Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-02-10 23:19

Geplaatst: 25-02-10 23:19

Ook ik ben jaren gepest.. Vooral emotioneel.
Ik heb vanaf groep 7 (op mijn 11de) tot aan de 2de (mijn 15de) bij een psychologe gelopen om mij sterker te maken en om alles proberen te verwerken.
Toen ik naar de middelbare ging, had ik een afspraak met mijzelf dat ik niets of niemand over mij heen wilde laten lopen. Resultaat: Ik werd een onhandelbaar rot kind. Mijn ouders hebben mij toen van school gehaald en naar een klein boeren schooltje gestuurd. Daar heb ik echt een super tijd gehad. Ik werd voor het eerst geaccepteerd zoals ik ben.
Helaas ging het na mij eindexamen mis, toen ik naar het MBO ging. Dit was te heftig voor mij. Van een middelbaar dorpsschooltje van max 200 leerlingen (1ste, 2de, 3de&4de jaars) ging ik naar Eindhoven toe. Daar had ik teveel vrijheid wat ook weer resulteerde in een feestbeest. Ik vond feesten interessanter dan school. Ik besefte toen nog niet waar ik mee bezig was. Mijn ouders hebben mij toen weer naar de psychologe gestuurd. Voor 1,5 a 2 jaar.
De psychologe heeft me zo goed geholpen. Vroeger schaamde ik mij ervoor dat ik erheen moest. Ik vertelde het ook nooit aan iemand. Bang voor de reacties. Nu ben ik 21 en als ik terug kijk naar die periode ben ik mijn ouders heel dankbaar dat zij in staat waren om mij naar een prive psychologe te sturen. Het was ook een hele leuke therapie. De therapie is gebaseerd op spelen. Ik mocht iedere week spelen. Maakte niet uit waarmee. Met de poppen, verf, zandbak, vingerverf, poppenhuis. God daar heb ik goede herinneringen aan zeg. Ik deed net of dat poppenhuis mijn huis is en ik had daar de mooiste tuin bij aangelegd met paardenstallen enz. Maar in de therapie zat ook een stuk verwerking en zelfrespect in.
De therapie die is daarna heb gevolgd was de droom therapie. Ook deze was leuk maar minder dan de spel. Hierbij deden we altijd 1 droom bedenken waarin ik me deed inleven en vervolgens een tekening van maakte. 2 Dromen herinner ik me nog heel goed. Een daarvan was dat ik in een bos aan het wandelen was en dat ik bij een hek kwam. Ik durfde echter nog niet over het hek heen, de weide wereld in. In de andere droom was ik kwaad op alles en iedereen. Hiervan heb ik een vingerverf schilderij gemaakt

maar wat luchte dat op.
De psychologe heeft mij weer voor een deel mijn zelfvertrouwen terug gegeven. Ik moet ook niet te kritisch op mijzelf zijn en mij niet anders voordoen dan wie ik ben.
Het enigste wat ik waarschijnlijk niet meer leer is om vertrouwen in 'nieuwe' mensen te hebben. Ik wantrouw mensen altijd.

Wat school betreft. Op de lagere school werd ik niet echt geholpen omdat het bij mij niet fysiek pesten was maar emotioneel pesten. Het buiten sluiten dat ik niet mee mocht spelen, het achter mijn rug om praten, het vieze blikken werpen, het afkraken van alles en nog wat.

Maar wat mij nu zo goed doet is dat ik, het meisje wat door iedereen dom gevonden werd toch mooi een MLO (Middelbaar Laboratorium Onderwijs) diploma heeft, binnenkort een HLO diploma heeft, wss daarna de Masters heeft, terwijl de rest nog niet eens het MBO heeft gehaald. Maar ook dat de knappe eendjes, de mooiheid verliezen en dat de lelijke eendjes, knappe zwaantjes zijn geworden.

Sorry voor het lange verhaal, maar vond het fijn om het ff van mij af te typen. Niemand behalve mijn beste vriend&vriendin weten dit..

**Geplaatst**: 25-02-10 23:31

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 23:31

Daarom zijn we hier ook, om het allemaal gewoon lekker kwijt te kunnen bij mensen die het allemaal begrijpen. Wel heel fijn dat jij het met een psycholoog allemaal op een rijtje hebt kunnen zetten. Ik zit er zelf over te denken om maar weer eens bij de ggz aan te kloppen, ik ga het ook niet echt meer redden zo en zit weer op ramkoers. Alleen die stap zetten is best lastig, bovendien zal ik dan toch ook echt moeten stoppen met het verhaaltje ophangen en eens echt gaan vertellen wat me nou echt dwarszit en alles vertellen wat er ooit is gebeurd.

