Misschien moet je spiegels even in de ban doen.
Trusten voor straks, mag je weer naar bed met zo nodig, ik met diclofenac en paracetamol. Of als een boer met kiespijn

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
bromfiets schreef:Heb met zo nodig geslapen, niet goed maar wel wat geslapen.
En dat hoort idd bij borderline, dingen komen 5 keer harder binnen dan bij een normaal mens en ze blijven ook veel langer hangen. Ik heb er nu dus nog last van. Ik heb mezelf aan haar laten zien, zoals ik echt ben, omdat ik haar vertrouwde. Zelfs ondanks het feit dat ze me weg heeft gestuurd had ik nog vertrouwen, maar dat voorval van gisteren heeft me echt zeer gedaan. Het doet me voelen alsof ik niet genoeg waard was/ben en dat is geen fijn gevoel. Ik heb tekeningen voor haar gemaakt, ik heb door het raam gezien dat ze ze van de muur heeft gehaald, wat ben je dan nog waard. Niks toch?
bromfiets schreef:Ik heb contact met lotgenoten, soms werkt het en soms niet.
Net weer een gesprek gehad, met Winnie dit keer. Aangegeven dat ik het niet zie zitten om zo nog door te gaan. Dus nu word ik wss extra in de gaten gehouden, het kan me allemaal niet meer schelen.
laetitia schreef:@amies: ik denk dat het juist fijn is dat brom hier openlijk alles neer kan zetten, ja het maakt mij en anderen bezorgd maar dat is omdat we met haar meeleven en op de een of andere manier veel om haar geven. Wat mij betreft kan Brom hier alles schrijven wat ze kwijt moet, ik denk dat het juist negatief werkt als ze zich onbegrepen en ongehoord voelt.
c_alsemgeest schreef:@amies100 Echt bizar dat je een soortgelijke uitspraak doet... hoe kom je op zo'n conclusie?
Ik ben altijd een stille meelezer van dit topic, maar wil nu eigenlijk wel even reageren.
Ik werk al ruim 5 jaar in de psychiatrie of een gesloten woon en crisisafdeling, daarbij dus ook de nodige ervaring met personen met borderline.
Heel makkelijk om te vergeten dat mensen met borderline ziek zijn... vreemd om dan te stellen dat ze alles voor aandacht doen.
Dit is natuurlijk lekker makkelijk als je als ander persoon naar het gedrag van iemand met deze ziekte kijkt... maar wat er allemaal in het koppie omgaat is voor jou blijkbaar een grijs gebied.
Je hebt een groot verschil tussen niet willen, en niet kunnen.
De motivatie is er vaak wel, maar ze kunnen niet beter, niet meer en niet normaler.
Manipuleren ligt 100% aan de begeleiders, in een goed team valt er niet te manipuleren of te splitten... de "patiënt" zal dit doen wanneer hij/zij de kans krijgt... maar KAN dit niet tegenhouden, dat is de ziekte.
Deze mensen willen ook graag normaal kunnen leven zonder dat hun leven een grote rollercoaster is. Hoge toppen en diepe dalen. Euforie en diepe depressies... niemand kiest daarvoor.
Het gedrag en het hele denkpatroon wordt beïnvloed en "verpest" door de ziekte, waardoor mensen met weinig inzicht en kennis van borderline makkelijk dergelijke conclusies trekken als wat jij net deed.
De uitspraak vind ik dus begrijpelijk... maar wel erg hard en ongegrond.