PTSS, wie
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
- LS_fotos
-
- Berichten: 1640
- Geregistreerd: 24-04-12
Geplaatst: 26-01-16 21:03
Toen mijn probleem op het GGZ bekend werd, (ik gaf nooit ergens antwoord op) werd er vermeld dat ik trauma verwerking moest hebben, met mijn hulpverlener van toen heb ik goed kunnen praten en de plek van het ongeboren kind zou ik vullen met mijn 2 pony's dit schrijven mijn hulpverleners van nu ook. Waarom hun dit zo denken weet ik niet, doet me zeer veel pijn dat terug te lezen. Ik dicht heel erg veel en ik kan met 1 woonbegeleider van mijn plek nu er best wel over praten, maar val vrij snel in een dissociatie. Inmiddels ben ik al jaren verder en ook tientallen hulpverleners...
Janneke2 schreef:Oppervlakkige lezers denken nu 'dat hij stopte is natuurlijk. goed nieuws' - maar alles wat daar voor zat, hoei!!
Ik heb me ooit laten vertellen dat er in feite twee soorten aangiften verkrachting zijn.
De acute soort en de aangifte na therapie.
In het eerste geval: je komt lijkbleek het politiebureau binnen en zegt toonloos "ik wil een vrouwelijke rechercheur van zedenzaken spreken". Doorgaans is het beleid, dat je een kop koffie krijgt terwijl die mevrouw uit bed wordt gebeld als ze geen dienst heeft. Soms vraagt iemand : "Kunt u een signalement geven en plaats delict, dan gaan we alvast kijken."
De rechercheur zedenzaken zal vroeger of later ook vragen of je hem hebt gekrabt en als dat aan de orde is begeleiden naar het ziekenhuis/ de politiearts.
En anders maak je eerst een afspraak om de aangifte voor te bereiden en als incestvrouw ben je daarna zo een dag zoet met alles vertellen.
Je komt lijkbleek binnen, en zegt toonloos, wil ik op zeggen: Helemaal overstuur en over de rooie ontroostbaar en niet uit woorden kunnen komen...
Lente schreef:Bah ik heb een herbeleving... Nooit als zodanig herkend... Maar ik zit hier nu verstijfd op de bank en durf niet naar de ramen te kijken...
Laat staan met de hond te gaan lopen. Bah.
Die heb ik soms ook, op dat soort moment heb ik hele sterke argwaan en waanideeën.Anoniem schreef:Ik Praat er niet over.
Ben erover veroordeeld en geen zin om me te moeten verweren voor mijn gevoel..
Herken dat dus heel erg.
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-01-16 21:10
- coldsummers
-
- Berichten: 2060
- Geregistreerd: 19-06-12
- Woonplaats: Zuid-Holland
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-01-16 23:53
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-02-16 00:55
Balen!
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-02-16 10:07
rot van de trigger en de nasleep! ! Veel sterkte - en ik zou zeggen: vanaf vandaag al meteen goed voor jezelf zorgen!
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-02-16 10:20
Sterkte.
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-02-16 18:36
Toen ik 14 was heb ik een jaar lang een veel te serieuze relatie voor mijn leeftijd gehad. Het eerste jaar was alles leuk en gezellig. Echter ging het na de zomervakantie fout.
Ik hield inmiddels veel van de jongen in kwestie en wilde hem niet kwijt. Ook was ik erg onzeker; ik ben vroeger veel gepest. Er was een meisje waar hij veel mee praatte, en viavia wist ik dat zij hem wel zag zitten. Ook was het niet zo'n heel aardig meisje; zo een die alles doet om een relatie te breken en het "slachtoffer" dan uitlacht. Op een dag zei ik er wat van tegen mijn vriend. Echter kreeg ik te horen dat ik me niet moest aanstellen. Niet erg geruststellend dus. Maar ik vergaf het hem; ik hield immers van hem. Het bleef echter doorgaan; op facebook en in het echt werd er voor mijn ogen geflirt. Uiteindelijk heb ik tegen het meisje wat gezegd, en toen begon mijn vriend zich tegen haar te verontschuldigen voor mij. Ik van streek, etc... Ondertussen lachte het betreffende meisje mij inderdaad uit. Zo ging het een tijdje door. Als ik over mijn gevoelens wilde praten werd ik afgesnauwd, praatte hij twee dagen niet tegen me en maakte het daarna weer goed. Zo ging het nog twee maanden door.
Uiteindelijk ging het na een grote klapper uit. Hij speelde letterlijk spelletjes met me, stuurde me toen ik in de auto terug van vakantie zat lelijke sms'jes, en maakte het dezelfde dag dat ik thuiskwam bij mij thuis uit.
