Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-07-23 15:10

Geplaatst: 06-07-23 15:10

Sandyislief schreef:
Ja dat is wel herkenbaar voor de meesten die zijn hersteld, mijn burn out heeft geduurd van juli 2020 tot mei? 2021 en daarna nog een kleine terugval van december tot mei 2022.

Ben nu pas echt weer lekker bezig met dingen doen buiten mijn werk om. Heb beide keren gelukkig goede hulp gehad vanuit mijn werk dmv een heel traject met een psycholoog. Verder probeer ik wel regelmatig een dagje of avond voor mezelf in te plannen waarin ik niks doe of hoef.
Maar al met al heeft dat ook echt wel een tijd geduurd en soms moet je gewoon keuzes maken..

Je wordt nooit meer helemaal hetzelfde als daarvoor maar dat is ook niet de bedoeling. Anders zit je binnen de kortste keren weer thuis met dezelfde klachten. (Of erger) Als je lijf heel duidelijk aangeeft dat je er nog niet aan toe bent dmv extra klachten, dan is het beste om naar je lijf te luisteren..

Veel sterkte! Het is moeilijk en zwaar! Maar je leert er wel een hoop van..

Het is net alsof ik dit zelf geschreven heb :,).

Ik merk dat ik een soort angst heb overgehouden aan de burn out en daardoor een 2e keer overspannen raakte. (Beide jaartje eerder dan jouw jaren). Ook ik vind de balans erg lastig en angst blijft in drukkere periodes erg aanwezig. Mijn stress systeem staat gewoon veel sneller aan. Ik probeer een beetje te middelen en de angst het niet helemaal over te laten nemen, anders wordt je wereld ook snel kleiner terwijl het ook weer energie kan geven (ookal zie je er dan tegenop) om dingen te doen. Sowieso plan ik 1 weekend dag helemaal vrij en max 2/3 avonden per week verplichtingen. Ik werk ook 32 ipv 40 u dus heb iets meer tijd gekregen in m'n week. Mocht ik op die dagen toch veel zin hebben om wat te doen, dan kan dat altijd maar dat bepaal ik dan zelf op die dag. Mijn dieren gaan altijd door, soms vind ik dat ook lastig en beangstigend maar dat zijn periodes, daarna geniet ik weer met volle teugen. Ik denk altijd dat ik een dunner lijntje zal hebben en daardoor snel op de rem trap (vanuit angst of voorzorg) maar vind het op een bepaalde manier ook fijn dat ik dat nu weet. Ik geniet zoveel meer van kleine dingen terwijl t vroeger meer in een roes en automatische piloot ging.

**Geplaatst**: 06-07-23 15:40

Geplaatst: 06-07-23 15:40

Fearn schreef:
Hoi, kan iemand even meedenken met mijn situatie?

(ik geef liever niet teveel details maar probeer t zo goed mogelijk uit te leggen)

Ik heb dus een tijdje niet gewerkt omdat ik ging reizen, vanaf maart dit jaar weer opzoek gegaan naar nieuw werk in mijn functie, echter bleek die werkplek het niet te zijn voor mij waardoor ik heel veel stress kreeg, weer opnieuw paniekaanvallen, weer aan slaap medicatie (wat ik sinds mijn burnout 2j geleden niet meer had gebruikt) en na een maand was ik helemaal op..

Toen ben ik daar in de proefmaand gestopt en besloot ik werk te zoeken wat me echt leuk leek. Echter liep het met t vinden van een nieuwe baan toch allemaal niet zo snel/gemakkelijk als ik had gedacht en uiteindelijk zit ik 1,5 maand later nog thuis. Door het thuis zitten is de paniek en mijn mentale gezondheid nog verder achteruit gegaan en ik ben ook telkens erg moe. Ik kan heel weinig prikkels verdragen.

Inmiddels heb ik een uitkering toegewezen gekregen omdat ik natuurlijk geen inkomen heb. Maar ik zit te denken.. wat is nu goed voor mij.. om me weer helemaal te storten in een soortgelijke baan (waar ik voor ben opgeleid, maar wel met bepaalde werkdruk/lange dagen) of tijdelijk even wat anders doen en weer (mentaal gezien) tot rust komen..

Ik heb nu inmiddels namelijk wel wat sollicitatiegesprekken aankomen, 1 bij een winkel (dus niet in mijn functie), 1 in mijn functie (maar wel maar 1 dag p/w) en 1 als participatiebaan wat soortvan in mijn functie is. Maar met de participatiebaan behoud ik dus mijn uitkering en hoef ik minder bang te zijn als het niet lukt, omdat de financiën dan niet weer ineens wegvallen.

Ik twijfel dus wat ik zou doen.. betaald werk proberen buiten mijn functie, toch wel weer in mijn functie iets doen of de participatiebaan wat overeenkomsten heeft met mijn functie .. ik ben bang dat een participatiebaan niet goed op mijn CV staat dus dat ik in de toekomst niks anders meer kan krijgen. Maar mentaal gezien geeft deze wel het meest rust.

