Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-07-17 11:31

Geplaatst: 12-07-17 11:31

coldsummers schreef:
Ik heb al mn social media verwijderd en heb zelfs whatsapp verwijderd. Ik voel niets meer en zit echt in dat donkere gat. Ik weet het niet meer... ik wil alles gewoon opgeven

Enne: niet opgeven!!!
(Wel sakkerloot, hoe heb ik het nu!)

Ik herken een klein zwart gaatje: dit is voor mij een periode met veel nare triggers en om een of andere reden doen ze dit jaar weer eens zeer.

Houd je haaks!

**Geplaatst**: 15-07-17 17:03

Geplaatst: 15-07-17 17:03

coldsummers schreef:
Ik heb al mn social media verwijderd en heb zelfs whatsapp verwijderd. Ik voel niets meer en zit echt in dat donkere gat. Ik weet het niet meer... ik wil alles gewoon opgeven

Wat k*t zeg Coldsummers. Maar natuurlijk niet opgeven. Gewoon doorgaan. Je bent sterker dan je denkt!

**Geplaatst**: 17-07-17 13:43

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-07-17 13:43

Veel sterkte coldsummers, hoop dat het nu al iets beter met je gaat :(:)

Hier loop ik ook weer met mijn hoofd tegen de muur. Heb een verschrikkelijke nacht achter de rug met veel twijfels en frustraties. Heb me afgelopen week ook twee keer te pletter gedronken om toch maar te kunnen los komen wat eigenlijk totaal niet van mijn gewoonte is. Ik begin telkens vaster en vaster te lopen, zeker op sociaal vlak terwijl ik normaal sociaal echt heel goed ben. Met mijn vriend gaat het stukken beter en dit maakt mij eigenlijk ook enorm bang omdat ik liever niemand binnen laat. Merk dat mijn stemming en gedrag echt wispelturiger wordt met de dag...

**Geplaatst**: 17-07-17 18:50

Geplaatst: 17-07-17 18:50

Warschuwing! Niet lezen als je gemakkelijk negatief beïnvloedbaar bent.

Spoiler:
enigszins stom, maar heb in mijn onderarm gesneden met een veel scherper mes dan doorgaans. Wel met de gewoonte om dus hard te drukken. Best diepe snee en voel mijn hand niet meer helemaal. Dus zit nu in het Z-H om het ff te laten checken. Durfde het niet tegen mijn familie/ouder te zeggen, dus zelf gebeld en ze wilden dat ik even langs kwam.

Voel me nu redelijk poedersuiker natuurlijk, vind het ook gevaarlijk om te weten dat dit mij had kunnen doden. Bah. Hopelijk lukt het nu wat beter om er zoveel mogelijk af te blijven.

Verder, wat vervelend dat velen toch een slechtere bui/in een dip zitten. Ook logisch, iedereen is op vakantie en weg. Houd toch vol. Iedereen mag altijd bij mij spuien! Mijn PB staat open.

**Geplaatst**: 18-07-17 17:02

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-07-17 17:02

Sterkte Joska! Dikke knuffel van mij :(:)

Ik zit op het moment in de kliniek voor onderzoek naar mijn epilepsie en óf het epilepsie is. Mag morgen weg gelukkig want ik verveel me echt dood :')

"gelukkig" vandaag 2 aanvallen gehad maar wel vreemd dat ze anders en heftiger zijn dan normaal maar ben ook heel moe hier omdat ik mijn middagdutje niet mag doen hier :Y)

**Geplaatst**: 18-07-17 17:23

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-07-17 17:23

Fijn

misschien is er ook wat stress bij komen kijken dat de aanvallen zo heftig waren? Hopelijk komt er in ieder geval duidelijkheid. Ik weet niet zoveel over epilepsie, maar geloof dat het met de juiste behandeling minder kan worden, toch?

Jij ook sterkte :(:)

De wond was trouwens niks ergs, ze heeft hem enkel schoongemaakt en een pleister geplakt. Voel vandaag mijn hand ook gewoon, misschien dat ik gewoon onbewust hem zwakker maakte?

