Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-02-25 14:07

Geplaatst: 18-02-25 14:07

Telpeva schreef:
Beetje offtopic maar omdat ik het nergens anders op bokt echt lekker kan posten en ik het toch even kwijt wil, mijn aanvraag voor een pgb voor een scootmobiel is nu ingediend, nu ben ik helemaal zenuwachtig

Ik hoop vooral dat ik hem in ieder geval rond de zomer al heb zodat ik ermee op pad kan, het is nu zulk lekker weer en ik baal dat ik weer voor de zoveelste keer op stap wil, lekker naar buiten om een eind te rijden, maar niet kan.

Dat hoop ik ook voor je ! :knuffel:

**Geplaatst**: 18-02-25 14:20

Geplaatst: 18-02-25 14:20

Dat vind ik ook niet off topic. Ben straks wel een beetje jaloers op je

Het is wel zonnig maar toch behoorlijk koud omdat je natuurlijk stil zit. Op de menwagen kan ik me helemaal inpakken maar als je zo een winkel binnen gaat is dat wel heel erg warm

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-25 14:36

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-25 14:36

Dat zou fijn zijn Telpeva! Lijkt me ook wel weer fijn om meer vrijheid te hebben!

**Geplaatst**: 18-02-25 15:33

Geplaatst: 18-02-25 15:33

Kou is ook iets waar ik wel een beetje huiverig voor ben, met flinke kou zou ik er niet zoveel mee kunnen waarschijnlijk maar dan kom ik ook lopend liever niet buiten. Dan mag hij decoratief de binnenkant van mijn schuur opfleuren

Maar ik vind het ook een fijn idee dat ik dan in ieder geval iets heb, fijn voor geval van nood zeg maar. Nu heb ik die keuze gewoon helemaal niet en moet ik altijd hulp vragen.
Stel ik kan niemand te pakken krijgen voor hulp, dan kan ik in geval van nood met dat ding zelf met mijn dieren naar de dierenarts. Die zit op loopafstand maar zo'n reismandje (ik heb knagers) kan ik niet gegarandeerd dat hele eind dragen. Of stel ik wil iets kopen en ik heb gewoon geen zin om hulp te vragen, dan kan ik ook zelf gaan, ook als het smerig weer is. Oh yesss _O-

zin in!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-25 15:38

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-25 15:38

Haha snap ik wel.

Hier gaat het lichamelijk nog niet top. Op dit soort momenten begin ik me altijd af te vragen of het toch niet iets lichamelijks is. Want de spanning is nu weg, dus ik had eigenlijk wel verwacht dat het wat beter zou gaan lichamelijk. Maar ik blijf constant wat koortsig, veel moe, nog steeds lang slapen. Ook veel hoofdpijn, het is geen migraine maar soms word ik er wel onwijs moe van. Het bevalt me niks.

**Geplaatst**: 19-02-25 13:09

Geplaatst: 19-02-25 13:09

Ik hoop dat je de goedkeuring snel hebt Telpeva! En dat je ergens naar uit kunt kijken.
Koude is misschien wel een dingetje, maar er komt hopelijk toch beter weer aan en dan kan je lekker genieten!

Vooroordelen.. of vergelijkingen.. net weer een "heerlijke" discussie gehad. Het fijne 'ik heb 40 jaar met pijn gewerkt dus jij moet je niet zo aanstellen, gewoon gaan werken'. Ik weet gewoon niet meer hoe te reageren, probeer mij dan maar weer te verdedigen, maar het kan allemaal nooit zo erg zijn als het bij hun geweest is. Mijn pijn kan niet zo erg zijn, mijn job is makkelijker, ik heb geen kinderen, mijn huishouden stelt niks voor en is zo gedaan etc etc.
Geen probleem als het iemand ver weg is van je, veel vervelender als het (dichte) familie is. En zo vermoeiend... Het komt ook altijd zo uit het niets, eerst lijkt er een tijd begrip te zijn en dan ineens moet ik mij niet aanstellen. Alsof ik zelf al niet genoeg in mijn hoofd zit.. Bah, ik vind het echt niet leuk.

**Geplaatst**: 19-02-25 13:39

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 19-02-25 13:39

Rohesia, zulke mensen zal je er altijd tussen houden. Het is extra vervelend als het een familielid betreft.