**Geplaatst**: 25-02-10 23:41

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 23:41

Ik ben vroeger ook gepest, heb er geen last meer van. Het heeft mij gemaakt naar hoe ik nu ben. Vertrouw mensen niet snel, en vind het moeilijk om over mijn gevoelens te praten. Vroeger meed ik ook elke confrontatie, maar nu vind ik het niet meer moeilijk. Voel me ook niet meer gelijk aangesproken of aangevallen.

**Geplaatst**: 25-02-10 23:42

Geplaatst: 25-02-10 23:42

Moiryn schreef:
Ik heb er door dat ik nu enorm hoge eisen aan mezelf stel. Zeker qua cijfers. Ik hoef niet veel voor een goed cijfer te doen, en ben dus gewend aan 8 en 9's, maar voor 2 vakken moet ik onwijs hard knokken om uberhaupt een voldoende te halen, en als ik dan weer een 2.5 terugkrijg is het net alsof ik niks goed kan doen, en dan zijn die 8 en 9ens helemaal niks meer.

.

dat heb ik onwijs, denk echt dat dat vandaag de dag de grootste valkuil is waar ik tegen aan loop. Ik heb mezelf onwijs lang ontzettend slap, lui en dom gevonden.. Maar inmiddels denk ik dat dat wel meeviel. Dat ik gewoon altijd veels te hogen eisen aan mezelf stel. Ik ben aan de ene kant een complete chaoot, en aan de andere kant een ziekelijke perfectionist/ controlefreak. Op het moment dat ik niet meer aan mijn eigen eisen kan voldoen schiet ik door naar het andere uiterste. Want ik heb geen zin om mijn best te doen voor een slap 6'je.... Dan maar een 3. Mijn leven draait echt (nog!

) om erkenning krijgen, en streven naar gelijkwaardigheid met anderen. Ik heb het gevoel dat ik overal 10x beter in moet zijn om gelijk te staan aan een ander.. Op die manier ben ik ook echt, op het zieke af, competatief.

Je cijfer verhaal herken ik wel, ik ben dit jaar 8 weken door omstandigheden etc. niet op school geweest. Daarnaast ook nog veel afwezig geweest, een jaar niet naar de middelbare school... En gezien mijn cijfers in de 3e, zou ik als het aan mijn oude school lag, helemaal niet in de 4e mogen zitten. Mijn overgangsbewijs heb ik louter gekregen om niet naar MBO2 te hoeven. Dat vonden ze zelf toch ook wel weer wat drastisch.. Van 3 VWO naar MBO2. Zodoende waren ze eigenlijk verplicht om me een overgangsbewijs te geven, maar ik had dus iets van 9 tekorten en 4 havo was absoluut geen optie :Y)

Anyway, op mijn nieuwe school haalde ik ondanks alles vervolgens bijna alleen maar 8'en en 9'ens...

Maar toen ging het bij 1 vak een beetje mis... puur omdat het teveel maakwerk was. Ik deed echt (te) hard mijn best, maar dat was niet goed genoeg dus. En vervolgens daalt mijn zelfvertrouwen meteen naar -323 ofzo, en blokkeer ik echt helemaal ik alleen al maar aan school denk.
En dat is wsl ook precies de reden geweest dat ik 3 van de 4 jaar op mijn vorige school gefaald heb.......

**Geplaatst**: 25-02-10 23:50

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 25-02-10 23:50

@hyppo: Ik ben ook mijn ouders daar heel dankbaar voor, dat zij ook de financiele middelen hebben om mij toen naar een prive psycholoog te sturen. Als ik daar niet terecht was gekomen was er niet veel van mij geworden. Of ik zat zeer wss op het verkeerde pad of ik was mss de grond aan de onderkant van dichtbij aan het bekijken

De prestatie drang heb ik niet echt. Wat ik wel heb is als ik een tentamen heb gemaakt en ik heb het niet gehaald, dat ik dan ga denken van oww nu zullen ze me wel een dom blondje vinden en die is veelste dom hiervoor enz. Daar leg ik mijzelf een verkeerde druk op. Helaas is deze heel moeilijk kwijt te raken.

