Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-03-10 15:53

Geplaatst: 05-03-10 15:53

ik heb wel 2 kids maar niet geplant teminste de eerste niet maar ben er wel gelukkig mee.
maar kan me heel goed voorstellen dat er vrouwen zijn die geen kinderen willen.
het is niet vanzelfsprekend dat iedereen een kind wil zo werkt het gelukkig niet.
maar ik merk in de omgeving wel dat er veel gevraagd word aan iemand die nog niks heeft en" wanneer jij"
dan denk ik je kunt als je het zo nodig weten moet ook aan iemand vragen goh zou jij ooit nog kinderen willen of toch liever niet.
ik snap het goed je kunt wel veel meer dan met kinderen en als je die drang niet hebt mooi zo houden maar inderdaad zorg dan wel dat je ook niet zwanger word want dat zou makkelijk zijn elke keer maar weer weg laten halen die leventjes.
dan zeg ik ook zorg dat het niet gebeurd anders is het eigen schuld.

**Geplaatst**: 05-03-10 15:53

Geplaatst: 05-03-10 15:53

Vjestagirl schreef:
Ik heb ook altijd de neiging om iemand te condoleren als ze vertellen dat ze zwanger zijn... K heb t nog maar niet geprobeerd.

**Geplaatst**: 05-03-10 15:54

Geplaatst: 05-03-10 15:54

darwin schreef:
Vjestagirl schreef:
Ik heb ook altijd de neiging om iemand te condoleren als ze vertellen dat ze zwanger zijn... K heb t nog maar niet geprobeerd.

Ja. Ik kan me namelijk best voorstellen dat je blij bent als je zwanger bent, maar het zou voor nou niet echt een reden zijn om helemaal uit mijn dak te gaan...

**Geplaatst**: 05-03-10 16:10

Geplaatst: 05-03-10 16:10

Fijn dat er meerdere zijn zonder re-productie drang

Grappig vind ik ook dat ik vaak mensen spreek die als ze de tijd terug konden draaien liever geen kinderen hadden gehad.

Sommige mensen 'nemen' ook kinderen puur omdat het 'zo hoort'. Zonder er bij na te denken dat het geen hond is die je weer bij een asiel kan inleveren.

Ik vind uitspraken als; 'We moeten aan het milieu denken voor onze kinderen.' heel lachwekkend, neem ze dan niet!

Nee hoor, hier ook een heerlijk vrij leventje!

**Geplaatst**: 05-03-10 16:11

Geplaatst: 05-03-10 16:11

EeCee schreef:
Fijn dat er meerdere zijn zonder re-productie drang

Grappig vind ik ook dat ik vaak mensen spreek die als ze de tijd terug konden draaien liever geen kinderen hadden gehad.

Sommige mensen 'nemen' ook kinderen puur omdat het 'zo hoort'. Zonder er bij na te denken dat het geen hond is die je weer bij een asiel kan inleveren.

Ik vind uitspraken als; 'We moeten aan het milieu denken voor onze kinderen.' heel lachwekkend, neem ze dan niet!

Nee hoor, hier ook een heerlijk vrij leventje!

Hond hoor je óók niet bij t asiel in te leveren. Alleen die worden wat minder oud gemiddeld

**Geplaatst**: 05-03-10 16:11

Geplaatst: 05-03-10 16:11

Haha, ik ben nog erg jong (17) maar ik heb dus helemaal niets met baby's.. Kinderen vanaf een jaar of 7 dan zijn ze wel leuk, maar van die irritante peuters.. Daar heb ik echt niets mee!

De moeder van een vriendin van mij heeft een dagopvang, soms moet ik dan ook wel eens meehelpen.. Mijn vriendin zit altijd verschrikkelijk te lachen als ik een baby op schoot heb, weet echt totaal niet wat ik daarmee aanmoet..

Ook tegen irritante peuters en kleuters weet ik mij echt geen houding te geven, ben te snel geneigd om ze te behandelen als paarden. Dan zeg ik "eh!" of click ik met mijn tong nog voor ik het zelf door heb.

