Bokt.nl

Zonnetje81 schreef:

Ik denk dat je sowieso je grenzen gaat verleggen als je in de situatie bent.

Kukkie schreef:

Leatitia, die relatie is nu erg goed. Ik heb hem 2 jaar geleden leren kennen op vakantie. En werd erg verliefd. Hij ook.
Toen ben ik een maand terug gegaan naar dat land om te kijken of het wat zou kunnen worden.
Hij wilde dolgraag een relatie met mij. En ik begon te twijfelen. Zag overal beren op de weg omdat hij echt niet naar NL kan verhuizen en ik dus naar Ierland zou moeten. Hij kan en kon mij niet onderhouden, niet eens qua een ziektekostenverzekering. (hij is straatartiest en komt uit Jamaica). Vanwege de crisis, die daar nog veel erger is dan hier, kan ik daar eigenlijk geen werk vinden. Dus ik vond het risico te groot. Eten zou er wel zijn, maar geen dokter of tandarts als ik ziek ben, dat ging me echt te ver.

Ik heb dus best wel tegen een groot deel van het gevoel in voor de eer bedankt. Dat vond hij heel moeilijk, maar accepteerde het. En inmiddels zijn we twee jaar verder, heb ik hem nog vaker gezien (daar) en praten we eens per week een paar uur op Skype. Hij ziet mij als zijn beste vriendin en ik andersom ook.

Moontje1991 schreef:

Het is niet voor niks dat moeder natuur heeft besloten dat niet iedereen een kind kan krijgen.
En ja dan kunnen we er met zijn alle tegen in gaan en maar zoeken naar manieren om de waarheid te omzeilen.
Maar of dat nu zo goed is?
Alles heeft een rede dus dat sommigen mensen geen kinderen kunnen krijgen ook.
Ja als je een eenorme kinderwens hebt maar het kan niet is dat niet leuk.
Maar wil je dan echt op onatuurlijke wijze zwanger worden?
Met alle gevolgen en risico`s?
Als moeder natuur wou dat iedereen kinderen kon krijgen dan was dat wel zo geweest.
En waarom de een wel en die ander niet over dat vraagstuk waag ik me niet.
Maar ik denk dat het niet voor niks is.
Niet alleen om overbevolking te verminderen maar er zullen zeker meer redenen zijn.
Niks is zonder reden tenslotte.
En ik vindt persoonlijk dat men zich er dan bij moet neerleggen inplaats van omwegen te gaan zoeken.
Het is mischien makelijker gezegd dan gedaan.
Maar als het de bedoeling zou zijn geweest dat je kinderen zou krijgen dan zou dat toch mogelijk zijn?
En daarnaast door de natuur tegen te werken veroorzaken we alleen maar meer problemen.
Want wat als het gelukt is om iedere vrouw en man vruchtbaar te maken?
Wat komt er dan om te zorgen dat sommigen mensen toch geen kinderen krijgen of in iedergeval niet lang houden?
Nee met behulp van de wetenschap kinderen krijgen vindt ik te ver gaan adoptie vindt ik wel een goed middel er zijn tenslotte genoeg mensen die niet voor hun kind kunnen of willen zorgen.

Chiqa schreef:

de egoisme van die partner die alleen aan zichzelf denkt. Als je voor je relatie gaat, van je partenr houdt kan ej dr ook voor vechten of kinderen adopteren, keus is aan jezelf

Moontje1991 schreef:

Maar hij zegt ook jij bent belangrijker ik heb jou gekozen omdat ik een leven samen met jou wou hebben niet omdat ik dacht dat je een goede broedmachine zou zijn.

superwoman schreef:

vroegah kon ik me niet voorstellen dat ienand verder dan de natuurlijke weg zou willen gaan. Vond dat ook niet "klassiek en/ of romantisch".

_San87_ schreef:

Ik vind kinderen niet leuk, ik zie ze liever niet dan wel. Ik weiger met kinderen om te gaan en ga het liefst zo min mogelijk naar plaatsen waar veel kinderen komen. Ik kan ze niet uitstaan. Dit is al mijn hele leven vanaf mijn pubertijd zo. Dit is niet veranderd toen ik in een stabiele relatie kwam en vrienden om mij heen kinderen kregen.

Asjemenauw schreef:

Heeft mijn man ook wel eens geroepen en hij heeft het zelfs gedaan.
Hij heeft zelfs wel eens stampend in de huiskamer gestaan, gebalde vuisten en rood van woede en dan op de top van zijn longen schreeuwen: Ik wil dat jij gelukkig bent !!

Gelukkig willen wij allebei dat de ander gelukkig is en daar knokken we ook voor.

Zonnetje81 schreef:

Ik denk dat je sowieso je grenzen gaat verleggen als je in de situatie bent.

Kukkie schreef:

Suzanne, met een eventueel kind hoeft de wens toch ook niet weg te zijn? Natuurlijk zegt je verstand dat je niet mag zeuren, omdat je al een kind hebt. Maar het gevoel is echt een ander ding. Het is een beetje hetzelfde als tegen ouders die een kind verloren hebben: gelukkig heb je het andere kind nog.
Ik hoop dat je nog een keer mee mag maken dat er een nog een kindje komt.

Suzanne F. schreef:

Kukkie schreef:

Suzanne, met een eventueel kind hoeft de wens toch ook niet weg te zijn? Natuurlijk zegt je verstand dat je niet mag zeuren, omdat je al een kind hebt. Maar het gevoel is echt een ander ding. Het is een beetje hetzelfde als tegen ouders die een kind verloren hebben: gelukkig heb je het andere kind nog.
Ik hoop dat je nog een keer mee mag maken dat er een nog een kindje komt.

Dank je wel, lief!

En de vader kan gerechtelijk bezoekrecht afdwingen he?

Kukkie schreef:

Toen zijn dochtertje 2 was zei ze tegen elke zwarte man die ze tegenkwam 'daddy'.

Kukkie schreef:

Chubby, hij heeft al een dochtertje in Ierland. Daarom wil hij daar niet echt weg. Ik zou - als ik op zijn aanbod inga - gewoon die kant op gaan, proberen zwanger te worden, en weer naar huis. De middelen en de steun om een kind 'alleen' op te voeden zijn er wel. Dat weet hij ook heel goed. Ik had het eerst met hem over adopteren in mijn eentje. Dat vond hij geen goed idee en toen stelde hij dit voor. Maar Ierland gaat hij niet uit. Hij kan daar ook alleen maar geld verdienen, omdat je daar als straatartiest overal mag werken. In NL zitten daar teveel regeltjes aan.