Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-12-10 12:18

Geplaatst: 19-12-10 12:18

Cayenne schreef:
bromfiets schreef:
Van mij denken ze ook altijd dat het goed gaat, voor de meeste mensen om me heen komen die opnames meestal uit de lucht vallen omdat ze denken dat ik zo vrolijk ben. Ik hang ook meestal de clown uit, maak mezelf belachelijk voordat een ander dat kan doen. Zeker als ik in een dis zit kan ik heel goed doen of alles op rolletjes loopt, maar daar weer uit komen en zelf gaan voelen.... Dat is zwaar, dan kan ik dat masker niet meer ophouden en ben ik een zielig hoopje mens (Tenzij ik boos ben, dan ben ik eerder een tornado.).

Maar dan manipuleer je je omgeving niet, manipuleren is in mijn ogen moedwillig de situatie naar je hand zetten. Ik probeer me dan alleen maar te verstoppen en zo klein mogelijk te maken. Ik zal niet zeggen dat mijn gedrag mijn omgeving niet beïnvloedt, dat is zeker waar maar ik doe het niet moedwillig of met opzet zo om mijn zin te krijgen.

Het is inderdaad geen manipuleren, maar op die manier werk je wel je eigen hulpverlening tegen en heb je er zelf ook erg weinig aan. Dan is het niet verwonderlijk dat mensen je niet goed kunnen helpen. Wanneer je dan vervolgens roept dat de hulpverlening niet goed hun werk doet, ja dan is het wel manipuleren want zij kunnen er ook niets aan doen.
Ik snap best dat het moeilijk is, maar uiteindelijk heb je alleen jezelf hiermee

Toch denk ik niet dat Broem bewust de hulpverlening tegen werkt of om de tuin leidt. Die maskers zijn het gevolg van haar ziekte en de vraag is of ze die af kan zetten alleen omdat ze dat wil.
Dan is de volgende vraag moeten eerst de maskers af om bij de onderliggende problemen te komen of moet je de onderliggende problemen aanpakken om de maskers af te krijgen.

Broem zal zeggen dat ze hun werk niet goed doen omdat ze zich niet begrepen voelt, maar dat is geen manipuleren. Eerder machteloosheid omdat ze zo graag begrepen wil worden.

**Geplaatst**: 19-12-10 12:35

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 19-12-10 12:35

Oh, ik denk ook niet dat ze het bewust doet hoor!
Maar misschien is het wel handig om het ook van de andere kant te bekijken. Het is heel moeilijk als hulpverlener om hulp te bieden wanneer iemand er niet voor open staat of niet aan kan geven wat zij of hij nodig heeft.

**Geplaatst**: 19-12-10 13:27

Geplaatst: 19-12-10 13:27

Ik zeg ook niet dat het makkelijk is om de juiste manier van hulpverlenen te vinden en om Broem echt te bereiken. Dat vraagt veel creativiteit en inzicht van de hulpverlening. Proberen en met vallen en opstaan leren.
Het probleem is ook dan de een BL stoornis, de andere niet is en dat er geen "gebruiksaanwijzing" is die voor alle BL patiënten op gaat.
Wat bij de één werkt kan bij de andere juist een tegengestelde reactie opwekken.

Ik blijf het een goed idee vinden als de hulpverleners hier zouden meelezen en zo misschien via deze weg een paar signalen die achter de maskers zitten op pakken.
Broem heeft een een flink zelfinzicht alleen zit er een stuk onvermogen om dit inzicht over te brengen op de hulpverlening.

**Geplaatst**: 19-12-10 14:49

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 19-12-10 14:49

Het is altijd moeilijk... de omgang met bewonersgroep waar ik mee werk is ook dagelijks creatieve oplossingen zoeken hoe we de dag door gaan komen.
Zo hebben we weleens de hoempapa ingezet om een separatie zonder problemen te laten verlopen :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-10 15:28

Re: gedwongen opname

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-10 15:28

Ik wil ook niet zeggen dat de hulpverlening hun werk niet goed doet, maar ze begrijpen me idd lang niet altijd. Gelukkig heb ik nu een psychiater en begeleidster waarbij ik het gevoel heb dat ze me wel begrijpen of het in ieder geval proberen