Maar hoe dan ook gaat t nu echt niet goed met me en kan ik niet veel verwachtingen/druk aan.. echt een soort terugval van de burnout lijkt het..

Wat zouden jullie doen in mijn positie?

Moet je op ie cv zetten dat het een participatie baan is? Of kun je ook gewoon je functie neerzetten en een periode? Buiten dat: mochten ze in de toekomst ergens niet aannemen omdat je een participatie baan hebt gehad, wat zegt dat dan over het bedrijf waar je gaat werken? Niet veel goeds mijns inziens. Ik heb het idee dat jij je het beste voelt bij de participatiebaan. Ga weer wat zelfvertrouwen kweken zonder teveel druk, daar is echt niks mis mee en heb je op lange termijn het meeste aan.

Er komt nu gewoon veel bij elkaar voor je, je bent niet terug bij af maar het is een onzekere periode voor je en dat heeft nogal zn weerslag, dat is heel normaal! Met rust en regelmaat en meer zelfvertrouwen (wat je alleen kunt krijgen door dingen te gaan doen, in jouw tempo) komt het echt wel weer goed. Dipjes horen erbij, ook bij mensen die geen burn out hebben gehad. Nieuwe banen en omgevingen zijn ook echt wel intens en triggeren onzekerheid/faalangst!

**Geplaatst**: 30-07-23 15:45

Geplaatst: 30-07-23 15:45

Ik zou het fijn vinden om mijn verhaal met jullie te kunnen delen en hopelijk ook kracht te kunnen halen uit jullie ervaringen. Ik zit er momenteel namelijk helemaal doorheen.

Ik heb een pittig jaar achter de rug. Van augustus ‘22 tot december ‘22 veel spanning door twee rechtszaken rondom een bezwaar tegen een nieuwbouwwijk waarin we een woning hebben gekocht. In maart ‘23 werd mijn vader vervolgens plotseling ernstig ziek en liep hij blijvende neurologische schade op. In mei/juni ‘23 ontstonden er wat spanningen op mijn werk doordat ik me niet goed kon vinden in de visie van mijn teamleider.

In mei ‘23 kreeg ik rugklachten. Zodra ik 4 uur plat lag kreeg ik zo’n rugpijn dat ik wel op moést staan. Het voelde als een strakke band om mijn middel die drukte op mijn ruggengraat, ribben en schouderbladen. De huisarts kon niks vinden en ook behandelingen van de fysiotherapeut haalden niks uit. Ik dacht dat ik gewoon toe was aan vakantie en keek daar dan ook enorm naar uit. Ik voelde me enorm vermoeid maar legde de oorzaak bij het weinige slapen.

Mijn vakantie startte midden juli. Ik kreeg er gekke klachten bij; tintelende gevoel in mijn mond, gevoel constant een brok in mijn keel te hebben, druk op de borst. Ik baalde, “ik had vakantie!”, moest leuke dingen doen, mijn vader kwam eindelijk thuis uit het revalidatiecentrum, wat was er toch mis met mijn lijf? Ik maakte opnieuw een afspraak met de huisarts, initieel voor aanstaande maandag.

Maar afgelopen donderdagavond moest ik opeens heel erg huilen, ik maakte me erge zorgen en begon snel en oppervlakkig adem te halen. Ik raakte in paniek van mezelf. Achteraf mijn eerste paniekaanval. Ik stond op het punt de huisartsenpost te bellen, maar wist niet wat ik moest zeggen, dus besloot ik de nacht in te gaan. Ik sliep nauwelijks, maar had voor het eerst geen rugpijn.

Ik keek de uren om, piekerde me rot en belde vrijdag direct de huisarts zodra de praktijk open was. Ik kon dezelfde dag nog langskomen. Een fijn gevoel. Dan konden ze hopelijk eindelijk gaan uitzoeken wat er lichamelijk aan de hand was. Er was een dubbele afspraak gepland, zodat we alle tijd hadden. De huisarts luisterde goed naar mijn verhaal, naam me serieus en dat voelde fijn. Ik begon te huilen. De huisarts vroeg me waarom en ik sprak uit dat ik me zorgen maakte omdat de klachten zo gek waren. De huisarts ging voortvarend van start om een aantal zaken uit te sluiten. Zuurstofgehalte in het bloed was prima, net als mijn hartslag en bloeddruk. Mijn longen en hart klonken prima en ik ervaarde geen pijn als ze op mijn rug of buik duwde. De vingerpik en mijn urine toonden geen ontstekingswaarden. Door naar het ziekenhuis voor een röntgenfoto van mijn rug en uitgebreider bloedonderzoek. Maandag zouden we even bellen over de uitslag.

Vrijdagavond ging ik naar stal. Ik vond het fijn dat er geen ernstige dingen uit de eerste onderzoeken waren gekomen. Tijdens het longeren voelde ik de paniek weer op komen. Ik kreeg het heet, begon snel en oppervlakkig te ademen en moest erg huilen. Ik overzag het allemaal niet meer. Morgen zouden de kampioenschappen zijn en zouden we bij een ander groot concours gaan kijken. Ik kreeg enorme weerzin, wilde niet meer en had het gevoel het allemaal niet meer aan te kunnen.

