat is heeel anders dan dat ik het zou doen omdat ik het gevoel heb dat het moet...
Tevens kost het even tijd om een routine te vinden die prettig is voor je levensstijl, is elke dag stofzuigen en zo veel strijken het waard? Als ik aan één ding een hekel heb dan is het wel strijken. Dat vertik ik gewoon. Sterker nog soms gaat er een tas met was naar mn schoonmoeder en die doet het met plezier :')

Ik denk dat het centrale punt in dit verhaal je vriend z'n attitude is. Zijn moeder weet hoe veeleisend hij is en zeurt er daarom denk ik over, dat doet ze om hem tevreden te stellen. Hoe meer ik lees des te meer krijg ik het gevoel dat je vriend de zon is in jullie kleine zonnestelsel en dat jij als planeet Pluto er om heen zoeft.

**Geplaatst**: 07-12-16 09:30

Re: Futloos, moe en toch actief zijn.

Geplaatst: 07-12-16 09:30

Nogmaals bedankt voor de vele reacties allemaal. We hebben gisteren en heel lang en emotioneel gesprek gehad. Even alles op tafel gegooid en de gevoelens daarbij. We weten heus dat we beiden niet perfect zijn en dat we beiden werkpunten hebben. Ik moet leren mijn perfectionisme aan de kant te schuiven( en dus niet aan iedereen zijn 'verwachtingen' willen voldoen), hij moet leren minder negatief te denken (en dus minder te zeuren over pietluttigheden) en een keertje de positieve feiten benoemen. We verschillen niet te veel, we lijken eigenlijk ontzettend veel op elkaar. Maar ook in onze negatieve denkwijze, dat is ons grootste aandachtspunt denk ik. En altijd blijven communiceren, erg belangrijk. Een paar reacties terug zag ik een post staan van een boek over communiceren. Dat boek komt op de plank te staan (we gaan er ook in lezen hoor!) Bedankt voor de adviezen.

**Geplaatst**: 07-12-16 09:32

Re: Futloos, moe en toch actief zijn.

Geplaatst: 07-12-16 09:32

Top. Blijven praten, dus. En niet vergeten van elkaar te houden

**Geplaatst**: 07-12-16 09:35

Re: Futloos, moe en toch actief zijn.

Geplaatst: 07-12-16 09:35

Als hij samen wil werken is het natuurlijk anders. Maar pas wel op: als er ondanks de wil niets verandert aan zijn kant is dat geen goed teken.

Succes!

**Geplaatst**: 07-12-16 09:36

Geplaatst: 07-12-16 09:36

Inderdaad, goed zo!

**Geplaatst**: 07-12-16 09:36

Geplaatst: 07-12-16 09:36

Ben blij dat jullie samen hiermee aan de slag gaan. Lijkt me een stuk beter dan de meest gangbare suggestie op Bokt.....

**Geplaatst**: 07-12-16 09:42

Geplaatst: 07-12-16 09:42

Cowboy55 schreef:
Ben blij dat jullie samen hiermee aan de slag gaan. Lijkt me een stuk beter dan de meest gangbare suggestie op Bokt.....

Dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Ik spreek niet voor anderen maar ik heb tien jaar van m'n leven weggegooid omdat ik ook dacht dat je maar moest blijven werken aan de relatie. Hij heeft in die tien jaar geen vinger uitgestoken in het huis, werkte niet en omdat hij Amerikaans was kreeg hij geen bijstand, stak geen vinger uit naar ons kind, liet mij hangen en wurgen met het kleine beetje geld dat we hadden én vond het een goed idee om mij dagelijks op m'n fouten te wijzen terwijl hij lekker zat te gamen :wow:

Zo'n relatie wens ik niemand toe, vandaar mijn waarschuwing. Mijn ex had ook altijd de beste wil en er veranderde niets.