**Geplaatst**: 26-02-10 02:19

Geplaatst: 26-02-10 02:19

Ook ik ben emotioneel diep de grond in gewerkt. Nog steeds ondervind ik daar de gevolgen van. Op het moment zie ik ook niet in dat ik ooit hetzelfde meisje word als voor de middelbare school. Ben pas 19, bijna 20. Het leidde tot een depressie, gevolg: winterdip/depressie (geen diagnose). Vroeger was ik spontaan, open, vrolijk met een redelijk groot bekkie. Zei mijn mening, had een mening en durfde die te uiten. Later kropte ik alles op, liet mezelf niks meer voelen behalve pure ellende. Chaos/stress-situaties kon ik niet aan.Werd onzeker, mijn zelfvertrouwen had een flinke knauw. Het gaat nu een stuk beter, sinds ik een stage gelopen heb bij iemand die ook spiritueel aan het werk is. Kwam er ook achter dat ik hoogsensitief ben, of mild sensitief. Ik relativeer alles beter en ''voel'' mijn eigen beter. Ben een heel ander mens. Ik ben veranderd maar best tevreden over mijzelf nu. Praten in het openbaar vind ik nog steeds dood en doodeng, stond afgelopen week nog doodsangsten uit toen ik me alleen maar voor moest stellen, kan je nagaan. Maar mijn mondje en mening is wel weer terug. Alleen wanneer ik kritiek krijg pak ik dat soms verkeerd op en ik interpeteer grapjes niet altijd op de juiste manier en denk dat ze dan serieus zijn. Heb slechte dagen maar gelukkig steeds meer goede dagen. Al weet ik op het moment nog steeds zeker, mocht er een schoolreunie komen, ik ben er niet bij.

**Geplaatst**: 26-02-10 02:32

Geplaatst: 26-02-10 02:32

Mag ik me hier ook melden? Ik ben vroeger zo goed als de dood in gepest.. Een meiske van 6 jaar hoort je niet te kunnen vertellen wat de juiste manieren zijn om zelfmoord te plegen en hoe je haar polsje's door moet snijden zodat het onherstelbaar is.. Ook ik heb nu nog erg veel last van mn pest-verleden incl depressie's hoewel het nu toch al minstens 10 jaar geleden is dat ik echt zwaar gepest werd. Het tekent je echt voor het leven.
Ik heb wel geleert inmiddels om goed te kunnen verbergen hoe ik me echt voel, zodat ik geen makkelijk slachtoffer meer ben, en ik heb geleert dat ik mooi ben, ook al denk ik er zelf anders over.
Als ik terug moet denken of moet praten over de tijden dat ik gepest werd schiet ik zo weer vol (ook nu dus..). Ik heb ook van instantie's hulp aangeboden gekregen omdat ik het duidelijk nog niet verwerkt heb, alleen maar diep weggestopt. Tot nu toe doe ik alleen nog niks met de hulp, vooral ook omdat ik mezelf niet durf te tonen waar anderen bij zijn. Ik durf mn tranen niet te laten lopen waar anderen bijzijn, ook bij familieleden niet. Dus als ik dat wel doe, is het ook echt goed mis.
Ik merk ook wel dat het me begint op te breken, maar toch durf ik het nog niet. Ik ben er niet klaar voor, en betwijfel of ik dat ooit zal zijn..

De reden dat ik gepest werd? Ik was denk ik een makkelijk slachtoffer, dun klein meisje die makkelijk aan het huilen was.. Ik was niet opvallend mooi of lelijk, ik had alleen ook nooit geen vrienden(groep) die voor me opkwam.. Toen ik bij mn broer in de klas kwam, met dank aan mn ouders, werd het pesten wel een heel stuk minder. Helaas alleen was dat pas in groep 8, en werd ik dus vanaf de eerste middelbare school een onhandelbare leerling, omdat ik niet opnieuw het slachtoffer wou zijn.

**Geplaatst**: 26-02-10 02:35

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 26-02-10 02:35

Dat was en is voor mij ook nog steeds een groot vraagteken. Waarom? Imo deed ik niets fouts. Zal wel makkelijk slachtoffer geweest zijn en in een meidenklas... Met mijn ex liep het ook stuk omdat ik mezelf niet kon uiten en laten gaan en dat tegenover hem niet eerlijk vond.

Pesters zijn losers daar ben ik wel achter, niemand die me opnieuw dat dal instuurt.

**Geplaatst**: 26-02-10 02:40

Geplaatst: 26-02-10 02:40

Het mooie is wel, dat door mn onhandelbaarheid kwam ik op steeds specialer onderwijs terecht, en daar was ook algemeen bekent, dat de pesters juist de genen waren die ooit altijd zelf gepest werden. Ik kon nooit met leeftijdsgenootje's overweg, wel met de leeraren dus (die waren ouder, die begreep ik en die begrepen mij), en inderdaad, als er iemand gepest werd kwam ik ervoor op en bleek dat de pester zelf ooit altijd gepest werd wat ik tegen hem gebruikte om de pesterijen te stoppen. Ik wou en wil nooit meer het slachtoffer zijn. Ook de taak van de 'dader' is niet voor mij weggelegd godzijdank.. Zelfs mensen die mij nu nog durfen te pesten weet ik genadeloos op hun plek te zetten, dat heb ik er wel van geleert.

Bouw een muur om je heen, ze lopen er vanzelf tegen aan en komen dan vooral zichzelf tegen!

Tja, de waarom.. Meestal slaat het nergens op..

**Geplaatst**: 26-02-10 02:48

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 26-02-10 02:48

ik ben ook veel gepest. Maar kom er morgen even op terug.

**Geplaatst**: 26-02-10 04:19

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 26-02-10 04:19

Hier nog een gepest persoontje.