Wel vind ik het erg leuk om hier te lezen dat heel veel mensen niet met poppen hebben gespeeld maar met knuffels, hier ook.. Ik was altijd bang van poppen, iedereen vroeg een baby born voor zijn verjaardag die ik weet niet wat allemaal kon, ik een robot dinosaurus

. Mam had haar poppen bewaard voor mij, maar ik begin al te gillen als ze met de plastic zak aan komt waar ze inzitten, tot op de dag van vandaag weet ik nog niet hoe ze eruit zien. :')

Misschien komt het ooit nog eens, misschien nooit.. We zullen zien

..

**Geplaatst**: 05-03-10 16:18

Geplaatst: 05-03-10 16:18

Ik heb ook nooit met (echte) poppen gespeeld, hooguit met barbie. Wel veel met auto's, dierentuinbeestjes en my little pony :Y)

**Geplaatst**: 05-03-10 16:18

Geplaatst: 05-03-10 16:18

Kinderen kan je prima behandelen alsof het paarden zijn, hoor. Ik heb 2 hengsten thuis waarvan 1 nog aan het puberen is en soms erg eigenwijs kan zijn.
Heel eerlijk gezegd; sinds ik die jonge hengst heb kan ik steeds beter omgaan met alle pubers in mijn klas, vooral met de jongens

. Een boze blik, ehh en niet ingaan op hun puberale gedrag werkt prima, net als bij mijn hengst.
Met de dames heb ik dat minder; die zijn meestal toch wat rustiger dan de jonge mannen met hun gierende hormonen , maar ben dan ook geen merrie mens 8-)

.

Maar uiteindelijk komt het altijd neer op duidelijk grenzen stellen en of het nou om paarden of kinderen gaat; het werkt bij allebei ( en natuurlijk ook bij honden, medemensen, etc).
Dus als je goed met je paard overweg kan is de kans groot dat je dat ook met kinderen zou kunnen!

Laatst bijgewerkt door ElCid op 05-03-10 16:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-03-10 16:18

Geplaatst: 05-03-10 16:18

Onassa schreef:
Ik heb zelf heel wat lichamelijke mankementen gehad en eigenlijk had ik bij de bevalling ook zoiets van.....ooohhh,is dit nu alles???
Erg he???

Nee hoor, mensen moeten niet zo zeiken. Als je zwanger raakt dan weet je ook dat je moet bevallen en dat het pijn doet. Eigenlijk had ik na mijn eigen bevalling ook het 'is dit nu alles-gevoel'

Vjestagirl schreef:
Vjestagirl schreef:
Ik heb ook altijd de neiging om iemand te condoleren als ze vertellen dat ze zwanger zijn... K heb t nog maar niet geprobeerd.

Ja. Ik kan me namelijk best voorstellen dat je blij bent als je zwanger bent, maar het zou voor nou niet echt een reden zijn om helemaal uit mijn dak te gaan...

Zo vertelde een vriendin jaren geleden dat ze zwanger was, ik vroeg of ik haar van de trap moest gooien of liever niet.
Mijn eigen zwangerschap heb ik nooit als roze wolk gezien (ben niet zo goed in zwanger zijn denk ik

) en heb ook altijd gezegd: 'mocht ik ineens heel fanatiek gaan paardrijden, dan weten jullie dat ik zwanger ben!' (lig regelmatig in het hek geparkeerd).

**Geplaatst**: 05-03-10 16:21

Geplaatst: 05-03-10 16:21

He wat leuk weer zo'n topic (na [HK] Absolute afkeer van baby's...ben ik de enige?)

Ik heb dus ook niks met kinderen en loop ook elke keer weer tegen de discussie aan als ik zeg dat ik geen kinderen wil. Ik kan me al zo irriteren dat kinderen pret geluidjes maken. En met de gemiddelde normen en waarden die de ouders gebruiken om het kind op te voeden (vooral in restaurants zo leuk) word mijn gevoel voor kinderen er niet beter op. Gelukkig heb ik een vriend die het met mij eens is

Is het nou echt zo vreemd dat een jong iemand (ben zelf 22) nu al weet dat ze geen kinderen wil? Op mijn stage zijn een paar vrouwen die zwanger zijn of net zijn bevallen. Als ik die verhalen hoor... Hechtingen, kind elke 2 uur voeden in het begin, al die onderzoeken in het ziekenhuis...

Mij niet gezien hoor! Geef mij maar kittens, puppys en veulens

**Geplaatst**: 05-03-10 16:28

Geplaatst: 05-03-10 16:28

Ik ben blijkbaar het tegenovergestelde van iedereen hier in het topic. Ik heb vroeger heel erg veel met barbies en poppen gespeeld. Vond het geweldig om vadertje en moedertje te spelen.