Ik ben normaal graag op stal, maar wilde zo snel mogelijk weg. Ik deed wat ik moest doen en reed met een trillend lijf naar huis. Thuis kwam alles er nog eens uit, ik voelde me angstig en moest erg huilen. Het gevoel van controleverlies overviel me. Mijn vriend wist niet goed wat er gebeurde en voelde zoch machteloos. Ik zei de afspraken van zaterdag af en sprak met mezelf af echt even niets te doen. Een lastige nacht volgde met veel piekeren en het gevoel dat ik het niet meer aankon, geen uitweg zag. Ik sliep nauwelijks.

Gister bracht ik vooral door op de bank. Mijn eetlust was weg, maar ik probeerde toch iets te eten. Ik ervaarde een constante paniek, welke soms toenam en leidde tot veel verdriet. Ik had het met momenten enorm warm en voelde me enorm uitzichtloos. Ik probeerde wat kleine dingetjes te doen; douchen, een klein rondje wandelen, de was ophangen. Maar ik zag overal tegenop en voelde me enorm moe. Voor het wandelen ontstond er weer veel paniek, ik durfde het huis nauwelijks uit. Ik was zo moe, maar het piekeren en paniekerige gevoel hielden me uit de slaap. Hoe dichter we kwamen bij de nacht, hoe erger het werd.

Toen we naar bed gingen hield ik het niet meer uit. Ik had het gevoel gek te worden. Ik heb de huisartsenpost gebeld en zo zat ik vannacht om 02:30 uur s’ nachts bij de dienstdoende huisarts te huilen. Ik kreeg diazepam voorgeschreven om wat rustiger te worden en het weekend door te komen en kreeg met klem het advies om maandag de huisarts te bellen voor psychische hulp. Om 03:00 uur was ik thuis, nam ik de eerste tablet in en heb ik kunnen slapen tot 08:00 vanochtend.

Om 08:00 uur keerde de paniek weer geleidelijk terug. Ik heb met mezelf afgesproken pas vanavond weer een pil te nemen. Ik heb vanmorgen alles van me afgeschreven. Zodat ik het morgen ook wat gemakkelijker kan verwoorden naar de huisarts. Ik heb daarna een wasje gedraaid en gedoucht en lig nu alweer even op de bank.

Het benauwd me hoe je in zo’n kort tijdsbestek in zo’n heftige psychische crisis terecht kan komen. Ik ben ook bang voor de diepte van het dal, heb ik “rockbottom” al bereikt, of gaat het nog erger worden? En kan ik dat wel aan?

Ik ben zelf gedragswetenschapper en ondanks dat ik dagelijks met jongeren met mentale problemen werk, had ik me nooit kunnen voorstellen hoe dit voelt. Ik baal dat ik de signalen niet op tijd heb herkent.

Ik probeer ademhalingsoefeningen te doen, te mediteren en te relativeren. Maar het is net alsof het allemaal niet aankomt. Ik voel me enorm alleen en gevangen in mijn paniek.

**Geplaatst**: 30-07-23 18:56

Geplaatst: 30-07-23 18:56

Wat ontzettend vervelend Stanleytje! Ik denk dat 90% in dit topic hetzelfde verloop heeft gehad, hoe jij dit schrijft heb ik eigenlijk precies zo meegemaakt. Het goede nieuws is, ookal voelt het nu niet zo, het komt echt goed en je lichaam is gewoon helemaal in de war. Totdat je bij de huisarts terecht kan; neem de diazepam maar gewoon zoals voorgeschreven. Ik had zelf oxazepam en toen ik me zo voelde en ook bijde huisartsenpost terecht kwam. Ik heb toen 2x een halve per dag (sochtends en smiddags) en savonds voor het slapen een hele. Huisartsenpost schreef t zo voor en het goed slapen hielp echt heel erg

! Meld je ziek op je werk, kruip in bed en geef er even helemaal aan toe.morgen huisarts bellen. Heel veel succes maar je bent veel sterker dan je denkt..en nee je bent zeker!!! Niet gek. Het is teveel geweest en dat komt er nu uit, op een rot manier maar je kunt er ook mee aan de slag. Veel mensen komen hier sterker uit. En je leert door dit proces in de toekomst beter signalen te herkennen

Dikke knuffel :knuffel:

**Geplaatst**: 30-07-23 19:31

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 30-07-23 19:31

Jeetje wat een verhaal. Heel veel sterkte! En inderdaad, zoals hierboven al wordt genoemd. Dit klinkt heel herkenbaar. Dat opeens alles zo toeslaat hoort er helaas bij en dat het (zeker tijdens de vakantie wanneer er meer rust is) eerst erger wordt en daarna pas minder komt ook maar al te vaak voor. Probeer je vooral niet onnodig druk te maken nu. Neem rust, ga lekker een dutje doen als je er behoefte aan hebt en ga uit bed als je rug dat nodig heeft. Dan slaap je maar even op een andere (gekke) tijd. Fijn dat je in ieder geval naar de huisarts gaat. Vanaf daar krijg je in ieder geval handvaten om vervolgstappen te zetten.