Tegen mij zei iemand: "Het lijkt mij heerlijk om zo veel vrij te zijn als jij!!" (ik ben aan het re-integreren)

Mijn respons: "Neem jij dan ook al mijn pijn en vermoeidheid over? Ik zou er alles voor over hebben om een gezond lijf te hebben!" En ik heb uiteraard gezegd dat haar opmerking totaal ongepast was, ik heb mezelf omgedraaid en ben weggelopen. Kreeg later wel een excuus van haar.

Zulke mensen hou je toch. Sommige mensen menen ook alles te moeten/mogen zeggen, ze vormen zich een mening die ze zelf invullen en handelen daar naar. Dat is hun tekortkoming, niet de jouwe.

Knoop in je oren dat ook jij er mag zijn en dat sommige mensen gewoon lomp geboren lijken te zijn. Dat is niet jouw schuld.

**Geplaatst**: 19-02-25 14:09

Geplaatst: 19-02-25 14:09

Mensen zouden ook niet zo moeten willen vergelijken denk ik... De ene persoon is de ander niet, de ene kwaal is de andere niet, en de heftigheid van een kwaal kan onderling ook nog verschillen. Zo oneerlijk om te oordelen.

**Geplaatst**: 19-02-25 14:18

Geplaatst: 19-02-25 14:18

Tallie1979 schreef:
Rohesia, zulke mensen zal je er altijd tussen houden. Het is extra vervelend als het een familielid betreft.

Tegen mij zei iemand: "Het lijkt mij heerlijk om zo veel vrij te zijn als jij!!" (ik ben aan het re-integreren)

Mijn respons: "Neem jij dan ook al mijn pijn en vermoeidheid over? Ik zou er alles voor over hebben om een gezond lijf te hebben!" En ik heb uiteraard gezegd dat haar opmerking totaal ongepast was, ik heb mezelf omgedraaid en ben weggelopen. Kreeg later wel een excuus van haar.

Zulke mensen hou je toch. Sommige mensen menen ook alles te moeten/mogen zeggen, ze vormen zich een mening die ze zelf invullen en handelen daar naar. Dat is hun tekortkoming, niet de jouwe.

Knoop in je oren dat ook jij er mag zijn en dat sommige mensen gewoon lomp geboren lijken te zijn. Dat is niet jouw schuld.

Mooie post ! $_/-\o_$

**Geplaatst**: 19-02-25 14:32

Geplaatst: 19-02-25 14:32

Ja die mensen blijven er.

Zo was ik pas op de verjaardag bij mijn broer.
Die hebben een rare vriendengroep. Als 1 van er niet bij is word daar over geroddeld. En de volgende keer over een ander die er niet bij is... Echt waarom wil iemand zulke vrienden, want ben je er zelf niet weet je ook dat het over je zal gaan.

Nou oke, daar was iemand niet en die heeft een appartement gekocht in een dorpje in spanje.
In een gat waar niks te beleven is... Nou dat was als eerste al niet goed.
Want de meeste hebben daar een hoge levenstandaard met alle luxe voor de buitenkant erbij.

Maar hij ging nu ook maar 3 dagen werken daar en dat was toch belachelijk en dit en dat.
En de zus van die persoon zit in de bijstand, ziek.
Maar nee dat was ook belachelijk die hele familie is te lui om te werken.
En vervolgens kijkt mijn broer mij aan en zegt of niet dan, die werken toch allemaal niet daar.
Allemaal te lui.

En gewoon de manier waarop hij dat tegen mij zei voelde voor mij ook als; en jij net zo goed!

En dat soort steken heb ik vaker gehad....

Mijn andere broer komt bij hem al niet meer over de vloer.
Die broer was succesvol in het bedrijfsleven...ja dat was uiteraard net zo goed niet goed.

Maar op dat moment mijn mond maar gehouden, maar het liefste zeg ik dan ook en wat bedoel je daarmee?!
Maar dan weet ik toch dat er een of ander k,t smoesje komt.

**Geplaatst**: 19-02-25 14:36

Geplaatst: 19-02-25 14:36

Telpeva schreef:
Mensen zouden ook niet zo moeten willen vergelijken denk ik... De ene persoon is de ander niet, de ene kwaal is de andere niet, en de heftigheid van een kwaal kan onderling ook nog verschillen. Zo oneerlijk om te oordelen.