Na twee weken ging het tot mijn grote geluk weer aan. Echter had hij dat tegen niemand gezegd, en was er ook een ander meisje in het spel. Hij praatte tegen mij uitgebreid over alle geweldige dingen die zij zei enzo, en er werd duidelijk geflirt. Maar ik durfde er niets meer over te zeggen; ik was blij dat het weer aan was en ik was bang dat ik weer allemaal gesnauw over me heen ging krijgen.
Met de kerstvakantie ging hij naar Zuid-Afrika. Eerst liet hij een week niets van zich horen, en daarna maakte hij het opeens over facebook weer uit. Heel veel voelde ik niet meer; mijn emoties waren "op". Een week nadat hij terug was van vakantie had hij iets met dat andere meisje.
Ik liep op school (we zaten op dezelfde school) af en toe te huilen. Na twee weken gebeurde er echter iets vreselijks. De nieuwe vriendin van inmiddels mijn ex had iets op twitter geplaatst: "Haha, probeer allemaal een foto te maken wanneer .... aan het huilen is". .... was ik dus. Ik ben hier toen mee naar mijn ex gestapt maar die koos alleen maar haar kant en gebruikte als excuus "dat ik toen we nog samen waren ook wilde dat hij mij verdedigde", en dat ik dus hypocriet was. Uiteindelijk heeft zijn vriendin haar ongemeende excuses aangeboden.
Het contact verwaterde (gelukkig, zag ik toen eindelijk in), en ik ben van school veranderd.
Ik heb mijzelf altijd verweten dat dit alles aan mij lag. Diep in mijn hart doe ik dat nog steeds.
Inmiddels, vier jaar later heb ik weer een vriend. Echt de allerliefste, allerbetrouwbaarste en leuke jongen die je je maar kan voorstellen. Ik heb het hier uiteraard met hem over gehad. Hij was ongelofelijk begripvol, zei dat hij dat nooit zou doen enzo. In het begin dat we iets hadden was ik letterlijk bang om bepaalde reacties van hem te krijgen omdat ik zo gewend was aan afgesnauwd worden en lelijke opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd krijgen. Elke keer als dat zo is kan ik dat tegen hem zeggen, en elke keer stelt hij mij dan gewoon gerust. Echt totaal anders dan mijn ex.
Toch merk ik dat nu ik weer een vriend heb, ik nog steeds veel moeite heb met wat er gebeurd is. Ik blijf bang dat ik hem opeens verlies, ook al weet ik dat dat niet zal gebeuren. Als ik met hem over whatsapp praat komt soms die stem van mijn ex in mijn hoofd, alsof hij aan de andere kant van de lijn zit. Ook heb ik sinds kort nachtmerries dat mijn huidige vriend vreemd gaat, en daar voel ik me dan de hele dag onzeker over. Ook al stelt hij me gerust, en weet ik dat hij zoiets niet zou doen.
Dit wordt de laatste tijd erger. Ik wil van dat onzekere af, ik wil mijn vriend volledig kunnen vertrouwen zoals hij verdiend, en zoals ik zou moeten. Hij zou mij echt nooit opzettelijk pijn doen zoals mijn ex deed.
Wat moet ik hieraan doen? Ik ben ten einde raad.
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-02-16 18:45
Je bent nog jong en zou juist een fijne probleemloze relatie moeten hebben. (uiteraard gun ik die elk mens hoor...)
Kan je vriend je gevoelens en gedachten en jouw reacties begrijpen? Hoe lang zijn jullie samen?
Wat mij kan helpen als ik dergelijke gedachten heb (ik herken ze maar ál te goed)is dit uitdagen.
Dus de gedachte pakken waar je last van hebt:
"Mijn vriend vindt mij niet de moeite waard'.
Daag die gedachte uit, bijvoorbeeld op papier. Wat maakt dat je dit zo denkt? waar blijkt dit uit?
Kan je dit bewijzen? Klopt deze gedachte wel?Klopt zijn gedrag met jouw reactie?
Voor dergelijke 'gedachtekronkels' heb ik zelf een cursus gedaan. VERS heette die.
(Vaardigheden Emotie Regulatie Stoornis, geloof ik).
Misschien kan je zoiets, eventueel,ook zoeken..
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 02-02-16 19:02
rot hoor, wat jou allemaal is aangedaan! Bijna terloops zeg je, dat je vroeger veel. bent gepest. - en wat je ex met je deed ("samen met die slang") is ook gewoon pesten.
[Niet dat pesten gewoon is, al komt het helaas veel voor, maar enfin... Dit was pesten.]
