Telpeva schreef:Even een ego post om wat van mij af te schrijven.
Vandaag had ik de laatste controle afspraak in het ziekenhuis, en het was wel confronterend. Het was echt maar een heel simpele vraag die de arts stelde: we zijn nu een jaar en 2 maanden verder sinds je operatie. Welke van je twee armen is nu de sterkste?
Uiteraard kon ik daar antwoord op geven... En tegelijkertijd wat het dus zo confronterend dat ik het nu niet meer uit mijn hoofd krijg. Links is sterker. Links is zeker 3x zo sterk, en in tegenstelling tot rechts... stabiel. Dit zegt natuurlijk iets over de genezing van rechts, want ik was altijd rechts en rechts is de kapotte en geopereerde kant. Dit zegt iets over hoe slecht mijn rechterarm nu werkelijk is. Ergens komt het binnen, en ergens merk ik dat mijn hoofd hierop blokkeert, alsof het accepteren dat de boel zodanig kapot is echt geen optie is.
Er kan niets meer worden gedaan.
Idem voor de kou intolerantie aan die kant, ook dit is permanente zenuwschade.
Tijdens het schrijven van deze tekst kon ik even huilen, en ik merk dat ik nu weer volledig blokkeer en emotieloos ben. Een heel aparte sensatie.
Dit is echt poedersuiker met een grote K.
Echt vreselijk als het allemaal niet wil en ze kunnen niks meer doen, je blijft toch altijd ergens hopen op verbetering.
Sterkte ermee, is weer verwerken