Als ik baby's in mijn handen geduwd krijg vind ik ze helemaal geweldig. Maar alleen als ze baby's zijn. Zodra ze ouder worden is het gevoel helemaal weg. Ik heb 3 oppaskinderen en het zijn schatten van kinderen maar ik ben blij als ik ze weer terug kan geven aan de ouders.

Ik ben pas 18 en zou hier nog niet serieus over na moeten denken maar door mijn ziekte en mijn eigen jeugd (ziekenhuis in en uit) weet ik eigenlijk zeker dat ik geen kinderen wil. Waarschijnlijk kan ik ze niet eens krijgen (mocht dat wel nog lukken wordt het een moeizame weg) en als het kindje dan op de wereld is, is de kans groot dat het mijn ziekte heeft doorgekregen. Ik heb (sinds dat ik van de ziekte afweet) gezegd en zeg nog steeds dat ik geen kind op de wereld ga zetten die waarschijnlijk hetzelfde krijgt als ik. Ik vond en vind mijn leven niet gemakkelijk maar ik heb er mee leren leven. Maar ik zou het niet over mijn hart krijgen om dit een ander aan te doen.

**Geplaatst**: 05-03-10 16:32

Geplaatst: 05-03-10 16:32

Ja jammer dat dat topic toendertijd een beetje dood gebloed is.
Heb me daar ook reuze vermaakt om al die uitspraken.

Nog zoiets he.
Vroeger

toen ik nog een jong kind was en dingen deed die niet mochten, was het een keer waarschuwen....niet luisteren een portie smeer en kon ik naar boven en pas weer beneden komen als ik normaal kon doen.
Moet je tegenwoordig eens mee aankomen...dan heb je meteen de kinder bescherming op je dak.
Wat is er mis met een opvoedkundige tik??????
Nu dat niet meer getolereerd word zie je hoe de jeugd zich ontwikkelt, er is nog maar weinig respect te vinden.

**Geplaatst**: 05-03-10 16:34

Geplaatst: 05-03-10 16:34

MilouNigel schreef:
Ik ben blijkbaar het tegenovergestelde van iedereen hier in het topic. Ik heb vroeger heel erg veel met barbies en poppen gespeeld. Vond het geweldig om vadertje en moedertje te spelen. Als ik baby's in mijn handen geduwd krijg vind ik ze helemaal geweldig. Maar alleen als ze baby's zijn. Zodra ze ouder worden is het gevoel helemaal weg. Ik heb 3 oppaskinderen en het zijn schatten van kinderen maar ik ben blij als ik ze weer terug kan geven aan de ouders.

Ik ben pas 18 en zou hier nog niet serieus over na moeten denken maar door mijn ziekte en mijn eigen jeugd (ziekenhuis in en uit) weet ik eigenlijk zeker dat ik geen kinderen wil. Waarschijnlijk kan ik ze niet eens krijgen (mocht dat wel nog lukken wordt het een moeizame weg) en als het kindje dan op de wereld is, is de kans groot dat het mijn ziekte heeft doorgekregen. Ik heb (sinds dat ik van de ziekte afweet) gezegd en zeg nog steeds dat ik geen kind op de wereld ga zetten die waarschijnlijk hetzelfde krijgt als ik. Ik vond en vind mijn leven niet gemakkelijk maar ik heb er mee leren leven. Maar ik zou het niet over mijn hart krijgen om dit een ander aan te doen.

Je bent pas 18 en toch denk je al zo.
Ik kan niet meer dan respect voor je uitspreken meid en hoop dat jou leven verder naar omstandigheden mooi mag zijn.

**Geplaatst**: 05-03-10 16:35

Geplaatst: 05-03-10 16:35

Vjestagirl schreef:
Heeeerlijk herkenbaar dit

Op mijn werk (horeca) gaat het gesprek er regelmatig over (zeker omdat wij ieder jaar veel nieuwe mensen hebben). Iedereen weet dat ik geen kinderen in mijn groepen hoef, dat ik kinderfeestjes een ramp vind. Ik ben dan weer wel heel erg goed met kinderen in een noodtempo iets uit de grabbelton laten kiezen (hup, jij hebt wat, volgende!).