Anyhow, kleine update van mij ook gelijk. Hier gaat het even niet zo lekker. De burnout is terug en nog erger dan ooit tevoren. Weinig fut meer voor dingen, ook niet voor stal, en ik voel me continu ziek, zwak en misselijk. Kan echt niets doen. Heb me 2 weken ziekgemeld en nu heb ik vakantie. Morgen begint vakantieweek 2 van de 3 en eigenlijk ben ik me dus alleen maar beroerder gaan voelen. Maar goed, zoals ik hierboven schreef hoort dat erbij. Het is wel geruststellend dat ik nu weet hoe het allemaal werkt. Dat de hartkloppingen 'gewoon' maar stress zijn en ze vanzelf weer weg gaan. Alleen dat continu ziek zijn is nieuw. Vreselijk.. Daardoor eigenlijk weinig wat we kunnen doen. Speciaal niet op vakantie gegaan dit jaar, uit eten of een dagje shoppen is niet te doen. Oh well, ik loop nu in ieder geval bij de psycholoog dus wellicht helpt dat. Ik moet maar eens plannen gaan maken hoe ik dit met werk kan gaan doen want eigenlijk kan dit dus niet langer zo. Wel fijn om dit weer even van me af te schrijven.

**Geplaatst**: 31-07-23 09:35

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 31-07-23 09:35

Bloem en Celebi: dankjewel voor jullie lieve reacties. Het van me afschrijven voelde al fijn en jullie ervaringen zorgen ervoor dat ik me wat minder alleen voel. De dag kroop gister voorbij en ik was blij in de avond de medicatie in te kunnen nemen. De nacht was dan ook rustig en ik heb het idee goed te hebben geslapen. Vanmorgen direct de huisarts gebeld, ik kan om 11:45 terecht gelukkig.

Celebi, wat moet dat rot voor je zijn dat de burn-out terug is en nu ook met zo’n continu ziekelijk gevoel. Goed dat er al een traject loopt bij de psycholoog. Hopelijk helpt dat je weer een beetje de goede richting op.

**Geplaatst**: 13-08-23 10:37

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 13-08-23 10:37

Hoi, even kort vraagje, maar hebben jullie ook wel eens steken op je borst? Sinds ik een terugval heb van mijn burnout (helaas

) ben ik elke dag heel moe en gestrest, maar soms moet ik letterlijk even stoppen met dingen doen doordat ik pijnlijke steken op m'n borst heb

ik heb het nu bijna dagelijks..

**Geplaatst**: 13-08-23 10:56

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 13-08-23 10:56

Het kunnen inderdaad klachten zijn die passen bij stress. Maak je je zorgen? Dan even naar de huisarts dan kunnen ze naar je hart luisteren.

Bij mij komen de steken op mijn borst ook vaak vanuit spierpijn in mijn schouders en rug wat uitstraalt naar voren. Na een beetje kneden voel ik de steken niet meer. Het kan dus van alles zijn.

**Geplaatst**: 13-08-23 11:56

Geplaatst: 13-08-23 11:56

Moderatoropmerking:

Op verzoek leeggehaald

Laatst bijgewerkt door Giolli op 22-08-23 08:48, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Verzoek

**Geplaatst**: 13-08-23 12:56

Geplaatst: 13-08-23 12:56

Fearn schreef:
Hoi, even kort vraagje, maar hebben jullie ook wel eens steken op je borst? Sinds ik een terugval heb van mijn burnout (helaas ) ben ik elke dag heel moe en gestrest, maar soms moet ik letterlijk even stoppen met dingen doen doordat ik pijnlijke steken op m'n borst heb ik heb het nu bijna dagelijks..

Ik had dit ook en bij mij bleek het hyperventilatie te zijn. Ik heb via de fysio ademhalingsoefeningen gekregen en die helpen me nog steeds als ik het weer ervaar. Het was eerst zo dat ik dacht dit is een hartaanval, waardoor ik in paniek raakte en dat maakte het alleen maar erger en een vicieuze cirkel waar ik in bleef hangen. Dus zou er zeker even naar laten kijken om te zien of ze jou ook kunnen helpen, want is echt een opluchting!

**Geplaatst**: 13-08-23 13:06

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 13-08-23 13:06

@Ailill heel veel sterkte! Klinkt heftig! Schrik ook niet als het allemaal eerst even erger wordt voordat het beter gaat. Vaak krijg je nog een extra klap als je rust pakt, maar dat komt met genoeg rust weer goed. Wel fijn dat je je gesterkt voelt door de vele verhalen hier. Dat is ook precies waarom ik alles zo open deel.

Daarover gesproken: mijn update is wellicht ook wel weer interessant voor iedereen..

