Ik meld mij hier ook maar! Had net een topic geopend maar werd hierheen verwezen!
Dit stond er in mijn topic:
Citaat:
Even bij het begin beginnen.. Ik denk dat ik 12 was toen ik voor het eerst naar de dokter ging ivm pijn in mijn knieën. Er is gevoeld maar niets gevonden. Wellicht lag het aan het paardrijden maarja, dat kon ik niet opgeven.
Rond mijn 14e ben ik weer terug gegaan. Bleef pijn houden in mijn knieën en nu deed ook mijn heup pijn. Ik voelde mijn heup ook altijd knakken.
Dokter mij doorgestuurd voor fotos van knieën en heupen.. Niets gevonden.. Die knak was waarschijnlijk een snapping hip. Er was dus een spier/pees iets wat tijdens het lopen verschoof en dan over mijn bot heen en weer ging (zoiets).
Ik moest naar de fysio, die zag dat mijn lichaam scheef was. Heupen ongelijk en voeten zwak waardoor ik "ingezakt" was.
Moest mijn been spieren trainen, als die sterker waren dan ging het wel over... Mooi niet dus..
Weer een aantal jaar door geleefd alsof er niets was, ongeacht ik elke dag pijn had. Maarja was al zo vaak geweest bij de dokter en er was onderzoek gedaan, dus er zal wel niets aan de hand zijn. De dokter zegt het, dus dan zal het ook wel zo zijn.
Denk dat ik een jaar of 2 geleden nog een keer ben gegaan, dat de pijn steeds erger werd. En weer was er niets aan te doen. Ik moest gewoon mijn spieren goed blijven trainen en dingen als fietsen/traplopen/hardlopen ed niet te veel meer doen.
Ben inmiddels gestopt met paardrijden, ik durf niet te sporten omdat alles wat ik doe pijn doet na een tijdje..
Nu ben ik vorige week in gesprek gegaan met mijn vriend en die heeft mij eigenlijk naar de dokter gestuurd van ja en nu ga je en je laat je niet afschepen. Het is niet gezond dat een jonge meid van 24 ALTIJD pijn heeft tijdens het lopen/fietsen/sporten ed.
Ook ben ik eens goed gaan nadenken en ineens begon ik verbanden te leggen met de andere lichamelijke klachten die ik heb. Bijvoorbeeld bij het oprollen van bandages krijg ik altijd na een halve bandage kramp in mijn vingers. Bij het schrijven krijg ik binnen zeg 1 minuut al kramp in mijn hand. Als ik ga slapen en eventjes op mijn arm lig doet de bovenkant van mijn arm pijn, echt het stuk waar het bot in de kom gaat zeg maar..
Nou hebben wij sinds december een nieuwe arts, dus ik dacht zelf ook ik moet maar eens gaan...
Vanochtend dus geweest.. Al mijn klachten uitgelegd, alles aangewezen enz. Ze heeft even gevoeld aan mijn knieën en zij eigenlijk ook meteen dat mijn gewricht zelf goed voelt..
Toen we weer gingen zitten vertelde ze eigenlijk gelijk dat ze denkt aan wekedelenreuma -> Fibromyalgie.
Alle dingen die ik opnoem komen daarmee overeen. Een onverklaarbare pijn aandoening.
Er is nu bloed geprikt op heeel veel dingen.. Op Psychogeriatrische klachten als: Vitamines/calcium tekort, reuma en nog iets. ook mijn schildklier wordt getest en een algeheel bloedbeeld.
Als daar de uitslag van komt dan moet ik door naar de reumatoloog. Deze gaat dan bevestigen (of niet) dat het inderdaad een vorm is van reuma. Ik zal daarna naar een soort van revalidatie therapie moeten om opnieuw te leren omgaan met mijn lichaam.
Ik moet zsm weer gaan sporten. Bewegen doe ik op zich voldoende in mijn werk (zorg) maar ik moet echt mijn spieren weer trainen. Beste is iets van zwemmen of Yoga, maar dit moet ook die reumatoloog samen met mij gaan bekijken.
Ben aan de ene kant wel geschrokken, als het dit echt is weet ik ook dat het echt niet meer weg gaat en het met de jaren erger zal worden. Aan de andere kant, pijn had ik toch al, en ik had ook niet verwacht dat de pijn na het dokters bezoek ineens weg zou zijn...
Maar ik zie dus dat er al erg veel mensen zijn met fibromyalgie.. Ga zo eens even goed lezen!
Geplaatst: 12-01-11 20:09 
), misschien gewoon hetzelfde werk op een andere plaats, want het gaat gewoon algemeen niet goed, er zijn diverse dingetjes enzo (maar daar ga ik liever niet uitgebreid op in) waardoor ik iets heb van "als ik daar nog 40 jaar moet blijven ... ". Dus als ik de kans heb ben ik wel weg, maar voorlopig inderdaad liever nog even de werkzekerheid houden ..
Weet nu alleen niet of ik hem moet inlichten of niet, dus daar ga ik nog eens met de arbeidsgeneesheer (omdat ze vroeg haar op de hoogte te houden) en de huisarts over praten. Mijn baas heeft wel heel erg aangedrongen dat ik mij moest verzorgen en op tijd naar de dokter gaan en gewoon thuisblijven als ik ziek was (dus niet eerst nog proberen te werken en dan ziek naar huis gaan zoals ik gewoonlijk doe), dus ik heb het idee dat hij wel een vermoeden heeft .... Moeilijk ... 