Ten eerste, altijd goed om te weten: pesten is een groepsproces, of beter: een groepsprobleem. Jij doet NIETS fout. - maar de ellendelingen zijn er wel op uit, om jou dat gevoel te geven. (Simpel gezegd : ga dus niet accoord met welke gedachte of uitspraak dan ook, dat het aan jou zou liggen. Belangrijk! )
Sterker nog: bepaalde losers zijn er juist op uit, om dat de kern van hun "spelletjes" te maken: jou een soort dolgedraaid kompas in de maag splitsen: "ik weet niet meer wat de goede manier is..." Wat je uiteraard kan bevestigen in 'dat het mijn eigen fout zou zijn '. Inclusief gezwatel van: 'je had weerbaarder moeten zijn'. Er zijn uiterst weerbare mensen die gepest worden! (Omdat ze rood of zwart haar hebben, hun ouders de verkeerde auto hebben, te groot of te klein, met het foute accent praten - of hoe het maar uitkomt.)
En dat zowel het eerdere gepest, als deze ellende met "vriend" en zijn flirt sporen nalaat, geloof ik grif. Ook dat is geen kwestie van dat jij dingen fout doet, maar als je zo gekwetst wordt in je vertrouwen geeft dat littekens, die nu opspelen.
Naar ik vurig hoop: ze spelen nu op, omdat je nu echt veilig bent en je kunt gaan verwerken.
Die gedachten uitdagen, onderzoeken kan beslist zin hebben. Maar de littekens zitten niet in je gedachten, maar in je gevoel, vroeger of later heeft het zin om een therapie te zoeken die juist die diepere laag van je overlevingssysteem aanpakt.
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-02-16 20:43
Mijn vriend kan mijn gevoelens gelukkig begrijpen, en stelt me dan ook gerust. Hij zegt inderdaad zoals jullie ook al zeggen dat we dat vertrouwen gewoon weer moeten gaan opbouwen. Hij helpt me er ook mee door bijvoorbeeld foto's van een feestje te laten zien waar hij gewoon ook met andere meiden praat enzo (ook omdat hij niets achter wil houden), en me dan gerust stelt dat er niets is enzo. Dit heeft mij al erg veel geholpen. Op dat gebied van vertrouwen ben ik ook al erg gegroeid.
Het zit hem vooral in dat ik bang ben voor "mezelf". Als hij even kortaf is omdat hij haast is (wat niet meer dan normaal is), ben ik snel geneigd om er toch wat achter te gaan zoeken, ook al weet ik dat er niets is. Dan betrap ik mezelf erop dat ik ga vragen "is er iets?" enzo, en ik ben bang dat hij daardoor geïrriteerd raakt, net zoals mijn ex deed. Toch stel ik die vraag dan en daarna ben ik dan bang en word ik gelijk onzeker waardoor dat gevoel alsof er iets is erger wordt. Er is dus niets, maar ik maak er iets van. Ik loop mezelf de hele dag gek te maken. En het maakt niet uit hoe vaak hij me gerust stelt en hoe hard ik mezelf ook beveel om dat te geloven en niet meer zo na te denken; het blijft.
Ik ben bang dat ik zelf mijn relatie kapotmaak, die net zo goed gaat.
We zijn overigens nu bijna een half jaar samen en we houden niet alleen ontzettend van elkaar, maar we zijn ook elkaars beste vriend. Soms is er even miscommunicatie maar dan praten we daar over en lossen we het gelijk op. We zijn ontzettend blij samen.
- coldsummers
-
- Berichten: 2060
- Geregistreerd: 19-06-12
- Woonplaats: Zuid-Holland
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 02-02-16 22:14
Ik heb stemmingswisselingen niet normaal; haha. Nee het is niet het maandelijkse gedoetje.
Ik ben de afgelopen dagen alleen maar uitbundig "blij". Maar ik ben ook ontzettend gefrustreerd met mezelf. Zondag op maandagnacht niet kunnen slapen en heb dus echt geen oog dicht gedaan. Volgende dag om 7 uur uit bed en naar school; drukke schooldag gehad en nog naar Rotterdam geweest. Was om 5 uur thuis, toen gedoucht en gegeten. Wilde naar bed maar ineens had ik wel super veel energie. Waar ik dus ind e bus nog letterlijk zat in te kakken had ik nog geen uur later energie voor 100. Toen om 11 uur 's avonds naar bed gegaan. Sliep wel gelijk en om 6 uur weer uit mijn bed vandaag. Ik ben niet moe, heel raar. Ik was zondag vanaf half 1 tot maandag avond 11 uur a half 12 dus wakker. Hoe ik het overleefd heb, geen idee. Ik heb overal zin in, heb weer het knutselen opgepakt maar niets lukt. Dus ik ben zwaar geïrriteerd met mezelf en ik weet niet hoe. Ik heb in mijn hoofd genoeg ideeën en hoe ik dingen moet uitwerken, maar het komt er niet van; zodra ik het wil gaan uitwerken, besluiten mijn hersenen om te stoppen met functioneren. Bah. Ik heb de 16de weer een afspraak bij de osteopaat. Ik ben de vorige keer heel wat te weten gekomen en het is best eng; maar het klopt volledig.