Dat is ook helemaal waar. Zo ligt mijn pijngrens vrij hoog. Dat heb ik proefondervindelijk ervaren door het doorgaan waar anderen vergaan van de pijn. Helaas was dat niet altijd even slim en maakte het de boel alleen maar erger. Trots ben ik er ook niet op.

Maar als mensen mij dan soms dingen zien doen, dan denken ze dat het wel meevalt. Ze vergeten daarbij even dat ik iets misschien een of twee keer kan doen en daarna weken niet meer wat een betaalde baan schier onmogelijk maakt en waardoor ik wel vrijwilligerswerk kan doen.

Dat lees ik hier ook heel vaak van jullie. Dat je eens een keer iets kan wil niet zeggen dat je dat altijd maar kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-25 14:48

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-25 14:48

DP dat je daar nog heen gaat. Dat soort mensen, ook al is het familie ben je liever kwijt dan rijk zou ik denken.

**Geplaatst**: 19-02-25 14:49

Geplaatst: 19-02-25 14:49

Het antwoord van Tallie is een hele mooie, en zit hier ook altijd wel ergens klaar, maar eigenlijk nog nooit nodig gehad. Ik krijg meer begrip van vreemden dan van mijn eigen familie. En daar werkt die respons niet bij, want daar is ook een chronische aandoening en wel zo lang (en hard) gewerkt ...

Ik probeer het dan op andere dingen te gooien, zo was er onlangs een tijd pijn zoals ik die (voor zover ik kan vergelijken) al jaren heb, dus op dezelfde plek met dezelfde uitstraling etc. Dus toen zei ik droog 'dan weet je nu wat ik al jaren voel'. Maar dat kan ook niet, want die pijn was veel en veel erger. Heb toen gezegd 'misschien, maar misschien is die van mij nog wel erger, wie zal het zeggen'.

Het is gewoon stom dat het dichte familie is en ik er ook veel hulp aan heb, daarover heb ik echt niet te klagen. Maar regelmatig die discussies en die (onbedoelde ga ik vanuit) sneren helpen echt niet. Als ik dan een tijd niks zeg en zeg dat dokter x of y dat heeft gevonden dan krijg ik weer een reactie 'zo nu ineens, je hebt daar nog nooit over geklaagd'. Ja nee, hoe zou dat toch komen..

Het zal weer een slechte dag geweest zijn, morgen of overmorgen is het vast weer anders, maar ik kan er echt moeilijk mee om, zeker als ik zoals nu zelf al helemaal in de put zit om hoe alles loopt en hoe slecht mijn lichaam functioneert.

DP, dat zijn ook echt geen leuke dingen, ik denk dat ik elke keer ik daar uitgenodigd werd toch iets anders zou hebben

**Geplaatst**: 19-02-25 15:00

Geplaatst: 19-02-25 15:00

We zien elkaar alleen op verjaardagen, dus het is niet vaak...
En er zitten dan ook mensen die ik wel graag zie. En uiteraard is dit niet elke keer, maar deze keer toevallig wel weer.
En toen ik vorig weekend jarig was waren ze er ook, maar dan zonder die rare vriendengroep en dan zijn ze anders.... Dat is de reden van nog gaan....

En ik snap ook nog wel dat mensen het niet begrijpen.
Wat ik bijvoorbeeld op fb zet dat ik een fijne buitenrit heb gehad.

Dat ik dan alleen stap en dat het ondertussen weer bijna 3 weken terug is en ik daarna geen paard van boven meer heb gezien staat er uiteraard niet bij.

Bij mijn zwager is het kwartje gevallen toen ze zonder aankondiging hier kwamen en ik met een zonnebril op in huis zat met de gordijnen dicht....

**Geplaatst**: 20-02-25 11:48

Geplaatst: 20-02-25 11:48

Ik ben gisteren nog eens naar een psycholoog geweest, een nieuwe, met het idee dat daar nog tips of ideeën uit zouden komen om met alles om te gaan en te kunnen combineren met werk en daarnaast toch nog het idee te hebben dat er iets van leven mogelijk is (dus leuke dingen). Ze zei letterlijk dat ik het allemaal best goed weet, maar het gewoon moet uitvoeren en dat veel komt door mijn perfectionisme en het willen pleasen van iedereen en aan "de normen" willen voldoen. En dat ze eigenlijk weinig voor mij kan betekenen, behalve een spiegel zijn en op dat perfectionisme doorgaan en kijken waar het vandaan komt enzo. Nu hoef ik daar ook niet lang over na te denken