Maar ieder jaar weer moet ik uitleggen dat ik géén kinderen wil, en wáárom dan niet (en dit discussie begint nooit bij mij, heel raar). Ze kunnen me ook nooit uitleggen waarom zij ze wel willen trouwens.
'Ja maar, dat is toch leuk...?'
'Sorry, mijn definitie van leuk is anders'.

Ik heb ook altijd de neiging om iemand te condoleren als ze vertellen dat ze zwanger zijn... K heb t nog maar niet geprobeerd.

Ik heb me gisteren voorgenomen dat de eerste die mij nog vraagt "waarom niet" een heel vragevuur krijgt van "waarom wel" "ben je er zeker van?" "maar dat is toch niet natuurlijk..... Ach joh je veranderd nog wel van gedachten!"

en kijken hoe ze daar op reageren

**Geplaatst**: 05-03-10 16:35

Geplaatst: 05-03-10 16:35

ik vind de opvoedende tik prima als laatste redmiddel, het maakt in ieder geval veel indruk op de kinderen en ze houden er echt niks aan over! Ja misschien een beetje discipline, maar dat lijkt mij niet verkeerd. Ik ben het met je eens dat kids van tegenwoordig veel te weinig respect tonen.

**Geplaatst**: 05-03-10 16:35

Geplaatst: 05-03-10 16:35

Dat lijkt een algehele trend, pappen en zoethouden. En dat geeft gewoon vervelend gedrag. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. En niet dat daarmee mishandeling goed is, maar een keer wat strenger is niet erg.

**Geplaatst**: 05-03-10 16:36

Geplaatst: 05-03-10 16:36

Leuk om een aantal voor mij "bekende" bokkers in dit topic tegen te komen

Ook wij zijn heel bewust kinderloos, persoonlijk zeg ik ook altijd KinderVRIJ

Als kind al schijn ik tegen mn moeder te hebben gezegd: "Maar je hoeft toch geen kinderen?
Nee, maar dat is wel heel leuk hoor, was haar antwoord toen..

Inmiddels zijn we ruim 30 jaar getrouwd en nooit enige behoefte gehad aan kinderen; mijn man en ik zijn allebei veel meer dierenmensen dan mensenmensen, als je begrijpt wat ik bedoel, maar dat zal wel in dit topic, dat heb ik al meer gelezen

Ik wil ook absoluut nooit een baby vast houden, ik heb er gewoon helemaal niks mee; schreeuwende of dreindende kinderen in een winkel, ik wordt er kribbig van; zeg dan ook gewooon hardop tegen het kind: Houdt je mond! 9 van de 10 keer zijn ze dan ook vaak meteen stil... iets wat hun moeder niet voor elkaar krijgt :(:)

Wat wil je vanavond eten? ik moet dit niet en ik moet dat niet... grrrr een draai voor hun oren kunnen ze krijgen, eten wat de pot schaft, klaar!

Als jongste van de 7 (

) hebben mn zusjes genoeg kinders geproduceerd; van hun heb ik nooit iets gehoord; wel heeft mn moeder in 't begin wel regelmatig gevraagd of er nog geen kleintje op komst was, want mn man is 13 jaar ouder, dus we moesten wel opschieten...

Pas toen we héél duidelijk hadden gezegd dat we geen kinderen wilden en dat ze er over op moest houden, werd het hierover stil.

Eenzaam als we straks ouder zijn? Tja, door een vervelend ongelukje in huis heeft mn moeder bijna 3 maanden in een verzorgingstehuis gezeten, ze was 96 toen, als je daar hoort hoeveel oude mensjes die een leven lang zich krom hebben gewerkt voor hun kinderen ( vaak hele grote gezinnen) en nooit maar dan ook nooit bezoek krijgen, daar wordt je stil van...
Als ik oud en krakkemikkig aan 't worden ben, hoop ik dat ze die zelfmoordpil gelegaliseerd hebben; dan stap ik er rustig uit, maar voorlopig hebben we het heel erg naar ons zin met zn tweetjes, samen met onze 5 katten en 3 paarden!