Het begon met dat mijn moeder de gewoonte had heel veel dezelfde kleertjes voor ons in te slaan. Dus rustig 5 identieke shirtjes, rokjes en identiek ondergoed. Waardoor het dus leek alsof ik de hele week in dezelfde kleren rondliep. Ik was dus vies, terwijl ik gewoon natuurlijk dagelijks onder de douche ging en schone kleertjes aantrok. Op de kleuterschool al knepen kinderen hun neus dicht als ik langs kwam lopen, of gingen heel nadrukkelijk hoesten. In de pauzes werd geschreeuwd van "viespeuk, varken, smeerlap" en erger (dat was toen ik een jaar of 4 was). Toen ik een keer van me af beet heb ik thuis letterlijk alle hoeken van het huis gezien, ik was een beschaafd meisje en beschaafde meisjes schelden niet en slaan al helemaal niet, nooit. Ook niet als je zelf geslagen word. Heb het dus afgeleerd om van me af te bijten. Als mijn met name moeder daar achter zou komen brak thuis de pleuris uit want wij waren een beschaafd gezin en stonden boven dergelijk gedrag. Dat is er vrij letterlijk ingeramd en daar heb ik nog steeds last van.

Op de basisschool werd het (viel te verwachten) alleen maar erger. Mijn fiets werd dagelijks gedemonteerd, mocht ik 2 kilometer naar huis lopen met alle losse onderdelen die bij een fiets horen. School zei dat ik van me af moest leren bijten, daar werden mijn ouders helemaal witheet van want dat is niet beschaafd! Beschaafde kinderen accepteren wat er gebeurt en staan erboven. Natuurlijk ging het van kwaad tot erger, al snel werd ik opgewacht en in elkaar geslagen. En kreeg daarna natuurlijk op mijn fl*kker want zou het wel uitgelokt hebben. Beschaafde meisjes worden niet in elkaar geslagen toch?

Op de middelbare school werd het alleen maar erger. Bedreigingen, tot met messen aan toe. Valse beschuldigingen van diefstal, overvallen en mishandeling via een klasgenoot wiens vader bij de politie werkte. Kwamen dus dagelijks brieven van de politie met dat ik winkels had beroofd, overvallen had gepleegd en dat soort dingen. Bij elke brief kwam er eerst een aframmeling thuis, en als ik daarna nog steeds vol hield dat ik echt niets gedaan had gingen mijn ouders eens echt met de politie praten. Bleek dat al die brieven niet in het politielettertype waren geschreven, hoewel wel op origineel papier. Maar dat er op die dagen die in die brieven stonden helemaal geen incidenten waren geweest. School werd ingelicht door de politie, dader kreeg een gesprekje en een waarschuwing. Ik kreeg brieven in mijn tas dat ik de wereld een plezier moest doen en zelfmoord moest plegen, inclusief tips hoe dat te doen. En ik werd van school gestuurd wegens het naar buiten brengen van de vuile was!

Het vernielen van tassen is ook herkenbaar, heb ik ook gehad. Heeft me 2 jaar geen zakgeld gekost wegens het opnieuw moeten aanschaffen van schoolboeken en zo. En weer het commentaar thuis dat ik geen beschaafd meisje was want beschaafde meisjes overkwam dat soort dingen niet.

Op de nieuwe school hield het echte pesten op. Er werd ook flink op gelet, de conrector wist alles. Daar werd ik gewoon doodgezwegen. Maar alles, letterlijk alles, was beter dan het pesten daarvoor. Dat ik in de pauzes altijd alleen was vond ik een zege, ik wilde helemaal geen contact meer met niemand. Had op mijn 14e schoon genoeg van mensen en sloot me volledig op in mijn eigen fantasiewereld. Die fantasiewereld nam ik overal heen mee en als ik erop terugkijk was dat de periode waarin voor het eerst fantasie en werkelijkheid naadloos in elkaar over gingen. Op dingen uit de echte wereld ging reageren alsof het in mijn eigen wereld was. Dat had een teken moeten zijn dat het niet goed ging.

Later tijdens mijn vervolgopleiding werd ik nog wel gepest door bepaalde groepjes, maar had voor het eerst ook vrienden. En begon heel langzaamaan het van huisuit erin geramde dogma van "beschaafd meisje" af te werpen. Begon tegengas te geven, van me af te bijten. Wierp mijn bekakte accent af voor het lokale accent, kleedde me en maakte me op als "streetwise", wat ik natuurlijk totaal niet was. Het was blijkbaar wel goed gedaan, want iedereen geloofde meteen dat ik uit een of andere achterbuurt kwam. Op het werk, in een mannenwereld, heb ik me (op het fysieke na) altijd prima staande kunnen houden met een redelijk grote mond, opmerkingen die op het randje zaten en gewoon keihard werken.

