3 weken zitten er al weer tussen de behandelingen dus een nieuwe stond op het programma vandaag…
1 week zit tussen de controle scan en vandaag dus het werd alweer een spannende dag…
Bloed trekken gaat altijd vlot, daarna vrij snel door naar de foto’s wegens aanhoudende pijn in men arm/elleboog… hier helaas nog geen resultaat van…
MAAR…
Van de scan van vorige wel!
Goei nieuws! Het is toch nog een beetje afgenomen maar er was wel 1 plekje op men longen te zien maar ze zijn er niet echt ongerust over… waarschijnlijk een infectie ofwel een bijwerking van de immunotherapie of toch kanker maar die kans is klein! Dus goed nieuws
Nu nog even wachten tot de andere infusen zijn ingelopen en dan naar huis met weer wat betere moed
Ik kijk enorm uit naar de vakantie maar soms heb ik ook een dubbel gevoel… wat als het daar niet goed gaat?!
Want het gaat al enkele dagen weer wat minder… door de behandeling kan ik last krijgen van bloedingen, zo had ik weer een heftige bloeding tijdens een toiletbezoek en ook tijdens de nacht begon mijn tandvlees heftig te bloeden dit is de eerste keer dat dit gebeurd (voor zover ik weet) het bloed liep in men wang waar het stolde tot een soort naaktslak en zo heb ik er maar liefst 3 grote uitgehaald… voor alle zekerheid heb ik bloed laten nemen maar dat was in orde, behalve de witte bloedcellen die weer laag stonden… ook van de behandeling en waarschijnlijk ook de rede waarom ik me slecht voel…
Toch heb ik me naar de revalidatie GESLEURD maar ben er telkens voldaan weer weggaan dus het doet me toch deugd!
Stilletjes aan merk ik wel verbetering in mijn conditie en kan ik wat meer dingen terug zelf doen… zoals met de auto rijden, ik probeer mijn lief ventje wat te helpen met de afwas (al lukt dat zeker niet elke keer) en vandaag heb ik een stukje gras afgereden en voor de rest wat genoten van het mooie weer…
Ik heb het emotioneel wel weer wat moeilijker… waarom? Die ene grote vraag spookt altijd door mijn hoofd, hoeveel tijd heb ik nog? Het leven zal nooit meer normaal zijn…
Soms denk ik ook dat het zo moest zijn en dat ‘het leven’ iets anders voor mij in petto heeft… een grootser plan maar wat dan?
Wat betreft het paardenplan… toch weer een teleurstelling… ik wou mijn vorige paard terug kopen maar wou niks beslissen voor ik de resultaten van mijn scan had… ze stond sinds augustus alweer te koop maar helaas is ze een week voor mijn resultaten bekend waren verkocht dit was alweer een emotionele slag maar het zijn wel leuke mensen (denk ik), via de verkoper hoor ik wel wat updates en ze doet het goed… misschien had ook dit een rede!
Ik probeer heel hard te werken aan mezelf, mijn conditie, ingesteldheid, ben ook alweer naar de kapper en schoonheidsspecialiste geweest… alles begint bij zelfliefde… deze is nog niet optimaal maar ik werk eraan
Lastig hoor, die vragen, die bloedingen... De artsen kunnen je lichaam prima begeleiden - maar de 'waarom' vragen zijn zeker zo belangrijk en best lastig. Heb je mensen met wie je over deze zaken kunt praten...?
Geniet maar van het lekkere weer - en hartstikke goed dat je conditie een beetje terug aan het komen is!
Ik kan ook echt uithuilen bij hem… verder heb ik psychologische begeleiding van het ziekenhuis maar hier hebben we beide niet zoveel aan
rocymax
Berichten: 6495
Geregistreerd: 04-08-10
Woonplaats: Botarell, Spanje
Geplaatst: 13-05-23 21:46
Wat ontzettend moeilijk Kim.... Ik ga met Janneke mee, heb je wel iemand waarmee je over al je vragen kunt praten? Goed van je dat je toch aan je conditie blijft werken en probeert te genieten van het zonnetje.
Veel sterkte maar weer meis...
pien_2010
Berichten: 44022
Geregistreerd: 08-12-10
Woonplaats: Limousin
Geplaatst: 13-05-23 21:56
Zo begrijpelijk en moeilijk dit. Je onbezorgdheid passend bij je leeftijd is veranderd in zorg. Het zou fijn zijn als jij inderdaad daar hulp bij kan krijgen (waarbij het misschien ook fijn zou zijn als je man daar ook aandacht bij kan krijgen, want voor jullie beiden is het allemaal zeer ingrijpend).
Wel heel tof dat jij en je man heel goed kunnen praten. Dat is goud waard.