**Geplaatst**: 05-03-10 16:41

Geplaatst: 05-03-10 16:41

joyce83 schreef:
Ik heb ook nooit met (echte) poppen gespeeld, hooguit met barbie. Wel veel met auto's, dierentuinbeestjes en my little pony

Poppen had ik ook niets mee, maar ik had wel zo'n baby-aap , een Monchi-Chi, daar kon ik wel mee zitten tutten. :+:

**Geplaatst**: 05-03-10 16:41

Geplaatst: 05-03-10 16:41

Ja dat is ook zo vaak wat je hoort zeggen.
Als ik later oud ben......
Ja...wat dan????
Is het een garantie dat je kinderen je op komen zoeken dan???
Ik denk dat het schrijnender is wanneer je kids heb die je laten zitten dan wanneer je ze niet hebt.
En als mensen zeggen dat ze kinderen willen om die reden, dan kan ik furieus worden want dat vind ik wel zo'n egoistische reden!!!

**Geplaatst**: 05-03-10 16:48

Geplaatst: 05-03-10 16:48

MilouNigel ,jee wat goed zeg,ik durf het nooit hardop te zeggen,want dan krijg ik het :"ja maar JIJ weet niet wat het is om graag kinderen te willen hebben" verwijt naar mijn hoofd...

maar ik heb me verbaast over een aantal bekenden van mij,die gewoon kinderen namen terwijl ze WISTEN hiermee zieke mensjes op de wereld te zetten..

waarom vraag ik me dan af,waarom zet je zieke mensjes op de wereld???

ik heb het 1x op de man af gevraagd en het antwoordt was" ik ga mijn leven niet laten verzieken door iets wat ik doorgeef aan kinderen,ik wil graag kinderen,dus dan maar met evt kans op dat ze ziek worden "

$:\$

vind dat behoorlijk egoistisch,maar dat mag ik niet zeggen,ik moet begrip tonen....en dat begrip,ik heb het gewoon niet...

hoe graag je ook kinderen wil,als je genetisch defecten doorgeeft zet je toch geen kindjes op deze wereld??

maar goed,ik heb geen kinderwens,dus daar zal het dan wel aan liggen....

en wat betreft de poppen,mijn moeder heeft echt haar best gedaan,kinderwagens (die vooral leuk waren om er dieren in rond te rijden

) ,poppen met babykleertjes (welke ze iedere keer weer andere kleertjes aangaf en ik moest zeggen hoe leuk dat wel niet was...not

...) en veel meisjes spullen gekregen...

en waar speelde ik mee,met 5 barbiepaarden

,en natuurlijk barbie die ze moest verzorgen,en playmobiel (de paardjes vooral) vond ik errug leuk...

**Geplaatst**: 05-03-10 16:51

Geplaatst: 05-03-10 16:51

Oprtalj schreef:
[Ik denk dat er door de eeuwen heen heel veel vrouwen zijn geweest zonder kinderwens, alleen vroeger had je weinig keus. Of je moest het klooster in gaan. Ik vraag me wel eens af wat ik zou hebben gedaan als ik 200 jaar geleden had geleefd. Ik denk dat ik dan echt non zou zijn geworden.

Dat is precies wat ik altijd zeg

Of heks, daar heb ik ook wel talent voor

**Geplaatst**: 05-03-10 16:51

Geplaatst: 05-03-10 16:51

Interessant topic! Zelf ben ik er nog steeds niet helemaal uit, ik ben nu 35 dus moet ik wel opschieten maar als ik nu denk aan een baby krijgen of een mooi nieuw paard uitzoeken dan moet ik toch eerlijk gezegd toch toegeven dat ik voor het nieuwe paard ga..........

Ik heb vroeger wel altijd met poppen gespeeld, en vader en moedertje was ook een van mijn favorieten.....bovendien ben ik wel een zorgzaam type maar dan meer op dierengebied. Toevallig had ik het er vanmiddag nog met een vriendin over. Ik zie liever een mooi lief veulentje of jong poesje dan een babytje in een kinderwagen

Nou ja misschien moet ik daar dan toch maar mijn conclusies uit trekken!!

**Geplaatst**: 05-03-10 16:52

Geplaatst: 05-03-10 16:52

Jeetje, wat een schokkende posts worden hier en daar geplaatst.

Tot nu toe ben ik bewust kinderloos maar dat maakt niet dat ik een hekel heb aan kinderen. Mensen die wel voor kinderen kiezen is ook prima, die ga ik niet om die keuze veroordelen, net zo min als dat ik niet wil dat zijn mijn keuze veroordelen.

