Annett1990 schreef:vuurneon schreef:Maar waarom zou je het ook vertellen gelijk? Ja als je op zoek bent naar een dagbesteding met begeleiding of een beschermde werkplek oke. Maar als je bewust nadruk gaat leggen bij het gesprek op je stoornissen dan zou ik ook zeggen: nee bedankt.
Mijn gedachte erachter: blijkbaar ziet de kandidaat de stoornissen zelf als een dusdanige beperking dat ze het nodig vinden het te vermelden. Je zoekt immers zelf uit waar je wilt solliciteren met het idee 'ik heb het juiste poppetje op de juiste plek'. Dus je bent er geschikt voor. Wat voegt het toe om stoornissen te vermelden? Als men je toch niet hoeft te begeleiden heeft en je jezelf goed kan redden, wat voor meerwaarde heeft het vermelden dan?
Omdat ik ben wie ik ben..
En dan kan ik wel niks zeggen maar vroeg of laat moet ik het toch vertellen, ik schaam me er niet voor dus waarom zou ik het niet vertellen? Dit is ook al een paar jaar terug maar toch, als ik vertel wie ik ben en hoe ik ben vind ik het niet raar om er ook bij te vertellen dat ik iets heb..
Ben jij autisme? Of ben je Annette?
Ik vind het raar om bij een sollicitatie direct te vermelden dat je stoornissen hebt omdat je een bepaald beeld creëert van jezelf. Benadruk je sterke punten, niet de nadruk op je stoornis.
Dit is echt een tip, want ik ben niet de enige die erover zou struikelen

Je hoeft het niet eens altijd te vertellen, waarom zou je goed kan functioneren? Pas als je merkt dat je ergens tegenaan loopt, kun je het melden. Maar dan hebben ze al een beeld van je gevormd als persoon en dan is het anders. Voor een eerste beeldvorming is het juist onverstandig, helemaal via de telefoon of via een brief (of zelfs in de cv).
Als je eerst maar binnen bent

Of het moet echt voor een stage zijn, beschermde werkplek, dagbesteding (pgb).
Heeft niets met schaamte te maken, maar met hoe jij jezelf presenteert en hoe het over komt op anderen.