Ik moet zeggen dat ik voor de rest erg weinig vertrouwen heb in de hulpverlening omdat er veel dingen zijn gebeurd waardoor mijn vertrouwen een flinke knauw heeft gekregen. Zo is er in eerste instantie een verkeerde diagnose bij mij vastgesteld, voor de kenners onder ons --> een schizotypische persoonlijkheidsstoornis met een aanpassingsstoornis en narcistische trekken. Dat is later ontkend door een andere instantie en die eerste psychologe wilde over mijn rug haar gelijk halen. Al met al was ik daar niet mee geholpen, want de eerste psychologe weigerde me te helpen omdat ik het wel zou hebben en de tweede instantie weigerde me te helpen omdat ik het niet zou hebben. Zonder verder onderzoek is dit bijgesteld naar borderline, PTSS en een aanpassingsstoornis. Omdat ik er toen geen vertrouwen meer in had ben ik met de behandeling gestopt voordat hij was begonnen en ik ben bij mijn ouders gaan wonen. Twee jaar thuis geweest en weer gaan werken totdat ik weer instortte. Toen ben ik bij het GGZ in breda terechtgekomen, die hebben de diagnose zonder verder onderzoek overgenomen en kwam ik op de deeltijd DGT terecht. Daar heb ik ook twee verschillende behandelaars gehad, waaronder Leen. Totdat ze ineens besloten dat ik mijn doelen niet zou halen en als een stout kind weggestuurd werd. Ook dat heeft mijn vertrouwen flink beschadigd, omdat ik voor mijn gevoel out of the blue weggestuurd werd.

Dus nu heb ik ook moeite met het vertrouwen van mijn huidige behandelaars, hoe lang gaat het duren voordat ze me laten vallen? En is het dan wel de moeite waard om alles tegen ze te zeggen?

Soms twijfel ik of ik wel borderline heb, ik weet ook niet waarom.

**Geplaatst**: 19-12-10 19:56

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 19-12-10 19:56

Ach, zo interessant is een diagnose nu ook weer niet. Het is maar een naam voor een hele grote groep mensen die ongeveer dezelfde symptomen vertoont.
Je bent en blijft dezelfde persoon, of het nu schizotypische persoonlijkheidsstoornis + de rest heet of borderline + de rest. Je kunt het hooguit gebruiken om symptomen te leren herkennen en voor de behandelaars geeft een een stuurrichting. Meer niet. Het blijft een naam.

**Geplaatst**: 19-12-10 21:52

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 19-12-10 21:52

precies, je hoeft niet in een hokje te passen... soms heb je nèt genoeg symptomen voor een bepaalde diagnose volgens de DSM IV... maar dat wil niet zeggen dat je het totaal plaatje bent

Jij bent jij, helaas is er niet voor iedereen een handleiding.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-10 22:52

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-10 22:52

Dat is waar, maar het zijn wel twee hele verschillende dingen.

Edit: te vroeg op verzenden gedrukt

Ik bedoel dat ze qua diagnose wel erg ver uit elkaar liggen, het zijn echt twee totaal verschillende ziektebeelden. Maar toch herken ik in allebei wel dingen.

Vandaag heb ik gepingpongd met een bokker, die zit heel toevallig hiernaast op gesloten 2... Dat was wel leuk

**Geplaatst**: 20-12-10 13:04

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 20-12-10 13:04

Wel toevallig dat je daar een bokker bent tegen gekomen.
Heb je lekker even een verzetje gehad.

**Geplaatst**: 20-12-10 13:07

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 20-12-10 13:07

Nu ben ik wel benieuwd welke bokker maar ik gok zo dat je dat niet gaat vertellen.

En dat begrijp ik wel.

**Geplaatst**: 20-12-10 15:08

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 20-12-10 15:08

Is het een idee om een nieuwe test aan te vragen? Of heeft dat geen zin?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-10 16:07

Re: gedwongen opname

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-10 16:07

Ik ga idd niet vertellen welke bokker dat is, dat mag ze eventueel zelf doen

Nieuwe test krijg je niet zomaar, dan moet er gegronde twijfel zijn bij de behandelaren en dat hebben ze volgens mij niet. De twijfel zit bij mij... Ik heb wel een test aangevraagd om een eventuele dissociatieve stoornis uit te sluiten, maar die staat nog steeds in de wacht.