5 weken geleden werd ik ziek op een korte vakantie. Eerder terug gekomen, enorm balen. Die hele week ziek gemeld met het idee dat ik de week erop wel weer beter zou zijn. Ik werd alleen niet beter. Tweede week ook ziek gemeld. Toen begon mijn officiële zomervakantie van 3 weken. Deze is morgen voorbij en ik ben nog steeds ziek. Soms wat betere dagen, maar voor de rest de hele dag moe, misselijk en soms duizelig. Volgens de psycholoog geen gekke klachten, maar kom er maar eens uit. Eerste gesprek inmiddels gehad met mijn baas dat dit niet meer gaat en dat ik morgen waarschijnlijk nog niet kon komen werken. Er is me wel gevraagd om te komen om in overleg te gaan. Alleen dit geeft me momenteel al stress want ik kan niets plannen momenteel omdat ik me soms uren of dagen moe en misselijk voel en alleen maar op de bank wil liggen van ellende. Ben benieuwd hoe het morgen dus gaat. Gelukkig is het wel om de hoek. Mijn oude burnout van een paar jaar geleden is dus nooit echt weg geweest en is nu volgens de psycholoog doorgeschoten in een angststoornis. Lekker dan.

Dus voor iedereen: zorg goed voor jezelf, luister naar je lichaam en push je niet jarenlang door iets heen want je klachten worden alleen maar erger en erger tot je nauwelijks nog iets kunt. :knuffel:

**Geplaatst**: 15-08-23 00:01

Geplaatst: 15-08-23 00:01

Aillil, heel veel sterkte!!

Het wordt eerst erger voordat het beter wordt.. En dat kan een eeuw duren voor je gevoel en tergend langzaam gaan. Vooral belangrijk: luisteren naar je eigen lichaam.. Tot hier en niet verder!

Ik had net voordat ik de eerste keer totaal instortte ook net 3 weken vakantie achter de rug.

Dat zijn vaak de momenten waarin je dan even 'rust' pakt en daarna niet meer terug kan naar functioneren onder wilskracht. Dat trek je daarna niet meer, als je eenmaal dat punt voorbij bent, moet je er op een gegeven moment wel in meegaan want dat houdt een keer op. Dan krijg je langzaam steeds meer lichamelijke klachten tot het genoeg is geweest en je er alsnog aan toe moet geven..

Vervolgens is het nog een hele lang met vallen en opstaan die je te gaan hebt.. Maar de eerste stap is gezet, namelijk je ziekmelden en het probleem onder ogen gaan zien en voorlopig alle rust pakken die je nodig hebt en samen met goede hulp van buitenaf werken aan je herstel.

Heel veel sterkte en succes! Een Burn-out is klote maar soms nodig om jezelf en je leven onder de loep te leggen en te zien wat er aan scheelt.

**Geplaatst**: 15-08-23 00:04

Geplaatst: 15-08-23 00:04

Celebi: ook jij veel sterkte natuurlijk! Ook weer heel herkenbaar :knuffel:

!

**Geplaatst**: 15-08-23 06:40

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-08-23 06:40

Sterkte voor iedereen die het nodig heeft :(:)

Ik zit nu alweer bijna een jaar in de ziektewet. Op dit moment werk ik 4 x 5 uur.

Een burn out is ruk, maar je krijgt er aan de andere kant ook veel inzicht door. Het frustrerende wat ik zelf vooral vind is dat het een periode best goed kan gaan en dan ineens weer bergafwaarts.

**Geplaatst**: 15-08-23 16:44

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-08-23 16:44

Afgelopen week was bij mijn weer drama, na 3 goede weken te hebben gehad. Waarschijnlijk toch ook echt door werk. Ik moest na mijn vakantie direct starten met 4x 4uur. Dit heb ik niet eens geprobeerd. En ben begonnen met 3x 3/3,5 uur. Maar ook dit zuigt me leeg. Op dagen zonder werk stort ik al rond 5uur/6uur in en dan moet ik nog tot bedtijd. Laat staan op dagen dat ik werk.

Afgelopen week weer veel emotionele huil momenten en weer moeite met auto rijden naar stal (wat 5 minuten is). Zondag op maandag weer nachtelijke paniek aanvallen gehad, wat ik al weken niet zo heftig heb gehad

. Maandag me afgemeld van werk en eventjes voor mijzelf gekozen. En jemig wat ben ik trots op mijzelf dat ik mij heb afgemeld. Maar ik kon gewoon niet.

Gisteren en vandaag heel bewust bezig geweest met tijd management. Klein klusje in huis, uurtje ontspannen, uurtje wandelen, uurtje lezen, etc. Ik voel me zwak, maar beter, maar ik ben bang voor morgen. Dan moet ik weer werken. Bang voor wat de avond me gaat brengen en dat ik donderdag weer actief moet herstellen.
Ik heb nog zo sterk het gevoel nog niet klaar te zijn voor werk… maar werk wil… dus ik moet. Ik heb geen poot om op te staan voor mijn gevoel. Dokter schrijft geen brief uit, want die mag de uitspraak burn-out niet geven aan mij. PO kan/doet praktisch niets ivm drukte en ik ben te complex geeft ze mij het gevoel zonder uit te spreken. Maatschappelijk hulp neemt maar geen contact met mij op, gaat via werk en ik mag zelf geen contact opnemen, ik krijg niet eens de gegevens, HR moet goedkeuring geven en die is traag en zet er geen urgentie achter. Psycholoog op ze vroegst pas in oktober, maar ook huisartsen praktijk deed raar met verwijsbrief. Want PO zei dat het via huisarts ging, assistent zegt weer via PO, maar die is op vakantie, dus wacht maar…

