Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-03-10 17:34

Geplaatst: 23-03-10 17:34

**Geplaatst**: 23-03-10 17:36

Geplaatst: 23-03-10 17:36

Sim0ne schreef:
Mooi dat het jou gelukt is! Ik hoop ook zeker dat het mij zal lukken, de twee generaties boven mij hebben het niet zo best aangepakt..

Ik zal je zeggen; het gaat me veel makkelijker af dan ik ooit had gedacht

. Gewoon, omdat ik zo'n ander beeld heb van hoe je met je kind(eren) om zou moeten gaan. Natuurlijk maak ik ook fouten, niemand is perfect. Maar ik zeg altijd maar dat je fouten hebt en FOUTEN (met giga hoofdletters). Snap je de nuance?
Hoop ook dat het jou zal lukken

. En bedenk dat jij met je partner altijd weer een andere combinatie bent, dan je ouders bijvoorbeeld. Dat kan ook enorm schelen.......

**Geplaatst**: 23-03-10 17:42

Geplaatst: 23-03-10 17:42

ik ben 20 en wil graag kinderen.. en kan ook niet wachten tot ik zwanger kan worden maar wil eerst mijn huisje klaar hebben enz...

maar heb respect voor mensen die niet van kinderen houden.. ik wou er ook nooit wat van weten tot mijn nichtje een baby kreeg...

**Geplaatst**: 23-03-10 17:44

Geplaatst: 23-03-10 17:44

Ik kan je voor je 20 ook niet echt bewust kinderloos noemen, ook al vind je er dan niet veel aan. Dan ben je zelf kind/puber.

**Geplaatst**: 23-03-10 22:46

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 23-03-10 22:46

Vergeef me dat ik na pag.74 snel heb bijgelezen een daardoor een en ander heb gemist.
Nog even te antwoorden, met een goede carriere is niets mis mee. Maar als je kinderen wilt hebben lijkt mij dit moeilijk te combineren, dus dan moet je het kind wel in een opvang stoppen.
Neem je een kind met als inkomensbasis een dubbele baan, dan is het erg lastig als er 1 of misschien wel 2 werkeloos raakt, want dan moet je zelf 10 stappen terug en dan heb je ook nog een kind.
Ik las in het voorbijgaan van het weg doen van de auto's en de paarden etc.
Juist dat zijn de dingen waar een kindervrije zo enorm van geniet, de vrijheid, het kunnen doen wat je wilt, vakanties, eigen huis etc. etc. ik bedenk zo snel maar wat.
Wie de keuze voor een kind maakt moet dat doen uit gevoelens, maar ook met een financieel plaatje op de achtergrond met een noodplan achter de hand.
Wie geen kind wil is vrij van die zorgen en leeft als een god in Frankrijk en kan ook iets makkelijker een stapje terug doen als dat zou moeten.
Ieder zijn meug, maar ik geniet van de fijne dingen in het leven en wel op mijn manier.

Toen ik 20 jaar was wist ik zeker dat ik geen kinderen wilde, dat heb ik overigens al veel jonger geweten. Dat is iets wat in je zit.
Maar ik kan me best voorstellen dat er 20 jarigen met moedergevoelens rond stappen, maar ik benijd je niet.

**Geplaatst**: 24-03-10 09:02

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 24-03-10 09:02

Persoonlijk zou ik zelf, als ik een kind zou hebben, het kind niet 3 dagen of meer in de opvang willen hebben. Waarvoor wil je anders een kind?
Ik zal ook gewoon moeten blijven werken, zonder kinderen, voor de leuke dingen des levens.

Maar ieder zijn keuze en idee hierover.

(ik hoop alleen dat er nog wat over is aan pensioengeld, als ik met pensioen ga. Want dat zou een zware domper zijn, als dan al het geld op is,...want ook dan wil leven als god in frankrijk)

**Geplaatst**: 24-03-10 09:59

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 24-03-10 09:59

Bewust kinderloos wil niet zeggen dat je niet van kinderen houdt Beauty_J en anderen. Ik zie het steeds voor bij komen hier.

**Geplaatst**: 24-03-10 11:15

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 24-03-10 11:15

Precies Lante! Ik kan best overweg met kinderen (al weet ik niet altijd hoe ik met ze om moet gaan en wat ik moet zeggen en vragen) maar ik heb geen kinderwens.

