Geplaatst: 19-04-10 17:26 Ik heb dat zelf iig heel erg, maar ik heb dus geen diagnose... En als ik tegen bepaalde mensen zou zeggen dat ik wat kenmerken sterk herken weet ik zeker dat ze zouden zeggen ' jij
Maar jij bent toch juist zo sociaal ' (hoewel ik niet goed snap dat mensen mij sociaal kunnen vinden, maar ok) aan de andere kant, heb ik ook echt het gevoel dat sommige mensen echt denken van ' jeutje wat een autist ' aangezien ik bij sommige mensen echt standaard de neiging heb om langs ze heen te kijken bv. 
In ieder geval, vroeger was ik helemaal niet teruggetrokken ofzo, eerder heel impulsief en spontaan, bepaalde gedragsregels die voor andere ' natuurlijk ' zijn ken ik niet. Ik maakte altijd heel snel vrienden, maar ik was ook snel het slachtoffer van pesterijen ed. (heb wel ADD, dus dat ongeremde kan ook daar vandaan komen). Maargoed, bij dat pesten speelde andere factoren ook een rol
Er zijn ook wel situaties geweest dat ik vanaf het begin meer ' status ' had als het ware, waardoor ik helemaal niet gepest werd, en wel gewoon geaccepteerd werd... Ik ben door dat pesten heel erg onzeker geworden, en omdat ik niet goed kan inschatten hoe andere mensen op mij reageren zeg ik in de meeste situaties (vooral in groepen) gewoon helemaal niets en zonder ik me ook totaal af. Ik kan niet een ' beetje sociaal' zijn zegmaar (ik ben van het ene uiterste naar het andere uiterste gegaan). Maar ik snap ook wel, dat als je gedrag gewoon altijd geaccepteerd is, dat je dan niet die neiging hebt tot afzonderen, terugtrekken ed. En je je gewoon prettig voelt in je vriendengroep, en dat je mss zelfs helemaal niet geconfronteerd wordt met je beperkingen.
Wat mijn grootste gebrek is op sociaal gebied is dat ik alles heel nauwkeurig neem. Ik ben dus verbaal best wel sterk, snap andere mensen vaak ook goed.. Mits ze goed formuleren
Helaas voor mij blijft Nederlands een moeilijk iets voor veel mensen, en merken veel mensen net nuanceverschillen tussen bepaalde termen niet. En dan zeggen ze het dus net iets anders dan ze bedoelen, en de gemiddelde mens kan dat dan in een context plaatsen, ik niet. Als iemand iets net iets anders zegt dan diegene bedoelt, loop ik totaal vast, terwijl een ander het niet eens zou doorhebben . Als iemand niet de gelijkwaardige verbale capaciteiten heeft, om zichzelf uit te drukken, loop ik dus waarschijnlijk vast in de communicatie met diegene.. (Hoewel je op zo'n moment echt niet door hebt dat het daar aan ligt 
)Daarnaast heb ik ook wel moeite met het herkennen van emoties bij andere mensen aan bv. gezichtsuitdrukking. Enerzijds ben ik dus wel heel gevoelig voor mensen hun stemming, ik ben altijd heel erg bezig met 'anderen' en hun gedrag, en heb het dus ook snel door als er een verandering plaatsvindt. Aan de andere kant, kende ik vroeger bv. ook een jongetje, en altijd als hij ging huilen dacht ik dat die begon te lachen...
Het is heel moeilijk om precies de vinger op het verschil te leggen. Maar er zit wel ergens een storinkje. Zelf denk ik, dat ik om het gebrek om ' natuurlijk ' en ' gevoelsmatig ' emoties te interpreteren te compenseren, juist heel erg overdreven (en op een veel concretere manier) andermans gedrag ben gaan analyseren, om het te begrijpen. De informatie komt dus bij mij ook wel binnen (en mss ook wel beter dan bij anderen omdat ik zoveel prikkels binnenkrijg!), maar ik verwerk het op een heel andere manier. Toch zit er wel ook een gebrek achter. Wat ik wel heel duidelijk merk is dat ik veel minder in staat ben om te reageren op andermans emoties.. Maar in feite denk ik wel dat ik een beter beeld heb van andermans emoties ed. dan gemiddeld persoon. Beeutje vaag verhaal, het blijft ook maar een beetje gissen. Menselijk brein is een ingewikkeld iets (wel heel boeiend...!) 