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Geplaatst: 02-02-16 23:45
Resistance schreef:Het zit hem vooral in dat ik bang ben voor "mezelf". Als hij even kortaf is omdat hij haast is (wat niet meer dan normaal is), ben ik snel geneigd om er toch wat achter te gaan zoeken, ook al weet ik dat er niets is. Dan betrap ik mezelf erop dat ik ga vragen "is er iets?" enzo, en ik ben bang dat hij daardoor geïrriteerd raakt, net zoals mijn ex deed. Toch stel ik die vraag dan en daarna ben ik dan bang en word ik gelijk onzeker waardoor dat gevoel alsof er iets is erger wordt. Er is dus niets, maar ik maak er iets van. Ik loop mezelf de hele dag gek te maken. En het maakt niet uit hoe vaak hij me gerust stelt en hoe hard ik mezelf ook beveel om dat te geloven en niet meer zo na te denken; het blijft.
Hoi meis,
ken je het woord 'trigger'? In principe een 'klein' iets, dat jouw alarmsysteem activeert: "...dit klinkt naar iets, wat gevaarlijk kan zijn - TE WAPEN!!!"
In principe is dat je overlevingssysteem, buiten je bewuste denken om. (Vaak noemen we het 'denken', maar het zijn in feite gevoelens, of ach hoe zeg je dat, waar je als mens geen grip op hebt.)(Het is buiten het bewuste denken om uitstekend te beïnvloeden, don't worry!)
Daar doorheen loopt jouw pestverleden: je vraagt geruststelling aan je lief (terecht, want je alarmsysteem wordt getriggerd) en het antwoord 'dat er niets is' - tja, die woorden zijn door een loser voor jou vergiftigd, dus daar word jij opnieuw in getriggerd... (Die loser beweerde altijd van niet, dus zegt je alarmsysteem terecht 'dat dit gevaarlijk kan zijn'....)
Dat je daar 'de hele dag gek van kunt worden' geloof ik ook grif.
En van de belangrijkste trucs is: ga niet met je alarmsysteem in gevecht. Jij wordt getriggerd, dat is zo, punt.
En dat is heel naar! En daarin verdien je steun.(Klein verschil, groot gevolg: geef jezelf alle erkenning en ruimte 'om zo te denken', dat is gewoon je alarmsysteem en daar vecht je niet mee. Dwz: bespaar jezelf de frustratie, daar reageert je alarmsysteem niet op.
Uiteraard is geruststelling heerlijk, en broodnodig! Maar dat gaat net niet over wat hij wel en niet doet, maar wat jij zoal voelt. Dat is akelig zat!)
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-02-16 13:35
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-02-16 13:41
(Daarna de 2e fase: die triggers de nek omdraaien.)
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-02-16 13:44
- Janneke2
-
- Berichten: 23646
- Geregistreerd: 28-02-13
- Woonplaats: Ergens in Drenthe
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-02-16 14:06
Ik kan me voorstellen dat juist als er positieve dingen gebeuren, ook de nachtmerries weer komen opzetten. -Is dat het idee?
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-02-16 15:29
- testebeest
-
- Berichten: 4620
- Geregistreerd: 08-01-05
- Woonplaats: leusden
Geplaatst: 26-02-16 15:30
)Ieder die het kan gebruiken veel sterkte
- MyKayleigh
-
- Berichten: 356
- Geregistreerd: 01-08-09
- Woonplaats: Provincie Zeeland
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-02-16 18:31
Best pittig maar het is voor het goede doel denken we maar.
Sterkte voor iedereen.
- Fish_n_Chips
- Berichten: 1215
- Geregistreerd: 27-08-15
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-02-16 20:50
Ik struggle. Vandaag op school hadden we een workshop en daarin waren er heel veel stellingen over macht. Het enige wat ik kon denken was "Als ik toen maar macht had gehad..".
- Anoniem
Re: PTSS, wie
Geplaatst: 26-02-16 21:00
- Anoniem
Geplaatst: 26-02-16 21:34
testebeest schreef:Ik lees hier ook nog altijd mee. Helaas weer ontzettend in strijd met mezelf. Eigenlijk moet ik weer een afspraak maken. Maar ik hik er zo tegen aan. Vooral omdat ik de laatate kewr 5 gesprekken kreeg en doeidoei. (En dan zeggen toen ik instorte bij het laatste gesprek waarom heb je dit niet eerder aangekaart. Eum tja vertrouwen? Ze hadden ook mijn oude gegevens niet opgevraagt zucht zo leuk fusies
Ieder die het kan gebruiken veel sterkte
Toch doen lieverd! Je bent het waard en je omgeving is het waard!