Ik weet nog niet wat ik ermee ga doen, heb in het verleden ook al wel sessies gehad en het gaag toch veel hetzelfde zijn denk ik. Ik kijk al uit naar het gesprek seffens naar aanleiding van de vraag hoe het geweest is en wat ze gezegd heeft :')

Hebben jullie dat ook, dat je ondanks dat je het wel weet, toch steeds blijft zoeken naar andere antwoorden en oplossingen? Ben je daar op een bepaald moment mee gestopt? En wat zegt je omgeving daarvan? Ik heb het idee dat als ik niet kan zeggen "ik ga dat of dat nog doen of proberen, of ben daarmee bezig" dat het lijkt alsof ik mij berust in de zaak en opgeef, of lui ben, of niet wil, of ... Maar ook dat zit waarschijnlijk in mijn hoofd..

**Geplaatst**: 20-02-25 12:50

Geplaatst: 20-02-25 12:50

Bij mij was het mijn omgeving die zei: misschien moet je je er meer in berusten ipv steeds weer wat te zoeken.
Sindsdien ben ik stiller en deel ik er minder over, maar ik kijk nog altijd rond voor dingen die helpend zouden kunnen zijn. Ik snap hun argument, en tegelijkertijd denk ik ook: je kan dat wel adviseren, maar je bent zelf niet degene die constant vast loopt. Als je vast loopt dan ga je kijken naar oplossingen of alternatieven, ik loop daar gewoon vaker tegenaan. Ik neem zulk advies wel in mij op en ik denk erover na, maar ik doe vervolgens wat ik zelf denk dat goed is.

Voorbeeldje, ik kan mij erbij neerleggen dat tuinonderhoud niet meer gaat. Als ik dat had gedaan dan had niemand mijn magnolia voor mij gesnoeid hoor vorig jaar... De tegels idem, als ik mij erbij neer had gelegd dat vegen geen optie meer is, dan had het niet meer gebeurd. Weet je hoevaak ik vorig jaar hulp heb gekregen met vegen, 2x geloof ik, en ik heb een grote magnolia en de buur heeft een grote boom die samen elk jaar genoeg blad verliezen om 3 groene kliko's mee te vullen.
Als ik het niet doe, wie doet het dan? Niemand. Laat mij nou maar lekker hulpmiddelen en elektrische apparaten aanschaffen om het werk voor mij (opnieuw) mogelijk te maken, niemand anders gaat dat voor mij doen.

Vanmiddag ga ik naar de handtherapeut,o verleggen over pijnbestrijding en of hij iets zou aanraden. Of misschien juist niet omdat ik bij gebrek aan pijn de boel misschien nog verder kapot zou kunnen maken, want dat is iets waar ik mij zorgen over maak waar ik bang voor ben. Misschien dat hij tips heeft of mij kan doorverwijzen naar waar ik wezen moet voor hulp daarmee. De pijn is al weken niet houdbaar ik kan sinds een paar dagen ook in huis bijna niks meer. Ik had eigenlijk mijn haar willen wassen vanochtend maar ik zie echt niet hoe, dus ik knal er straks maar wat droogshampoo in... Arme kerel dat hij straks 30 mins met mij opgesloten zit in een kleine ruimte _O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-25 13:52

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-25 13:52

Ik weiger zelf om me neer te leggen bij mijn situatie, maar dat kwam in het verleden omdat ik niet wist waarom ik me zo slecht voelde. Inmiddels weet ik dat en heb ik dat door mijn zoektocht ook kunnen tackelen en nu gaat het een stuk beter. Dus nee, ik stop niet met knokken, want het geeft me tot nu toe datgene wat ik zoek; verlichting. En nu lijkt het stukje lichamelijk toch nog over te blijven, en ook daar leg ik me niet bij neer.
Maar dat komt omdat ik nog niet precies weet waar het vandaan komt, al heb ik inmiddels wel een vermoeden (Mestcel activatie syndroom).

En ja ik heb wel eens mensen gehad die zeiden joh, leg je erbij neer. Mar dat bepaal ik zelf wel. Het stukje beter voor mezelf kiezen en mensen pleasen heb ik eigenlijk nooit last van gehad, ik heb altijd redelijk goed voor mezelf kunnen kiezen en dat vind ik ook wel belangrijk. Dus misschien is het voor jou meer de zoektocht waarom je mensen wil blijven pleasen? Want het geeft je sowieso veel rust als je kiest voor jezelf. als je kunt leven vanuit jouw eigen keuzes en beslissingen. Want als je zo in het leven staat, hoef je je ook niet druk te maken over de mening van een ander.