**Geplaatst**: 07-12-16 09:50

Geplaatst: 07-12-16 09:50

Anoniem schreef:
Nogmaals bedankt voor de vele reacties allemaal. We hebben gisteren en heel lang en emotioneel gesprek gehad. Even alles op tafel gegooid en de gevoelens daarbij. We weten heus dat we beiden niet perfect zijn en dat we beiden werkpunten hebben. Ik moet leren mijn perfectionisme aan de kant te schuiven( en dus niet aan iedereen zijn 'verwachtingen' willen voldoen), hij moet leren minder negatief te denken (en dus minder te zeuren over pietluttigheden) en een keertje de positieve feiten benoemen. We verschillen niet te veel, we lijken eigenlijk ontzettend veel op elkaar. Maar ook in onze negatieve denkwijze, dat is ons grootste aandachtspunt denk ik. En altijd blijven communiceren, erg belangrijk. Een paar reacties terug zag ik een post staan van een boek over communiceren. Dat boek komt op de plank te staan (we gaan er ook in lezen hoor!) Bedankt voor de adviezen.

Fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad TS! Gevoel van opluchting nu zeker? Hij gaat neem ik aan ook in praktische zin zijn deel van het huishouden oppakken en jij wat meer loslaten? :Y)

**Geplaatst**: 07-12-16 10:40

Geplaatst: 07-12-16 10:40

En wat hebben jullie afgesproken omtrent de taakverdeling? Hoe gaat hij jou helpen jou te ontlasten, zowel praktisch als ook bij de druk die jij jezelf op legt, maar ook indirect door zijn moeder wordt opgelegd?

**Geplaatst**: 07-12-16 11:07

Geplaatst: 07-12-16 11:07

Cowboy55 schreef:
Ben blij dat jullie samen hiermee aan de slag gaan. Lijkt me een stuk beter dan de meest gangbare suggestie op Bokt.....

Eigenlijk wel mee eens

bij ons ging het samenwonen ook niet gelijk geweldig, en er maar gelijk een eind aan breien is niet altijd de oplossing. Communicatie wel

En war phormicola zegt; je moet natuurlijk wel met z'n tweeën aan de relatie werken

Hier loopt het thuis op rolletjes maar dat is ook niet zo vanaf het begin. Wij zeggen echter wel altijd alles gelijk wat ons dwars zit dus weten altijd waar we aan toe zijn

**Geplaatst**: 07-12-16 11:14

Geplaatst: 07-12-16 11:14

Grit schreef:
En wat hebben jullie afgesproken omtrent de taakverdeling? Hoe gaat hij jou helpen jou te ontlasten, zowel praktisch als ook bij de druk die jij jezelf op legt, maar ook indirect door zijn moeder wordt opgelegd?

Hij wilt graag zijn werkplaats in orde hebben, maar doet dan steeds de afwas en wilt elke dag wel een 'opgelegde' taak doen (vb. De was ophangen of stofzuigen of...) Ik moet het hem enkel laten weten, hij denk er niet spontaan aan. Dan dien ik door de week enkel te koken als ik thuis kom en kan eventueel nog snel een wasmachine volduwen en opzetten. Dan hebben we onze huistaakjes wel gedaan. De grote dingen inkopen doen we samen, het poetsen zelf zijn we nog niet uit. Hij gaf wel aan dat heus niet elke week de ramen gepoetst moeten worden en dat zijn moeder maar opmerkingen geeft, maar hij ze zoveel mogelijk zal 'bufferen'.

**Geplaatst**: 07-12-16 11:24

Re: Futloos, moe en toch actief zijn.

