Nou, ik had vanmiddag een begin gemaakt met reageren en zet hem er toch maar even neer hier.. Sorry dus dat ik maar op een paar mensen heb gereagerd, maar het lukt me niet om verder te gaan..
En als ik het zo lees lijkt het net of ik het allemaal zo makkelijk voor het zeggen heb en het allemaal erg simpel is. En zo zag ik het vandaag ook, voelde me goed!
Maar ook ik weet hoe dat gevoel zo ineens weer om kan slaan.. Heb weer een dipje even nu.., terwijl ik vanmiddag van plan was een heel positief bericht te schrijven dat het goed gaat met me
gaat het ook
voor iedereen!
Aikon Top je berichtje!!
Sorry dat ik er niet eerder op heb gereageerd.. was een beetje passief weer en het lukte me niet goed.. Maar goed om te horen!
Maaaike schreef:Erg he?! Nou is het ook te hopen dat het bij eind september/begin oktober blijft en dat ze het niet steeds verder opschuiven.
Denk je soms niet; waarom wacht ik eigenlijk? Of dagen dat je denkt dat je het eigenlijk best zonder kan en het niet meer nodig vind.
Als je gelijk terecht kon, hoefde je niet met die twijfels te lopen.
Nu word je, door het lange wachten, heen en weer geslingerd van de ene emotie in de andere..
Herkenbaar?
Heel herkenbaar! Hoe langer het werd uitgesteld, hoe meer ik dacht dat ik het helemaal niet nodig had en dat het bij mij wel meevalt.
Charlot je schreef dat je stemming vaak 's avonds zo om kan slaan, terwijl je de hele dag bijv nergens last van had en juist leuke dingen gedaan hebt.. Het kan natuurlijk ook een stukje vermoeidheid/uitputting zijn ookal waren het leuke dingen die je deed.. Als je overdag bezig bent geweest en het geeft je een goed gevoel probeer dan uit te vinden of je 's avonds dan teveel van jezelf vraagt. Misschien na zo'n goede dag 's avond niks doen en terugdenken/nagenieten van de dingen die je die dag gedaan hebt en als fijn ervaren hebt..
10 jaar vind ik geen verschrikkelijk verschil, liefde is niet gebonden aan leeftijd, dat is alleen de maatstaaf die de maatschappij er aan geeftt. Maar je gevoel dat je bang bent om gekwetst te worden herken ik goed. Daarom word ik ook niet snel verliefd, of ik laat het niet helemaal toe.. Uit zelfbescherming..
Urielle schreef:Ik herken de stemmingswisselingen heel goed, ik ga van bijna manisch vrolijk, naar kwaad en agressief naar intens verdrietig en weer terug. En dat kan zo op 123 ineens omslaan. Vandaag ook: ben met de hond gaan hardlopen en voelde me trots op mezelf daarvoor, maar eenmaal terug bij de auto was ik ineens weer heel down en terug thuis (bij de stal) zag ik dat de loonwerker de voordroog op het stro had gestapeld en daarvan ging ik dan weer door het lint. Toen boos de stallen gemest, vrolijk paarden gelongeerd, in tranen in de auto en nu zit ik met al mijn stekels overeind op bed met de laptop. Ik word een beetje moe van mezelf.

Ik herken het ook maar al te goed.. Maar ik begin het bij mezelf toch steeds meer te herkennen als vermoeidheid waar de oorzaak ligt. Of teveel gedaan hebben of willen doen. En het kleinste wat mis gaat is dan al de druppel..
En dat zie ik hier ook. De omslag komt (vaak) na iets actiefs. En zelfs vaak omdat je nóg iets actiefs erachter aan wilt doen.
Wat ik nu in mijn training leer en ook besef dat dit echt zo werkt, is dat je moet stoppen op het punt wanneer je denkt: Wow, heerlijk ik voel energie! Dit is namelijk het gevoel dat je vast moet houden.. Wij (en ik spreek voor mezelf maar ik denk ook zeker ons allemaal) zijn vooral geneigd energie gelijk te gebruiken en in dit geval te verbruiken zodra je het voelt.
Om je energie weer op peil te brengen is het juist erg belangrijk om niet alles gelijk te verbruiken, dus je niet voor 100% in te zetten, maar 80%. En dit is ongelooflijk moeilijk! Maar zo hou je steeds een beetje over en bouw je langzaam je reserve weer op die je volledig opgemaakt had..
Maaike lastig die dissociaties, maar kan me erg goed voorstellen dat het heerlijk voelt en misschien zelfs een soort van verslavend is oid..