**Geplaatst**: 20-12-10 19:12

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 20-12-10 19:12

Hoe voel je je verder?

**Geplaatst**: 20-12-10 19:14

Geplaatst: 20-12-10 19:14

Wat toevallig dat je daar een bokker tegen kwam! Leuk dat je daar even mee hebt kunnen pingpongen!
Hoe voel je je verder?

**Geplaatst**: 20-12-10 19:19

Geplaatst: 20-12-10 19:19

bromfiets schreef:
Ik heb wel een test aangevraagd om een eventuele dissociatieve stoornis uit te sluiten, maar die staat nog steeds in de wacht.

Wil je die test om dat uit te sluiten of om dit te bevestigen?
Heb je zelf het idee dat je dissocieert? Dat lijkt mij een van de moeilijkste dingen om mee te maken.
Dat alles langs je heen gaat lees ik altijd wel een beetje in je verhalen terug, zoals laatst in het gesprek wat je omschreef.

**Geplaatst**: 20-12-10 19:39

Geplaatst: 20-12-10 19:39

Gezellig dat je een bokker tegen bent gekomen.
Samen pingpongen geeft je misschien de kans om wat te ontspannen. Gezellig kletsen over paarden

Ik hoop voor je dat je wat langer op dezelfde afdeling kan blijven zodat je de kans krijgt om het vertrouwen op te bouwen. :(:)

**Geplaatst**: 20-12-10 21:23

Geplaatst: 20-12-10 21:23

hallo ik zal me even voorstellen, ik zit al een tijdje mee te lezen...
ik ben witchy6 34 jr borderline, (en weet dat sinds mei 2010...) woon samen en hij heeft 2 kids die 2 a 3 x p m komen slapen in de weekenden. werk 1 dag op de markt bij agf. en 1 dag op boerderij met paarden

. slik geen medi. en heb maagband sinds 2004. heb bijrijdtinker waarvan de eig ziek is. dus ik doe m alleen, vin ik nie zo erg... en ik baaaaaaaaaaaaal dat er sneeuw ligt want dan kunnen we niet rijden.
zo iedereen weet wie ik ben, vraag maar raak als je nog wat wil weten en ik zal proberen om elke dag te posten op die borderlinetopic. vind lotgenoten contact super interessant. want ik weet nog niet zo veel over bord. ik heb trouwens geen last van automut. of suicidiaal. de rest ongeveer wel.
ze dachten eerst dat ik adhd had daarna add. pffff en dan komen ze er na zolange tijd pas achter dat t bord. is.pffffffffffffffff ik heb begin dit jaar veel testen gedaan heel veel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-10 21:36

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-10 21:36

Ik voel me nog niet happy, maar ik ben niet meer zo wanhopig als een paar dagen geleden. Ik heb het gevoel dat die valdoxan wel werkt, ben er 's ochtends alleen wel misselijk van. Ik zit nu weer in een lichte dissociatie, heb de hele dag zitten breien en tellen. Dan voel je jezelf wegglijden in het niks, aan de ene kant is dat prettig want je voelt je niet al te slecht maar alles gaat idd langs je heen.

Toch hoeft er maar weinig te gebeuren om uit het evenwicht te raken, vanmiddag begon de ene client tegen de andere client een verhaal op te hangen waar zij niks mee kon en dat zei ze ook. De ene client werd daardoor boos en ik merk dat ik daar sterk op reageer. Ik bemoeide me ermee door te zeggen dat we hier allemaal problemen hebben en er niet alleen maar zijn om haar te helpen. Dat ze daarmee naar de verpleging moest gaan. Daardoor was ik volgens haar egoïstisch en dat spookt nu nog door mijn hoofd, inclusief alles wat ik had kunnen en moeten zeggen, terwijl zij weer de vrolijkheid zelve is en me haar beste vriendin noemt.... Voor mij breekt er dan een stukje, ik kan dat niet meer opzij zetten en blijf daarover bezig in mijn hoofd.