**Geplaatst**: 18-07-17 18:08

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-07-17 18:08

Dat zou kunnen met de juiste medicatie en eventueel zelfs operatie (bij mij niet ter sprake gekomen gelukkig, zulke heftige aanvallen heb ik niet).
Waar ik heel erg bang voor ben is dat ze gaan zeggen dat het geen epilepsie is maar iets anders zoals conversiestoornis of af gaan doen als aanstellerij (in andere woorden natuurlijk). Ik heb al vaak opmerkingen gehoord op zulke insinuerende tonen. Van ambulancemedewerkers en andere hulpverleners nb -O-

Dat doet dan wel pijn. Ik houd niet van zoveel (negatieve) aandacht dus waarom zou ik het expres doen?
23 augustus moet ik weer hierheen maar dan voor de uitslag dus ben benieuwd... kijk er tegelijk naar uit en tegenop...

**Geplaatst**: 18-07-17 19:37

Geplaatst: 18-07-17 19:37

DynamiteS schreef:
Dat zou kunnen met de juiste medicatie en eventueel zelfs operatie (bij mij niet ter sprake gekomen gelukkig, zulke heftige aanvallen heb ik niet).
Waar ik heel erg bang voor ben is dat ze gaan zeggen dat het geen epilepsie is maar iets anders zoals conversiestoornis of af gaan doen als aanstellerij (in andere woorden natuurlijk). Ik heb al vaak opmerkingen gehoord op zulke insinuerende tonen. Van ambulancemedewerkers en andere hulpverleners nb Dat doet dan wel pijn. Ik houd niet van zoveel (negatieve) aandacht dus waarom zou ik het expres doen?
23 augustus moet ik weer hierheen maar dan voor de uitslag dus ben benieuwd... kijk er tegelijk naar uit en tegenop...

Bah, dat kleineren(bij gebrek aan juiste woord maar even dit

) altijd. Snap heel goed dat je dat vervelend vindt, is gewoon ontzettend banketstaaf als dat gebeurt. Alsof je voor je lol of de aandacht hele nare aanvallen krijgt, of ze nou licht of zwaar zijn, het is gewoon zwaar vervelend. Hopelijk wordt het idd niet afgeschreven als 'niks', daar kom je niet verder mee.

**Geplaatst**: 19-07-17 08:45

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-07-17 08:45

Joska, ookal was de wond niks ergs, ik hoop dat het je wel aan het denken heeft gezet en dat het lukt om jezelf niet meer te snijden.

Dynamite, sterkte. Wanneer krijg je uitslagen van de onderzoeken?

Hier is het momenteel weer redelijk stabiel, ondanks wat rottig nieuws. Slik nu teunisbloemolie en hoewel ik niet zozeer het idee heb dat dat wat doet, merk ik wel dat ik weer meer in mn normale doen ben. Wel nog weinig motivatie, veel moe en een kort lontje (lees: redelijk explosief), maar minder somber en neerslachtig.

**Geplaatst**: 19-07-17 10:38

Geplaatst: 19-07-17 10:38

Hoi lieve mensen,

Vandaag heb ik besloten dat ik me een tijdje terug ga trekken uit dit topic omdat ik merk dat de pijnlijke berichten mijn stemming echt negatief beïnvloeden. Iedereen moet de ruimte krijgen en nemen om zijn of haar verhaal te vertellen en dit respecteer ik. Maar voor mij is het momenteel niet goed er mee bezig te zijn.

Coldsummers, Calipsolover, Joolien. Bedankt voor jullie lieve berichten.
Ik wens voor jullie het beste en hoop dat jullie je snel beter zullen voelen :(:)

Dit geld natuurlijk ook voor de anderen.

Heel veel liefs en sterkte. You can do it!

x

Phoya

**Geplaatst**: 21-07-17 13:38

Geplaatst: 21-07-17 13:38

Phoya schreef:
Hoi lieve mensen,

Vandaag heb ik besloten dat ik me een tijdje terug ga trekken uit dit topic omdat ik merk dat de pijnlijke berichten mijn stemming echt negatief beïnvloeden. Iedereen moet de ruimte krijgen en nemen om zijn of haar verhaal te vertellen en dit respecteer ik. Maar voor mij is het momenteel niet goed er mee bezig te zijn.

Coldsummers, Calipsolover, Joolien. Bedankt voor jullie lieve berichten.
Ik wens voor jullie het beste en hoop dat jullie je snel beter zullen voelen
Dit geld natuurlijk ook voor de anderen.

Heel veel liefs en sterkte. You can do it!

x

Phoya

Snap ik, nog veel succes en we wensen je het allerbeste.

**Geplaatst**: 21-07-17 20:06

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-07-17 20:06

Het gaat hier echt even heel erg slecht...