Wat nooit in mijn voordeel heeft gewerkt is dat ik altijd een jongensachtig figuur had en heb. Geen tieten, geen kont, wel buik. Een jongensachtig koppie ondanks mijn lange haar. Op de middelbare school moest ik me eerst bij de jongens omkleden, pas toen ik, naakt, had laten zien aan de leraar dat ik echt een meisje ben mocht ik in de meidenkleedkamer.

Later kreeg ik natuurlijk problemen met vriendjes. De eerste de beste kerel die interesse had in mij was goed genoeg. Hoe dat afliep ga ik niet openbaar opschrijven. Onzeker tot en met, tot op de dag van vandaag. Nog steeds met vlagen moeite om fantasie en werkelijkheid uit elkaar te halen. Elke kritiek, al dan niet terecht is genoeg reden om me terug te trekken of iets af te kappen. Vrienden heb ik amper. Ben alleen niet jaloers op mijn vriend, gelukkig maar. Wel dat als ik terugblik, mijn dagboeken uit die tijd teruglees, de brieven die ik gekregen heb (heb alles bewaard) terug zie heel sterk het idee dat het niet ik was die dat allemaal kreeg, maar iemand die gebruik maakte van mijn lichaam.

**Geplaatst**: 26-02-10 12:55

Geplaatst: 26-02-10 12:55

Ik ben vroeger ook op de basisschool gepest, en nog steeds heb ik er last van. Ik werd er gewoon ziek van, wilde niet meer naar school of ik liep huilend naar school. Ik ben heel onzeker, jaloers, emotioneel en al die woede en het verdriet heb ik er nog niet uitgelaten. Als ik mijn pestster van de basisschool zie word ik gewoon bang, ik weet niet.. op dat moment ben ik echt een watje.

Op de middelbare ben ik niet zo vaak gepest omdat ik daar vriendinnen had die het wel voor me opnamen zeg maar.

Ik ben gepest omdat ik iets flinker ben dan menig meisje en ja.. dan word je als kind daarop dus al snel beoordeelt.

Ik heb zelfs problemen op school door mijn onzekerheid, heb daar 2 weken geleden een test voor moeten maken en daar komen echt wat dingen uit. Als ik kritiek krijg, schuil ik gelijk weer terug in mijn schelp.

**Geplaatst**: 26-02-10 13:22

Geplaatst: 26-02-10 13:22

Bij ons op school werkt de pestpreventie wel goed. Ik zal niet zeggen dat er niet gepest wordt, dat bestaat immers gewoon niet. Maar er wordt goed mee omgegaan. Onze school staat in de omgeving ook bekend als 'erg strenge' school. Op zich valt dat best wel mee, we hechten gewoon erg veel aan respect. Respect voor medeleerlingen, voor leerkrachten en ander personeel. Maar ook respect van het personeel voor de leerlingen.

Ik ben overigens wiskundeleerkracht, en ik ben ook heel slecht in hoofdrekenen. Dat wil zeker niet zeggen dat ik daarom ook slecht ben in wiskundige redeneringen en wiskundige logica. Ik heb ADD en mis daarom de concentratie om bewerkingen uit mijn hoofd uit te rekenen. Als ik erbij noteer, kan ik het wel.

**Geplaatst**: 26-02-10 14:08

Geplaatst: 26-02-10 14:08

Heb veel gelezen over leerkrachten die 't niet goed doen.. ben ik het grotendeels wel mee eens

Maar, niet alle leerkrachten moeten over één kam geschoren worden natuurlijk. Ik heb erg veel hulp gehad van mijn toenmalige afdelingsleider. Echt een groot verlies voor de school dat hij met pensioen is gegaan!

En ik wilde ook even reageren op iets wat DarkDreamer zei, over het feit dat ze het makkelijker kon vinden met jongens dan met meiden.
Daar kan ik me goed in herkennen!
Bijvoorbeeld op vakantie, dan heb ik veel sneller contact met jongens dan met meisjes. Omdat ze gewoon veel makkelijker en directer zijn. Bij meisjes heb ik altijd het idee dat ze achter m'n rug om over me praten of meteen een oordeel over me klaar hebben, terwijl jongens dat veel minder hebben.

Verder las ik nog een aantal dingen over pesters die zelfmoordtips gaven!? Vréselijk. Hoe kun je nou zoiets doen?
Pfff, kan het niet onder woorden brengen.

Laatst bijgewerkt door Donna_ op 26-02-10 14:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-02-10 14:10

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 26-02-10 14:10

Ik kan niet geloven da iemand vraagt om geestelijke terreur. Er zijn altijd andere manieren

**Geplaatst**: 26-02-10 14:13

Re: Het leven na pesten.