Zo heb ik ook "vastgelegd" om morgen naar de paarden te gaan. Ik ben nu al twee dagen bezig in mijn hoofd. Dat ik moet opstaan, hoe ga ik dat doen, hoe laat en ben ik dan wel uitgeslapen zodat ik me goed voel? Zou ik dan misselijk zijn en wat moet ik daar dan aan doen? Hoe laat moet ik weg, red ik dat wel? Zou mijn auto starten, wat doe ik als hij dat niet doet, wat ga ik dan zeggen aan de telefoon? Als hij wel start, hoe ga ik hem sneeuwvrij maken, hoe lang ben ik daar mee bezig? Kan ik wel goed rijden, het is zo lang geleden, welke weg ga ik nemen? Hoe laat moet ik daar zijn? Met de koffie of eerder zodat ik ook nog wat met de paarden kan doen? Welke vragen gaan ze me stellen en wat ga ik daarop zeggen? Dat gesprek wordt ongeveer 100 keer gerepeteerd. Hoe laat ga ik weer weg, ga ik dan nog naar mijn ouders, hoe zullen de honden reageren als ze me weer zien? Is mijn moeder wel thuis, heeft het wel zin als ik ga, zou ze er wel blij mee zijn? Hoe doe ik het met het eten, eet ik op de afdeling of bij mijn ouders? Is het erg dat ik me heb ingeschreven voor de winterviering maar niet kom? Zouden mensen dan teleurgesteld in me zijn?
Dat gaat allemaal door mijn hoofd omdat ik even naar de paarden zou gaan en dat alleen is al zo vermoeiend dat ik het bijna uit de weg ga. Op zo'n dag heb ik ook echt moeite om uit bed te komen omdat ik er zo tegen op zie.

En zo heb ik morgen de paarden, woensdag tekenles, donderdag komt Winnie en vrijdag heb ik intake op de Wende. En bij elk iets gaat er zoveel door mijn kop. Tussendoor moet ik eigenlijk ook naar het gemeentehuis om een nieuwe id-kaart aan te vragen, maar ik krijg het er in mijn hoofd gewoon niet tussen gepropt.

**Geplaatst**: 20-12-10 21:47

Geplaatst: 20-12-10 21:47

OW brom wat heerlijk dat je naar de paarden mag/kan!!!!! ik zat me al in te houden om mijn paardenverhalen te vertellen....ik voel me ook nog niet happy hoor...gelukkig dat de wanhoop wat minder is voor je meis..kan je die misselijkheid niet wegkrijgen met een medicijntje.??en wat goed dat je een programma voor de week hebt gemaakt +:)+

probeer (ik weet t is moeilijk) je niet te druk te maken over wat de mensen denken en gaan zeggen. en kan je niet eerder naar je auto kijken of die alvast sneeuwvrij maken en kijken of ie start?
heb je een zachte bezem in de buurt? daar gaat t goed mee. of vraag iem om gereedschap daarvoor.
doe je wel voorzichtig met rijden? kan t met je medi?
nou veel knuffelplezier met de paarden en probeer in het nu te blijven en niet verder te denken dan het moment.