**Geplaatst**: 21-07-17 21:15

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-07-17 21:15

Knuffel

Wat is er aan de hand?

--

Gisteravond was ik ineens heel verdrietig, onbewust per ongeluk aan de toekomst gedacht of zo. Terwijl mijn vader naar bes ging moest ik dus ineens hevig huilen. Hij zei veel opvrolijkend/positief bedoelde dingen, maar daarnaast ook: 'nou, als je dood wilt, moet je maar gewoon een mes pakken en je polsen doorsnijden'

Dat is natuurlijk blijven hangen, dus ik heb een paar uur wakker gelegen, in dubio over wat te doen. Uiteindelijk toch (rond 5 uur pas) ongedeerd naar bed gegaan.

Vandaag werd de sonde van mijn broer vervangen, hij heeft een enorme angst voor overgeven en na zijn ziekenhuisopname heeft hij dus een sonde. Hij is in het ziekenhuis gekomen omdat hij al een paar dagen niet had gegeten en dus dood aan het gaan was; zijn lichaam gaf het op. Hartslag 38, mentaal kon hij alleen in bed liggen. Echter nog steeds enorm misselijk en bang voor overgeven dus eten ging gewoon niet. Alweer in april, 2,5 maand geleden dus mocht hij eruit.

Nadat de sonde eruit was getrokken, werd een nieuwe, dikkere ingebracht. Op 44 cm bleef hij hangen en begon mijn broer te kokhalzen. Het trok niet weg dus uit angst moest hij eruit; had hij overgegeven zou hij een levenslang trauma hebben. De thuiszorgmedewerkster wad gelukkig heel geduldig, maar uiteindelijk moest er toch wat gebeuren en moest hij naar het ziekenhuis. Ondertussen was mijn vader thuisgekomen, en ik ging naar hem toe om te zeggen dat ze hem bij het ziekenhuis gingen inbrengen. Natuurlijk was hij geirriteerd, zoals altijd. Mijn broer was ondertussen in shock, enorm aan het trillen van angst met een enorm hoge hartslag. Stilletjes zei hij dat het niet ging lukken vandaag, en of we de kinderpoli konden bellen of het met een roesje kon of morgen. Dat ging ik maar zeggen tegen mijn vader, die nog geïrriteerder raakte. Hij ging naar beneden en begon mijn broer op een luide toon toe te spreken, waardoor mijn broer nog meer in shock raakte. Uiteindelijk is mijn vader met een 'nou ik ga wel weer bellen', een keihard dichtklappende deur en een GODVER DE paasei naar boven te gaan om te bellen. Mijn broer moest toen uit angst huilen, en zei dat hij op dit moment gewoon dood wilde. Ik voelde me ook poedersuiker en wilde mijn vader tegen houden voordat hij weer extreem boos naar mijn broer zou gaan. Hierop ben ik omver geduwd met 'jij bepaalt de regels hier niet, dat doe ik wel'. Toen ging ik, ondertussen kotsmisselijk van woede en spanning in mijn kamer zitten huilen. Toch wilde ik mee met mijn broer. In het ziekenhuis lukte het zoals verwacht ook niet. Onderweg zei mijn vader 'ik heb ook maar een emotionele grens, en daar wordt al maanden overheen gewalst, op een gegeven moment is het klaar(hij was al maanden geirriteerd en prikkelbaar)'.

Tja, ik snap het wel, maar hij heeft wel gezorgd dat zijn beide kinderen zich poedersuiker voelde over zichzelf, hem en dood willen. Vader van het jaar.

Ben nu dus behoorlijk geagiteerd nog steeds, al heeft paardlief me wel geholpen. Ondertussen dacht ik aan mijn vrienden die niet om me geven, mijn paard waar ik niet goed mee om kan gaan en dat ik gewoon een verschrikkelijke mislukkeling ben, dus vandaag moet ik maar proberen rustig te blijven. Het advies van mijn vader gisteravond blijft ook eng duidelijk in mijn hoofd steken.

Ik heb ook te doen met mijn vader, ben erg kortaf naar hem nu. Weet dat hij het niet zo bedoelt maar sommige dingen zijn gewoon onvergefelijk. Je kunt dit niet maken naar je kinderen. Ondertussen bedenk ik me hoe hij zich wel niet moet voelen, hij komt er ook telkens op terug dus gelukkig is hij er wel mee bezig. Ik doe weer iemand pijn, ook al verdient die het maar even nu.