Geplaatst: 26-02-10 14:13

Ik kan me ook echt niet voorstellen dat er mensen ''er om vragen''. De grond ingeboord worden gebeurt echt NIET vrijwillig hoor. Als ik een keuze had gehad.. Dus sorry, die opmerking gaat me iets te ver. Niemand wilt het, iedereen verdient hulp.

**Geplaatst**: 26-02-10 14:14

Geplaatst: 26-02-10 14:14

wel apart, ik kan echt helemaal niet met jongens om...
Als er een jongen normaal tegen me praat ben ik ook echt verbaasd dat ze me niet minderwaardig vinden

Maar dan loop ik helemaal vast en verkramp ik half...

Ik werd ook altijd meer in elkaar getrapt enzo door jongens dan door meisjes. Niet echt hard verder ofzo. Maar toch, de meeste meisjes gebruikte geen fysiek geweld iig. Toen ik door m'n opleiding in een 'jongenswereld' terecht kwam vond ik dat ook verschrikkelijk

Ben snel weer naar de middelbare gegaan

**Geplaatst**: 26-02-10 14:17

Geplaatst: 26-02-10 14:17

Ik heb mijn post aangepast, ik zit niet te wachten op commentaar als jullie niet weten wat de exacte situatie is, die ik niet kan uitleggen ivm openbaarheid. Sorry, mijn fout om het halve verhaal neer te zetten.

Laatst bijgewerkt door Donna_ op 26-02-10 14:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-02-10 14:22

Geplaatst: 26-02-10 14:22

Ik ben ook jarenlang gepest, van de basisschool tot het einde van mijn middelbare school.

Op de basis school werd ik altijd als ik naar huis fietste achter na gezeten, dus als ik nu in het donker fiets of gewoon alleen fiets, voel ik me onzeker en kijk telkens achter om en om me heen.

Voel me er nog onzeker door, snel bang voor bepaalde personen.

Vroeger ook meegemaakt toen ik in groep 8 zat. Fietste ik langs onze school met een vriendinnetje en toen stond er op het fiets pad een vrouw met een wereldbol, en die vroeg of wij die wouden hebben, wij zeiden beleefd dat we het niet wouden en bedankte. Wouden weg fietsen en trok ze mij van de fiets en schreeuwe; Vies vuil kreng waarom wil jij die wereldbol niet. Maar ik heb me weten los te maken en ben snel met vriendinnetje naar huis gegaan. Zelfde avond stond de politie nog voor de deur en die heeft haar uiteindelijk opgepakt. Ze hadden meer klachten over haar gehad.
Dit vergeet ik dus ook nooit meer weer, durf ook niet meer langs haar huis of op de plek waar het gebeurde langs te fietsen.

**Geplaatst**: 26-02-10 14:23

Geplaatst: 26-02-10 14:23

Kan ik me ook iets bij voorstellen, maar bedenk zelf ook even. Als je zelf gepest bent had je graag hulp gewilt, dus die opmerking kan echt niet en is imo niet waar. Maar ik snap volkomen dat je het nu weg hebt gehaald. Wij hoeven idd de situatie niet te weten, toch blijf ik bij mijn punt. Om het niet negatief te houden wil ik wel even zeggen dat ik het knap vind van jou en iedereen hier om hun verhaal (al dan niet een gedeelte) te doen op bokt.

d0nnaa_dan schreef:
Ik heb mijn post aangepast, ik zit niet te wachten op commentaar als jullie niet weten wat de exacte situatie is, die ik niet kan uitleggen ivm openbaarheid. Sorry, mijn fout om het halve verhaal neer te zetten.

**Geplaatst**: 26-02-10 17:34

Geplaatst: 26-02-10 17:34

KiWiKo schreef:
ik ben ook gepest vroegah ik was anders, net zoals ik nu anders ben

Ik ben heel lang onzeker geweest, kan het nog wel eens zijn in relaties....... maar qua mezelf ben ik nu wel zeker....... maar ik ben dan ook al 40 nu

Ik heb er wel last van gehad........ maar aan de andere kant heeft dat mij gemaakt tot wat ik nu ben....... en ik ben nu niet voor de poes zegmaar........

Ik ben nu eindelijk op het punt, dat mensen me niet aardig MOETEN vinden........ sterker nog ze mogen een hekel aan me hebben.......

Zo als jij reageerd kan natuurlijk ook een stukje zelfbescherming zijn
Je kunt wel zo hard roepen ze mogen een hekel aan me hebben en dat is ergens ook wel zo, maar je kunt mij niet vertellen dat het je dan ook helemaal koud laat
Ben ook 40 en mijn pest verleden heeft mij ook veel harder gemaakt maar niet gevoelloos

**Geplaatst**: 26-02-10 19:02

Geplaatst: 26-02-10 19:02

love_western schreef:
ik ben ook veel gepest. Maar kom er morgen even op terug.