bromfiets schreef:
Ik voel me nog niet happy, maar ik ben niet meer zo wanhopig als een paar dagen geleden. Ik heb het gevoel dat die valdoxan wel werkt, ben er 's ochtends alleen wel misselijk van. Ik zit nu weer in een lichte dissociatie, heb de hele dag zitten breien en tellen. Dan voel je jezelf wegglijden in het niks, aan de ene kant is dat prettig want je voelt je niet al te slecht maar alles gaat idd langs je heen.
Zo heb ik ook "vastgelegd" om morgen naar de paarden te gaan. Ik ben nu al twee dagen bezig in mijn hoofd. Dat ik moet opstaan, hoe ga ik dat doen, hoe laat en ben ik dan wel uitgeslapen zodat ik me goed voel? Zou ik dan misselijk zijn en wat moet ik daar dan aan doen? Hoe laat moet ik weg, red ik dat wel? Zou mijn auto starten, wat doe ik als hij dat niet doet, wat ga ik dan zeggen aan de telefoon? Als hij wel start, hoe ga ik hem sneeuwvrij maken, hoe lang ben ik daar mee bezig? Kan ik wel goed rijden, het is zo lang geleden, welke weg ga ik nemen? Hoe laat moet ik daar zijn? Met de koffie of eerder zodat ik ook nog wat met de paarden kan doen? Welke vragen gaan ze me stellen en wat ga ik daarop zeggen? Dat gesprek wordt ongeveer 100 keer gerepeteerd. Hoe laat ga ik weer weg, ga ik dan nog naar mijn ouders, hoe zullen de honden reageren als ze me weer zien? Is mijn moeder wel thuis, heeft het wel zin als ik ga, zou ze er wel blij mee zijn? Hoe doe ik het met het eten, eet ik op de afdeling of bij mijn ouders? Is het erg dat ik me heb ingeschreven voor de winterviering maar niet kom? Zouden mensen dan teleurgesteld in me zijn?
Dat gaat allemaal door mijn hoofd omdat ik even naar de paarden zou gaan en dat alleen is al zo vermoeiend dat ik het bijna uit de weg ga. Op zo'n dag heb ik ook echt moeite om uit bed te komen omdat ik er zo tegen op zie.

En zo heb ik morgen de paarden, woensdag tekenles, donderdag komt Winnie en vrijdag heb ik intake op de Wende. En bij elk iets gaat er zoveel door mijn kop. Tussendoor moet ik eigenlijk ook naar het gemeentehuis om een nieuwe id-kaart aan te vragen, maar ik krijg het er in mijn hoofd gewoon niet tussen gepropt.

**Geplaatst**: 20-12-10 22:57

Geplaatst: 20-12-10 22:57

Fijn dat je morgen naar de paarden gaat, maar is dat niet genoeg dan? Je wil te veel.
Gewoon alleen paarden voor een knuffel en een aai, een kopje koffie en dan weer terug naar de rust.

De rest kan ook een andere keer, je kan beter een beetje rustig zijn als je naar De Wende gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-10 23:52

Re: gedwongen opname

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-10 23:52

Ik ben nu niet meer rustig, dat akkefietje van vanmiddag spookt door mijn hoofd en het feit dat ze me gisteren egoïstisch noemde maakt dat ik me slecht voel. Ik zou het liefst willen huilen, dan was ik er misschien van af, maar ik kan het niet... Heb al zonodig medicatie gevraagd, zometeen nog maar eentje vragen maar slapen zit er voorlopig nog niet in denk ik $:\$

Ik weet niet of ik te veel wil, ik doe al zo weinig. Ik moet dit toch makkelijk kunnen? Het lijkt wel of ik steeds minder kan. En mijn gevoel zegt me dat als je niks doet, je ook niks bent.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-10 14:24

Re: gedwongen opname

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-10 14:24

Daarnet een gesprekje gehad met Bernd. Mijn ontslagdatum was eigenlijk de 27e, maar dat is bijgesteld naar onbekend. Ik kan hier voorlopig dus blijven totdat het goed voelt om naar huis te gaan. Daar ben ik ben eigenlijk wel blij mee.

Daarnaast heeft de psychiater met de client die mij moet redden van god gesproken dat ze me met rust moet laten en tot nu toe doet ze dat, dus dat is ook positief.

De kerstdagen ga ik bij mijn ouders vieren, mijn vriend komt ook

Vrijdag na de intake van de wende ga ik mee naar huis en dan zondagavond weer terug.

**Geplaatst**: 22-12-10 16:36

Re: gedwongen opname

Geplaatst: 22-12-10 16:36

Fijn te lezen Broem!! Heb je gelukkig houvast!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-12-10 17:52

Re: gedwongen opname

Geplaatst door de TopicStarter : 23-12-10 17:52

Hier weer een domper, mijn moeder ligt in het ziekenhuis... Ze is zeker met de kerst niet thuis, dus dat wordt een hele vreemde kerst.

**Geplaatst**: 23-12-10 18:18

Geplaatst: 23-12-10 18:18

Oh, Broem dat is balen. Toch niet iets echt ernstigs hoop ik?

Sterkte ermee!

Liefs :(:)