PW, geen dank zo ben jij en de anderen ook voor mij! En dat doe ik omdat ik wil dat je je goed voelt als je hier bent geweest! Nou ik zit hie rook op de klok te kijken, hoop dat ze gewoon op tijd bellen! Laat ff wat weten als ze gebeld hebben.
Petu nou ik weet niet wat ik zou doen, ik denk dat ik indd zou gaan voor een redelijk eerlijke uitleg, Vind knap dat je het doet, lijkt me niet makkelijk, maar is wel een mooie afsluiter om ook voor jezelf dit stuk achter je te laten. Even over je aanval,… was je al gespannen toen je erheen ging? Of gewoon uit het niks? Doe de volgende keer misschien even nog een extra rondje buiten of probeer je gedachten ergens anders te houden….
Angela thanks , ik wist niet wat ik kon verwachten, maar ik dacht het is nu erop of eronder, ik heb nog 1 doel en dat is de confrontatie aangaan met 2 mensen, Dat is nog niet voor nu,. ik ben nog niet daar waar ik wil zijn dus nog even wachten,mijn tijd komt wel dat is zeker. Alleen moet ik mijn tempo in de gaten houden, als dingen positief zijn kan ik altijd doordraven en weer over mijn grens schieten!
PW: even heel iets anders, als jij een woedeaanval krijgt, is de reden dan duidelijk aanwijsbaar?
Pollewoppy
Berichten: 7942
Geregistreerd: 07-08-05
Geplaatst: 08-06-09 11:44
Ehm, niet altijd meteen, maar meestal heeft het indirect met mijn eigen onzekerheid te maken. Dat zit gewoon heel diep. Dan voel ik me onbegrepen en heel dom en klein.
heb bijgelezen,maar niks blijft hangen. ga straks beter mn best doen. heb net sollicitatie verstuurd(online)en kreeg na 5 minuten al een reactie met afwijzing. ik weet dat het stom is,maar ik moest gelijk huilen en heb echt het idee dat niemand mij wil... morgen naar de bedrijfsarts en werken.. straks buitenrit maken. ik voel me echt bagger.
pw,dat topic is wel interessant,had er een aantal weken terug ook in gereageerd.
Jeetje DC, dat is ook niet echt leuk, en zeker niet tactvol van dat bedrijf. Troost je met de gedachte dat je voor zo'n bedrijf wat nog geeneens tijd neemt voor je CV en brief niet eens wilt werken.
PW: ik heb er net ook in gereageerd. Ik schrijf ook in een ander HK topic, voor mensen die parelli doen en daar is ook een groot gedeelte HSP.
Anoniem
Geplaatst: 08-06-09 12:00
daijano schreef:
Vind eht eng om daar nu in te lezen, heel raar maar de rilling die ik nu heb is niet leuk....
Vreemde mensen en hun ervaringen,... kan er niks mee, doet me meer benauwen nu! KAn nu dat soort ervaringen niet hebben, kweet ook niet hoe het komt ineens....
Angela, ja mijn cv en opleiding sloten niet aan bij hun functieprofiel. echt bull,want in hun functieprofiel stond geen gewenste opleiding. heb hen(bijdehand,I know)vriendelijk verzocht mij kenbaar te maken welke gewenste opleiding ik wel had moeten hebben dan? ben daar namelijk dan reuze benieuwd naar..(ja ik weet t,had me de moeite kunnen besparen,en het is niet uit sarcasme ofzo maar daar wil en zal ik dan een antwoord op krijgen..)
Daijano: Ik begrijp helemaal wat je bedoeld. Dat heb ik met een forum buiten bokt over ervaringen uit je jeugd. Komt op een of andere manier te dichtbij en dat is eng...
Ik moet mijn eigen gevoeligheid accepteren en dat lukt redelijk, maar als ik dan lees wat anderen meemaken of last van hebben ga ik spoken zien en denk ik dat er nog meer aan de hand is misschienmet me. Vind gewoon erg benauwend en te dichtbij nu.
Hallo allemaal. Na lang twijfelen ga ik me hier toch maar melden...
Ik zit ook met mezelf in de knoop... Ben hiervoor naar de huisarts gegaan na jaren doorlopen en ben nu gewoon helemaal op.... Kon altijd me ontspanning vinden bij de paarden maar heb nu gewoon niet eens de energie om erheen te gaan.. Ik heb nergens meer zin in, zie alles negatief, kan niks hebben of ik zit al te janken, ben erg moe, kan me niet ontspannen etc. etc. Heb nu ook temazepam van de HA gekregen om te kunnen slapen en mijn spieren kunnen ontspannen... Heb het idee dat het namelijk nu ook lichamelijke problemen worden. Last van me rug etc..
