Geplaatst: 21-09-09 20:49 
Ik heb ook aan automutilatie gedaan toen ik een jaar of 14 was, inmiddels dus alweer een paar jaar geleden. Ik had het niet in een hele extreme vorm (wat ik hier bijv. lees over benen/buiken bekrassen etc. ik sneed 'alleen maar' in mijn armen). Het begon met het openkrabben van wondjes e.d (wat ik nog steeds wel doe hoor
) het afbijten/uittrekken van mijn nagels en mezelf piercen. Uiteindelijk sneed ik mezelf met een scherpe porseleinen scherf.Ik was in die tijd enorm ongelukkig en ontevreden over mezelf en over alles, ik ben sowieso geen held in het uiten van mijn (bepaalde) emoties, ik krop altijd alles op en ik had niemand om het aan kwijt te kunnen. Mijn ouders vertel ik sowieso nooit iets (daar heb ik me nooit fijn bij gevoeld) en verder had ik het gevoel dat ik helemaal geen 'echte' vrienden had, of dat de vrienden die ik had me iig liever kwijt dan rijk waren. Ook was ik ontzettend onzeker over mijn uiterlijk en vond ik mezef ronduit lelijk (in ieder geval alles behalve mooi...)
Ergens is er opeens een knop omgegaan in mijn hoofd, ik ben gestopt met automutilatie en ik ben nu enorm tevreden en zeker met/over mezelf.
Ik voel me heerlijk (niet altijd natuurlijk ) barst van het zelfvertrouwen en val alleen in hele uitzonderlijke situaties terug in het automutilatie-gebeuren. Ik weet nog steeds niet precies waar die omslag vandaan kwam maar het zal een combinatie van factoren geweest zijn... (eerste 'echte' liefde (overigens een drama, daar niet van 
), drastische veranderingen mbt mijn uiterlijk etc.)Tegenwoordig heb ik andere manieren gevonden waar ik mijn emoties kwijt kan (tekenen, fotografie, schrijven) en heb ik een heleboel fantastische vrienden en sta ik gewoon compleet anders in het leven. Als ik dagboeken van toen teruglees, muziek van toen hoor, denk aan die tijd dan ben ik zoveel blijer af nu!
Als ik dit topic lees zie ik alleen maar hele lieve meiden en ik hoop dan ook van harte dat de mutileerders hier heel snel van dit nare (tsja, hoe zeg je dat) 'iets' af mogen zijn... want het blijft toch vreselijk.