Zo heb nu even tijd.
Ben eerder ook erg veel gepest. Waarom? Geen flauw idee. Ben van de kleuterschool tot groep 8 gepest
Oke was een van de weinige die merkleding had. Maar daar kon ik niks aan doen.
Me moeder had liever wat duurder kleding wat langer meeging dan goedkope kleding die snel kapot ging (is niet altijd zo)
En werd ook ermee gepest dat me moeder dik was(nu is ze al 50 kilo afgevallen) en dat ik later op haar zou lijken.
Doordat ik een begin van scoliose heb(kwamen ze pas achter toen ik 10 was, ben er nu voor geholpen en heb het heel klein beetje nog)
heb ik me nooit goed kunnen ontwikkelen qua spieren. Als baby al kon ik me benen niet goed optillen en had een slap nekje, maar volgens de doktor was er niks aan de hand. Dus kon ook nooit goed meekomen met gym. Dus werd ook altijd gepest met dat ik stijf was en niet lening enzovoortst. Oke ik bij niet bepaald lenig maar ik kon er niks aan doen. Ook ben ik niet 1 van de magerste. Ben ietswat stevig gebouwd. Dus werd ook uitgescholden dat ik dik was en teveel at, maar eet normaal, en ik snoep zeker niet veel. Doordat er ook een tumor in me nek groeide (vanaf 8 jaar ongeveer denken de doktoren) en die tumor gaf een bepaald stofje vrij dat ik erg aggresief kon reageren. En de kinderen bij mij op school vonden dat erg leuk om uit te lokken. Waardoor ik helemaal doordraaide en weer straf kreeg. Ook was ik een gemakkelijke prooi omdat ik veel meegemaakt had al. Zusje met aangeboren hartafwijking. 2 opa´s en oom verloren aan kanker. En ze vonden het erg leuk om me daarmee pijn te doen. En ik ben altijd al anders geweest dan de andere kinderen in me dorp. Ben meer het tegenovergestelde van hun. Ben door hun erg onzeker geworden, zei overal ja op. Durfde geen nee te zeggen. En ben altijd bang dat mensen mij niet aardig vinden of dat ze me te dik vinden ofwatdan ook. Inmiddels ben ik al zover (dankzij ggz) dat ik doe wat ik wil en zelf bepaal wat ik draag. En dat niet meer laten beinvloeden door anderen. En bek ik sneller terug als het nodig is. Laat ze niet meer over mij heen lopen. Werd eerder ook vaker gepest door meiden, waardoor ik nu veel beter met jongens opschieten. Hun oordelen gewoon niet op het uiterlijk en boeien hun niet wat ik draag en wat ik doe. Ze accepteren gewoon zoals ik ben. En de meiden hier kunnen dat niet. Ook ga ik meer met mensen om die een paar jaar ouder zijn (ik ben15 ) met hun kan ik beter praten en zijn tenminste serieus, vergeleken met mijn leeftijdsgenoten die net nog kleuters lijken en steeds jaloers op elkaar zijn. Sta nu inmiddels ook al ver boven hun.

**Geplaatst**: 28-02-10 21:14

Geplaatst: 28-02-10 21:14

Dat met makkelijker met mensen omgaan die ouder dan mij zijn, dat heb ik ook wel
Ook vind ik het gemakkelijker om met mannen om te gaan dan met vrouwen
Mijn verklaring daarvoor is dat;
Door het pesten en andere dingen uit mijn verleden moest ik heel snel volwassen worden
Dus leeftijd genoten waren saai en snapte mij niet helemaal
Ik loop denk ik wat gedrag betreft wel al een jaar of 2 voor op mijn leeftijd genoodtjes
Vooral met jongens?mannen had ik dat heel erg
Dat ik beter met mannen dan met vrouwen om kan gaan ligt er denk ik aan dat mannen veel direkte zijn dan vrouwen
Vrouwen willen om je niet pijn te doen nog wel is om de hete brij heen draaien om het zo maar te zeggen om dan alsnog te zeggen of te doen wat ze eigenlijk willen
De meeste mannen niet die zeggen of doen iets en denken dan pas oeps beetje ongelukkig gebracht
Maar je weet wel waar je aan toe bent

**Geplaatst**: 28-02-10 21:17

Geplaatst: 28-02-10 21:17

Gypsylady schreef:
Dat met makkelijker met mensen omgaan die ouder dan mij zijn, dat heb ik ook wel
Ook vind ik het gemakkelijker om met mannen om te gaan dan met vrouwen
Mijn verklaring daarvoor is dat;
Door het pesten en andere dingen uit mijn verleden moest ik heel snel volwassen worden
Dus leeftijd genoten waren saai en snapte mij niet helemaal
Ik loop denk ik wat gedrag betreft wel al een jaar of 2 voor op mijn leeftijd genoodtjes
Vooral met jongens?mannen had ik dat heel erg
Dat ik beter met mannen dan met vrouwen om kan gaan ligt er denk ik aan dat mannen veel direkte zijn dan vrouwen
Vrouwen willen om je niet pijn te doen nog wel is om de hete brij heen draaien om het zo maar te zeggen om dan alsnog te zeggen of te doen wat ze eigenlijk willen
De meeste mannen niet die zeggen of doen iets en denken dan pas oeps beetje ongelukkig gebracht
Maar je weet wel waar je aan toe bent

Hier ben ik mee eens.
Kan maar met 1 meisje van me leeftijd goed opschieten. En de rest is allemaal ouder dan 18 en de meeste zijn idd mannen.

