
En ben het altijd een week...
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Oamaru schreef:rainbow8 schreef:Mijn eerste keer ongesteld was op 24 oktober 1983. Ik was toen 11. Wat een ramp!!!! Ik schrok niet, maar het verklaarde wel de enorme buikpijn die ik had. Vanaf het begin regelmatig en enorm veel. 's Nachts met 2 maandverbandjes, 2 katoenen luiers in een pyjamabroek, een handdoek tussen pyjamabroek en laken, een handdoek tussen laken en molton en een vuilniszak tussen molton en matras. En nog zat het in de matras. Vanaf dat moment alleen maar ellende en verschrikkelijk veel pijn. Tot en met flauwvallen toe. Vaak een cyste ipv een normale eisprong. Continu het gevoel van een te strakke riem om mijn buik en als ik ongesteld was het gevoel van een mes met weerhaken. Na 21 jaar pijn was ik het zat en heb mijn baarmoeder laten verwijden. Wat een opluchting was dat en het was heel erg vreemd om na 21 jaar geen pijn meer te hebben. Ik hoop alleen dat mijn dochter er niet zoveel last van gaat krijgen.
Jeetje wat heftig zeg, is zoiets dus erfelijk?
Ik was het altijd heel onregelmatig en dan vloeide ik heeel veel en zat ik sowieso 1 dag van de 5 ziek thuis, echt niet leuk dus.



Ik schrok er ook niet van ofzo. Nu voel ik ook altijd precies wanneer ik het wordt, dat is heel handig, zo lek ik bijvoorbeeld echt nooit door..

Hoewel ik al getrouwd ben


esther82 schreef:Ik was 11.
Op het moment zelf was ik 'gelukkig' ziek thuis. Mijn moeder had wel al uitgebreid verteld dat dit er een keer aan zat te komen, wat het inhield en wat ik dan moest doen. Toen het eenmaal zover was, schrok ik er toch van.
ik was precies ziek thuis!
.
jannie86 schreef:wat is dat toch met die moeders dat ze zo idioot moeten reageren denk ik dan??
Inderdaad!
Geen hysterisch gedoe, niks 'je bent een vrouw', geen taart, geen gebel naar familie... heerlijk 