Geplaatst: 07-12-16 11:24

Goed dat jullie bezig zijn maar volgens mij heb je nog een zware dobber. Ik herken echt heel veel van jou in mezelf en bij ons kwam dezelfde conclusie: hem een taak geven. Eerlijk? Voor mij werkt het niet.
Want dan doet hij het niet meteen, en ik wil het wel meteen van mijn lijstje af hebben. Maar omdat ik de taak aan hem heb gegeven kan ik het ook niet meer zelf doen (want dat eindigt in "dat zou ik toch doen!") Ik geef hem dus alleen een taak als ik zelf laat thuis ben en geef aan of hij dat gedaan wil hebben als ik er ben.
Maar het scheelt dat ik 32uur werk en hij 40, dus het grote huishouden doe ik zelf op mijn vrije dag. En dat werkt voor ons echt veel beter, want ik wil zelf die controle houden dat het gedaan wordt wanneer ik het wil en wanneer het mij stoort. Maar ik ben wel zover dat ik me besef dat dat mijn probleem is en dat ik zelf zou moeten leren loslaten daarin

**Geplaatst**: 07-12-16 11:29

Geplaatst: 07-12-16 11:29

Fijn dat jullie zulk goed gesprek gehad hebben. Hopelijk vinden jullie samen de juiste weg en een goed evenwicht.

Greetje63 schreef:
Kirrr schreef:
Greetje, met wat jij zegt ben ik absoluut niet akkoord.

Dat mag , toch hoop ik dat ondanks dat TO niet op mijn bijdrages reageert het wel haar ogen opent. Het is zo gemakkelijk de beschuldigde vinger naar je partner en dit geval je schoonmoeder te wijzen. Maar enige zelfreflectie zou in deze niet verkeerd zijn. Waarom doe ik wat ik denk te moeten doen , waarom wil ik perse aan verwachtingen van een ander voldoen terwijl het voor mezelf niet goed voelt.
Als je wil dat mensen van houden en rekening met je houden zal je allereerst genoeg van jezelf moeten houden en voldoende rekening houden met jezelf. Kortom je hoeft niet een slaaf van je eigen huis te zijn, dat is een keuze en oke je partner mag in het huishouden ook zijn handjes laten wapperen maar verwacht niet dat hij er ook kiest om net als jij het te overdrijven en geef hem de ruimte het op zijn manier te doen wanneer hij het nodig vind.

Wat je hier schrijft komt al heel anders over dan je eerste post. Daarmee ben ik deels wel akkoord.
Maar het is niet omdat 1 partner te perfectionist is, dat de andere helemaal niets hoeft te doen.

**Geplaatst**: 07-12-16 11:32

Geplaatst: 07-12-16 11:32

phormicola schreef:
Cowboy55 schreef:
Ben blij dat jullie samen hiermee aan de slag gaan. Lijkt me een stuk beter dan de meest gangbare suggestie op Bokt.....

Dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Ik spreek niet voor anderen maar ik heb tien jaar van m'n leven weggegooid omdat ik ook dacht dat je maar moest blijven werken aan de relatie. Hij heeft in die tien jaar geen vinger uitgestoken in het huis, werkte niet en omdat hij Amerikaans was kreeg hij geen bijstand, stak geen vinger uit naar ons kind, liet mij hangen en wurgen met het kleine beetje geld dat we hadden én vond het een goed idee om mij dagelijks op m'n fouten te wijzen terwijl hij lekker zat te gamen
Zo'n relatie wens ik niemand toe, vandaar mijn waarschuwing. Mijn ex had ook altijd de beste wil en er veranderde niets.

Precies dit....
Precies hetzelfde gehad met schoonmama. Precies hetzelfde gehad met vriend die aan het sleutelen was aan brommers, scooters en motoren. Niks in huis deed maar ondertussen alles deed (volgens hem). Mama had gelijk.... van mama moest het zo.... Zelfs dat stukje met 'mijn moeder denkt dat ik niet zelfstandig ben' herken ik. Ondertussen stond mama recht achter haar zoon en lag er niks aan hem. Wel hield ik het huis niet schoon genoeg, zou zij dingen anders doen, deed zij het beter etc.
Nee hoor, ookal komt hij net onder moeders vleugels vandaan. Hij kan je echt wel helpen, ook zonder dat je hem moet vertellen wat hij moet doen. Als hij echt graag samen iets wil doen dan zou hij wel vragen wat hij kan doen of aanbieden iets op te pakken.