**Geplaatst**: 24-03-10 12:02

Geplaatst: 24-03-10 12:02

Lante schreef:
Bewust kinderloos wil niet zeggen dat je niet van kinderen houdt Beauty_J en anderen. Ik zie het steeds voor bij komen hier.

Dat verschilt gewoon van persoon tot persoon.

Ik heb werkelijk niks met kinderen, maar er zijn er in dit topic ook voorbij gekomen die juist veel met kinderen hebben, alleen voor henzelf geen kinderwens.

**Geplaatst**: 24-03-10 12:08

Geplaatst: 24-03-10 12:08

Ik heb dat heel gevarieerd.
Ik kan een kind hartstikke leuk vinden maar daar tegenover kan ik een ander kind een monster vinder.

**Geplaatst**: 24-03-10 14:25

Geplaatst: 24-03-10 14:25

Lante schreef:
Bewust kinderloos wil niet zeggen dat je niet van kinderen houdt Beauty_J en anderen. Ik zie het steeds voor bij komen hier.

Klopt helemaal........

.zelf heb ik ook nog steeds geen echte kinderwens, maar heb vorig jaar een week ponykamp gedaan met al die kleintjes en dat vond ik geweldig. Bovendien kan ik ook erg genieten van het kleine grut van mijn broer, alleen ik hoef ze zelf niet perse.

**Geplaatst**: 24-03-10 14:34

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 24-03-10 14:34

Ik heb heel vaak dat ik dan leuk wil doen tegen zo'n kindje en dan iets vraag of vertel en dan zitten ze me toch raar aan te kijken...
"Wat is dat voor rare mevrouw" zie ik ze dan denken.

Ik word er altijd best onzeker van, heb het niet als nature in mij om met kinderen om te gaan.

**Geplaatst**: 24-03-10 14:35

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 24-03-10 14:35

Heel herkenbaar! Dat heb ik dus ook. En dan doe ik maar niks.

**Geplaatst**: 24-03-10 15:10

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 24-03-10 15:10

Dat heb ik inderdaad ook

**Geplaatst**: 24-03-10 16:06

Geplaatst: 24-03-10 16:06

Dat heb ik zelfs als moeder ook nog bij vreemde kinderen, hoor

. Ik heb zelf een meisje en heb ook meer met meisjes en weet vaak amper wat ik met jongetjes aanmoet, haha....... Al hoewel, ik ken ook wel weer zat jongetjes waar ik het prima mee kan vinden, gelukkig, maar over het algemeen heb ik gewoon wat meer met meisjes.

Vaak moet het ijs even breken, moeten ze even aan je wennen. Maar inderdaad, ik heb ook vrienden en vriendinnen die het van nature al helemaal in zich hebben om zo'n kind voor zich te winnen. En vaak zijn dat nog mensen zonder kinderen ook, valt mij op. En Laetitia, mijn Nikki is dol op jou, hoor!!!

**Geplaatst**: 24-03-10 18:20

Geplaatst: 24-03-10 18:20

Fijn te horen Twig

Kietelen vind ze nog steeds geweldig volgens mij

Mijn tweelingbroer werkt als een magneet op kinderen, ze vinden hem echt heel erg interessant en grappig en stoer.
Hij gaat echt geweldig met die boefjes om en gedraagd zich dan zelf ook als een boefje en dat vinden ze geweldig.

**Geplaatst**: 24-03-10 18:22

Geplaatst: 24-03-10 18:22

Ja, en voorlezen, dat vind ze ook geweldig!!!

Grappig dat jouw broer het ook zo in zich heeft. Had ik niet van hem verwacht, eerlijk gezegd, maar goed, ik ken hem ook niet zo goed natuurlijk. Zo zie je maar...... Ik heb het ook echt niet van nature, hoor, doe ook maar wat, hahaha..... En soms valt het goed en soms ook niet.

**Geplaatst**: 24-03-10 20:31

Geplaatst: 24-03-10 20:31

laetitia schreef:
Ik heb heel vaak dat ik dan leuk wil doen tegen zo'n kindje en dan iets vraag of vertel en dan zitten ze me toch raar aan te kijken...
"Wat is dat voor rare mevrouw" zie ik ze dan denken.

Ik word er altijd best onzeker van, heb het niet als nature in mij om met kinderen om te gaan.

Heel herkenbaar!