**Geplaatst**: 05-03-10 16:53

Geplaatst: 05-03-10 16:53

Ik speelde vroeger wel altijd met Barbiepoppen (en soortgelijke).
Ik speelde altijd complete soaps na met Barbie, Ken en vrienden maar toen mijn moeder een kindje erbij kocht, verdween die onder in de doos om er nooit meer uit te komen. Die paste niet in mijn verhaal dat ik verzonnen had.

Ik heb ook altijd geroepen van kind af aan dat ik geen kinderen wil, en nu op mijn 32e (over 2 dagen dan toch) denk ik er nog steeds zo over.
Toen ik iets kreeg met mijn man, heb ik toen het wat serieuzer werd, ook aan hem gevraagd wat zijn toekomstplannen waren en als hij wel perse wel kinderen wilde, dat ik dat geen toekomst zag in onze relatie. Ik zie het niet zitten om jaren in een relatie te stoppen met de gedachte dat er toch een eind aan gaat komen zodra de kinderwens bij de andere persoon belangrijk wordt.

Ik heb niet direct een hekel aan kinderen, maar heb er ook niks mee. Mijn neefjes en nichtje heb ik ook niks mee. Enige kind dat ik dan nog wel leuk vind is het dochtertje van een goede vriendin.
Die komt 1x in de zoveel tijd een dagje logeren. Ga dan de hele middag met haar shoppen (kind is 4 en is net als ik helemaal gek op paarden, sieraden en alles wat verder maar blinkt

), daarna pannekoeken bakken en ijs met aardbeien en slagroom eten. "s avonds even K3 kijken op DVD en daarna naar bed. Na het ontbijt breng ik haar weer naar huis. Dat vind ik dan wel leuk voor af en toe, maar ze weet ook precies wat wel mag en wat niet. Als ze vervelend is, wordt ze linea recta naar huis gebracht en duurt het even voor ze weer mag komen logeren. Ze weet dat nu en is sindsdien altijd lief en makkelijk in de omgang als ze komt.
Mijn vriendin snapt dan ook niet dat wij zelf geen kinderen willen, maar ik zie mezelf echt niet elke dag met zo'n kind leuren... zou er helemaal kriegel van worden.

**Geplaatst**: 05-03-10 16:54

Geplaatst: 05-03-10 16:54

kimmie261 schreef:
MilouNigel ,jee wat goed zeg,ik durf het nooit hardop te zeggen,want dan krijg ik het :"ja maar JIJ weet niet wat het is om graag kinderen te willen hebben" verwijt naar mijn hoofd...

maar ik heb me verbaast over een aantal bekenden van mij,die gewoon kinderen namen terwijl ze WISTEN hiermee zieke mensjes op de wereld te zetten..

waarom vraag ik me dan af,waarom zet je zieke mensjes op de wereld???

ik heb het 1x op de man af gevraagd en het antwoordt was" ik ga mijn leven niet laten verzieken door iets wat ik doorgeef aan kinderen,ik wil graag kinderen,dus dan maar met evt kans op dat ze ziek worden "

:|

vind dat behoorlijk egoistisch,maar dat mag ik niet zeggen,ik moet begrip tonen....en dat begrip,ik heb het gewoon niet...

hoe graag je ook kinderen wil,als je genetisch defecten doorgeeft zet je toch geen kindjes op deze wereld??

maar goed,ik heb geen kinderwens,dus daar zal het dan wel aan liggen....

en wat betreft de poppen,mijn moeder heeft echt haar best gedaan,kinderwagens (die vooral leuk waren om er dieren in rond te rijden ) ,poppen met babykleertjes (welke ze iedere keer weer andere kleertjes aangaf en ik moest zeggen hoe leuk dat wel niet was...not ...) en veel meisjes spullen gekregen...

en waar speelde ik mee,met 5 barbiepaarden ,en natuurlijk barbie die ze moest verzorgen,en playmobiel (de paardjes vooral) vond ik errug leuk...

Ik heb al zo vaak te horen gekregen dat ik te jong ben om hier rationeel over na te denken. Maar door mijn verleden ben ik snel volwassen geworden. Ik interesseer me niet in dingen waar leeftijdsgenoten wel mee bezig zijn.

Ik vind het niet eerlijk om iemand op de wereld te zetten die de kans heeft om ook ziek te worden. Ik weet wat het is en ik wens het niemand toe.