**Geplaatst**: 20-02-25 16:34

Geplaatst: 20-02-25 16:34

Voor een deel blijf ik zoeken omdat het dingen zijn die ik absoluut niet wil opgeven. Andere dingen heb ik wel opgegeven omdat het gewoon niet meer kan en mijn lichaam nooit beter, alleen maar slechter gaat worden. Maar toch voel ik nog wel vaak de frustratie omdat ik het nooit meer zal kunnen.
Van die simpele dingen zoals mijn paard uit de wei kunnen halen bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 21-02-25 10:00

Geplaatst: 21-02-25 10:00

Rohesia schreef:
Ik ben gisteren nog eens naar een psycholoog geweest, een nieuwe, met het idee dat daar nog tips of ideeën uit zouden komen om met alles om te gaan en te kunnen combineren met werk en daarnaast toch nog het idee te hebben dat er iets van leven mogelijk is (dus leuke dingen). Ze zei letterlijk dat ik het allemaal best goed weet, maar het gewoon moet uitvoeren en dat veel komt door mijn perfectionisme en het willen pleasen van iedereen en aan "de normen" willen voldoen. En dat ze eigenlijk weinig voor mij kan betekenen, behalve een spiegel zijn en op dat perfectionisme doorgaan en kijken waar het vandaan komt enzo. Nu hoef ik daar ook niet lang over na te denken

Ik weet nog niet wat ik ermee ga doen, heb in het verleden ook al wel sessies gehad en het gaag toch veel hetzelfde zijn denk ik. Ik kijk al uit naar het gesprek seffens naar aanleiding van de vraag hoe het geweest is en wat ze gezegd heeft

Hebben jullie dat ook, dat je ondanks dat je het wel weet, toch steeds blijft zoeken naar andere antwoorden en oplossingen? Ben je daar op een bepaald moment mee gestopt? En wat zegt je omgeving daarvan? Ik heb het idee dat als ik niet kan zeggen "ik ga dat of dat nog doen of proberen, of ben daarmee bezig" dat het lijkt alsof ik mij berust in de zaak en opgeef, of lui ben, of niet wil, of ... Maar ook dat zit waarschijnlijk in mijn hoofd..

Ik heb hele waardevolle psychologische ondersteuning gehad in het verleden. Iemand die ook echt de juiste vragen stelde en ik ben stukje bij beetje dat perfectionisme los gaan laten.

Ik had vroeger een heel plan voor de zaterdag en de zondag klaar liggen. Een tijdsschema zogezegd. Om 11 uur dit, om 13 dat, 15 boodschappen doen dan naar huis, eten koken om zo laat.

En dan kwam er iets tussen en was mijn hele dag naar de klöte zeg maar. Ik helemaal van het padje, want mijn schema lag in de war. tgenwoordig is dat compleet anders. Ik zie wel wat ik af krijg op een dag. Ik leg geen tijden meer vast. En als ik geen zin heb, dan doe ik het vandaag gewoon niet.

Mensen presteren nooit 100%. Gewoon onmogelijk. Een mens presteert maximaal 80%. Maar het is aan jou hoe je het invult zodat het voor jou werkt.

Ik kan je wel vertellen dat sinds die tijd, ik rust in mijn lijf heb. Ik liep vroeger altijd met een storm in mijn buik. Je kent het gevoel vast wel. Sinds ik heb geleerd om dingen te zien voor wat ze zijn en dingen los te laten (na acceptatie) heb ik die storm gewoon niet meer. en dat is iniddels al 12 jaar zo.

Bij de juiste begeleiding, maar ook de belonging die je jezelf geeft door dingen los te kunnen laten, gaat je kwaliteit van leven omhoog.

**Geplaatst**: 23-02-25 12:09

Geplaatst: 23-02-25 12:09

Hoe is het met jullie? De laatste dagen, sinds de temperatuur zo omhoog schoot, gaat het met mij weer een stuk beter. Ik loop ook weer bij de handtherapeut dus wellicht is het een combinatie van factoren maar ik dacht als het mede door het weer komt, dat (sommigen van) jullie dan wellicht ook beter in hun vel zitten. Ik gun het jullie allemaal!