**Geplaatst**: 01-03-10 05:24

Geplaatst: 01-03-10 05:24

Ik ben al en paar dagen aan het deken hoe ik dit kan schrijven. (sorry mensen mijn Nederkands is niet perfect maar ik hoop toch dat jullie me verstaan) Ik ben op basisschool gepest en elke nacht huilde ik mijzelf in slaap. Praten deed ik haast niet. Mijn moeder zou dan zeggen: “oh vroeger werdt ik ook gepest”. Wat heb ik er nou aan! Op de middelbare school werd het wat minder omdat ik me er niet meer zo aantrekte en ook omdat ik 3 keer “ontplofde” (3 verschillended daders). Het was me gewoon te veel. Ik heb zo veel herrie gemaakt dat niemand me daarna duurfde te pesten maar ik blijf wel alleen. Ik moet wel zeggen dat sommige daders echt “stom” waren. Ze moesten gewoon “iets” zeggen zodat de rest kon lachen. Soms was het zo stom dat ik zij: “Ja, en dan?” Daar stonde ze dan met hun mond vol tanden want dan hadden ze niets meer te zeggen en kozen ze een nieuwe schlachtoffer. Waarom ze me pesten, gewoon om dat ik “anders” was. Niet dat ik dik of dun was maar ik had niet dezelfde religie, mijn vader is ouder dan me moeder, hij spreekt geen Frans, mijn broer leefde niet met ons... en dat heeft appart gezet.

Ik geloof in Karma. Als ik nu zie wat voor level mijn “daders” hebben dan denk ik dat ze gewoon betalen voor wat ze vroeger gedaan hebben. Een meisje is nu ontzettend lelijk, en ander heeft nu “psychishe problemen” ... Nee die dingen zijn ook niet leuk maar het maak me toch gelukkig.

Het pesten had gevolgen. Ik ben altijd erg onzeker en heb weinig zelfvertrouwen. Ik heb ook weinig echte vrienden en weet ook niet hoe je vrienden maakt of “houdt”.Ik vertrouw mensen niet snel. Ik ben vooral heel emotioneel. Ik maak me over alles druk maar iedereen zegt “ach kom nou je “ziet” er zo rustig uit” Ze weten gewoon niet wat ik “voel”. Ik heb absoluut geen sociale vaardigheden. Ik ben ook heel stil en onzeker en zal niet snel op iemand af stappen. Ik heb hierdoor ook een schild gecreeert dat me 'beschermt' en daar komt er niemand snel in. Ik heb liever contact met dieren dan met mensen.

Ik heb geen moeite om nee te zeggen en mensen die hun kans toch willen uitproberen krijgen er snel spijt van. Bij mij nee is nee. Ik kan ook keuzen maken en ben zelfstandig. Ik kan ook niet tegen onrecht maar het rare is dat ik snel voor iemand anders of iets opkomt maar niet voor mezelf.

Om eerlijk te zijn denk ik dat mijn grootste probleem is om vrienden te maken en natuurlijk te houden. Maar het is wel raar want mijn leven is een beetje net als een rollercoaster. Soms vindt ik het makkelijk om met mensen te praten en soms niet. Het maakt niet uit of ik ze ken of niet. Soms heb ik er gewoon geen “zin” in en will ik liever allen blijven. Een paar jaren geleden heb ik door verschillenden omstandigheden een psychologe gezien. Ik heb ook overhet thema “vrienden” gesproken. Ik kan niet zeggen dat ze me geholpen heeft. Ik bedoel dat ik nog steeds problemen heb met vrienden maken maar ik kwam er wel boven op. Ik heb nooit iets interessant te zeggen of ik begin alleen maar te klagen. Ik weet niet wat ik moet zeggen. In Belgie heb ik een paar vrienden waar op ik kan rekenen maar hier in Oz heb ik niemand. Het is raar wat aan een kant zou graag vrienden willen hebben maar aan het ander kant blijf ik liever alleen zodat niemand mij kan kwetsen.

Mijn vriend weet dat er redenen zijn waarom ik niet echt “sociaal” ben. Ik heb met hem over het pesten gesproken. Hij verstaat wat ik bedoek maar zegt dat vroeger is vroeger en nu is nu. Helaas is dat niet zo eenvoudig!