Warrig verhaal, sorry. Voel me gewoon niet zo goed nog steeds.

**Geplaatst**: 24-07-17 11:31

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-07-17 11:31

Heeft iemand hier een hond aangeschaft om te helpen met je depressie?
Mijn hondje is 1,5 maand geleden ingeslapen en ik mis het zo...

**Geplaatst**: 24-07-17 11:46

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-07-17 11:46

Jeetje Joska, dat is op zijn zachts gezegd een nogal ongezonde situatie waar jij je in bevind. Gek idee misschien ,maar kun je niet tijdelijk ergens anders wonen? Bij familie bijv waar je je op je gemak voelt?

**Geplaatst**: 24-07-17 12:43

Geplaatst: 24-07-17 12:43

Luca03 schreef:
Heeft iemand hier een hond aangeschaft om te helpen met je depressie?
Mijn hondje is 1,5 maand geleden ingeslapen en ik mis het zo...

Wat ontzettend naar, gecondoleerd. En heel veel sterkte.
Ik heb geen hond gekocht, wel een paard. Die sleept me dus deels er doorheen en ik ben ontzettend beïnvloedbaar. Als het met hem/tussen ons niet goed gaat merk je meteen dat ik me nog slechter voel. Daarentegen, als het wel goed gaat ben ik wat gelukkiger.
Ik kan me je pijn heel goed indenken. Heel veel sterkte, nogmaals.

Joolien,

Ik kan gelukkig wel altijd bij mijn moeder in huis slapen(we wisselen om de 2 weken), en dit is niet de continue situatie hoor(al is dat ook geen hele prettige sfeer). Echter was mijn moeder deze week op vakantie en de broer die mij ontzettend naar doet voelen en waar ik niet mee in huis kan zijn zonder de hele tijd op mijn tenen te lopen en geirriteerd ben, sliep daar deze week om op het huis te passen zeg maar. Daarbij wilde ik er zijn voor mijn lieve broer, die wil ik ook niet helemaal uitgekafferd laten worden terwijl hij gewoon hele diepgewortelde problemen heeft.

Ik voel me altijd bezwarend, dus denk dat in een ander huis wonen(tijdelijk) voor mij heel veel stress oplevert. Wel een goed idee, dus bedankt

Denk dat als i straks intern zit, het ook een hoop rust oplevert. Dan ben ik toch wat meer uit mijn thuissituatie die ook zeker niet ideaal is.

**Geplaatst**: 24-07-17 21:57

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-07-17 21:57

Ik hoor net dat de opname die binnen 2 werken zou zijn, na al een aantal maanden te hebben gewacht en ondertussen een gevaar voor mijn leven te zijn. Blijkt het nu nog minimaal 2 maanden te duren.

Echt, die zorg in nl... Het zal heus wel beter zijn dan in andere landen, maar nog steeds niet veel soeps. Ze kunnen ook totaal niet communiceren. Dus ik kan weer lekker 2 maanden mezelf gekmaken, mentaal breken, beschadigen etc.

Het ironische is dat ze schrokken van de suïcidaliteit, en daarom nu extra overleg willen. Waardoor het langer duurt. Dus meer tijd voor mij om het weer te proberen.

Mocht er na deze wachttijd blijken dat ze deze (open) opname niet voldoende vinden, zal ik weer in de wachtlijst moeten. Dus het wordt een hele lange rit, al zijn we al lang zat bezig wat mij betreft. :'(

**Geplaatst**: 25-07-17 02:02

Geplaatst: 25-07-17 02:02

Vorige week Kempenhaeghe gehad en daar ("gelukkig") 2 hele heftige aanvallen gehad dus ze hebben wat ze moesten zien. 23 augustus uitslag..

@Luca03: wij hebben een kennel dus altijd veel honden maar na mijn eerste opname 2 kittens gekocht waar ik echt ontzettend veel aan heb gehad. Was in augustus en het zijn echt mijn maatjes

dus een dier doet echt heel veel! Ik zou wel weer voor een hondje gaan dan als ik jou was, het geeft vaak zo'n troost.

Edit: zo liggen ze nu (en heel vaak) gezellig bij mij op bed:

Afbeelding

**Geplaatst**: 25-07-17 03:05

Geplaatst: 25-07-17 03:05

Luca03 schreef:
Heeft iemand hier een hond aangeschaft om te helpen met je depressie?
Mijn hondje is 1,5 maand geleden ingeslapen en ik mis het zo...