En deze week moet ik eigenlijk opbouwen naar 3x 4/4,5uur…

Ik ben nu al weer toe aan vakantie, helaas…

**Geplaatst**: 15-08-23 20:45

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-08-23 20:45

Wat niet gaat, gaat niet. Ziek is ziek! Gewoon echt ziekmelden. Ook op dagen dat je het eventueel wel probeert en het lukt na 2 uur niet, hop naar huis. En aan je werkgever een gesprek met een arboarts aanvragen. Die moeten ze voor je regelen als je ernaar vraagt. Vanuit de huisarts, praktijkondersteuner of psycholoog krijg je gewoonlijk helaas geen hulp in opbouwen, daar moet je zelf uit zien te komen met het bedrijf of met hulp van een bedrijfsarts. Het zou zomaar kunnen zijn dat je moet starten met 1 uur per week werken als dat voor jou haalbaar is. Hele kleine stapjes. 4 halve dagen is gewoon heel veel. Dat werd mij vanuit mijn werkgever toentertijd ook gezegd. Werkte alleen maar averechts want dezelfde verantwoordelijkheden in de helft van de tijd.. Gedoemd om te mislukken. Vanuit de bedrijfsarts werd me toen een opbouw vanaf 1 uur per week aangeboden en daar had werkgever naar te luisteren. Het komt goed, maar je moet echt toegeven aan het feit dat het nu gewoon even niet meer lukt en dat dat oke is. :knuffel:

**Geplaatst**: 15-08-23 21:06

Geplaatst: 15-08-23 21:06

Celebi schreef:
Wat niet gaat, gaat niet. Ziek is ziek! Gewoon echt ziekmelden. Ook op dagen dat je het eventueel wel probeert en het lukt na 2 uur niet, hop naar huis. En aan je werkgever een gesprek met een arboarts aanvragen. Die moeten ze voor je regelen als je ernaar vraagt. Vanuit de huisarts, praktijkondersteuner of psycholoog krijg je gewoonlijk helaas geen hulp in opbouwen, daar moet je zelf uit zien te komen met het bedrijf of met hulp van een bedrijfsarts. Het zou zomaar kunnen zijn dat je moet starten met 1 uur per week werken als dat voor jou haalbaar is. Hele kleine stapjes. 4 halve dagen is gewoon heel veel. Dat werd mij vanuit mijn werkgever toentertijd ook gezegd. Werkte alleen maar averechts want dezelfde verantwoordelijkheden in de helft van de tijd.. Gedoemd om te mislukken. Vanuit de bedrijfsarts werd me toen een opbouw vanaf 1 uur per week aangeboden en daar had werkgever naar te luisteren. Het komt goed, maar je moet echt toegeven aan het feit dat het nu gewoon even niet meer lukt en dat dat oke is.

Bedrijfsarts heb ik al, maar die pushed op meer uren… word ook gezien als ‘jeugdige problematiek’ het komt wel goed als je een beetje hardheid en nuchterheid krijgt als je ouder word en meer van de wereld ziet.
Ze zouden eens moeten weten

Ze kwetste me echt met die woorden.

Het grote probleem is ook gewoon. In de toekomst wil ik deze baan, leuke uitdagingen, geld technisch is het stabieler voor een koophuis en de toekomst. Voor mijn Cv is het ook goed want ik krijg nu ervaring en ik mis dat diploma dus ik moet de ervaring het ergens mee krijgen. Ik heb lopen knokken voor deze baan, zelfde werk, andere functie. En de arbeidsvoorwaarden zijn ook oke.
Maar ik wil dit niet nu. Ik wil gewoon lekker met mijn handen tussen de dieren zitten. Stront opruimen, verzorgen, liefde geven en krijgen. Hoofd uit en gaan. Ik denk oprecht dat ik daar 1. Sneller van herstel. 2. Meer uren kan maken. 3. Er meer energie van krijg dan het mij kost.

**Geplaatst**: 15-08-23 21:23

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-08-23 21:23

Ik had eerst ook een vreselijke bedrijfsarts. Vond me te jong voor een burnout. Ik stelde me aan. Pardon. Heb een klacht ingediend en een andere gekregen, een hele fijne meedenkende man. En die heks van eerst is met pensioen gegaan kreeg ik later in de mail binnen. Je problemen zijn echt en heel serieus. Zonde dat je ook een slechte bedrijfsarts moet treffen..

