Geplaatst: 11-05-16 10:16 chanel1985 schreef:Dat zeg ik ook helemaal niet , ik vind het erg dat mensen moeten sterven omdat men zich aan bepaalde protocollen moet houden, zoals je zelf ook al eerder schreef.
Ik had het er in mijn verhaal over dat ik begreep dat pijn vervelend was, niet sterven. Alhoewel dat ook vervelend is, dat moet ik je beamen. Maar daar had ik het niet over. Ik hoop dat je in jouw werk dus ook wat beter leest.
Maar TS; is er geen mogelijkheid dat je het nu nog even een paar daagjes aankijkt en dan maandag, als de klachten niet verergeren maar afnemen of gelijk blijven dat je lekker naar je eigen HA gaat? Als je daar wat meer vertrouwen in hebt?
) Nadat er foto's gemaakt waren werd duidelijk dat het bovenste kootje niet meer zat waar het hoorde, en dit moest ook direct weer rechtgezet worden ivm dat anders de pezen(?) die het kootje op zijn plek hielden te ver uitgerekt werden en de kans op dat hij er dan weer snel afschoot groter werd. Ook was het voor de zenuwcellen belangrijk dat het weer goed gezet werd. Ze hadden het in het ziekenhuis niet vaak zo mee gemaakt, dus 3 uur later, 3/4 verdovingsspuiten en nog een aantal röntgenfotos verder om te kijken of hij weer goed zat, hebben ze hem met veel geweld er weer in gekregen. De pijn was meteen weer een heel stuk beter! op de röntgenfoto toen hij weer goed zat bleek er ook nog een breuk te zitten ( welke eerst niet gezien was doordat het kootje er overheen geschoven was). Heb toen 4 weken gips gehad en daarna nog 12 weken zo'n speciale schoen. Het is nu iets meer dan een jaar geleden, maar buigen gaat nog steeds moeizaam en er moet ook niet iemand tegen aan komen, maar voor de rest gaat het prima. 
) en anders wordt er een antibioticakuur bij gegeven, waar je toch al aan zit. Dus overleg het even, maar in principe ben je nog een jaar beschermd. 
In het duin, geen telefoons mee, dus hinkelend hangend aan mn paard terug uit het duin gehinkelt (gelukkig waren we nog helemaal aan het begin). Heel even aangekeken, maar werd zo blauw en dik, en was zo pijnlijk, dat ik besloot toch maar naar de eerste hulp te gaan (ik wist toen niet dat ik eerst langs de HAP moest, en dacht ook eigenlijk wel dat het ernstig genoeg was 
). Op de eerste hulp werd ik niet weggestuurd, ik kreeg de keuze om eerst naar de HAP te gaan en een verwijzing te vragen, of te wachten maar dan ging iedereen met verwijzing voor. Ik koos voor het laatste, dacht dat dat vast sneller was dan op en neer naar de HAP. Not 