Huisarts heeft me doorverwezen naar een psycholoog en moet nu een afspraak gaan maken... Vind het allemaal erg eng allemaal maar besef wel dat er iets moet gebeuren! Het liefste wil ik stoppen met school omdat het me erg veel energie kost en ik er gewoon geen zin meer in heb.... Heb al veel stageperiodes gemist en ben bang dat ik deze ook niet kan afmaken.. Ik ben pas 19 dus kan nog jaren naar school maar wil gewoon dit jaar tijd maken voor mijzelf. Wie heeft hier ervaringen mee en hoe reageerde je omgeving hierop? Je ouders etc.. Mijn ouders zullen het denk ik niet leuk vinden omdat school erg belangrijk is.. Op dit moment werk ik liever dan dat ik naar school ga. Hoef hierbij dan niet na te denken en ga gewoon op de automatische piloot en kan dan onbewust ook een beetje me rust vinden bij de honden.. ( werk nu in een dierenpension ) Pff.. lucht wel even op dit typen... Sorry voor het lange verhaal..... En hoop dat jullie wat bruikbare tips hebben.
Pollewoppy
Berichten: 7942
Geregistreerd: 07-08-05
Geplaatst: 08-06-09 12:25
Welkom MissRoxyy. Herkenbaar wat je schrijft. Hopelijk vind je hier in dit topic een beetje steun. Goed dat je bij de huisarts geweest bent en doorverwezen bent naar een psycholoog. Je lichaam heeft duidelijke signalen gegeven om het rustiger aan te doen. Ik slik momenteel zelf ook temazepam om in slaap te komen.
Het zou mooi zijn als je school idd even op een lager pitje kan zetten en je even kan richten op je herstel. Het zou mooi zijn als je dan wat zou kunnen werken in het dierenpension, waar je schrijft dat je rust vind. Overleg het met je ouders, het zal voor hen vast niet helemaal nieuw zijn dat het niet goed met je gaat toch? Succes!
Bedankt voor je reactie. Ik ben bang dat mijn enige optie nog is om volledig te stoppen met mijn opleiding. Ik heb namelijk al veel gemist en school kan mij niet zomaar door laten gaan naar het volgende jaar. Daarbij heb ik er gewoon helemaal geen zin meer in. Ik trek het gewoon niet, kost me veelste veel energie. Na een school/stage dag heb ik geen energie meer voor andere dingen. Zet ik dan gewoon door, kan ik de volgende dag helemaal niks meer... Overleg met mijn ouders vind ik zelf ook een probleem aangezien ik het gevoel heb dat ze alles negatief opvatten.. Het kan natuurlijk aan mij liggen maar dat maakt het er niet makkelijker op. Heb dan ook geen idee hoe ik dit moet brengen....
Miss R Je hebt al een paar stappen in de goede richting gezet door in te zien dat er wat aan de hand is en je HA opgezocht, Dat is al heel knap dus het begin is er! Voor de rest denk ik dat je nu voor jezelf moet kiezen, dingen die voor jou positieve werking hebben, nu is het jouw tijd dus pas op de plaats en even gaan zitten en goed voelen en probeer te achterhalen wat voor jou nu het beste is. Er zullen momenten zijn die nog erger worden dan wat je mee hebt gemaakt, is niet om je bang te maken, maar er zitten bij jou waarschijnlijk een hoop dingen niet lekker, op het moment dat je gaat toegeven aan je zwakke momenten zal er een hoop loskomen , en dat is het begin van je beterschap, want je komt erachter wat er mis is en met hulp kan je dan beginnen aan je herstel! Ik hoop dat we je hier kunnen helpen en je door de mindere momenten kunnen slepen!
Moeilijk inderdaad hoe je het naar je ouders toe moet brengen. weten ze dat je bij de huisarts geweest bent? Misschien kun je daar over beginnen. Aangeven dat je met ze wil praten en dat het belangrijk voor je is, maar ook moeilijk. Hopelijk begrijpen ze je en valt het mee.
Bedankt allemaal voor jullie reacties, ben blij dat er iig mensen zijn die me hierin begrijpen. Ze weten er idd van dat ik bij de HA ben geweest maar alsnog begrijpen ze mij niet. Mijn vader snapt niet wat er mis is en mijn moeder heeft zelf ook psychische problemen wat er ook voor zorgt dat zij alles negatief opvat wat ik zeg. Ook zij begrijpt mij hierin niet. Daarom ben ik een beetje nerveus om te vertellen dat ik wil stoppen met mijn opleiding omdat ik ervan overtuigd ben dat het al een heel stuk rust levert en ik me kan richten op mijn herstel. School is natuurlijk een hele verplichting en zoals ik al zei kost dat erg veel moeite. Ik kan op dit moment niet echt aan verplichten vasthouden. Enigste waar ik echt voor ga zijn de paarden. Daar probeer ik mijn ontspanning te vinden. Toen ik op het punt stond om naar de ha te gaan was die ontspanning ver te zoeken, dit komt nu alweer een beetje terug....
Pollewoppy
Berichten: 7942
Geregistreerd: 07-08-05
Geplaatst: 08-06-09 12:52
Ik ben net gebeld, maar er is nog weinig nieuws. De man die mij belde zou vandaag nog informeren wie mijn persoonlijkbegeleider wordt en wanneer ik kan starten. Dat is eigenlijk niet meer dan ik vrijdag al wist. Zucht. Ik voel me behoorlijk klote, had gehoopt nu wat meer te horen en nu moet ik nog langer afwachten en in spanning zitten. Baal er enorm van, het is echt een domper.