Hoe lang probeer je nu het advies van de bedrijfsarts op te volgen? Als je het bij wijze van spreken 2 weken probeert maar je iedere dag vreselijk voelt en je je meerdere keren ziek moet melden dan is dat een hele duidelijke manier om te laten zien aan de bedrijfsarts dat 4 halve dagen teveel is. Dan kun je samen naar minder gaan kijken. Want op zich moeten ze ergens starten en had deze arts duidelijk het idee dat je wel 4 halve dagen ging halen. De realiteit is gewoon anders en daar moet je samen over sparren.

Verder zou ik als ik jou was op termijn wel gaan kijken waar de problematiek vandaan komt. Je zegt dat je deze baan heel graag wilt in de toekomst, maar kun je deze baan ook aan? Is het goed voor je gezondheid? Of heb je misschien meer plezier en voldoening met een andere baan die wellicht minder verdiend maar ook minder zwaar is. Een burnout is vaak een moment van realisatie waarin je moet kijken wat bij jouw leven past en wat (soms helaas) niet meer. Maar eerst even bijkomen. Even niets moeten en aan jezelf denken.

**Geplaatst**: 16-08-23 11:33

Geplaatst: 16-08-23 11:33

Ik kom weer even binnen vallen..
Volgende week gesprek met de Arboarts, maar weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen

**Geplaatst**: 16-08-23 11:45

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 16-08-23 11:45

Precies hoe je je voelt. Je klachten, wanneer je er veel of juist weinig last van hebt. Dan kunnen jullie samen inschatten wat voor werk wel en niet haalbaar is.

**Geplaatst**: 29-08-23 17:56

Geplaatst: 29-08-23 17:56

Montgri schreef:
Celebi schreef:
Wat niet gaat, gaat niet. Ziek is ziek! Gewoon echt ziekmelden. Ook op dagen dat je het eventueel wel probeert en het lukt na 2 uur niet, hop naar huis. En aan je werkgever een gesprek met een arboarts aanvragen. Die moeten ze voor je regelen als je ernaar vraagt. Vanuit de huisarts, praktijkondersteuner of psycholoog krijg je gewoonlijk helaas geen hulp in opbouwen, daar moet je zelf uit zien te komen met het bedrijf of met hulp van een bedrijfsarts. Het zou zomaar kunnen zijn dat je moet starten met 1 uur per week werken als dat voor jou haalbaar is. Hele kleine stapjes. 4 halve dagen is gewoon heel veel. Dat werd mij vanuit mijn werkgever toentertijd ook gezegd. Werkte alleen maar averechts want dezelfde verantwoordelijkheden in de helft van de tijd.. Gedoemd om te mislukken. Vanuit de bedrijfsarts werd me toen een opbouw vanaf 1 uur per week aangeboden en daar had werkgever naar te luisteren. Het komt goed, maar je moet echt toegeven aan het feit dat het nu gewoon even niet meer lukt en dat dat oke is.

Bedrijfsarts heb ik al, maar die pushed op meer uren… word ook gezien als ‘jeugdige problematiek’ het komt wel goed als je een beetje hardheid en nuchterheid krijgt als je ouder word en meer van de wereld ziet.
Ze zouden eens moeten weten Ze kwetste me echt met die woorden.

Het grote probleem is ook gewoon. In de toekomst wil ik deze baan, leuke uitdagingen, geld technisch is het stabieler voor een koophuis en de toekomst. Voor mijn Cv is het ook goed want ik krijg nu ervaring en ik mis dat diploma dus ik moet de ervaring het ergens mee krijgen. Ik heb lopen knokken voor deze baan, zelfde werk, andere functie. En de arbeidsvoorwaarden zijn ook oke.
Maar ik wil dit niet nu. Ik wil gewoon lekker met mijn handen tussen de dieren zitten. Stront opruimen, verzorgen, liefde geven en krijgen. Hoofd uit en gaan. Ik denk oprecht dat ik daar 1. Sneller van herstel. 2. Meer uren kan maken. 3. Er meer energie van krijg dan het mij kost.

Ik heb niet al jouw posts gelezen maar het laatste wat jij schrijft herken ik wel.. ik was dit jaar ook begonnen met een goede baan, goed op cv, goede voorwaarden en heel mooi inkomen... ik dacht, dit moet ik doen zodat ik kan sparen voor de toekomst .. en ik zou niet zomaar weer zo'n goede baan krijgen (waarschijnlijk)

Maar ik ging daar er echt aan onderdoor, ik vond het werk niet leuk (alleen leuk voor op het cv dus), ik voelde hele hoge werkdruk en juist omdat ik dacht; dit is mijn kans om te sparen en goed cv te maken, werd de druk nog hoger.. en kreeg ik veel paniek, een terugval van mijn burnout..

Momenteel doe ik dat niet meer. Ik heb nu een participatiebaan; met inkomsten dus van een uitkering. Dit is fors minder inkomsten dan destijds, en ja het is dus niet een officieel betaalde baan... ja heel erg balen van dat ik even niet kan sparen, maar het voelt alsof ik weer wat lucht krijg... wat ruimte om weer rustig aan te doen, weer balans vinden tussen werken en vrije tijd, en tussen bezig zijn en genoeg rust nemen. En bij deze baan voel ik mij blij en gelukkig. Ik vind het leuk en ervaar veel minder druk.