Ik heb mede im die reden mijn hond

**Geplaatst**: 25-07-17 06:49

Geplaatst: 25-07-17 06:49

JoskaH schreef:
Ik hoor net dat de opname die binnen 2 werken zou zijn, na al een aantal maanden te hebben gewacht en ondertussen een gevaar voor mijn leven te zijn. Blijkt het nu nog minimaal 2 maanden te duren.

Echt, die zorg in nl... Het zal heus wel beter zijn dan in andere landen, maar nog steeds niet veel soeps. Ze kunnen ook totaal niet communiceren. Dus ik kan weer lekker 2 maanden mezelf gekmaken, mentaal breken, beschadigen etc.

Het ironische is dat ze schrokken van de suïcidaliteit, en daarom nu extra overleg willen. Waardoor het langer duurt. Dus meer tijd voor mij om het weer te proberen.

Mocht er na deze wachttijd blijken dat ze deze (open) opname niet voldoende vinden, zal ik weer in de wachtlijst moeten. Dus het wordt een hele lange rit, al zijn we al lang zat bezig wat mij betreft. :'(

Hè bah! Zit je zolang te wachten op hulp die je zo nodig hebt en moet je nog langer wachten. Hebben ze een alternatief voor de tussentijd? Intensieve mobiele begeleiding (= begeleiding bij jou thuis) bijvoorbeeld? Ik hoop dat dit in elk geval niet wil zeggen dat je de komende twee maanden zonder hulp zit.
Hoe is het inmiddels met je broer? Gaat het met hem al wat beter? Krijgt hij de hulp die hij nodig heeft?

**Geplaatst**: 25-07-17 09:36

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-07-17 09:36

pateeke,

In de minimaal twee maanden staan er nu geen hulpprogramma's op de planning. Medicatie gaan we even naar kijken. Ik kan evt wel door met de haptonomische therapie, maar die geeft voor mij alleen maar ellende.

Mijn broer staat nu in de wachtrij voor dagbehandelingen

**Geplaatst**: 25-07-17 09:51

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-07-17 09:51

Jammer zeg joska, belachelijk hè dat het zo lang duurt

Ik sta ook nog steeds op de wachtlijst voor een intake ik denk dat ik nu ongeveer nog 5 maanden moet wachten, en wie weet hoe lang het daarna nog gaat duren.

**Geplaatst**: 25-07-17 10:04

Geplaatst: 25-07-17 10:04

Jemig, wat rot dat het met een aantal van jullie nog steeds niet beter gaat. Ik wens jullie veel sterkte.

Ik voel me sinds een paar weken echt ontzettend goed. Ik kan echt genieten van de dingen die ik doe. Sinds kort ben ik ook in therapie. Eerst cognitieve gedragstherapie en daarna EMDR. Ik hoop echt dat daarmee de depressieve periodes zullen gaan verdwijnen. Mijn "riskante periode" is weer aangebroken: de zomervakantie. Ik hoop dat ik mezelf genoeg kan bezig houden om de vakantie door te komen zonder weer in een depressie te komen.

**Geplaatst**: 25-07-17 10:05

Geplaatst: 25-07-17 10:05

geerte schreef:
Jammer zeg [naam], belachelijk hè dat het zo lang duurt

Ik sta ook nog steeds op de wachtlijst voor een intake ik denk dat ik nu ongeveer nog 5 maanden moet wachten, en wie weet hoe lang het daarna nog gaat duren.

Wowhee, dat is niet mis :oo

Vast nog velen met ons die (te) lang moeten wachten. Heel jammer..

**Geplaatst**: 25-07-17 10:06

Geplaatst: 25-07-17 10:06

Adamootje schreef:
Jemig, wat rot dat het met een aantal van jullie nog steeds niet beter gaat. Ik wens jullie veel sterkte.

Ik voel me sinds een paar weken echt ontzettend goed. Ik kan echt genieten van de dingen die ik doe. Sinds kort ben ik ook in therapie. Eerst cognitieve gedragstherapie en daarna EMDR. Ik hoop echt dat daarmee de depressieve periodes zullen gaan verdwijnen. Mijn "riskante periode" is weer aangebroken: de zomervakantie. Ik hoop dat ik mezelf genoeg kan bezig houden om de vakantie door te komen zonder weer in een depressie te komen.

Wat superfijn voor je! Komt vast goed, op tijd aan de bel trekken anders. Het is je gegund!!