Misschien nog een bruikbare tip voor mensen die ook last hebben van hun handen armen enz. Mijn grote, zware borden voor het avondeten heb ik een tijdje geleden vervangen met plastic borden, hierdoor gaat het schoonmaken, tillen, inruimen en uitruimen van de vaatwasser een stuk prettiger. Yay voor lichtgewicht. Mijne zijn van Mepal (model circula) en die kunnen volgens de fabrikant veilig in de vaatwasser en magnetron.

Ik ben er in ieder geval blij mee, begin deze week heb ik tot 2x toe mijn bord met warm avondeten uit mijn handen laten vallen en daar kan plastic ook beter tegen

ik kon 1x dweilen en de andere keer viel het bord met de goede kant omhoog $_/-\o_$

**Geplaatst**: 23-02-25 12:14

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 23-02-25 12:14

Sim plan. Denk er om dat kunststof borden bloed en bloedheet worden in de magnetron. Dus brand je handen niet!

**Geplaatst**: 23-02-25 12:34

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 23-02-25 12:34

Oh dat wist ik niet, thanks! Ik heb er tot nu toe alleen kant en klare maaltijden van gegeten, die ik dan eerst in hun eigen verpakking in de magnetron (zonder bord eronder) had opgewarmd. Goed om in gedachte te houden!

**Geplaatst**: 23-02-25 13:32

Geplaatst: 23-02-25 13:32

Ik heb die goedkope glazen borden vd Ikea, oftast serie.
Breken wel als ze verkeerd terecht komen maar zijn licht en goedkoop.

Worden wel erg warm in de magnetron, maar koelen relatief snel af itt 'stenen' servies.

Ander voordeel is dat ze doordat ze dunner zijn minder ruimte innemen waardoor je meer kunt stapelen.

Qua fijne diepe borden voor bijvoorbeeld soto ajam met rijst of pasta ofzo heb ik deze borden vd Hema:
https://search.app/5TZBgfFeti4vsPNj8
Mijn kleine ovenschaaltjes passen er ook mooi in, dus als ik een ovenschotel voor 1 persoon (want alleen

) maak zet ik het ovenschaaltje in het Hema-bord, wat weer geklooi met opscheppen scheelt. :))

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-25 16:24

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-25 16:24

Dat weer is inderdaad wel lekker hoor. Vrijdag ook lekker gewandeld met vriendinnen, het was heerlijk.

Daarna dacht ik bij thuiskomst gezond te doen door yoghurt met blauwe bessen te eten, maar ik kreeg daar na 2 happen alweer een 'aanval'. Die zijn tegenwoordig anders, ze beginnen niet elke keer met hoofdpijn, maar ik voelde me onwijs moe en gewoon niet lekker, koortsig. Ik ben na het avondeten direct in slaap gevallen op de bank, iets wat normaal niet gebeurt dus ik lag om 20 uur op bed, tot 11 uur de volgende dag. Nog steeds geen hoofdpijn. Dat begon pas gisteren middag. En nu nog steeds. Echt een nare nare hoofdpijn is het, ik word er echt helemaal niet goed van. Tegen beter weten in migraine medicatie ingenomen maar dat hielp minimaal. Dat is gek, want soms helpt het dus wel tegen de hoofdpijn.

Maar dat het direct weer door eten werd getriggerd is weer gek, want dat was een tijdje niet perse het geval. Of ik kon dat best goed tackelen met paracetamol. Maar nu dus weer mis.

Ik dacht dat het toch spanningsgerelateerd was, maar dat lijkt echt niet zo te zijn. Ook blijf ik net zo moe als voorheen, terwijl de meeste spanning toch wel uit mijn lichaam is.
Dus weer terug naar de tekentafel, want dit is nog niet opgelost. Ik baal ervan, maar ik moet het niet alles laten overschaduwen.
Want ondertussen gaat het psychisch wel echt een stuk beter. Dus daar heb ik al echt veel gewonnen. Maar ik had gehoopt dat het lichaam mee zou gaan, maar helaas...

Zijn er hier mensen bekend met MCAS?

**Geplaatst**: 23-02-25 18:06

Geplaatst: 23-02-25 18:06

Sterkte met je hoofdpijn en het ziek zijn :knuffel:

ik heb geen ervaring of kennis erover...