Ik heb geen idee hoe ik me tegenover kinderen moet gedragen, en dan doe ik een poging.. vinden ze me alsnog stom. Nu heb ik niet zo veel behoefte aan kinderen om me heen, maar dat ze me 'schdom' vinden gaat me ook te ver.

Lijkt me zo raar om dan een kind te nemen en te hopen dat het vanzelf goed komt

**Geplaatst**: 24-03-10 20:36

Geplaatst: 24-03-10 20:36

wimmus schreef:
Lijkt me zo raar om dan een kind te nemen en te hopen dat het vanzelf goed komt

Maar ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat je eigen kind jou als mama (of papa) de allerliefste en allerleukste vindt, hoor.

Om er in de pubertijd waarschijnlijk weer achter te komen, dat je niet meer de allerliefste en allerleukste bent, hahaha.....

Althans, dat denk ik, misschien valt het best nog wel mee tegen die tijd (dat hoop ik tenminste

).

**Geplaatst**: 24-03-10 20:37

Geplaatst: 24-03-10 20:37

Onassa schreef:
Ik heb dat heel gevarieerd.
Ik kan een kind hartstikke leuk vinden maar daar tegenover kan ik een ander kind een monster vinder.

Ik heb dan zelf wel kinderen, maar er zijn gewoon leuke kinderen en monsters!

**Geplaatst**: 24-03-10 20:38

Geplaatst: 24-03-10 20:38

Inderdaad, Faye, ik ken ook hele leuke kinderen, maar ook echt monsters van kinderen (die vaak ook monsters van ouders hebben).

**Geplaatst**: 24-03-10 22:10

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 24-03-10 22:10

Ik heb al heel veel eerder opgemerkt dat wij beide absoluut geen hekel aan kinderen hebben. Alleen selecteren wij zelf wel welke kinderen er in onze smaak vallen en welke niet. Die vrijheid hebben wij. Ik heb wel een hekel aan onopgevoede niet luisterende kinderen die er echter zelf meestal niets aan kunnen doen. Reden daarvoor zijn er teveel om op te noemen.
Daarbij is het juist zo fijn dat wanneer je een kind zat bent dat je het terug kunt sturen naar de ouders, hoppa wegwezen.

**Geplaatst**: 24-03-10 22:51

Geplaatst: 24-03-10 22:51

kris_ schreef:
Het is ook een wil om ook te investeren in iets gemeenschappelijks, iets wat van mij en mijn partner is. Ik denk dat we dus nu een kinderwens aan het formuleren zijn.
Mijn ouders hebben gevraagd (of is het geëist?) om niet aan kinderen te beginnen Dat maakt me kwaad. Dat is niet hun keuze.
Voorlopig blijft het nog nadenken dus. Maar de klok tikt... En de tijd kent weinig genade.

Dit is ook een beetje ons verhaal behalve dat wij elkaar nog geen tientallen jaren kennen, maar ik ben ook 36 en mijn vriend 30 en de tijd tikt $:\$

Mijn ouders (met name mijn pa) hebben altijd heel stoer geroepen begin asjeblief niet aan kinderen, wij hebben GEEN zin om op te passen!!
En dan die kinderen van tegenwoordig...

Maar mijn moeder zei laatst dat mijn pa toch wel stiekem opa-hormonen had hoor, die af en toe wat rammelen.

**Geplaatst**: 24-03-10 22:55

Geplaatst: 24-03-10 22:55

laetitia schreef:
Ik heb heel vaak dat ik dan leuk wil doen tegen zo'n kindje en dan iets vraag of vertel en dan zitten ze me toch raar aan te kijken...
"Wat is dat voor rare mevrouw" zie ik ze dan denken.

Ik word er altijd best onzeker van, heb het niet als nature in mij om met kinderen om te gaan.

Ik heb dat ook niet van nature. Sommigen zijn meteen helemaal weg van mij en sommigen (de meesten?) een beetje bang.

Maar ik wandel ook niet automatisch weg met iemand anders zijn hond of paard, denk ik dan maar weer.

**Geplaatst**: 24-03-10 23:19

Geplaatst: 24-03-10 23:19

Dat kan ik dan vaak wel weer. Ik stap op een paard en rij er mee weg. Dat is zelden een probleem. Ik voel eigenlijk direct instinctief aan wat ik moet doen. Kan dat ook niet uitleggen in lessen. Ik doe dat gewoon.
En zo zijn er ook mensen denk ik dan die dat gewoon doen met een kindje. Zonder na te hoeven denken.