Uiteindelijk wil ik wel weer betaald werk gaan doen, maar nooit meer zoals die eerdere situatie.. tuurlijk, het zal fijn zijn als mijn inkomen weer wat stijgt maar ik ga niet meer mijzelf tot paniekaanvallen drijven om dan maar een goedbetaalde functie te behouden. Iets er tussenin zou het beste zijn

Maar mijn advies aan jou, doe wat jouw gevoel NU zegt. Het is misschien jammer van je baan en je plannen, maar het betekent niet dat je dat nooit meer kunt doen. Alleen NU lukt het even niet, je voelt je nu fijner bij het idee van met dieren werken. En je geeft aan dat dit je waarschijnlijk ook weer energie kan geven. Als je de mogelijkheid hebt om zoiets te doen, zou ik de kans grijpen

**Geplaatst**: 05-09-23 17:51

Geplaatst: 05-09-23 17:51

We zijn net verhuisd en het loopt bij lange na niet soepel..
Mijn vriend erkent dat hij een burn out heeft en is niet te genieten. Ik loop dus op eieren en hij wordt om de kleinste dingen boos.. hij gaat nog hulp zoeken.
Iemand tips voor mij?

**Geplaatst**: 05-09-23 20:25

Geplaatst: 05-09-23 20:25

Wpaard schreef:
We zijn net verhuisd en het loopt bij lange na niet soepel..
Mijn vriend erkent dat hij een burn out heeft en is niet te genieten. Ik loop dus op eieren en hij wordt om de kleinste dingen boos.. hij gaat nog hulp zoeken.
Iemand tips voor mij?

Je klinkt een beetje verwijtend met de toon waarop je dit bericht heb getypt. Kan zijn dat ik het verkeerd interpreteer hoor!

Vraag eens waar hij behoefde aan heeft… en probeer daar naar te handelen.
Verwacht niet te veel van hem en geef hem de ruimte die hij nodig heeft.
Wees ook duidelijk dat je sommig gedrag/reacties bijvoorbeeld niet accepteert als die over jou grens heen gaan.

En probeer je in te lezen over de dingen die bij een burn-out komen kijken zodat je meer begrip creëert.
En zelf wellicht ook hulp zoeken bij praktijkondersteuner?

**Geplaatst**: 11-09-23 12:59

Geplaatst: 11-09-23 12:59

Hey, ik heb even een vraag.
3 weken geleden had ik veel angst en paniekaanvallen en voelde me somber . Dit komt omdat ik in overleg met de huisarts probeerde antidepressiva af te bouwen, dit is waarschijnlijk te snel gegaan. Dit was vlak voor mijn vakantie en omdat ik merkte dat werken echt slechter ging heb ik mijn baas dit laten weten (het hele verhaal). Zij is nog niet zo lang mijn baas, de vorige liet mij heel vrij. Ik heb 2 dagen eerder vakantie genomen, overlegd met huisarts en we zijn terug gegaan naar de helft van mijn oorspronkelijke dosering, hiermee gaat het nu gelukkig weer een stuk beter. Verder en langzamer afbouwen gaan we volgend jaar weer eens naar kijken.

Mijn baas heeft echter in mijn vakantie met HR afgesproken dat ik 50% ga werken tot ik de bedrijfsarts heb gesproken,terwijl ik zelf aangaf dat ik met aangepast werk (achtergrond projecten die nog aamdacht vragen)komende week gewoon even wil kijken hoe het weer gaat. De afspraak is donderdag met de bedrijfsarts. Ik wilde echter gewoon 100% gaan werken deze week maar m'n baas is bang dat ik dan te "hard" ga en heeft dit dus voor mij besloten.

Ik ben in 2019 7 maanden (inclusief opbouw naar 100%) thuis geweest ivm burn out en in 2021 ook 8 maanden (inclusief opbouw naar 100%). Dit allemaal bij dezelfde werkgever. Ik ben bang dat ze het een keer zat zijn met m'n mentale gedoe

.. en nu ze me verplicht 50% af te melden tot aan dat ik de bedrijfsarts heb gesproken weet ik ook niet zo goed, ik ben bang dat ze me echt kwijt willen. De oorzaak van dit alles is ook niet het werk maar een trauma. Waarbij het mij steeds beter lukt om ermee om te gaan.
Iemand ervaring hier met meerdere keren wat langere periodes ziekgemeld staan bij dezelfde werkgever?

Ik werk er nu 7.5 jaar

Laatst bijgewerkt door bloemm op 11-09-23 13:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-09-23 13:06

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 11-09-23 13:06

Op zich klinkt het zo voor mij als buitenstaander dat je een fijne baas hebt die meteen op de rem trapt. Juist doordat je al een verleden met uitval hebt heeft hij je liever nu voor een bepaalde periode 50% aan het werk dan nu 100% maar eventueel binnenkort helemaal niet.

Ik zou inderdaad even rustig aan doen en afwachten op het gesprek. Je gezondheid is veel te belangrijk om je werk prioriteit te geven.